7 - จูบ

ฉันไปรอคุณป๋าที่บริษัทเพราะคุณป๋าให้ฉันกลับไปบ้านพร้อมกัน แต่ไม่นานคุณป๋าก็โทรมาบอกว่าให้ฉันกลับไปที่บ้านก่อนโดยให้ลูกน้องคนสนิทมาส่งฉัน ส่วนตัวคุณป๋าเองติดธุระ คงจะได้กลับดึกๆ

มาถึงบ้านว่างๆ ไม่รู้จะทำอะไรฉันเลยพับเสื้อผ้าและพวกของใช้ที่จำเป็นแพ๊คกระเป๋า เพราะต้องย้ายไปอยู่คอนโดที่กรุงเทพเลยต้องเตรียมของไปเยอะหน่อย กลัวว่าถ้าแพ๊ควันไปจะลืมนู่นลืมนี่ เดี๋ยวจะเสียเงินซื้ออีก

เวลาสองทุ่มกว่าๆ ฉันได้ยินเสียงรถของคุณป๋าขับเข้ามาในบ้าน ที่ได้ยินก็เพราะเปิดหน้าต่างเอาไว้ ห้องฉันถ้ามองไปมันก็จะเห็นโรงจอดรถพอดี ที่ฉันเปิดหน้าต่างเอาไว้ก็เพราะจะได้รู้ว่าคุณป๋ากลับมาบ้านหรือยัง

ฉันลุกเดินไปเปิดประตูห้องเพื่อรอคุณป๋าขึ้นมา พอดีมีเรื่องจะคุยนิดหน่อย แต่พอคุณป๋าเดินขึ้นบันไดมาแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ กับฉัน ก็ต้องรีบถอยหนี เพราะที่ตัวคุณป๋ามีแต่กลิ่นเหล้าหึ่งเลย

“คุณป๋าไปดื่มมาหรอคะ” คุณป๋าหยุดมองหน้าฉันเงียบไม่พูดอะไร แต่กลับเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนต้องถอยหนีเข้าไปในห้อง “คะ คุณป๋า...”

(หมับ) คุณป๋ารวบเอวฉันแล้วดึงร่างของฉันเข้าหาตัวเองจนตัวมันแนบชิดติดกับแผงอกแกร่งของคุณป๋า จากนั้นคุณป๋าก็ปิดประตูห้องของฉันและจัดการล็อก

“คุณป๋าเมามากแล้วไปนอนก่อนนะคะ เดี๋ยวฝุ่นจะเอาน้ำอุ่มไปให้ดื่ม” ฉันพูดพรางผลักคุณป๋าออก แต่ก็ไม่เป็นผลอยู่ดี

คุณป๋าปรายตามองผ่านหน้าของฉันไปก่อนจะกดสายตามาจ้องใบหน้าของฉันตาเขม่ง

“จะรีบเก็บกระเป๋าไปทำไม”

“กะ ก็ฝุ่นกลัวลืม”

“หรือไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว” เหมือนคำพูดของฉันมันจะไม่ได้เข้าหูคุณป๋าเลยสักนิด เพราะคุณป๋าทำเหมือนว่าเมื่อกี้ฉันไม่ได้ตอบอะไรไปเลย

ไม่รู้ว่าทำไมคุณป๋าถึงดูแปลกไป มันเป็นเพราะแอลกอฮอล์งั้นหรอ ที่ทำให้คุณป๋ามีอาการแบบนี้

“คุณป๋าปล่อยก่อนนะคะ อะ อื้อ....0_0”

ฉันตาโตขึ้นมาทันทีด้วยความตกใจเพราะ จู่ๆ คุณป๋าก็ประกบริมฝีปากลงมาปิดริมฝีปากของฉันโดยไม่ทันตั้งตัว ฉันสะบัดหน้าหนีแต่คุณป๋าก็ยกมือขึ้นมาล็อกต้นคอของฉันเอาไว้แล้วกดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง

สมองมันเริ่มเบลอ นะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณป๋าถึงมาทำอะไรแบบนี้กับฉัน มันเป็นเรื่องที่ไม่สมควรเกิดขึ้นระหว่างฉันกับคุณป๋าเลยนะ

“อื้อ...” ฉันเปล่งเสียงออกมาดังๆ ให้คุณป๋าได้รับรู้ว่าตอนนี้ฉันแทบจะขาดอากาศหายใจอยู่แล้ว

เสียงของฉันมันทำให้คุณป๋าค่อยๆ ถอนจูบออก สายตาคมกริบจ้องมองริมฝีปากของฉัน แล้วก็เลื่อนขึ้นมามองใบหน้าของฉันช้าๆ

“ฝน....” ริมฝีปากหนาขยับพูดออกมาหนึ่งคำ ‘ฝน’ คุณป๋าพูดว่าฝนแล้วมองหน้าฉันตาไม่กะพริบ

หรือคุณป๋าเมาจนคิดว่าฉันคือพี่ฝน แต่ไม่สิถ้าคิดเป็นพี่ฝนจริงๆ คุณป๋าก็ไม่ควรทำแบบนี้

ระ หรือ ระหว่างคุณป๋ากับพี่ฝนมันมีอะไรมากกว่านั้น...