ตอนที่ 11 กระท่อมไม่ร้างรัก /3

สิงหนาทไม่ทรมานเธออีกแล้ว เพราะเห็นแบบนี้เขากลับยิ่งเป็นฝ่ายเจ็บปวดมากกว่าเธอ มือหนาสอดเข้าใต้หว่างขาเรียวอ้อมไปผลักดันสะโพกผายให้เขยิบมาข้างหน้า หญิงสาวยังคงลังเลไม่กล้าขยับชั่วครู่แต่ก็พ่ายแพ้ต่อเรี่ยวแรงที่มีมากกว่าหลายเท่า ร่างบางเขยิบไปจนอยู่ตรงบริเวณใบหน้าคม เธอหลับตาพริ้มไม่กล้ามองดวงตาคมวาวที่ฉายชัดให้เห็นความไร้ยางอายของเธอ

ชายหนุ่มส่งเรียวลิ้นปาดรอยแยกของกลีบกุหลาบ สะโพกผายกระตุกวูบร่างระหงโน้มตัวไปข้างหน้ายันฝ่ามือกับฝาห้องที่เป็นใบจากรอบด้าน เรียวปากอิ่มเผยอร้องครวญครางไม่ได้ศัพท์ อยากรั้งสะโพกให้สูงขึ้นหากแต่ฝ่ามือหนากลับรั้งเอาไว้แน่นจนขยับหนีไปไหนไม่ได้ เรียวลิ้นช่ำชองเกมรักแต่ไม่เคยมอบความสุขสมด้วยลิ้นแบบนี้ให้ใครมาก่อน นอกจากภรรยาสาวของเขาคนเดียว

“โอย...พี่สิงห์ ไม่ไหวค่ะ”

“ปล่อยมันออกมาสิทูนหัว อย่าเก็บมันเอาไว้ จะทรมานเปล่าๆ”

หงส์นรีลืมตัวทุบฝาแล้วกระชากใบจากดึงทึ้งรุนแรง ความเสียวซ่านที่ได้รับจากปลายลิ้นสากซึ่งกำลังดูดดื่มยอดเกสรทำให้เธอใกล้ขาดใจเต็มที เสียงคร่ำครวญรุนแรงเปล่งออกมาเป็นระยะๆ วังวนเสน่หาที่เร่าร้อนทำให้เลือดในกายสาวเดือดพล่านไหลรวมมาอยู่กลางร่าง หยาดน้ำทิพย์ถูกดูดดื่มจาบจ้วงระคนอ่อนโยน กายสาวอ่อนพลิ้วเหนื่อยล้าจากการเกมกามา หญิงสาวทิ้งตัวหงายหลังเมื่อไม่อาจทนเกร็งร่างอยู่เฉยได้อีก ลมหายใจเหนื่อยหอบเหมือนคนวิ่งมาจากระยะทางเป็นสิบกิโล

สิงหนาทยกสะโพกสาวขึ้นสูง เมื่อเธอทิ้งร่างลงนอนหงายบนกายแกร่ง เขายังไม่ละริมฝีปากรุมร้อนจากดอกกุหลาบงามบานแย้มให้เชยชม รสชาติของเธอหวานล้ำจนเขาไม่อยากถอนริมฝีปากออก

“พอแล้วค่ะ พี่สิงห์”

เสียงครางฮือฮาดังออกมาอย่างน่าสงสาร แต่สิงหนาทกลับทำใจร้ายไม่เห็นใจเธอเลยสักนิด เขาวางสะโพกผายลงบนหน้าอกกำยำสอดนิ้วเรียวใหญ่เข้าไปในกลีบกุหลาบ คราวนี้สะโพกที่หมดแรงกระตุกหยัดขึ้นสูง พร้อมเสียงหวีดร้องระงมจากหงส์นรี เรียวนิ้วยาวใหญ่ขยับเข้าออกในเส้นทางคับแคบ เร่งเร้าให้เธอพบความสุขสมอีกหลายรอบ ยอมทนให้ร่างกายกำยำต้องเจ็บปวดเพื่ออดเปรี้ยวไว้กินหวาน ยังไม่สายถ้าเขาจะให้เธอแซงหน้าไปหลายขุม เขายินดีต่อให้เธอก่อน แล้วจะเร่งตามเธอให้ทันจุดหมายปลายทางอันงดงาม

หงส์นรีสะบัดใบหน้าคมหวานส่ายไปมาไม่เป็นสุข มือน้อยสัมผัสเข้ากับความอวบใหญ่แห่งสรีระบุรุษเพศผู้แกร่งกร้าว เธอลูบไล้มันเล่นและอ้าปากงับราวกับดูดดื่มไอศกรีมรสชาติเยี่ยม ปลายลิ้นเล็กเลียไล้ปลุกเร้าอย่างที่เขาชอบทำกับเธอ กลีบปากอิ่มไล่งับไปตามความยาวตั้งแต่โคนจนถึงปลาย เรียกให้ชายหนุ่มเป็นฝ่ายเปล่งเสียงครวญครางแหบห้าวออกมาบ้าง หากแต่ในใจแกร่งนั้นตื่นเต้นเร่าร้อนจนแทบกระอัก ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ราชสีห์หนุ่มเร่าร้อนได้ถึงเพียงนี้ แม้บทรักของพวกหล่อนจะรุนแรงสมใจมากแค่ไหน แต่ไม่มีใครที่ทำให้เขาสุขใจได้มากขนาดนี้ เพียงแค่หงส์นรีตวัดปลายลิ้นนุ่มของเธอไปรอบๆ แก่นกาย เขาก็แทบพวยพุ่งอย่างเสียเชิงหากไม่ระงับสติอารมณ์ไว้ก่อนมิพลันที่ราชสีห์หนุ่มจะหมดสภาพเสียเอง

“ไม่แล้วคนดี พอแล้ว หยุดเถอะ”

คราวนี้เขาเป็นฝ่ายวอนขอให้เธอหยุดกระทำการใดๆ ทั้งสิ้นกับน้องชายตัวเขื่อง แล้วฉุดร่างระหงให้นั่งก่อนปรับระดับให้สะโพกผายครอบครองความเป็นตัวตนที่ร้อนผะผ่าวและสั่นเยือก

หงส์นรีกดสะโพกดูดกลืนความกำยำเข้าไว้ทั้งหมด กายสาวสั่นระริกเมื่อรับความอวบใหญ่จนมิด เธอสูดลมหายใจเข้าปอดถี่ระรัว รู้สึกคับแน่นจนจุกไปทั่วท้องน้อย

“ขยับสิยาหยี”

สิ้นเสียงสั่นพร่า หญิงสาวก็ขยับสะโพกขึ้นลง มือบางเท้าไปด้านหลังบนท่อนขากำยำสะโพกผายขยับช้าๆ เนิบนาบ และเมื่อได้มือหนาประคองโอบอุ้มเร่งเร้านำทางให้หญิงสาวเร่งความเร็วมากขึ้น

หงส์นรีเอนกายโค้งลงต่ำ เรียวปากนุ่มหวานปิดปากหนาได้รูป ทั้งคู่แลกจูบกันอย่างดูดดื่มเร่าร้อน อากาศเย็นโรยตัวรอบๆ กระท่อมน้อย สายฝนยังคงกระหน่ำราวกับมีพายุ ได้ยินเสียงหวิดหวิวของแรงลมพัดหวนวนไปมา เสียงไม้ยางพารากระทบเสียดสีกัน ได้ยินเสียงแว่วดังมาจากชายทะเลที่อยู่ไม่ไกล คงเป็นเสียงของคลื่นที่ซัดสาดเข้าหาชายฝั่ง ไม่ผิดแน่เวลานี้คงเกิดพายุฝนฟ้าคะนองอยู่ด้านนอก แต่ในกระท่อมกำลังเกิดพายุสวาทพัดโหมกระพือรุนแรง หยาดเหงื่อไหลรินจากกายทั้งสอง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังแว่วออกมาเป็นระยะๆ พร้อมเสียงครวญครางราวกับคนบาดเจ็บ

สิงหนาทพลิกกายให้หญิงสาวนอนราบ และเป็นฝ่ายทาบทับขยับกายชื้นเหงื่อลื่นไหลบนกายนุ่ม ดูดกลืนปลายถันสีอ่อนอย่างหลงใหล แก่นกายชายขยับสอดเข้าหากุหลาบสาวที่เปิดเปลือย ผลักดันทีเดียวจนสุดทางรักเรียกเสียงอุทานออกมาจากเรียวปากอิ่มช้ำ

“อุ๊ย...พี่สิงห์ขา”

ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก ใบหน้าคมคายเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อหลายหยดที่ไหลลงสู่ร่างบาง หากแต่หงส์นรีไม่รังเกียจ เธอรักเขา รักหยาดเหงื่อทุกหยดของเขาด้วย

‘รัก! นังหงส์ นี่เธอยอมรับได้เต็มหัวใจแล้วเหรอว่ารักเขา เธอกำลังรัก...คนที่เกลียดเธอเข้าไส้อยู่นะ แต่...คนเกลียดกันเขาทำกันแบบนี้เหรอ’

หัวใจของหงส์นรีกำลังขัดแย้งกันให้วุ่น ตราบใดที่เขาไม่คิดจะบอกรักเธอ หญิงสาวจะคิดว่าเขาเกลียดเธออย่างที่พูดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แม้การกระทำของเขามันจะสวนทางกันก็ตาม แต่เธอจะไม่ลืมว่าคนเราหัวใจกับการกระทำมักจะสวนทางกันเสมอ เหมือนในตอนนี้ที่เขากำลังทำเหมือนกับว่ารักเธอนักหนา แต่จะเอาอะไรมากมายกันล่ะหงส์นรี ในเมื่อผู้ชายก็มักจะทำแบบนี้ทุกคนอยู่แล้ว เราเป็นผู้หญิงอย่าไปบ้าจี้ตามเขาหน่อยเลย ช้าไปเสียแล้ว เธอห้ามใจไม่ให้รักเขาไม่ได้อีกต่อไป และพร้อมจะทำทุกอย่างโดยให้หัวใจนั่งแท่นบัญชาการ

สิงหนาทโถมกายเข้าหาอย่างหนักหน่วง รุนแรง และเร่าร้อน สะโพกสอบส่ายวนเบียดแนบดิ่งลึกทุกอณูความรู้สึก เสียงหวีดร้องในยามที่ชายหนุ่มถาโถมกายยังดังก้องไม่ขาดสาย ชายหนุ่มบดขยี้กลีบปากหวานในจังหวะสุดท้าย ในที่สุดเขาก็ไต่สะพานตามหญิงสาวขึ้นไปบนสวรรค์ได้สำเร็จ

“สุดยอด”