ตอนที่ 2: เพื่อนที่จูบได้

บ้านของปริ๊นเซสเป็นไม้สองชั้นติดริมคลองเล็ก ๆ ด้านหลังมหาวิทยาลัย ราชภัฏแห่งหนึ่งในเขตธนบุรี หญิงสาวได้รับบ้านหลังนี้เป็นมรดกตกทอดมาจาก มารดาซึ่งเจ้าของบ้านเดิมเป็นของคุณตาของเธอที่ดั้งด้นมาจากเมืองจีนเพื่อมาตั้ง รกรากที่เมืองไทย และเนื่องจากเธออยู่ตัวคนเดียว หญิงสาวจึงเปิดห้องให้แดน อาจารย์ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งเข้ามาเช่าอยู่ด้วย

แดนจบปริญญาโทจากเมืองนอกและสอบเข้าบรรจุเป็นอาจารย์ได้เพียงไม่กี่ปี ความที่บ้านของเขาอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก เขาจึงมาติดต่อเช่าบ้านของหญิงสาวตามใบประกาศทางหนังสือพิมพ์ที่ปริ๊นเซสลงไว้ เมื่อปีก่อน

'กฎของบ้านปริ๊นเซส'

1. ห้ามพาผู้หญิงเข้ามานอนที่บ้าน

2. ห้ามดื่มสุขาเมรัย

3. ห้ามเลี้ยงสัตว์

ป้ายประกาศแผ่นใหญ่ที่เขียนขึ้นด้วยชอล์กสีขาวบนกระดานสีดำติดอยู่บน ผนังห้องข้างตู้เย็น ปริ๊นเซสใช้เวลาคิดกฎกว่าสามวันก่อนจะทำป้ายขึ้นติดให้ผู้เช่าดู แต่ปรากฏว่าแดนแหกกฎทุกข้อด้วยชั่วเวลาเพียงสามเดือนที่อยู่ด้วยกัน

'Dame YOU!' ปริ๊นเซสเขียนด่าเขาลงบนป้าย

ชายหนุ่มเริ่มด้วยการอาศัยหน้าตาคมเข้มและเสน่ห์ในการพูดของเขาโน้มน้าวปริ๊นเซสจนเธอยอมแหกกฎข้อแรกของตัวเอง ขึ้นเตียงกับเขา หลังจากนั้นกฎข้อที่สอง กับข้อที่สามก็ไม่ยากเย็นเกินไปสำหรับแดน

ตู้เย็นของปริ้นเซสนอกจากน้ำเปล่าที่แดนจัดแจงซื้อมาให้สำหรับเธอแล้ว ที่เหลือก็เป็นเบียร์โคโรน่า ไลต์ของแดนเกือบทั้งตู้จนตอนนี้เธอติดเบียร์ยี่ห้อนั้น ตามแดนไปด้วย

ส่วนสัตว์เลี้ยงของแดนเป็นเจ้าหมาพันธุ์ไซบีเรีย ฮัสกี้ ตาข้างหนึ่งเป็นสีน้ำตาล อีกข้างหนึ่งเป็นสีฟ้า ตัวกลมจนเกือบจะเหมือนหมาเชาเชาเข้าไปทุกที แถมยัง ผลัดขนเสียเต็มบ้าน แต่ปริ๊นเซสก็หลงรักมันจนเธอบังคับให้แดนยกมันไปให้คนอื่น เลี้ยงไม่ลง และในที่สุดเธอกับเขาก็กลายเป็นแม่กับพ่อของเจ้าบูฟฟี้ ไปโดยปริยาย

ปริ้นเซสเปิดประตูบ้านออกซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่ผู้หญิงคนใหม่ของแดน กำลังจะกลับบ้านพอดี เจ้าของบ้านทำเป็นมองไม่เห็นรีบเดินหลบเข้าห้องครัวไป รอจนกระทั่งหญิงสาวนางนั้นเดินออกนอกบ้านไปแล้ว จึงโผล่ออกมา

"หลอกคนใหม่อีกแล้วเหรอ" หญิงสาวถาม

"หลอกอะไร คนนี้จริงจัง อย่ามองผมในแง่ร้ายอยู่ตลอดเวลาสิคุณ" แดน กลอกตาไปมาราวกับคำพูดของเธอไม่มีมูลความจริงเลยแม้แต่น้อย

"นายกะจะชิ่งเธอพรุ่งนี้แล้วล่ะสิ" ปริ้นเซสเดาก่อนจะเปิดตู้เย็นหยิบเอาเบียร์ ของแดนออกมาเปิดฝา

"รู้ได้ไง" แดนเลิกคิ้วสูงอย่างประหลาดใจและทึ่งในเวลาเดียวกัน

"เพราะผู้หญิงคนไหนที่นายไล่ให้กลับบ้านก่อนเที่ยงคืนแสดงว่านายจะไม่โทร กลับไปหาเธออีกแล้ว" ปริ๊นเซสนั่งลงบนโซฟาสีดำแบบสองที่นั่ง Loveseats ในห้อง นั่งเล่นก่อนจะเปิดโทรทัศน์ขึ้นดูข่าวภาคดึก

