EP 03 ต้องลอง!

"แซ่บแต่รูปลักษณ์ภายนอกหรือป่าว?" เป็นครามที่พูดขึ้นมาบ้าง แต่ดูเหมือนคำถามที่ออกจากปากเขาจะเป็นการแขวะเธอซะมากกว่า

"แซ่บแต่รูปหรือแซ่บจริงไม่รู้ แต่ระวังลองแล้วนายจะโงหัวไม่ขึ้นแล้วกัน!"

"ปากดีขนาดนี้เอวดีได้เหมือนปากหรือป่าว?!" ครามถามเหมือนท้าทาย แต่มันเป็นการล่อลวงให้เธอตกหลุมตามที่เขาวางไว้

"ก็บอกแล้วไงว่าต้องลอง!" เซย์ตอบนิ่งๆเพราะคิดว่าครามไม่กล้า แต่จู่ ๆ ครามก็ลุกขึ้นยืนและดึงแขนเธอให้ลุกขึ้นด้วย

"เฮ้ยๆ เดี๋ยวจะพาฉันไปไหน?" เธอถามด้วยความงง ที่จู่ ๆ เขาก็ทำแบบนั้น

"ก็เธอบอกให้ฉันลองไม่ใช่หรือไง ฉันก็กำลังจะลองนี่ไง ว่าดีอย่างที่โปรโมทไว้หรือป่าว!" ครามตอบหน้าตาย ทั้งโต๊ะมองการกระทำของคนทั้งคู่และพากันยิ้มออกมาที่ดูว่าจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากที่สุดแล้วเพราะศีลเสมอกัน

"ฉันแค่โปรโมท ไม่ได้ชวนนายไปเอาตอนนี้!" เซย์ทำหน้าเบื่อหน่ายเขา ครามตามเธอมามากกว่าเดือนแล้ว เนื่องจากวันนั้นเธอพาคาเรนมาดื่มเหล้าย้อมใจที่อกหักจากหมอ ครามอาสาไปส่งเธอวันที่หมอลากเมียสาวกลับ และหลังจากวันนั้นเขาก็ตามเธอมาเรื่อยโดยที่เธอไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำของตัวเองมีอีกคนที่คอยเฝ้าดูอยู่

"แล้วต้องเป็นผู้ชายแบบไหนเธอถึงจะชวนไปเอา?" ครามถามอย่างจริงจังและมองหน้าเธอ

"ผู้ชายทุกคนที่ไม่ใช่นาย!" และคำตอบที่ออกจากปากเซย์ทำเอาทั้งโต๊ะแทบอยากจะขำออกมาดัง ๆ แต่เมื่อเห็นสีหน้าของครามแล้วก็ทำได้แค่พากันกลั้นหัวเราะเอาไว้

"ได้กับฉันแล้วระวังจะติดใจละกัน!"

"นายจะโปรโมทตัวเองว่างั้น?"

"ถ้าฉันบอกว่าใช่เธอสนใจมั้ย?" เขาไม่สะทกสะท้านแถมยังเสนอตัวเองให้เธออย่างสุด ๆ อีก

"ไม่อ่ะ ไม่ชอบหุ่นยนต์แบบนาย!" พูดจบเธอก็ดึงแขนตัวเองออกมามือของครามและนั่งลงตามเดิม ชายหนุ่มก็ทำได้แค่นั่งลงตามเดิมอย่างเซ็ง เขานึกว่าวันนี้จะได้กินเธอเป็นอาหารมื้อดึกแล้วซะอีก

"จุกเลยมั้ยไอหุ่นยนต์?!" เปลวหันไปแซวด้วยความกวนเท้า

"ระวังโดนหุ่นยนต์เตะปากแล้วกัน!" ชายหนุ่มตวัดสายตาไปมองเพื่อนตัวเองอย่างครุ่นเคือง

"กูว่ามึงเหมาะกับเซย์ดีนะ!"

"โน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!!" เซย์รีบแย้งขึ้นมาเมื่อเพลิงพูดแบบนั้น

"ทำไม?!" ครามหันไปถามอย่างเอาเรื่องที่เธอปฏิเสธราวกับว่าการเหมาะสมคู่ควรกับเขามันไม่ใช่เรื่องดีแบบนั้น

"ฉันกับนายเราไม่เหมาะสมกันหรอก!" เธอพูดด้วยใบหน้าจริงจัง จนคนทั้งโต๊ะรอฟังเหตุผล

"ลองบอกหน่อยว่าทำไมไม่เหมาะสมกัน!"

"เพราะฉันเป็นคน นายมันเป็นหุ่นยนต์หรือไม่ก็เป็นผีดิบที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร!"

"ฮ่า ๆ" เสียงทุกคนที่หัวเราะออกมาจากคำตอบ และไม่นานเสียงเฮอาก็ต้องเงียบลงทันทีที่ครามไล่มองหน้าทีละคน

"ใช่ฉันมันหุ่นยนต์ ถ้าเธอโดนฉันเอาเมื่อไหร่เธอได้พักไปหลายวันแน่!"

"ทำไม นายจะถีบฉันให้ตกเตียงหรือไง?!" เซย์ยังไม่ยอมหยุด เธอเหมือนคนลองดีมากกว่าที่ครามคิด

"เพราะของหุ่นยนต์อย่างฉันมันแข็ง!นาน" เขาเน้นคำว่าแข็งใส่หน้าเธอเต็ม ๆ

"อย่าดีแต่โปรโมทตัวเองไปหน่อยเลย ฉันไม่เชื่อหรอกนะกับไอแค่คำพูด!" เซย์กระตุกยิ้มและมองหน้าเขาอย่างเย้ยหยัน

"ไม่เชื่อคำพูดก็บอกให้ไปลอง หรือเธอไม่กล้า?!"

"ใช่ฉันไม่กล้า!"

"ป๊อด!!" ได้ทีครามก็รีบท้าทายเธอ

"ที่ฉันไม่กล้าเพราะกลัวนายไม่มีแรงเอามากกว่า!!"

"!!!!"

"พอๆ ทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้!" เปลวรีบห้ามศึกครั้งนี้เพราะเห็นว่าครามทำหน้าเหว๋อกับประโยคที่เซย์พูด

"นั้นสิ พี่ครามอย่าแกล้งเพื่อนเรนสิคะ"เธอพูดพร้อมทำหน้ามุ้ยเพราะกลัวว่าถ้าคราวหน้าชวนเซย์มาเธอจะไม่อยากมาอีก ครั้งนี้กว่าจะลากเพื่อนสาวคนนี้ออกมาดื่มด้วยได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเซย์รู้ว่าถ้าต้องมานั่งโต๊ะเดียวกับครามทีไร เธอก็ทำท่าจะไม่ยอมมาทุกที

"พี่แกล้งที่ไหนกัน ที่พูดนี่พี่เอาจริงไม่ได้แกล้ง!" ครามตอบหน้าตาย ทั้งโต๊ะถึงกลับเงียบเพราะรู้ดีว่าหากครามสนใจใครแล้วการจะไปจากเขาไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด