ตอนที่7 โทษทัณฑ์

ขนอ่อนลุกชันกับความรู้สึกวาบหวิวที่ต้องเปลือยกายต่อหน้าบุรุษ เธอยกมือขึ้นปกปิดหน้าอกอวบใหญ่ของตัวเองไว้ด้วยหัวใจระรัวแทบทะลุ

เขาผลักเธอล้มลงไปก่อนจะดึงกระชากกระโปรงพลีทเอวยางยืดออกแสนง่ายดาย

“.....” กอหญ้าเม้มปากแน่นอีกครั้งจนห้อเลือด เธอมองเขาเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตาแล้วตั้งคำถามมากมายในหัว

จะสู้ต่อทันไหม สู้ไหวหรือเปล่า จะทำให้ตัวเองรอดพ้นสถานการณ์ครั้งนี้ยังไง

คำตอบคือไม่ได้

เมื่อเสียงฉีกซองถุงยางอนามัยดังขึ้นจนทำให้หัวใจเธอแทบทะลุออกจากอก ฟาริสจัดการทุกอย่างด้วยความรวดเร็วชำนาญ

ขาเรียวของเธอถูกจับแยกออกจากกันกว้างด้วยความหยาบโลน เขาดึงกระชากร่างกายของเธอจนแนบชิด ไม่รอช้าที่จะจับส่งส่วนหัวเห็ดของเขาเพื่อกดเข้ารอยแยกสีสดแนบสนิทตรงหน้า

“อ๊ะ! เจ็บ” กอหญ้าร้องพร้อมกระถดตัวเพื่อถอยห่างจากการรุกล้ำที่เพียงสัมผัสก็ทำให้เธอเจ็บได้ไม่น้อย

“ซี๊ด!” ฟาริสไม่ได้สนใจเสียงของเธอเลย สายตาของเขาจับจ้องไปยังเนินนางเรียบเนียนสะดุดตา ทั้งรอยแยกตรงหน้าที่ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันดูสวยสดราวกับไม่เคยต้องมือชาย

ด้วยสันดานเสียๆ และความใจกล้าหน้าด้านของเธอ หากตอนนั้นเขาไม่เหลือสติรับรู้ว่าเป็นคนประเดิมร่างกายนี้คนแรก คงยากจะเชื่อว่าเธอไม่เคยต้องมือชาย

ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด อดไม่ได้ที่จะกดกระแทกเข้าไปอย่างไม่สนใจไยดี แต่น่าเสียดายที่แรงกระแทกของเขาทำให้ตัวเองเจ็บแทนซ้ำยังเข้าไม่ได้

“โอ้ย!”

“อะไรวะแม่ง!” เขาสบถออกมาอย่างไม่คิดว่ามันจะยากขนาดนี้ทั้งที่เคยเข้ามาแล้วครั้งหนึ่ง จำต้องถอยทับขยับออกห่างจากเธอเล็กน้อย

สวบ!

“อ๊ะ ฮื้อ! เจ็บ!” กอหญ้าดีดดิ้นราวกับถูกของร้อนก็ไม่ปาน

พยายามจะหุบขาและขยับตัวหนีแต่ก็ไปไหนไม่รอด นอนอยู่ใต้การบงการของเขาที่ย่ำยีร่างกายของเธออย่างหยาบโลน

“เธอได้เจ็บกว่านี้แน่” คำบอกกล่าวอย่างคนมีน้ำใจดังขึ้นเพื่อให้เธอเตรียมตัวและรับรู้

สวบ!!!

กึด!!!

“กรี๊ดด!!!” เสียงแหลมเล็กร้องขึ้นเมื่อความแหลมคมยิ่งใหญ่กระทุ้งใส่เธอเต็มแรง

ทั้งเคยผ่านมาแล้วครั้งหนึ่งแต่ก็ยังรู้สึกเหมือนเนื้อกายถูกฉีกออกเป็นสองท่อน เป็นความร้าวระบมที่เหมือนพรากลมหายใจไปในวินาทีนั้นจนร่างกายสั่นระริก

“ซี๊ด!” ฟาริสครางน้ำเสียงกระเส่าพึงพอใจกับความรัดรึงที่โอบล้อมแท่งเนื้อเขาไม่ได้

“พี่ฟาร์...” อยากเรียกให้เขาหยุด อยากร้องขอเวลาทำใจครู่หนึ่ง แต่ก็ถูกเขาแทรกขึ้นอย่างไม่มีโอกาสได้พูด

“คงเป็นพวกหัวสูงสินะ ถึงกระเสือกกระสนมาเรียนมหา’ลัยที่ค่าเทอมแพงหูฉี่ขนาดนี้...”

