ตอนที่ 6

เธอหลับตา ภาวนาให้มันรีบๆ ผ่านพ้นไปเสียที หากแต่เวลาในขณะนั้นกลับดูอ้อยอิ่ง ราวจะหยุดนิ่งและยืดยาวออกไปเหมือนจงใจแกล้งทรมานเธอด้วยสัมผัสจากปลายลิ้นพลิกพลิ้วที่กำลังก้มหน้าก้มตาเลียชิมสิ่งแหนหวงของเธออย่างหื่นกระหาย

ทำให้จังหวะหายใจของเริงรตีเริ่มขาดหายเป็นห้วงๆ มือไม้อ่อนเปลี้ย ร่างกายเหมือนไร้กระดูก จิตใจไหวยวบจนยากจะควบคุมตัวเองเอาไว้ได้

ในวินาทีที่ร่างกายจำต้องยินยอมไปโดยธรรมชาติ เมื่อถูกปลุกเร้ารุนแรง หากแต่สำนึกในส่วนดีงามที่กำลังจะเลือนหาย ก็ร้องเตือนให้เธอยับยั้งด้วยเขาด้วยสะโพกที่พยายามกระถดถอยออกจากขอบโต๊ะ เพื่อหนีใบหน้าของเขา แต่พ่อเลี้ยงเดโชกลับกระชากเธอให้กลับมาที่เก่า

“ผมอยากได้คุณเหลือเกิน… ยิ่งดิ้นผมยิ่งชอบ”

บอกแล้วมือใหญ่ก็ถกกระโปรงของเธอให้กลับขึ้นไปกองอยู่เหนือหน้าท้อง ตาวาวจับจ้องอยู่ตรงร่องสะดือสวย ขณะมือกำลังปลดเข็มขัด รีบถอดกางเกงลนลาน

“ไม่…”

เสียงทัดทานครั้งสุดท้ายของเธอดังขึ้นห้าม แต่ร่างสูงใหญ่กลับไม่นำพา

จากนั้นกางเกงชั้นในลายลูกไม้สีดำตัวจิ๋วก็ละลิ่วหายออกไปจากปลายเท้าของเธอด้วยแรงกระชากในคราวเดียว

“อย่า…”

เริงรตีส่ายหน้าสับสน ทำท่าคล้ายจะดิ้นรนขัดขืน แต่ก็ช้ากว่าแก่นกายอลังการของเขาที่อัดกระแทกเข้าไปในร่องเนื้อฉ่ำเยิ้มของเธอที่รูดรัดเอาความใหญ่โตของเขาไว้อย่างยากลำบาก

“อู๊ยยย…”

เริงรตีเปล่งเสียงครางออกมายืดยานด้วยความลืมตัว

ริมฝีปากอวบอิ่มขบเม้มเพราะความซ่านสยิวจุดจะบรรยาย เมื่อความเป็นชายอันเกรี้ยวกราดของเขา ดุนดันเข้าหาเธอจนสุดลิ่มลำของความใหญ่ยาว ยืนยันด้วยโคนลึงค์ที่กระชับชิด สนิทแนบและคับแน่นอยู่ในพุ่มแพรไหมชุ่มแฉะไปด้วยน้ำหล่อลื่นของเธอ

“ทำไมมันใหญ่ยาวอย่างนี้คะ…”

เริงรตีถามออกมาด้วยความลืมตัว เมื่อเขาเติมเต็มความปรารถนาของเธอที่ห่างหายและว่างเว้นมานาน ด้วยขนาดของแก่นกายอลังการ ซึ่งผิดแผกและแตกต่างกันลิบลับกับของสามีเธอ ทั้งขนาดและความแข็งแกร่ง

“ก็มันคิดถึงคุณน่ะสิ…”

เขาตอบพลางบดสะโพกลึกเข้าไปอีก หน้าท้องของเขากระทบกับหนั่นสะโพกของเธอเสียงดังพั่บๆ เป็นจังหวะ

“สะ..สะ.. เสียวเหลือเกิน”

เริงรตีลืมไปแล้วว่าครั้งสุดท้ายระหว่างเธอกับสามีนั้นผ่านมานานแค่ไหน หากแต่เธอก็ไม่เคยรู้สึกเสียวกระสันเท่ากับตอนที่ดุ้นเนื้อแข็งกระด้างของพ่อเลี้ยงเดโชกำลังสอดใส่เข้าเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายของเธอ

เริงรตีสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ทุกอณูในร่างกายกระตุกเกร็ง พยายามผ่อนลมหายใจบางส่วนออกทางปาก สับสนกับความสุขและทรมานที่กำลังปะปนกันอยู่ในกระแสความรู้สึกเสียวซ่านจนแยกแยะไม่ออก แม้เธอไม่ได้มองสิ่งนั้นด้วยตา หากก็รับรู้ได้ด้วยความรู้สึกหนึบแน่นของกลีบเนื้อบอบบางที่พยายามโอบรัดความไม่ธรรมดาของเขา

พ่อเลี้ยงเดโชสอดแขนเข้ารองใต้แผ่นหลัง รั้งร่างของเธอขึ้นมากอดตระกองด้วยแขนอีกข้าง แล้วฝังใบหน้าลงกลางเนินอกอวบใหญ่ที่แอ่นรับสัมผัสจากริมฝีปากของเขาเสียเองจนแผ่นหลังของเธอไม่แตะพื้น

ร่างทั้งร่างราวกำลังจะถูกเผาไหม้ด้วยเปลวไฟอารมณ์ของกันและกันที่ลุกโชนเกินกว่าจะยับยั้งเอาไว้ได้

“ขอบคุณที่ให้โอกาสผม”

เขาพร่ำออกมาทั้งที่บั้นท้ายยังไม่หยุดขยับ

คนใต้ร่างกระหวัดสองแขนเรียวคล้องรอบลำคอบึนหนาเอาไว้แน่น แล้วโน้มร่างที่บางครั้งก็นึกอยากจะผลักไสออกไปเพราะความรู้สึกแน่นเกร็งไปทั้งช่องท้อง หากแต่ความเสียวซ่านที่มีมากกว่า ก็ทำให้เธอเผลอรั้งบั้นท้ายของเขาจนท่อนเนื้อกระชับชิดสนิทแนบอยู่ในร่องเนื้อฉ่ำน้ำของเธอ

“หน้าอกคุณสวยเหลือเกิน”

เขาแทบไม่ละสายตาจากเต้าทรวงอวบใหญ่

ได้ยินดังนั้นเริงรตีก็กดศีรษะของเขาให้ฝังอยู่กับทรวงอกอวบอิ่มของเธอ ริมฝีปากและลิ้นสากของพ่อเลี้ยงระรัวเลียอยู่เหนือยอดอกชูชัน แดงซ่าน เต่งตั้งเป็นตุ่มไต ปูดเป่งขึ้นมาเพราะแรงดูดดึงแรงๆ ของอุ้งปาก

“อร่อยเหลือเกิน…”

เขาดูดสลับไปมาทั้งซ้ายขวา เสียงดังจ๊วบ จั๊บ ทำให้ เริงรตีถึงกับสะดุ้งเฮือก เมื่อปทุมถันงอนงามเธอโดนทิ่มถากด้วยตอเคราระคาย ในบางจังหวะที่เขาจงใจจูบฟัดแรงๆ แล้วแกล้งถากผิวเนื้ออ่อนๆ ครูดคราดไปตามผิวเนื้อบอบบางจนแลเห็นเส้นเลือดสีเขียวจางๆ กระจายอยู่ภายใต้โนมเนื้อขาวเนียนของเต้านมอวบใหญ่

วูบหนึ่งในความคิดคำนึงซึ่งพร่าพรางจนเกือบจะดับวูบ เริงรตีรู้สึกราวกับว่าตัวเองคล้ายคนที่กำลังสับสนและหลงทาง

ท่ามกลางสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่นั้น ความรู้สึกผิดเริ่มก่อตัวขึ้นภายในใจของเธอ แต่ท้ายที่สุด… ความสำนึกต่อศีลธรรมก็แพ้พ่ายต่อความเสียวซ่านที่ลามไหลเข้าสู่ร่างกายอย่างต่อเนื่อง พร้อมๆ กับแรงเสียดสีจากดุ้นเนื้อยาวใหญ่ของเขาที่อัดกระแทกเข้ามาถี่ยิบจนใบหน้าสวยสะบัดไปมาเพราะความเสียวกระสัน

“ดีเหลือเกิน… รตีจ๋า”