Ep.2

สักพักพี่คิงก็จับร่างของดารินคว่ำหน้าขนานไปกับที่นอนโดยที่ทั้งสองยังแนบชิดกันอยู่ มือหนาจับสะโพกยึดไว้แล้วบรรเลงเพลงรักอย่างดุเดือดร้อนแรงจนดารินร้องโอดโอย

“พี่คิง รินเจ็บ”

แล้วพี่คิงก็โอบกอดคนรักเอาไว้ โน้มริมฝีปากไปดูดกลืนปทุมถันข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างก็วนเวียนลูบไล้ใกล้จุดที่สองร่างประสานกัน จนดารินครางซี๊ดออกมาอย่างเสียวกระสัน ท่านี้ทำให้คนที่แอบมองหน้าร้อนผ่าวยิ่งกว่าเดิม แล้วก็ร้อนไปทั้งกายสาว มันเต้นตุ้บๆจนน่าตกใจ

‘เพราะเธอกำลังเกิดความต้องการอย่างนั้นเหรอ ก็ความรู้สึกนี้มันหายไปนานแล้วนี่นา’

“แรงๆ...เลยจ้ะพี่คิง ระ...ริน หายเจ็บแล้ว”

สิ้นคำหวานที่กระท่อนกระแท่น สะโพกสอบก็ถาโถมเข้าหาสุดแรงเกิด สองหนุ่มสาวประสานเสียงกันดังระงม เหมือนต่างฝ่ายต่างกำลังดิ้นรนไปสู่จุดหมายปลายทาง

“ริน โอ...รินใกล้หรือยัง”

“ใกล้แล้วจ้ะพี่คิง ลึกๆแรงๆอีกพี่ โอว...อ๊า...อูยส์”

แต่จู่ๆพี่คิงก็นอนหงาย หมุนร่างแฟนสาวเข้าหาโดยไม่ทันระวัง ทำให้ทั้งสองหลุดออกจากกัน

‘โอพระเจ้า”

ไลลาเห็นของพี่คิงเป็นเงาวับที่ยืดขยายเต็มพิกัดดีดดิ้นไปมา ดารินขึ้นควบร่างหนา มือเล็กจับความแข็งขันเข้าหาเพื่อสานต่อให้ถึงปลายทาง พี่คิงครางกระหึ่มในลำคอขณะที่ดารินครางเสียงหวานด้วยใบหน้าอันเซ็กซี่

“โยกแรงๆเลยนะริน”

แล้วร่างเล็กก็โยกไหวไปตามแรงรักโดยมีฝ่ายชายเด้งเข้าหาด้วยอารมณ์ปรารถนาที่เหมือนใกล้จะถึงขีดสุด

“โอวพี่คิงจ๋า รินไม่ไหวแล้ว” ดารินครางกระเส่าโยกระรัวอย่างไม่กลัวเจ็บ

“พี่ก็เหมือนกัน โยกแรงอีกริน อ่า...อย่างนั้นแหละ” มือหนาสองข้างขยำดอกบัวสองข้างอย่างเมามันตามแรงอารมณ์ ก่อนจะสลับมาจับสะโพกกลมมนกระแทกเข้าหาตนเอง จนร่างบางโยกไหวและสั่นสะท้าน

นาทีนี้ไลลาแทบไม่ละลายสายตาจากบทรักอันร้อนแรงที่เธอไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย ยิ่งมองยิ่งรู้สึกหัวใจเต้นแรงและปวดร้าวใจกลางกายสาวมากที่สุด

“พี่คิงจ๋า รินจะถึงแล้ว โอ้ววววๆๆ...”