“พออยู่ในสังคมคนรวย ก็เลยต้องทะเยอทะยานหาเงินแบบผิดๆ ให้เท่าเทียม” คำปรามาสดังขึ้นอย่างเย้ยหยันเหยียดหยาม

เพราะหากมองแค่รูปลักษณ์ภายนอกก็คงไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นเด็กสาวธรรมดาๆ ที่ได้ทุนมาเรียนที่นี่

แต่พอได้รู้จักเธอ ถึงได้รู้ว่าเป็นเด็กทุนของมหา’ลัย

และการที่เธอรับงานเลวๆ แบบนั้นเพื่อเงิน ก็คงไม่พ้นอยากพยายามทำตัวให้เท่าเทียมกับคนรอบตัวตามสภาพแววล้อมที่อยู่

“ไม่รู้อะไรก็อย่ามาพูด!” แม้จะเจ็บปวดที่ร่างกาย แม้จะทำร้ายเขาก่อน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะย้อนกลับในสิ่งที่เขากำลังพูดโดยไม่รู้อะไรเลย

แต่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องพูดบอกคนอย่างเขา คนที่เลือดเย็นไร้หัวใจ ไม่มีความปราณีใดๆ

“ฉันก็ไม่อยากรู้เรื่องอะไรของเธอเลยสักนิด” เขาย้อนกลับไปอย่างเหยียดหยัน

และนับว่าเป็นเรื่องดีที่เธอไม่พูดออกไป เพราะสุดท้ายก็คงไม่พ้นการดูถูกและสมเพชมากกว่าเดิม

“.....” กอหญ้าเบือนหน้าออกอย่างจนหนทาง สุดท้ายเธอก็หนีไม่พ้นการกระทำของตัวเอง ร่างกายถูกตอกตรึงไว้ใต้ร่างเขาอย่างหยาบโลน คำพูดที่เอ่ยออกมามีแต่ความหยาบคายดุดัน

คงทำได้เพียงนอนยอมรับโทษทัณฑ์อย่างยอมจำนนหลังจากนี้

ปึก!

“อ๊ะ!” ร่างบางสะดุ้งเกร็งหลังจากถูกกระแทกเข้าใส่อย่างไม่ได้ตั้งตัว

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊ะๆ อื้อ!” จากที่เบือนหน้าหนี เธอสะดุ้งคว้าแขนแกร่งและจิกแน่นระบายความรู้สึกอัดแน่นที่เขาตอกกระแทกเข้าใส่เธออย่างถี่ระรัวและหนักหน่วง

เป็นความเจ็บที่ทำให้เธอแทบหายใจไม่ออก เกร็งจนร่างกายสั่นระริก สลับมือไปดันหน้าท้องแกร่งของเขาออกห่างตัวอย่างต้องการผ่อนแรง

แต่ไม่ได้ช่วยอะไรได้เลยสักนิด พละกำลังที่สาดใส่เข้ามายังหนักหน่วงเท่าเดิมทั้งที่เธอออกแรงไปไม่น้อย และดูเหมือนเขาจะทำมันแรงขึ้นกว่าเดิมอีก

หมับ!

“อ๊ะ!” กอหญ้าร้องขึ้นเมื่อยอดปทุมถันถูกบีบบี้จากนิ้วเรียวของเขา ทำจนพอใจก็คว้าเข้าที่เต้าสวยของเธอแล้วฟอนเฟ้นอย่างไม่เบามือจนเนื้อทะลักลิ้นออกตามง่ามนิ้ว

เอวสอบไม่ได้หยุดเคลื่อนกระแทกใส่กลางกาย มืออีกข้างของเขาที่ว่างอยู่ บีบต้นขาได้แล้วดันเข้าหาเจ้าของร่าง เปิดทางรักให้อ้ากว้างพร้อมกับสะโพกที่ยกสูงขึ้นกว่าปกติ แล้วตอกกระแทกเข้าไปด้วยจังหวะหนักหน่วงไม่หยุด

ปึก! ปึก! ปึก!

“อ๊ะ อื้อ ฮื้อ! เจ็บ!” กอหญ้าส่ายหัวระวิง ใบหน้าแหงนเงยขณะดีดดิ้น ฝ่ามือทั้งสองพยายามออกแรงผลักไสเขาเต็มกำลัง แต่เธอไม่สามารถถอยห่างออกจากความป่าเถื่อนนี้ได้เลย

กลีบรักถูกกระทุ้งกระแทกเข้าออกจนเนื้ออ่อนบอบช้ำแทบปลิ้น ความแหลมคมถอกไถเข้าออกก่อนจะบี้กดลงไปจนกลีบรักแดงก่ำ แกนเนื้อยัดตอกเข้าใส่อย่างไม่สนใจขนาดที่แตกต่าง

ฝ่ามือใหญ่ก็ไม่หยุดที่จะฟอนเฟ้นเต้านุ่มอย่างเต็มแรงสลับกับบี้บีบยอดปทุมถันด้วยความกักขฬะ ร่างกายประสานทำงานอย่างไม่หยุดพักราวกับแยกประสาทได้ดี ทารุณเธอซ้ำๆ อยู่แบบนั้นอย่างไม่รู้จักเหนื่อย

“พะ...พอแล้ว อ๊า ไม่ไหว” เสียงขาดห้วงของเธอดังขึ้นอย่างไม่สามารถปรับตัวเข้ากับจังหวะและความใหญ่โตนั่นได้เลย เธอฝืนกลั้นตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก พยายามที่จะลองปล่อยตัวไปตามสถานการณ์แต่ก็ยากเกินกว่าจะทำได้

