#เปิ้นของเอิ้นอ้าย EP.2 พี่เดือดร้อน น้องอย่ายั่ว (1)

“อืม... ไอ้เด็กเวรเอ้ย”

ตึกตัก ตึกตัก

หนูใจเต้นแรงพร้อมๆ กับค่อยๆ ไถลตัวลงไปนั่งยองๆ กับพื้นห้องจากหลังประตู มือเล็กๆ ที่เอามาปิดปากตัวเองไว้สั่นเทาอย่างตื่นเต้น แม้ว่าจะแง้มประตูไป แต่ก็แค่นิดเดียวเท่านั้น แล้วก็เหมือนว่าเปิ้นจะบ่าสังเกตเห็นด้วยว่าหนูกำลังแอบมองเขาทุกอิริยาบถอยู่ เขาเริ่มทำ... อะไรบางอย่าง

หนูเห็นแวบๆ ว่าเขากำลังละเลงข้อมือกับบางสิ่งบางอย่างที่ผงาดขึ้นมาระหว่างต้นขาของเขา มันเป็นลำท่อนใหญ่ เป็นปล้องเหมือนหนอนยักษ์ที่กำลังจะพ่นพิษร้าย และมีเส้นเลือดผุดขึ้นบ้างประปราย

หนูหายใจบ่าทั่วท้องเลยล่ะเจ้า รู้สึกเขินแบบไม่มีสาเหตุจนต้องหลับตาปี๋

“แฮ่ก...”

แต่เสียงหอบหายใจและครางครวญของเปิ้นก็ยังคงลอดเข้ามาในกกหู

เสียงของเปิ้นดูเร้าใจจังเน้อ แหบต่ำแถมยังดูเซ็กซี่สุดๆ อีกด้วย หนูฟังแล้วเขินจังเลย

แถมไอ้นั่นที่ตั้งชูชันขึ้นมา ถึงจะได้เห็นแค่แวบเดียว แต่กลับทำให้ตรงกลางระหว่างขาของหนูมีน้ำอะไรสักอย่างปริ่มออกมามากขึ้น

ตึกตัก ตึกตัก

หัวใจหนูเต้นเร็วมากกว่าเดิม ทำไมรู้สึกอยากเอามือไปแตะมันจังเลยก๋า

คิดแล้วก็ค่อยๆ เอาปลายนิ้วเล็กๆ ของตัวเองสัมผัสเบาๆ ที่กลางร่องกลีบที่ฉ่ำชื้น

“อะ...!” แต่มันกลับรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาอย่างรุนแรงจนแทบกรี๊ด แต่หนูก็รีบเอาอุ้งฝ่ามือขึ้นมาปิดปากไว้ได้ทัน หนูหลับตาแน่น น้ำตาคลอที่หน่วยตา ในขณะที่จะคลึงร่องเสียวของตัวเองเบาๆ ไปอีกครั้ง

อีกครั้ง และอีกครั้ง

ซ่า

“...!!!”

จนในที่สุด หนูรีบตะครุบปากของตัวเองเอาไว้เมื่อรู้สึกว่ายิ่งคลึงก็เหมือนปัสสาวะจะราดหนักขึ้นทุกที แต่หนูกลับไม่ยอมหยุดมือ หนูคลึงมันไปเรื่อยๆ ทั้งลูบวนเบาๆ ที่ส่วนที่แข็งเป็นไตด้านบน จนกระทั่งเอานิ้วมากวนๆ วนๆ ตรงกลางกลีบที่พอมีรูให้สอดเข้าไปได้ และยิ่งทำแบบนั้นพร้อมกับฟังเสียงหอบเหนื่อยของเปิ้นคลอไปด้วยแล้ว

นะ... หนูก็เผลอปัสสาวะราดกางเกงออกมาเลยเจ้า

“อึก ออกมาเยอะจังเลย” หนูกัดริมฝีปากที่อวบอิ่มของตัวเองแน่นจนรู้สึกเจ็บเพื่อไม่ให้เกิดเสียงให้เปิ้นที่อยู่ข้างนอกได้ยินเข้า แล้วพยายามเอามือมาปิดไม่ให้ปัสสาวะออกมามากกว่านี้ เพราะมันท่วมออกมาจากกางเกงในแล้วหยดลงพื้นจนเปียกไปหมดแล้ว

นะ... น่ารังเกียจจังเน้อ นี่หนูทำอะหยังเนี่ย

หนูทำอะไรลามกลงไปก่อ?

