ตอนที่4. สารภาพรัก [ตัวเลือก]

'บ้าเอ้ย!!'

เสียงสบถของเหมยลี่ เมื่อทุกอย่างกลับเป็นปกติ ไม่รู้ว่ามีใครเคยเป็นเหมือนกันไหม เวลาโกหกหรือมีเรื่องให้ต้องปกปิดหัวใจมันสั่น มือไม้อยู่ไม่นิ่ง แถมดวงตากลอกกลิ้งกลัวจะเผยไต๋

จะเรียกว่าอะไรก็ได้ แต่มันทนไม่ไหว เธอจึงรีบไล่เฮียเจ้าของร้านตัดผมออกไป แล้วจึงส่งราคาของให้เขาโอนเงินมาย้อนหลัง

ช่วงค่ำ

ทุกคนกินข้าวร่วมโต๊ะกัน เตี่ยอายุมากขึ้นก็ปวดหลัง ทำให้ม๊าต้องพากลับขึ้นห้องเพื่อบีบนวด ส่วนเหมยลี่ก็ยืนล้างจาน

เคว้ยง

"ฝากด้วย"

"เฮ้ยยย! เฮียกินเองก็ล้างเองสิ"

"เป็นน้องสาวก็ต้องดูแลเรื่องงานบ้าน งานล้างจานมันเป็นหน้าที่ของเธอไม่ใช่เหรอ"

"มันไม่ใช่หน้าที่ของใครทั้งนั้น หนูล้างให้เตี่ยกับม๊าได้แต่หนูจะไม่ทำให้เฮียหรอก"

เฮีย หรือพี่ชายค่อนข้างขี้เกียจ แม้จะหน้าตาดี ส่วนสูงดูดีมากก็ตาม สักพักม๊าก็ลงมาพร้อมพูดขัดจังหวะ

"อาเหมยลี่ลื้อก็ล้างให้เฮียด้วยสิ เดี๋ยวอามังกรต้องไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นพี่" ม๊าพูดต่อ "แค่ล้างจานให้พี่ชายตัวเองคงไม่เหลือบ่ากว่าแรง"

"หนูไม่เข้าใจ ทำไมเฮียมังกรทำอะไรม้าก็ไม่เคยบ่นเคยด่า กับหนูสวดเป็นชั่วโมงเลยนะ"

"ยังจะเถียงอีก! ลื้อนี่ยิ่งโตยิ่งดื้อนะ"

แน่นอนว่าสุดท้ายเหมยลี่ก็ต้องล้างจานให้พี่ชายร่วมด้วย คิ้วหนาพยักพร้อมยิ้มมุมปากเชิงผู้ชนะ ก่อนจะเดินไปกอดผู้เป็นแม่

ใช่ว่าครอบครัวคนจีนเป็นแบบนี้ทุกคน แต่สำหรับครอบครัวนี้ ทั้งรักเทิดทูนลูกชายเหนือกว่าสิ่งอื่นใด

ร้านส้มตำครกแตก

"เฮ้อออ อีเหมยลี่มึงต้องทำใจนะ" จิมชายใจเป็นหญิงปลอบเพื่อน "มึงอย่าคิดมาก"

"กูไม่อยากจะคิดหรอกแต่มันอดไม่ได้ เกิดเป็นเฮียมังกรสบายจะตาย อยากไปไหนก็ได้ไป วันนี้มันก็บอกมาว่าจะไปงานเลี้ยงรุ่นพี่ แต่กูเห็นเช็dอินอยู่ผับแถวซอยสอง"

"แล้วนี่อย่าบอกว่า..มึงปีนต้นไม้ริมระเบียงออกมาอีกแล้วนะ"

เหมยลี่พยักหน้า เนื่องจากไม่อยากออกนอกทางหน้าบ้าน แม้ตอนนี้กล้องวงจรปิดของร้านกำลังซ่อม แต่กล้องหน้าประตูยังคงใช้งานได้อยู่

ต้นไม้สูงยาวปกคลุมหน้าต่างเลื้อยไปถึงระเบียงห้องริมสุด ทำให้สาวน้อยที่ไม่กลัวอะไรสามารถปีนออกมาได้โดยที่ไม่มีใครเห็น เพราะด้านข้างเป็นป่าหนาทึบ

ติก'

"อีเหมยลี่มึงเป็นอะไรอีก" สีหน้าของเพื่อนแปรเปลี่ยน จิมถือวิสาสะคว้าโทรศัพท์จากมือ

