EP02 ความพยายามอยู่ที่ไหน ความปวดหลังอยู่ที่นี่

ใครกันเป็นคนบอก ว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น ถ้ามันเป็นแบบที่พูดมาจริง ๆ แล้วทำไมวิญญาณของเว่ยเว่ยถึงได้ละกายหยาบแล้วมาอยู่ในดินแดนหลังความตายแห่งนี้แล้ว

เว่ยเว่ย: “ท่านเป็นยมทูตเหรอคะ?”

ยมทูตฝึกหัด: “อืม”

เว่ยเว่ย: “เฮ้อ ตายซะแล้ว ยังไม่ทันได้พบกับความสำเร็จเลย” หญิงสาวก้มหน้าบ่นอุบอิบ แต่กระนั้นผู้ที่กล่าวว่าตนเป็นยมทูตก็ได้ยินประโยคนั้นอย่างชัดเจน

ยมทูตฝึกหัด: “เจ้าหมายถึงความสำเร็จอะไรหรือ?” ยมทูตถามอย่างสงสัย

เว่ยเว่ย: “เอ๊า ก็ความสำเร็จในชีวิตยังไงหละคะ เนี่ยใคร ๆ ก็บอกว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น แต่ทำไมตัวฉันที่พยายามแล้วถึงได้พบกับจุดจบที่น่าห่อเหี่ยวถึงเพียงนี้” เว่ยเว่ยตัดพ้อในโชคชะตากับยมทูตตนที่อยู่ตรงหน้า ด้วยว่านาทีนี้ไม่รู้จะหันหน้าไประบายความทุกข์ใจนี้กับใครได้แล้ว

ยมทูตฝึกหัด: “เจ้าอยากรู้จริง ๆ หรือ”

เว่ยเว่ย: “แน่นอนสิคะว่าฉันต้องอยากรู้จริง ๆ เพื่อที่เกิดใหม่ครั้งหน้าจะได้แก้ไขในความผิดพลาดนั้นได้” เว่ยเว่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่ดูจริงจังเป็นที่สุด

ยมทูตฝึกหัด: “นั่นเป็นเพราะ เจ้าทำงานหามรุ่งหามค่ำ กินนอนไม่เป็นเวลา สุขภาพร่างกายทรุดโทรม ไม่ใส่ใจในสัญญาณเตือนต่างๆที่ร่างกายได้แสดงออกมาให้เห็นว่าตัวเจ้าหักโหมจนเกินไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็น ความเครียด ความดัน ไมเกรน อาการกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่สบายก็ไม่พักผ่อนแต่ยังฝืนไปทำงาน นั่งหน้าจอยาว ๆ นานกว่าสิบชั่วโมง ฯลฯ เช่นนี้แล้ว เจ้ายังคิดว่าร่างที่แสนอ่อนแอของเจ้านี้จะยังสามารถมีชีวิตอยู่รอดยืนยาวจวบจนถึงวันที่เจ้าจะประสบความสำเร็จได้อีกหรือ” ยมทูตหน้าตึงตนหนึ่งกล่าวในขณะที่กำลังนำดวงวิญญาณของเว่ยเว่ยไปสู่ปรโลก

เว่ยเว่ย: “ทะ ท่านบ่นอะไรนะ มันยาวไป คือฉันฟังไม่ค่อยจะทันเลยค่ะ มีแบบส่งเป็นอีเมลมาให้อ่านแทนได้ไหมคะ?” เว่ยเว่ยพนักงานตัวน้อย แม้จะตายมาแล้วก็ยังไม่วายติดนิสัยเดิมจากการทำงานมายังดินแดนหลังความตายนี้ด้วย

ยมทูตฝึกหัด: “...” (҂⌣̀_⌣́)