1

เพ็ญพิชชา เด็กสาววัย 18 มองคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น เธอจำต้องมาที่นี่เพื่อครอบครัว น้องอีกสองคนที่ต้องเรียนหนังสือ มารดาที่ป่วยหนัก ทำให้เธอต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างภายในบ้าน ไหนจะหนี้สินที่ไปหยิบยืมเจ้าหนี้มาอีก

กมลเป็นลูกชายคนเดียวของเกรียงศักดิ์ เขาจ้างให้เธอมาดูแลบิดาของเขา และเหตุผลสำคัญอีกอย่างก็คือบิดาของกมลหมดสมรรถภาพทางเพศ เธอต้องมาช่วยเขาเรื่องนี้

ฟังดูอาจจะแปลกๆ แต่ในโลกนี้มีอะไรแปลกๆ อีกมากมาย ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

ค่าตอบแทนที่มากมายอีกทั้งยังปลดหนี้สินอีกมากมายเช่นกัน ทำให้เธอตกลงทำงานนี้ทันที

เกรียงศักดิ์คือชายวัยกลางคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง สายตาของเขาทอดมองออกไปไกลแสนไกล

“พ่อครับ ผมพาคนดูแลพ่อมาแล้วนะครับ”

กมลบอกเธอว่าเขาได้เปลี่ยนคนดูแลหลายคนมากๆ เพราะทนฤทธิ์เดชของบิดาไม่ไหว แต่เพื่องานนี้ เธอจะต้องทนให้ได้ หล่อนบอกตัวเองในใจ

กมลให้เงินเธอบางส่วนเพื่อไปใช้หนี้และใช้จ่ายในครอบครัว น้องๆ ของเธอพอจะปล่อยให้ดูแลกันเองได้แล้ว และเข้าใจว่าเธอต้องมาทำงาน นั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอเบาใจได้มากโขอยู่

เขาสั่งความกับเธออีกหลายอย่าง และขับรถออกไปจากคฤหาสน์ ทิ้งให้เธอเผชิญอยู่กับคนป่วยสองคน

ที่นี่ไม่มีคนรับใช้ เธอต้องทำงานบ้านเองทั้งหมด นอกจากปรนนิบัติคนป่วยแล้ว เธอไม่รู้ว่าที่นี่มีใครอีกไหม แต่ไม่กล้าถามมาก

เธอได้ค่าแรงจากการทำงานบ้านและการดูแลคนป่วยแยกส่วนกัน

“คุณเกรียงหิวหรือยังคะ”

เธอเอ่ยถาม เขาหันมามองก่อนจะมองเมินไปทางอื่น ท่าทางแบบนี้นะเอง เลยทำให้คนที่มาดูแลเบื่อหน่ายและไม่มีใครอยู่ทนสักคนเดียว

เมื่อเขาไม่ตอบเธอเลยจัดการเดินสำรวจบ้านเสียเลย ในห้องครัวมีข้าวสารอาหารแห้งและของสดเต็มไปหมด กมลคงให้คนจัดหามาให้ เพื่อให้เธอได้ประกอบอาหารให้บิดาของเขารับประทาน เขาร่ำรวยต้องดูแลธุรกิจมากมาย คงไม่มีเวลามาดูแลเอง เพราะเวลาเป็นเงินเป็นทอง เลยต้องจ้างคนมาดูแล

แต่คนรวยก็ดีไปอย่าง ขอแค่มีเงินจ้าง ไม่ต้องกลัวว่าบุพการีจะไม่มีคนดูแล

เธอจัดการทำอาหารเย็นเพราะมีฝีมือทำอาหารอยู่มากโข ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องพักของคนป่วย

บิดาของกมลเดินได้ แต่เป็นโรคแปลกประหลาดคือเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ แถมยังไม่สนใจโลกภายนอกอีก จริงๆ เธอคิดว่าต้องให้หมอกับพยาบาลมาดูแลรักษา แต่กมลก็มีเหตุผลว่าเหตุใดจึงจ้างเธอ

