ตอนที่3. ฉิบหาย [ขยี้]

"อำหนูใช่ไหม"

"หน้าฉันดูเป็นขี้เล่นเหรอ หืมมม"

"แปลว่าเฮียก็เห็น.."

โต้มมม!

หัวใจแทบจะหยุดเต้น เหมยลี่วิ่งออกไปด้วยความเร็วแสง ทิ้งเจ้าของร้านอย่างเจ็ตยืนแน่นิ่ง

"หึ หลอกง่ายจริงเด็กสมัยนี้"

แท้จริงแล้วเขาไม่เห็น เป็นช่วงเดินเข้าห้องน้ำพอดี กลับออกมาเจอถือกางเกงในแกว่งไปมา แต่ที่บอกฉี่กลางร้านอะของจริง! ต้องได้มาเช็ดถูโคตรล้า

ติก'

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ในกรุ๊ปเพื่อนสนิท เจ็ตเดินขึ้นชั้นสองอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที

มาถึงสถานที่นัดหมายคุ้นเคย ร้านเล้าจน์เพชรย้อม อาคารย่านกลางเมือง ตึกใหญ่สามชั้นซึ่งมีห้องคาราโอเกะชั้นบนVip

"มาช้าไอ้สัด" โด่ง เพื่อนชายคนแรกหน้าตาดีสไตล์ลูกเศรษฐี "อีขิมมันรอมึงจนกลับไปแล้ว"

"เอ้า รีบไปไหน"

"มันนัดลูกค้าไว้"

"ร้านสักมันคนแน่นตลอดไม่เหมือนร้านกู"

ขิม คือเพื่อนสนิทอีกคนแต่เป็นผู้หญิง รูปร่างผอมสักลายคล้ายทอมบอย เปิดร้านสักย่านตลาดรถไฟ ส่วนโด่งเป็นเจ้าของที่นี่ เลานจ์ผับบริการครบครัน

เจ็ต เปิดร้านตัดผมชาย แว็กซ์ขน ทุกคนเป็นเพื่อนสนิทซึ่งเป็นลูกคนมีเงินที่ชอบหาอะไรทำ

เรียนจบมาได้หลายปี อายุก็ 28 ปี บริบูรณ์

"ว่าแต่แฟนมึงเรียนจบปีนี้ใช่ไหม" โด่งเปิดประเด็น "จะแต่งงานเลยหรือเปล่า"

"แต่งห่าอะไรกูยังไม่พร้อม ฝ้ายเองก็ยังไม่พร้อม"

"มึงจะดองไว้ให้บูดหรือไง ฮ่าๆ คนรวยอย่างมึงจะแต่งงานเอาอะไรมาไม่พร้อม"

เพื่อนขมวดคิ้วผูกปมกระดกเตกีล่าที่วางจนหมด เจ็ตไม่ตอบกลับอะไร เขาเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงไม่ชอบเจอความวุ่นวาย

"เชี่ยยย กูไปก่อนนะ" เจ็ตลุกยืนหลังจากมองนาฬิกา เพื่อนรีบท้วง

"ไปไหนไม่อยู่รอทดสอบเด็กใหม่"

"กูจะไปรับฝ้าย"

"เกลียดฉิบหายพ่อคนดี อย่าให้กูอัดคลิปมึงตอนลวนลามเด็กเลานจ์กูนะ คงสร้างหนังภาพยนตร์ได้หลายภาค"

โด่งเลิกคิ้วกวนตีนแต่เจ็ตไม่ตอบโต้คว้ากุญแจรถออกจากห้อง เป็นธรรมดาของผู้ชายที่มีออกนอกลู่นอกทางบ้าง

เมื่อไปถึงมหาวิทยาลัย สาวสวยหุ่นบางผมสั้นก้าวขาขึ้นมานั่งบนรถสีดำเงาหรูหรา

ฝ้าย สาวสวยประจำคณะปีสาม เธอเป็นแฟนของเจ็ตที่คบกันมาได้สักพัก

"วันนี้ฝ้ายค้างคอนโดนะคะ พี่เจ็ตจะอยู่ด้วยกันไหม" ใบหน้าสวยยิ้มหวานส่งคำถามให้ "เราไม่ได้อยู่ด้วยกันมาหลายวันแล้วนะ"

"อยู่กับฝ้ายพี่ไม่เคยได้พักเลย"

"ทำไมล่ะคะ"

"ก็เอาอย่างเดียวสิ"

"พี่เจ็ตคนบ้า ฮ่าๆ"

หนุ่มหล่อผู้มีสไตล์เป็นของตัวเองอย่างเจ็ต แน่นอนว่ามีสาวมากมายที่จ้องจะเข้าหา แต่ฝ้ายเป็นน้องสาวของเพื่อนอีกกลุ่มจึงมีโอกาสใกล้ชิดมากกว่า

คอนโด

"อยู่กับฝ้ายก่อนไม่ได้เหรอคะ" เสื้อผ้ากระจายเต็มพื้นห้อง สาวสวยแนบกอดซุกอกแกร่งออดอ้อน "เอาเสร็จก็ไปตลอด ทำไมพี่เจ็ตไม่อยู่ค้างคืนด้วยกันสักครั้ง"

"มีพี่งานต้องไปทำ ลูกค้าโทรตาม"

"งานมันสำคัญกว่าเหรอ"

"โอ๋ ไม่งอแงนะคะ"