ดารินครวญครางไม่หยุดหย่อนขณะที่ร่างหนาถาโถมเข้าหาอย่างต่อเนื่องเต็มกำลัง แล้วเสี้ยววินาทีนั้นพี่คิงก็ลุกขึ้นผลักร่างแฟนสาวให้นอนลงให้ตนเองเป็นฝ่ายควบคุมอีกครั้ง

ดารินกอดร่างหนาเอาไว้แน่น ขณะที่ท่อนล่างของคนรักซอยเข้าหาถี่ยิบ ไม่นานนักดารินก็เกร็งกระตุกเฮือกๆ หวีดร้องยาวออกมาลั่นห้อง แล้วไม่กี่วินาทีต่อมาพี่คิงก็กระแทกเข้าหาอีกสองสามครั้งก่อนจะถอนกายอันเขื่องมันวับออกมาสาวด้วยมือตนเองรัวเร็วกระทั่งลาวาร้อนพ่นเป็นสายลงบนหน้าท้องแบนราบของแฟนสาวด้วยใบหน้าสุขสมสุดขีด

ไลลารีบปิดผ้าม่าน บางอย่างกลางกายเต้นตุ้บๆ ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาคล้ายคนที่อ่อนแรง ราวกับว่าเธอเพิ่งผ่านสนามรักอันเร่าร้อนมาหมาดๆเสียเองอย่างนั้นแหละ ทว่าความรู้สึกบางอย่างมันยังคั่งค้าง อีกนานแค่ไหนกันกว่าเธอจะเจอใครสักคนมามอบความสุขให้เธอแบบที่พี่คิงมอบให้กับดารินบ้าง

ท่าทางเพื่อนสาวของเธอกับพี่คิงคงจะต่อกันอีกหลายยก แต่ไลลาทนฟังไม่ไหวแล้ว เธอต้องรีบออกไปจากห้อง ไปที่ไหนสักที่ที่พอจะดับความร้อนในกายของเธอลงได้

การมาเดินดูของที่ระลึกแถวสะพานริอัลโต้ สะพานที่สวยที่สุดและโด่งดังที่สุดในเมืองเวนิสก็ทำให้ไลลาคลายความร้อนในกายลงได้บ้างเหมือนกัน ร่างบางกะทัดรัดในชุดโค้ทสีน้ำตาลยาวถึงเข่ายืนทอดมองคู่รักบนเรือกอนโดล่าผ่านหน้าไปลำแล้วลำเล่าด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่ซุกซ่อนความเหงาเปล่าเปลี่ยวไว้ภายในใจ

“อะแฮ่ม เจอกันอีกแล้วนะครับ ซินญอริน่าไลลา”

“อุ๊ย คุณซานโดเลส มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” ความตกใจที่จู่ๆก็มีคนมาส่งเสียงกระแอมทักทายทางด้านหลังทำให้หญิงสาวสะดุ้งจนเกือบเสียหลัก เพราะกำลังหลงอยู่ในวังวนโลกส่วนตัวของตนเอง

“ก็มาตอนที่คุณเห็นนี่แหละครับ” บอกเสียงนุ่มแต่ยังไม่ปล่อยมือจากการโอบประคอง รอยยิ้มหวานกรุ้มกริ่มส่งมาให้สาวสวยตรงหน้าไม่ยอมหุบ เขาแอบมองเธอมานานเป็นเดือนๆแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เข้าไปทักทายเพราะเธออยู่ในเวลาทำงาน วันนี้ถือเป็นความโชคดีที่ได้เจอสาวน้อยคนนี้ถึงสองครั้งด้วยความบังเอิญ

“อ๋อ ค่ะ”

“มาคนเดียวเหรอครับ”

“ค่ะ คือฉันไม่ค่อยมีเพื่อน” เธอตอบไปตามตรง เพราะมาทำงานที่เวนิส เธอไม่ค่อยได้รู้จักใครเป็นการส่วนตัว จะรู้จักก็เฉพาะเพื่อนที่ทำงานด้วยกันที่ร้านอาหารเท่านั้น แต่ก็ไม่สนิทพอที่จะชวนกันไปเที่ยวไหนต่อไหนได้เหมือนดาริน

“ถ้าอย่างนั้น รับผมเป็นเพื่อนสักคนนะครับ”

“เอ่อ จะดีเหรอคะ คือชั้น...”

“ดีสิครับ เพราะคำว่าเพื่อนไม่แยกชนชั้นไม่แบ่งเชื้อชาติ ผมจะดีใจมากถ้าคุณตอบรับ” เขายิ้มหวานมากขึ้นจนหัวใจของไลลาแทบละลาย โดยเฉพาะสายตาหวานฉ่ำที่เขามองมา ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวแปลกๆ

“ก็ได้ค่ะ”