"ดูเขารักกันแล้วเจ็บใจ ฮือออ กูไม่ดีตรงไหน"

"มึงจะให้กูตอบแบบถนอมน้ำใจ หรือ ว่าตอบแบบตรงๆ"

"กูมันคนใจถึงมึงพูดมาได้เลย ทำไม ฮึกกก! ทำไมเข้าถึงไม่เลือกกู"

ภาพคู่พร้อมแฮชแท็กสเตตัสที่ดูรักกันมากมายของผู้ชายที่เหมยลี่เคยสารภาพรักเด้งขึ้นหน้าจอทำให้ตอนนี้อารมณ์ดำดิ่ง

"มึงหน้าตาดีนะแต่เตี้ยไปหน่อย เรียนไม่เก่งชอบมีเรื่องชกต่อย กินเผ็ดก็ไม่ได้ นิสัยปัญญาอ่อน เขาเป็นเชียร์ลีดเดอร์มึงเลือกไปยืนโบกธง! เวลาโกหกอะไรก็ไม่เนียนเก็บความลับไม่ค่อยอยู่"

"ยัง.."

"ยังไม่หมดแค่นั้น ขี้เกียจสันหลังยาว ผ้าไม่ค่อยจะซัก ผมไม่ค่อยจะหวี หน้าไม่ค่อยจะแต่ง เวลารีบเร่งกูนึกว่าผีตายแล้วฟื้นใหม่"

"ยังไม่หยุดอีก อีสัด!!!"

ไม่รู้ต้องเจ็บตรงไหนก่อน ถึงแม้ที่เพื่อนพูดมาทั้งหมดจะเป็นเรื่องจริง แต่ใจของเหมยลี่ตอนนี้อ่อนไหวมาก

"เอ่อออ แต่มึงก็เป็นคนดีน่ารัก" จิมพูดต่อ

"ถีบหัวแล้วลูบหลัง"

"สุภาษิตไหนมึงเนี่ย ฮ่าๆ เขามีแต่ตบหัวแล้วลูบหลัง"

"คำที่มึงพูดแต่ละคำตบมันยังน้อยไป ถีบกูนี่แหละถูกแล้ว!"

หลังจากระบายความอัดอั้นเวลาค่อนดึกถึงเวลากลับ แต่เพราะมีหลายอย่างทำให้รู้สึกแย่ตัวเล็กจึงแอบไปซื้อเบียร์มาดื่ม

อึกกก

แค่สองกระป๋องก็เริ่มเมา รู้ตัวอีกทีเดินมายังหลังตึกที่เป็นแถบย่านสถานที่บันเทิงเปิดใหม่ ไม่ไกลจากที่บ้านเท่าไรนัก

"อุ้ยยย ไฟสวย" เมื่อมองป้ายที่ตกแต่งไปด้วยหลอดไฟนีออนวิบวับ จึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพเก็บเอาไว้ "ลงในโซเชียลดีกว่า"

แชะ

แชะ

แชะ

สาวน้อยหน้าหมวยยืนยิ้มแฉ่งยกมือถือขึ้นมาถ่ายหลากหลายมุม เป็นเรื่องปกติธรรมดาของผู้หญิงยุคสมัยใหม่

ติก'

จู่ๆ หน้าจอก็แจ้งเตือนถึงข้อความของใครบางคน เหมยลี่กดเข้าดูรายชื่อ เจ็ตจะย่อง

{เจ็ตจะย่อง} อยู่ไหนส่งโลเคชั่นมา

{เลดี้เหมยลี่}????

{เจ็ตจะย่อง} จะไปหารีบส่งโลเคชั่นมา

ตัวเล็กอ่านข้อความสักพักความรู้สึกบางอย่างก็แวบขึ้นมาได้ เธอตาโตเบิกโพลงพูดไม่อาย

"หรือว่าที่จะตามมาหาเพื่อสารภาพรัก! เหมือนในนิยาย แต่...มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอเพิ่งเจอกัน แต่ก็นะสาวน่ารักอย่างเราใครจะอดใจไหว อิอิ"

________________

บันเทิงหรือเปล่าไม่รู้แต่ตอนต่อไป บรรลัย!แน่นอน55555555 ขอเมนต์หน่นอยค๊าบ

กดหัวใจ +เพิ่มเข้าชั้น รับแจ้งเตือนด้วยนะคะ