EP 05 เด็กเอาแต่ใจ

เช้า

เซย์ตื่นมาด้วยอาการมึนงง เธอไม่รู้ว่าเมื่อคืนเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มองไปข้างกายกลับไม่เจอใครอย่างที่คิด หญิงสาวจึงลุกจากที่นอนเพื่อเดินหาว่าชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของห้องตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน

"เดินหาอะไรอยู่?" เซย์ถึงกับสะดุ้งที่จู่ ๆ เสียงของครามก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง

"หานายนั้นแหละ ว่าแต่ทำไมตื่นไวจัง?" เธอถามเขากลับและพูดแบบที่เธอเคยเป็น จากนั้นก็มองหน้าครามโดยที่ไม่เกรงกลัวสายตาของเขาที่จ้องมาแม้แต่น้อย

"ฉันมีงานต้องทำ ไม่ใช่เธอ ผู้หญิงอะไรนอนกินบ้านกินเมืองชะมัด" ถึงแม้เขาจะอยากได้เธอเป็นของเล่นชิ้นใหม่มากแค่ไหน แต่ครามไม่ใช่คนเฟค ถ้าคิดจะชอบผู้หญิงคนนั้นจะต้องชอบเขาในแบบที่เขาเป็นไม่ใช่ในแบบที่เขาเปลี่ยนตัวเองเพื่อใคร

"แหม่ นายนี่มันปากหมาจริง ๆ !" จบประโยคครามถึงกลับหันควับมามองหน้าเธอ เซย์ไม่เหมือนคนอื่นที่เข้าหา อยากได้เขาสักนิด เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวและคนแรกที่ครามเข้าหาและอยากจะได้เธอเอง

"ไปอาบน้ำ สกปรก เมื่อคืนก็ไม่อาบ!"

"แล้วทำไมไม่ไปส่งฉันที่ห้องหล่ะ ลากฉันมานอนด้วยแล้วยังจะมาว่าอีก!"เธอทำหน้าเซงที่ครามไม่มีมุมอ่อนโยนสักนิด การที่จะทำให้เขารักดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่เธอคิด

"เลิกพูดและ ไป!อาบ!น้ำ!" หญิงสาวจำใจเดินหน้างอไปอาบน้ำตามที่เขาสั่ง ปากก็ขมุบขมิบตลอดเวลาเหมือนกับว่าล้อเลียนเขาอยู่แบบนั้น ครามเห็นแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแถมยังอมยิ้มให้ความทะเล้นขี้เล่นของเธออีก และเมื่อตั้งสติได้เขาก็รีบหุบยิ้มลง

"นั้นเหยื่อท่องไว้ไอคราม" ชายหนุ่มพูดกับตัวเองและหันหลังกลับไปที่ระเบียงก่อนจะหยิบบุหรี่ไฟฟ้าตัวโปรดของเขาขึ้นมาดูด สมองของครามก็คิดหลาย ๆ อย่างไปด้วย เมื่อไหร่ที่ต้องคิดอะไรก็ตามแต่ เขาจะออกมายืนนอกระเบียงและมองไปด้านหน้าเพื่อผ่อนคลายเสมอ

ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ที่มีการโทรเข้าทำให้ครามหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเอง และเมื่อหยิบขึ้นมาเป็นเบอร์โทรของผู้หญิงที่เป็นหนึ่งในของเล่นครามก็กดรับด้วยความเบื่อหน่าย

"มีอะไร?"

"คุณครามไม่เห็นเข้ามาหาอิงบ้างเลยคะ?" ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นโดยปกติก็คงชอบ แต่ครามกลับชอบคนทะเล้นลองดีอย่างเซย์ซะมากกว่า

"กูให้มึงมีสิทธิ์ในการโทรหากูตั้งแต่เมื่อไหร่?" ชายหนุ่มถามนิ่ง ๆ เขาไม่ชอบให้ใครโทรหาหรือวุ่นวาย ยิ่งเป็นผู้หญิงหิวเงินแบบนี้แล้วด้วย

"ก็อิงคิดถึงคะ.."

"ไม่ต้องสะเออะถ้ากูไม่โทรไป มึงก็ไม่ต้องโทรมา" เขาไม่ชอบอะไรยืดยื้อจึงเลือกที่จะกดวางแล้วหมุนตัวหันหลังกลับเข้าห้อง แต่ภาพตรงหน้าก็ทำให้ครามเบิกตากว้างขึ้นมา

"ทำไมออกมาสภาพนี้ อยากโดนฉันเอาหรือไง?" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มและเดินประชิดเซย์ที่ตอนนี้มีเพียงผ้าที่ห่อตัวอยู่

"ฉันไม่ได้อยากโดนนายเอาอะไรทั้งนั้น แต่นายไล่ฉันไปอาบน้ำทำไมไม่ยอมเตรียมเสื้อผ้าให้ด้วย!" เซย์พูดอย่างเอาแต่ใจ เธออาบน้ำเสร็จแล้วคิดว่าครามคงมีน้ำใจหาเสื้อผ้าให้เธอใส่ แต่กลับไม่มีสักชุด ใจคอเขาจะให้เธอใส่ชุดเดิมที่เหม็นเหล้าอีกหรือไงกัน

"ฉัน?!" ครามชี้นิ้วเข้าหาตัวเองก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความงง ว่าเธอจะให้เขาเป็นคนเตรียมชุดให้อย่างนั้นหรอ

"ใช่! นี่มันห้องนาย และนายลากฉันมาควรดูแลฉันให้ดีกว่านี้!"

"เธอไม่ใช่เมียฉัน ทำไมฉันต้องดูแล?!"

"แต่ถ้านายอยากได้ฉันเป็นเมียนายก็ควรทำตามที่ฉันบอก!" เขาไม่เถียงอะไรเธอต่อและเลือกที่จะเดินเข้าห้องนอนไปหาชุดให้หญิงสาวตามคำสั่งของเธอ

"นึกว่าจะแน่" เซย์แสยะยิ้มตามหลัง ความจริงเธอไม่ได้โป๊ขนาดนั้น เพียงแค่ชุดด้านในเป็นเกาะอก เธอเลยเอาผ้ามาคุมเอาไว้เพื่อยั่วครามให้ติดกับก็เท่านั้นเอง

"ไม่เดินเข้ามาจะได้ใส่มั้ยเสื้อผ้าหน่ะ หรืออยากจะแก้ผ้าให้ฉันเอาก็บอกมา!" ครามตะโกนออกมาจากห้องด้วยถ้อยคำที่หยาบคายทำเอาเซย์ถึงกับมองบน

ตึก ตึก ตึก!!! หญิงสาวกระแทกเท้าเดินเข้าไปในห้องแล้วกอดอกอย่างเอาแต่ใจก่อนจะทำหน้าที่แสดงออกว่าเธอไม่พอใจ

"อย่ามาทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจ ไปใส่เสื้อผ้าซะไม่อย่างงั้นจะหาว่าไม่เตือน!"

"กลัวตายแหละไอแก่!"

"!!!!"