"โอ้โห...คุณนี้โคตรฉลาดเลย มิน่าหาแฟนไม่ได้สักที" แดนคว้าโคโรน่าออกมา จากมือของหญิงสาวแล้วซดดื่มก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ เธอ

"ผู้ชายไม่ชอบผู้หญิงฉลาดมากคุณรู้หรือเปล่า แกล้งโง่บ้างก็ดีนะ" เขาแกล้ง เตือนแต่ความจริงแล้วแดนเองก็หลงเสน่ห์ความฉลาดของปริ้นเซสนี่ล่ะ เพียงแต่เขา ไม่เคยพูดให้เพื่อนร่วมชายคาฟังเพราะเขาอยากเก็บเธอไว้ในฐานะเพื่อนมากกว่า แฟนเพราะเพื่อนคบได้นานกว่า โดยเฉพาะเพื่อนที่เขาสามารถจูบได้ตลอดเวลาโดย ไม่มีพันธะต่อกันนี่ล่ะ เหมาะสมกับเขามากที่สุด

“ไม่ได้ให้ใครมาชอบนี่หว่า” เธอตอบกลับอย่างไม่ต้องคิด ตอกหน้าชายหนุ่ม เต็ม ๆ

"ว่าแต่ทำไมกลับเร็วล่ะวันนี้" ปกติแล้วร้านของปริ๊นเซสจะปิดตอนเที่ยงคืน นาน ๆ ครั้งที่ปริ้นเซสจะได้มานั่งดื่มเบียร์ดูทีวีกับเขาเหมือนวันนี้

"ลูกค้าโทรมาเลื่อนนัดเพราะเมียไม่ยอมให้ออกจากบ้าน" ปริ้นเซสตอบไม่มอง หน้าแดน เขาเป็นหนึ่งในจำนวนหยิบมือที่รู้ว่าเธอทำธุรกิจอะไร

หญิงสาวไม่เคยบอกคนอื่นเพราะหลายคนคิดว่าอาชีพอย่างเธอคงจะเหมือน โสเภณีแต่จริง ๆ แล้วเธอแทบจะไม่ได้แตะต้องร่างกายของลูกค้าเลยด้วยซ้ำไป

ลูกค้าหลายคนที่มาใช้บริการที่ร้านของเธอไม่ได้มาเพื่อหาเพื่อนร่วมเตียง แต่มาเพื่อหาที่ระบายหรือไม่ก็หาคนตะโกนด่าใส่เพื่อให้ตัวเองรู้ว่าชีวิตนี้ยังมีคนที่ ใส่ใจพวกเขาอยู่ เหมือนพวกเด็กขาดแม่ ปริ้นเซสมองตัวเองเป็นนักจิตวิทยามากกว่า ผู้ขายบริการ เพราะเธอไม่เคยบริการใคร มีแต่ลูกค้าที่บริการเธอ

"วันหลังผมจะไปเป็นลูกค้าคุณบ้าง" แดนยื่นเบียร์คืนให้เจ้าของบ้าน ความจริง เขาไม่อยากดื่มนักหรอกแต่หยิบมาซดเพราะเป็นขวดเบียร์ที่มีรอยปากของหญิงสาว ติดอยู่

"ถ้าโผล่ไปฉันจะไล่คุณออกจากบ้าน" ปริ้นเซสจ้องหน้าเขาแววตาจริงจัง เธอไม่ อยากให้เขาเห็นเธอในชุดทำงานเพราะเธอพยายามจะเก็บเขาให้อยู่ในโลกของ ปริ้นเซส ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่นายหญิงของ Triskele

หญิงสาวใช้ชีวิตแบบ Double life ชีวิตแบบสองหน้า เธอสวมหน้ากากเวลา ทำงาน ดังนั้นจึงไม่เคยมีใครเห็นหน้าของเธอจริง ๆ พอเธอเดินออกจากร้าน เธอก็เป็น เพียงนักศึกษาปริญญาโทภาควิชาคอมพิวเตอร์ ยัยเด็กคงแก่เรียนที่มีความใฝ่ฝัน ว่าวันหนึ่งเธอจะเปิดบริษัทผลิตเกมคอมพิวเตอร์ขายใน Apple Store เพราะเธอรู้ว่า เธอไม่สามารถจะใช้ชีวิตเป็นนายหญิงของ Triskele ได้ตลอดไป

25 ปี... คืออายุมากสุดที่เธอจะทำงานนี้ได้ ตอนนี้เธออายุ 23 ปี เธอตั้งเป้าหมายไว้แล้วว่าอีกสองปีเรียนจบเธอจะเริ่มหาแฟนแล้วคบกันอย่างจริงจัง มีลูกกันสักสองคน แล้วหาคนสืบทอดตำแหน่งนายหญิงของร้าน Triskele หากเธอยังไม่รู้เท่านั้นว่าจะเป็นใคร

X