ถ้าเปิ้นรู้ เปิ้นต้องเกลียดหนูมากแน่ๆ เปิ้นจะต้องถีบหนูออกจากห้อง แล้วไล่หนูกลับบ้านแน่ๆ เลยล่ะเจ้า

“ตะ... ต้องรีบเช็ดแล้ว”

หนูพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองซ้ายมองขวาเพื่อหาผ้าที่พอจะเช็ดน้ำปัสสาวะที่เลอะพื้นห้องได้ แต่ในนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจากฟิกเกอร์ และพวกเครื่องคอมที่หนูขอให้ป้อซื้อให้เพราะมีงานอดิเรกคือการเล่นเกม

ถ้าจะมีอะไรที่พอจะเช็ดได้ ก็คงจะเป็นเสื้อและกางเกงในบนตัวหนูนี่ล่ะเน้อ

หนูคิดแบบนั้นก็เลยค่อยๆ รูดกางเกงในลงมา แล้วถอดชุดกระโปรงที่มักชอบใส่เวลาอยู่ที่บ้านที่เชียงใหม่เสมอ แม้ว่าป้อจะบอกอยู่ตลอดเวลาว่าชุดแบบนี้มันล้าสมัยไปแล้วก็เต๊อะ

หนูเหงื่อซ่กตอนที่ถอดเสื้อออกมาจนหน้าอกหน้าใจอันใหญ่โตเด้งออกมาจากผ้า ก่อนที่จะค่อยๆ ก้มลงไปใช้เสื้อและกางเกงในซับน้ำที่เปียกด้านล่าง ซับไปด้วยก็ร้องไห้ซิกๆ ไปด้วย เพราะหนูทั้งกลัวทั้งรู้สึกอาย

หนูรู้สึกว่าสิ่งที่หนูทำมันเป็นสิ่งที่ผิด เป็นผู้หญิงบ่าควรทำจะอี้เลย

ป้อบ่าเคยสอนหนูเรื่องพวกนี้ หนูแค่เคยอ่านเอาจากการ์ตูนที่เขาเรียกกันว่าโดจินชิ และพอป้อเข้ามาเจอ ป้อก็บอกว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่แม่ญิงบ่าควรอ่านและบ่าควรยะเป๋นอย่างมากด้วย มันน่ารังเกียจและผิดศีลธรรม

หนูโดนป้อบอกว่าการยะจะอี้ได้ควรเกิดในเวลาที่เหมาะสม แต่ยังบ่าใจ้ตอนนี้ เพราะหนูเป็นคนที่อ่อนต่อโลกมาก

“ฮือ... อ้ายขอโทษค่ะป้อ” หนูสะอื้นฮักออกมาอย่างรู้สึกผิดจับใจ ก่อนที่จะเม้มริมฝีปากกลั้นเสียงสะอื้นแล้วซับน้ำจนเสร็จ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี ก็เลยกลั้นก้อนสะอื้นแล้วค่อยๆ แง้มประตูไปสอดส่องด้านนอก

แล้วก็พบว่า...

เปิ้นไม่ได้อยู่ตรงนั้นและหอบแฮ่กอีกต่อไปแล้ว มีแต่เศษทิชชู่ที่ถูกใช้แล้วกระจายอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟาหนังก็เท่านั้น

หนูเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนที่จะค่อยๆ ย่องออกไปพร้อมกับถือชุดและกางเกงในที่ชุ่มน้ำ พร้อมกับเปิดประตูห้องน้ำที่ไม่ได้ล็อกเพื่อเข้าไปทำความสะอาดผ้าและตากไว้ในนั้น

แกรก

“!!!”

“!!!”

แต่ว่า

ภาพตรงหน้าที่เปิดออกไป ก็คือเปิ้นที่ยืนปัสสาวะอยู่ เขาหันกลับมามองหนู และก้มต่ำลงมองสภาพของหนูที่ตอนนี้เหลือแค่ชุดชั้นในส่วนด้านล่างโล่งโจ้งเปิดนาผืนน้อย พร้อมกับมือเล็กที่กำชุดกับกางเกงในที่มีหยดน้ำหล่นลงพื้นติ๋งๆ โดยที่หนูเองก็กำลังจ้องงูพิษสีเนื้อของเขาที่กำลังพ่นน้ำออกมาอย่างตกตะลึงพรึงเพริด

พวกเราเบิกตากว้างกันทั้งคู่ ก่อนที่เปิ้นจะกลั้นใจปัสสาวะจนเสร็จ แล้วกดชักโครก รูดซิปกางเกงขึ้นอย่างไวว่อง

“ไอ้... นี่มึงยังไม่ไปแต่งตัวอีกเหรอ!!” เขากลบเกลื่อนความอายด้วยการเอานิ้วทั้งห้ามาปิดตาและตะคอกลั่นห้องน้ำ ในขณะที่หนูที่เอาแต่จินตนาการถึงเจ้าหนอนยักษ์ไม่ยอมสลัดทิ้งได้ก็หน้าร้อนวูบขึ้นมาทั้งตัว