“คุณเกรียงจะอาบน้ำเลยไหมคะ หนูทำอาหารเอาไว้แล้ว อาบน้ำเสร็จเราจะได้กินข้าวกัน”

เขาเหลือบสายตามองเธอนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้า เธอลอบผ่อนลมหายใจออกมา อย่างน้อยเขาก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

เธอช่วยประคองเพื่อถอดเสื้อผ้าออกจากตัวร่างกายของเกรียงศักดิ์แข็งแรงไม่เหมือนคนวัยห้าสิบเศษๆ เลยสักนิด

เพ็ญพิชชาคิดว่าเขาจะเป็นชายแก่ชราที่หมดสมรรถภาพทางเพศอย่างที่ได้รับรู้มาจากบุตรชายของเขา

“คุณเกรียงชอบกินอะไรคะ หนูจะได้ทำให้กิน”

เธอเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ในอ่างที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ หลังจากเธอผสมน้ำให้เขาเรียบร้อยแล้ว

“อะไรก็ได้ ฉันไม่ค่อยอยากกินอะไรหรอก เบื่ออาหารไปเสียทุกอย่าง”

เขาตอบอย่างไม่ยีหระ เธอลอบผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ

“เบื่อไหมมาดูแลคนแก่อย่างฉัน”

“ไม่เลยค่ะ คุณดูใจดี”

“ฉันนะเหรอใจดี” เขาทวนคำก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“หนูว่าคุณใจดีนะคะ คนอื่นจะมองยังไงก็ช่าง”

“มาอาบน้ำด้วยกันไหม จะได้เสร็จพร้อมกัน เดี๋ยวจะได้กินข้าวด้วยกัน ฉันไม่ชอบกินข้าวคนเดียว ลูกหลานไปทำงานเสียหมด นั่งกินข้าวคนเดียวมันเหงามากๆ เลยนะ”

“ในคฤหาสน์ของคุณเกรียงไม่มีใครเลยเหรอคะ”

“มีคนสวนคนหนึ่งเดี๋ยวเธอคงรู้จัก”

เธอไม่กล้าถามว่ามีคนสวนไม่มีแม่บ้านแล้วใครทำงานบ้านหรือทำอาหารให้กิน

“คนสวนก็คนทำอาหารและทำความสะอาดบ้านนั่นแหละ”

เหมือนเขารู้เลยเฉลยให้เธอฟัง เธอเลยพยักหน้าเข้าใจในทันที

“มาอาบน้ำด้วยกันสิ” เกรียงศักดิ์ยังย้ำ

“เอ่อ...”

เธอหน้าแดง อาบน้ำกับเขาก็ต้องแก้ผ้าน่ะสิ เธอไม่กล้าหรอก

“ถือว่าอาบน้ำกับคนแก่ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก มันไม่มีอารมณ์ มันตายด้าน”

“จริงๆ แล้วคุณกมุทลูกชายของคุณเกรียงก็จ้างหนูมาทำให้คุณกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะคะ”

เธอบอกตามตรง เด็กสาวรู้ดีว่างานของเธอนอกจากดูแลคนแก่แล้วยังต้องทำอะไรอีก เธออายุน้อยก็จริง แต่ผ่านการมีครอบครัวมาแล้วเพราะมีสามีตั้งแต่ยังเด็ก อยู่ในชุมชนแออัดหนังสือก็เรียนไม่จบ แม้จะอยากเรียนแค่ไหนก็ตาม เธออยากส่งน้องๆ เรียนให้สูงๆ และหาเงินรักษาแม่เลยรับงานนี้จากกมุท หลังจากที่เธอได้รู้จักกับเขา และไปสมัครงานเป็นเด็กเดินเอกสารในออฟฟิศ

เธอยังไม่มีลูก เพราะเลิกกับสามีไปแล้ว จริงๆ ไม่ได้อยากมีสามีแต่โดนหลอกไปปลุกปล้ำ จนตกเป็นของอีกฝ่ายเลยต้องยอม