ep2

งานเลี้ยงหรูหรา ถูกจัดขึ้นภายในสวนสราญรมณ์ ของมหาเศรษฐีเมืองกรุงฯ เรือนร่างสวยงามด้วยส่วนโค้งส่วนเว้าที่งามดังภาพสลักของเทพวีนัส ค่อยๆ ก้าวลงมาจากบันไดกลางห้องโถงใหญ่ด้วยท่าทางราวกับนางพญา เธอโปรยยิ้มให้กับแขกที่มาในงานด้วยรอยยิ้มหวานหยดย้อย หนุ่มใหญ่ หนุ่มน้อยต่างจ้องมองเธอตาเป็นมัน โดยเฉพาะจังหวะก้าวเดินอันเยื้องย่างนั้น ทำให้รอยแหวกหน้าชุดราตรีเปิดเปลือยขึ้นไปถึงต้นขา จนแทบจะมองเห็นชั้นในวับแวม

“ซี๊ด..แซ่บจริงๆ เมียใหม่ของเจ้าสัวนี่”

“ไม่แซ่บก็คงไม่ก้าวขึ้นมาตรงนี้หรอก”

“นั่นสินะ”

เสียงกระซิบดังแผ่วๆ จากแขกที่มาร่วมงาน ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นหนุ่มๆ ที่มีเงินถุงเงินถัง และพร้อมที่จะจ่ายเพื่อหาความสุข นอกจากนั้นคือสาวพริตตี้ที่มาอำนวยความสะดวกของบรรดาหนุ่มๆ

“ที่รัก....คุณมาแล้วหรือ”

เสียงทุ้มนุ่มรั้งร่างเธอเข้ามาหาทันทีที่ก้าวลงบันไดขั้นสุดท้าย พร้อมก้มจูบที่ริมฝีปากจนเจ้าของร่างดิ้นเบาๆเพื่อให้หลุดพ้นอย่างมีจริต

“เจ้าสัว..คุณนี่รุ่มร่ามเหลือเกินนะคะ”

“โธ่...ที่รัก รุ่มร่ามอะไรกัน ก็คุณก็เป็นของผม”

“ฉันเป็นของคุณอยู่แล้ว แต่ตอนนี้แขกเหรื่อในงานจ้องมองเราอยู่นะคะ”

เธอกระซิบเสียงหวานที่ข้างหูเขาก่อนจะขบเบาๆ อย่างหยอกเอิน เจ้าสัวหนุ่มใหญ่รั้งร่างเธอแนบชิดมากยิ่งขึ้น จนหน้าอกครัดเคร่งนั้นถูกดันชิดกับอกแกร่งจนแทบจะทะลัก

“ก็ผมอยากจะประกาศให้ทุกคนรู้นี่นาว่าคุณเป็นของผม”

เขากระซิบตอบ แล้วโบกมือให้เด็กรับใช้บรรเลงเพลงเต้นรำทันที แล้วการเปิดฟลอร์ก็เริ่มขึ้นด้วยความสนุกสนานคละเคล้าไปด้วยเสียงหัวเราะและราคะ

หญิงสาวผู้ซึ่งเพิ่งคบหากับเจ้าสัวรวยทรัพย์ ยังไม่ทราบว่างานเลี้ยงรื่นเริงของเจ้าสัวใหญ่ที่เธอคาดหวังว่าจะนั่งอยู่บนบัลลังค์ทองนั้น แท้จริงแล้วเบื้องหลังเป็นอย่างไร กระทั่งแสงไฟถูกหรี่ลงพร้อมกับเพลงบรรเลงช้าๆ แล้วแขกเหรื่อก็แยกนั่งอยู่ตามมุมต่างๆ ของคฤหาสน์หลังงาม ที่มีเครื่องดื่มและอาหารว่างบริการอยู่ที่โต๊ะกลางอย่างไม่อั้น

“แปลกจังนะคะ งานเลี้ยงของคุณ พอฉันลงมา เด็กๆ ที่รับใช้หายไปไหนหมด”

หญิงสาวหันมองรอบข้างแปลกใจเมื่อเธอถูกดึงเข้าที่มาบาร์เครื่องดื่มเพียงลำพังกับเจ้าสัวรูปงามโดยไม่มีบริกรหรือเด็กรับใช้แม้สักคน ขณะเดียวกันพริตตี้สาวรูปงามก็แยกย้ายไปอยู่กับหนุ่มๆ จนไม่เหลือใครให้เรียกใช้

“มันเป็นงานเลี้ยงส่วนตัวนี่ครับ ผมอยากให้มีแต่พวกเรา”

เจ้าสัวกระซิบบอกที่ริมใบหู หญิงสาวชำเลืองตามองไปตามมุมต่างๆ ของบ้านก็พบว่าหลายคนต่างก็พูดคุยสนุกสนานเป็นกันเองราวกับรู้จักกันมานาน และสิ่งหนึ่งที่เธอสังเกตเห็นคือ แทบไม่มีแขกผู้หญิงเลย

“เพื่อนคุณนี่แทบไม่มีผู้หญิงเลยนะคะ”

“งานแบบนี้เขาไม่ค่อยมาหรอกครับ ไม่ดีหรือ? คุณจะได้เป็นเจ้าหญิงในงานนี้เพียงคนเดียว”

หญิงสาวยิ้มรับ แม้จะรู้สึกแปลกๆ เพราะการสวยอยู่คนเดียวโดยที่ไม่มีข้อเปรียบเทียบนั้น นับว่าดูถูกตัวเธอไม่น้อย เพราะคนอย่างเธอ ต่อให้มีผู้หญิงอีกเป็นสิบ เธอก็เชื่อว่าเธอจะต้องเด่นกว่าพวกหล่อนแน่ๆ

“คุณอยากไปพูดคุยกับเพื่อนผมไหมครับ...อารมณ์คุณจะได้ดีขึ้น”

เจ้าสัวถามอย่างเอาใจ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มไม่ยิ้ม

“ก็ดีค่ะ ฉันเองก็อยากรู้จักเพื่อนคุณเหมือนกัน”

หญิงสาวยิ้มรับทันที เจ้าสัวจึงพาเธอออกมายืนท่ามกลางกลุ่มเพื่อนที่กำลังนั่งเสวนากับเหล่านางแบบพริตตี้ แล้วแนะนำเพื่อนๆ

“ทุกคนครับ ผมขอแนะนำอย่างเป็นทางการนะครับว่า..นี่คือคุณอาทิตยา หรือคุณแอน ผู้หญิงของผมครับ”

เสียงปรบมือดังขึ้น หลายคนแสดงความชื่นชมในความโชคดีของเจ้าสัวที่ควงคู่กับสาวสวย ทว่าก็มีสายตาอีกหลายคู่ที่จ้องมองมาด้วยความสมเพชเวทนา เพราะรู้ว่าสาวสวยคนนี้ เป็นของเล่นใหม่ของเจ้าสัว ที่ครั้งนี้เขาถูกใจเป็นพิเศษ