“อะ...” หนูสะอึก สงสัยต้องพูดความจริงออกไปซะแล้ว “อ้ายปวดฉี่เน้อแล้วเห็นมีคนใช้ห้องน้ำเลยยืนรอจนฉี่ราด อ้ายแค่รอจนมันเงียบเลยจะมาซักกางเกงในน่ะเจ้า”

สกิลการโกหกของอ้ายก็มีเยอะอยู่เหมือนกันนะ

“เวรเอ้ย!! เข้ามา” แต่เปิ้นดันเชื่อ เขาสบถออกมาไม่ซ้ำคำ ก่อนที่หนูจะค่อยๆ ก้าวเข้ามาในห้องน้ำ แล้วร่างสูงก็ยื่นมือหนามาตรงหน้า “จับมือกูไว้ แล้วดึงกูไปทางซ้าย กูจะได้เบี่ยงตัวออกไป”

“ตะ... แต่”

“ไม่มีแต่! กูไม่ดูอะไรๆ ของมึงหรอก จับมือกูเดี๋ยวนี้!”

“จะ เจ้า!” หนูรีบตอบแล้วกลั้นใจเอื้อมมือเล็กๆ ของตัวเองไปกุมมือหนาที่สากแต่อุ่นวาบของเขา ก่อนที่จะหลับตาปี๋ออกแรงดึงให้เปิ้นขยับไปทางซ้ายที่ติดผนังห้องน้ำ

ฝ่ามือแกร่งของเขาตะกายผนังไว้ได้ ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะคลายมือออกจากมือเล็กๆ ของหนู แล้วพุ่งออกไปจากประตูห้องน้ำที่เปิดกว้าง พร้อมกับปิดประตูให้สุดเสียงทันที

ปึง!

“แฮ่ก...” พอเขาออกไปจากห้องน้ำได้หนูก็เริ่มหายใจออกมาได้อีกครั้ง เพราะตอนจับมือเขาน่ะกลั้นหายใจจนหน้าดำหน้าแดงเลย ก่อนที่จะล้มตัวลงนั่งยองๆ ที่พื้นกระเบื้องของห้องน้ำอย่างหมดแรง

ปะ... เปิ้น

เปิ้นเอามือข้างที่กุมเจ้านั่นมาจับมือหนูด้วย และพอพลิกฝ่ามือมาดู หนูก็เจอกับ... คราบอะไรบางอย่างสีขาวๆ ขุ่นๆ ติดมือเล็กน้อย

นี่มันคืออะหยังก่อ?

[พาร์ท : เพชฌฆาต]

เวรเอ้ย แตกอีกจนได้ แถมลืมล้างไอ้นั่นตอนเยี่ยวเสร็จด้วย

ผมกัดฟันแน่นตอนที่พยายามข่มอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาเพราะไรขนอ่อนและทรงแอปเปิ้ลสีเนื้อนั่น ก่อนที่จะตีอกชกหัวตัวเอง แล้วคว้าหมอนมาฟาดหน้าตัวเองแรงๆ ให้ตื่น

ผมแม่งเสร็จในจังหวะที่ได้จับกับฝ่ามือนุ่มนิ่มเหมือนปุยเมฆของไอ้เอ๋อนั่น พร้อมๆ กับที่ใช้มือนั้นจับมือเธอไปด้วย ป่านนี้ไอ้คราบอสุจิต้องติดมือมันไปแล้วแน่ๆ

เวรจริงๆ บัดซบโคตรเลย แบบนี้จะกล้ามองหน้ามันอีกได้มั้ยวะ

ผมล้มตัวลงนอนบนโซฟา ก่อนที่จะดีดดิ้นไปมาเหมือนเด็กไม่ได้ของเล่น เพราะความรู้สึกทุกอย่างที่มีแม่งมารวมกันในจุดๆ เดียว นั่นก็คือไอ้ท่อนเนื้อที่กำลังบวมเป่งแถมพองโตคับกางเกงนี่ไงไอ้เวร

กูไม่อยู่ล่ะ ให้มันอยู่ในห้องแม่งไปคนเดียวละกัน

พูดแล้วก็กดโทรศัพท์หาเพื่อนเวรตั้งแต่มัธยมต้นสมัยพระเจ้าเหาที่ยังติดต่อกันอยู่เนืองๆ ไปบ่มเหล้ากันที่ร้านประจำ

ติ๊ด

[ไงเพื่อน]

“ไปร้านเจ๊กเป็นเพื่อนหน่อย เดี๋ยวไปรับ” ผมกรอกเสียงลงไปอย่างเซ็งๆ ก่อนที่มันจะแค่นหัวเราะเข้ามาในสาย “ขำเหี้ยไร ชวนไอ้ทอมมาด้วย ไอ้แมนอ่ะ กับไอ้หญิง ถ้ามันอยู่กับผัวก็ให้เอาผัวมันมาด้วย”

[ดูทรงจะเหงาอ่ะเพื่อน]

“อืม”

[ว่างบ่ายอ่ะ ติดงานสักอยู่ รอก่อนได้มั้ย]

“แคนเซิลลูกค้าแล้วมาหากูเลย ถ้ามึงยังเห็นความเป็นเพื่อนกับกูอยู่” ผมกระแทกเสียงลงไปอย่างหงุดหงิด เออ เป็นคนเอาแต่ใจอ่ะ เอาแต่ใจมากด้วยถ้ากับเพื่อน ถ้าชวนไปแดกเหล้าคือต้องว่าง ไม่ว่างก็ไม่คุยด้วย

[ครับๆ เดี๋ยวแจ้งลูกค้าให้ เข้ามารับที่ร้านด้วยนะ] และไอ้เจนมันก็เป็นคนขี้ตามใจ เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานไม่มีวันไหนไม่ตามใจผมเลย อาจเพราะอยู่ด้วยกันมานานจนรู้ไส้รู้พุงกันดี

คิดว่าที่อยู่ด้วยกันได้ เพราะแม่งเป็นคนงี้ด้วยมั้ง เพราะถ้าไม่ตามใจกู กูก็ไม่เอาเหมือนกัน

อย่างที่บอกอ่ะ เป็นคนเอาแต่ใจ

“เค”

ติ๊ด

ผมครางรับส่งๆ แล้วกดตัดสาย ก่อนที่จะเอื้อมมือไปทางโต๊ะเหล็กข้างๆ โซฟาหนัง แล้วคีบบุหรี่กรองทิพย์ออกมา ที่ชอบดูดแม้ว่ามันจะถูกเพราะแม่งแรงๆ ดูดแล้วคันคอดี แบบแสบๆ ร้อนๆ แล้วมีความสุข เพราะส่วนหนึ่งก็เป็นพวกชอบโดนทำร้าย สุขสันต์กับความเจ็บปวดด้วยล่ะนะ

ผมคีบไฟแช็คมาจุดไฟ ป้องมือไว้แล้วพ่นควันบุหรี่ออกมาเป็นวงกว้าง กลิ่นกรองทิพย์ที่ฉุนกว่ายี่ห้ออื่นคละคลุ้งไปทั่วห้อง ผมนอนกระดิกตีนเล่นสักพัก ก่อนที่จะกดพิมพ์แชทเฟสชวนไอ้แมนกับไอ้หญิงมาร่วมโต๊ะ

พิมพ์เสร็จก็หยัดตัวลุกขึ้นนั่ง ผมเผลอเหลือบมองไปทางประตูห้องน้ำ เห็นว่าไอ้เอ๋อนั่นหายเข้าไปเป็นชั่วโมงได้แล้วไม่ยอมออกมา แต่ผมจะไปสนทำไม ตอนนี้ก็นัดเพื่อนไปแล้วด้วย

ผมไม่อยากยอมรับว่าตัวเองกำลังอับอายจนไม่กล้าสู้หน้ามัน

ไม่ได้อยากดูนมแล้วด้วย กูจะบอกให้ แค่นมใหญ่ๆ ที่น่าจะเป็นคัพอี กับหัวนมบอดในแบบที่น่าดูดดึงให้ยอดอกพุ่งออกมาข้างนอกฐานนม กับไรขนอ่อนๆ สีน้ำตาลเข้ม ผิวขาวจัดแบบฉบับสาวเหนือ

แค่นั้นอ่ะไม่ทำให้ผมหวั่นไหวได้หรอก

ใช่ปะ

“เวร”

ผมขยี้หัวตัวเองทั้งๆ ที่ปากยังคาบบุหรี่แล้วพ่นควันออกมาทางรูจมูกอยู่ ไม่อยากนั่งอยู่ในนี้ให้แม่งฟุ้งซ่านถึงเรือนร่างอวบอัดของยัยนั่นเล่นแล้ว ผมเลยผุดลุกขึ้นแล้วคว้ากุญแจรถคาวาซากิ W800 ที่คิดว่าอย่างอาร์ตเหมาะกับผู้ชายเพื่อชีวิตอย่างผม แล้วเปิดประตูเดินพลุนพลันออกไปจากห้องๆ นั้น

แม่งเอ้ย คนอย่างไอ้เพชฌฆาตไม่เคยจิตหลุดขนาดนี้เพราะผู้หญิงคนไหน (เพราะไม่เคยเจอ) แต่ไอ้นั่นมันทำผมฟุ้งซ่านถึงเนินนมมันได้ตลอดเวลาเลยว่ะ

อยากไปซัดเหล้าสักสิบกลมให้หายคิด

อยากโดนต่อยซักหมัดให้หายเพ้อ