ขาข้างหนึ่งที่เป็นอิสระพยายามถีบที่นอนเพื่อส่งตัวถอยให้ไกล แต่ขาอีกข้างที่ถูกพันธนาการด้วยฝ่ามือใหญ่ก็รั้งเธอไว้ที่เดิม

และในที่สุดเต้าสวยก็เป็นอิสระ แต่ขากลับถูกพันธนาการทั้งสองข้างด้วยฝ่ามือหนาราวกับคีมเหล็กที่บีบและยกดันอ้าออก

ร่างสูงยืนเข่าขึ้นเล็กน้อย ดึงขาของเธอตามแรงและตำแหน่งของเขาจนสะโพกลอยจากพื้นเตียง แล้วสาดกระแทกความแหลมคมเข้าหาเนื้ออ่อนนุ่มนั่นอย่างป่าเถื่อน

ปึก! ปึก! ปึก!

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว ร่างบางถูกกระทุ้งใส่จนสั่นคลอนหน้าอกเด้งขึ้นลง เนื้อส่วนกลางกระเพื่อมตามแรงซัดใส่เข้ามา

“อ๊ะๆ ฮ๊า จุก!” เสียงเล็กร้องขึ้นอย่างเป็นบ้าเป็นหลัง มือไม้ปัดป่ายเป็นระวิงสะเปะสะปะ จิกทึ้งผ้าห่มผืนใหญ่จนยับย่นกองใกล้มือไปหมด

“อ่า! ตอดโคตรดีเลย” ต่างกับคนร่างสูงที่กระเส่าครางออกมาอย่างพึงพอใจกับความรัดรึงที่เล่นเอาเขาสะท้านไปทั้งทรวง เสียวแปล๊บตั้งแต่หัวX...วิ่งพล่านไปถึงหนังหัวกระจายจนถึงปลายเท้า

“ขอร้อง อื้อ! ไม่ไหว พอสักที!” เธอเว้าวอนขอความเห็นใจจากเขาอย่างทำอะไรไม่ได้ ดีดดิ้นราวกับถูกของร้อนรดตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า พยายามกระเสือกกระสนเอาตัวรอดแต่ก็ยังอยู่ที่เดิมรองรับความบ้าระห่ำนั่น

พรึ่บ! ร่างบางถูกจับหมุนกายให้ตะแคงข้าง ขาข้างหนึ่งเขาขยับคร่อมไว้ แต่ขาอีกข้างถูกจับยกชี้ขึ้นฝ้าเปิดทางรักกว้างออกทุกรอบตามแต่ใจต้องการ

สะโพกแกร่งเกร็งแน่นก่อนจะสาดใส่พละกำลังมหาศาลเข้าไปอย่างบ้าดีเดือดและป่าเถื่อน ดึงรั้งขาของเธอให้อ้าขึ้นและร่างกายแนบชิดอยู่ที่เดิมไม่ขยับหนีห่างออกไปจากแรงกระทุ้งที่เขาจงใจ

“อ๊ะๆ ฮือ อ๋า!” กอหญ้าจุกเสียดท้องน้อยยิ่งกว่าเก่า ความรู้สึกที่ส่วนหัวมันกระแทกเข้ามาจนสัมผัสกับโพรงผนังลึกล้ำของเธอจนตัวงอเกร็ง มือไม้ยังคงทำได้เพียงจิกกำผ้าห่มผืนหนาแล้วอุดปากตัวเองไว้ร้องครางออกมาอย่างทรมาน

ขาเรียวถูกดันออกไปด้านข้างตามทิศทางที่เธอตะแคง ก่อนฟาริสจะดันไหล่บางให้หงายออกมาแล้วก้มลงไปครอบครองอกนุ่มใหญ่เกือบเกินตัวของเธอ ดูดดึงยอดปทุมถันรับรสหวานที่ทำให้เขามัวเมาได้ตั้งแต่แรกสัมผัส

แผล๊บ! จ๊วบ!

เสียงตวัดเลียดังขึ้นพร้อมกับลานนมที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำลาย ไหนจะเต้าสวยที่แดงเป็นปื้นจากแรงบีบ

“อ๊า!” แต่แค่ดูดอย่างเดียวยังพอทน เพียงแต่สุดท้ายเขาก็ฝังความแหลมคมของฟันลงมาจนเธอน้ำตาเล็ดเพราะความเจ็บ

ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าเขาป่าเถื่อนแบบนี้เป็นนิสัย หรือทำลงไปเพียงเพราะเป็นเธอ

แต่ถึงยังไงก็ได้แต่หวัง ว่าทุกอย่างจะจบลงในไม่ช้านี้

“ในเมื่ออยากเล่นกับฉันมาก ฉันก็จะเล่นกับเธอ...”

“แล้วอย่าโทษว่าฉันใจร้าย ในเมื่อเธอก็ไร้ยางอายใส่ฉันก่อน!”