แม้จะจูบกอดหอมแต่เหมือนฝ้ายจะยังงอแง

ติ๊งงง

"หายโกรธหรือยัง"

"กริ๊ดดด! พี่เจ็ตน่ารักที่สุด"

ก็แน่ล่ะสิ..เสียงแจ้งเตือนเงินเข้าบัญชีจำนวน 30000 บาทเป็นการปลอบขวัญจึงทำให้อีกฝ่ายหายงอนชะงัก

เจ็ตขับรถกลับแต่ก่อนจะถึงก็แวะร้านขายของชำที่อยู่ปากทางเข้าหมู่บ้าน

"เลือกตามสบายนะครับ" เจ้าของร้านวัยกลางคนพูดต้อนรับแต่ภาษาไทยไม่ค่อยแข็งแรงนัก "อาเหมยลี่มานี่หน่อย!! อาเหมย!!"

"โอ้ยยย เตี่ยจะเสียดังทำไม"

"ก็ลื้อมัวเล่นแต่โทรศัพท์ ลูกคงลูกค้ามาก็มาช่วยเขาดูสินค้าสิ เผื่อเขาหาไม่เจอ"

เหมยลี่ ลูกสาวคนเล็กเดินย่ำเท้ามายืนหน้าเคาน์เตอร์พอดีกับเจ็ตที่ถือของมาเพื่อจะคิดเงิน

"เอ้า.."

กึก

อ๊ากกกก!!!!

ส้นเท้าน้อยกระทืบห้านิ้วของเจ็ตเต็มแรง อีกทั้งกดคาเอาไว้แน่นจนเขาตาเหลือก ใบหน้าหล่อเบี้ยวบิดด้วยความทรมาน

"เป็นอะไรพ่อหนุ่ม?" เจ้าของร้านถามด้วยความเป็นห่วง แต่เหมยลี่ตอบกลับแทน "อ๋อออ..เขาคงเย็นอะเตี่ย ดูสิถือน้ำแข็งมาด้วย ฮ่าๆ"

"งั้นลื้อดูแลลูกค้าเลยนะ แล้วบอกเขาด้วยร้านขายยาอยู่อีกซอย กลัวเป็นลมบ้าหมู หน้าเหมือนจะชักเกร็ง"

"จ้าเตี่ยยย"

หมึบ

มือหนาคว้าแขนเรียวเล็กบีบเพื่อให้เธอผ่อนปรน แต่อีกฝ่ายปัดทิ้งแม้เคาน์เตอร์บาร์จะบดบังทั้งคู่ครึ่งตัว

"เกือบไปแล้ว" ตัวเล็กถอนหายใจมองตามหลังเตี้ยซึ่งก็คือพ่อเดินขึ้นบันไดกลับห้อง พอหันกลับมาหน้าของเขาดูโกรธเคือง "อุ๊ยยย"

"ยัง..ยังไม่เอาตีนออกไปอีก!"

"ขะ ขอโทษค่ะ"

"เหยียบตีนฉันหาสวรรค์วิมานอะไรวะ! เหยียบไม่พอแม่งบดขยี้อีก"

เจ็ตวางน้ำแข็งกับโซดาเพื่อให้คิดเงิน เด็กหมวยเดินเข้าไปหลังเคาน์เตอร์เพื่อกดเครื่องคิดเลข ตาก็มองซ้ายขวาอย่างกังวล

"ปกติเตี่ยไม่ชอบให้หนูไปเที่ยว หรือ ออกจากบ้านกลางคืน ที่เฮียเห็นคือหนูแอบไป เอาไลน์มา" เหมยลี่สารภาพพูดกระซิบกระซาบ

"อ่อยปะเนี่ย?"

"จะบ้าเหรอ! หนูเป็นคนโกหกไม่เนียนเดี๋ยวไลน์มาแล้วค่อยจ่ายเงินผ่านบัญชีธนาคารก็ได้ แต่ตอนนี้ช่วยออกไปจากร้านหนูก่อนได้ไหม!!"

"อะไรวะ"

เจ็ตหยิบโทรศัพท์สแกนไลน์ให้แบบงงๆ ที่จริงก็ไม่มีอะไร แต่คนที่มีพิรุธสุดก็มีตัวเดียวเนี่ย..เด็กหมวยมือไม้ไม่นิ่ง หยิบของผิดถูก เลิ่กลั่กหนักมาก

"ไม่ต้องห่วงเฮียใช่ไม่สเปกหนูหรอก" พูดจบเหมยลี่รีบเดินออกมามองเตี่ยกลัวจะโดนจับได้ว่าหนีไปเที่ยว "ออกไปเร็วๆ สิเฮีย!"

"เอ่อออ เธอก็ไม่ใช่สเปกของฉันเหมือนกัน ตัวก็เตี้ย นมก็เล็ก หน้าก็กลม อมอะไรคายออกมาด้วย"

"ไอ้..ไอ้เฮียปากหมา"

"ไปหาหมอบ้างนะสติเหมือนไม่เต็ม!"

ชายตัวสูงใหญ่เดินออกไปในสภาพขาลากกะเผลกเพราะโดนเหยียบแรง เหมยลี่ทำปากด่าอุบอิบตามหลัง

แม้เจอกันไม่กี่ครั้งแต่ทุกครั้งก็ ฉิบหาย!

________________

ใครก็ได้ช่วยที ขำไม่ไหวแล้ว555555555555

กดหัวใจ +เพิ่มเข้าชั้น รับแจ้งเตือนด้วยนะคะ