ตอนที่หก (ต่อ)

"กล้าดีนี่"

"...!" เดี๋ยวนะ ไอ้ท่าทางหน้าตาจริงจังนี่มึงอย่าบอกนะว่ามึง....

ไอ้เวฟเดินไปหยิบอะไรสักอย่างในกระเป๋าก่อนจะเซ็นแล้วยื่นมาให้ผม

"หนึ่งล้าน แล้วมาอยู่กับผมเดือนนึง.....พี่กล้าที่จะท้าผมอย่างปากดี ผมก็จะทำให้พี่รู้ว่าพี่ไม่น่ามาปากดีแล้วยั่วโมโหผม" ผมมองเช็คหนึ่งล้านบาทที่มันส่งมาให้ก่อนจะรีบฉีกทิ้งเพราะความตกใจ

"ไอ้เหี้ยนี่กูพูดเล่น ปล่อยกู!"

หมับ!

"เช็คใบเดียวผมจะเขียนอีกกี่ทีก็ได้....จะเอาเท่าไหร่ล่ะ หนึ่งล้าน สองล้าน ห้าล้าน หรือสิบล้านดี"

"มึงจะเล่นอะไร"

"ตอนแรกผมก็ไม่ได้จะทำแบบนี้ แต่พี่ยั่วโมโหผมเกินไป ปากดีเกินไป....ที่ผ่านมาผมคงเป็นเด็กในสายตาพี่มากใช่มั้ยพี่เลยไม่เคยกลัวผม....แถมยังยั่วโมโหผมว่าไปเอากับไอ้ดินอีก" ผมมองมือของมันที่เอื้อมมาแตะก้นของผมแล้วตวัดสายตาไปมองมันให้มันรู้ว่ามันทำเกินไป

"เอามือของมึง...ออกจากตูดกู"

"ทำไมล่ะ คนอื่นจับได้แต่ผมจับไม่ได้รึไง?" ผมหลบตาลงระงับสติก่อนจะพูดกับมันอย่างจริงจัง

"โอเค เลิกพูดประชดประชันกันได้แล้ว กูจะกลับบ้านไปหาเมียกู ปล่อยแล้วลืมไปเหอะว่ากูพูดอะไรไป"

"จะให้ผมลืมได้ยังไงในเมื่อผมคิดจริง"

"ไอ้เวฟ!!"

"เลิกขายตัวให้ไอ้ดินแล้วมาขายตัวให้ผมซิ...คนมันเคยๆ ยังไงก็ดี..."

ตุบ!

ผมยกเท้าถีบมันจนไอ้เวฟเซแล้วล้มลงไปกับพื้น

"ไอ้เวนนี่กูบอกให้ปล่อยตั้งหลายรอบ จะบอกอะไรให้นะต่อให้มึงจะซื้อกูเดือนละล้านกูก็ไม่ขายให้มึงหรอก ไปเอากับดินยังได้ตังค์เยอะกว่า" ผมบอกแล้วเดินออกมาจากห้องของมัน แม่ง ถึงจะคิดในใจว่าถ้าต้องขายตัวแรกตังค์ก็ทำได้แต่ไม่คิดจะทำจริงนะเว้ย ยังไงก็ได้งานใหม่ที่จะทำกับดินแล้วนี่เรื่องเงินคงไม่ลำบากมากเท่าไหร่อีกแล้ว....

ผมคิดว่ามันคงจะเป็นแบบนั้น แต่กลับไม่ใช่

"คุณว่าอะไรนะ..." ผมถามคุณดินหลังจากที่เขาบอกว่าไม่รับผมเข้าทำงาน

"ต้องถามตัวคุณเองมากกว่าว่าไปทำอะไรให้ไอ้เวฟมันไม่พอใจมันเลยสั่งไม่ให้ผมรับคุณ"

"แล้วทำไมคุณต้องไปเชื่อมันอ่ะ ไหนบอกว่าไม่ชอบหน้ากันไง"

"ยังไงบริษัทผมก็เป็นบริษัทในเครือของไอ้เวฟ ที่ผ่านมาเราต่อยตีกันกี่ครั้งมันไม่ชนะผมก็จริงแต่ถ้ามันแค่สั่งตรง ผมก็สู้มันไม่ได้หรอก...ผมช่วยรับคุณเข้าทำงานไม่ได้" เชี่ย ความสัมพันธ์เหี้ยไรวะ

"แล้วเงินค่ารักษาที่ผมค้างคุณเมื่อวานล่ะ"

"เวฟบอกให้ไปคิดกับมัน....เมื่อวานตอนกลับบ้านมีเรื่องกันจริงๆ ใช่มั้ย" ผมพยักหน้า ดินกุมขมับ

"คุณไปพูดอะไรกับมันวะ พอเอกสารสมัครงานของคุณมาถึง ผมคีย์ลงระบบเสร็จก็มีคำสั่งจากบริษัทใหม่ให้แบล็คลิสต์คุณไม่มีกำหนด"

"ก็ไปพูดยั่วมันนิดหน่อย"

"ว่า?"

"ผมบอกมันผมขายตัวให้คุณสองแสน แล้วท้ามันว่าถ้ามันอยากซื้อผมก็ต้องซื้อล้านนึง"

"แล้ว"

"มันก็จะซื้อจริง"

"ล้านนึงเลยนะ ผมว่าเรื่องของพวกคุณมันมากกว่าที่ผมรู้" ผมขยี้ศีรษะตัวเองไปมา อะไรวะเนี่ย นอกจากจะไม่ได้งานยังติดหนี้คุณดินเพิ่มอีก

"อย่าสนใจเลย เอาเป็นว่าเงินค่ารักษาผมจะพยายามหามาคืนคุณให้ได้" ผมรีบออกมาจากบริษัทแล้วมาที่โรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมลูกชาย

"อ๊ะคุณฟลุ๊ค หมอจะติดต่อไปพอดี"

"...ครับ?"

"ตอนนี้ทางโรงพยาบาลถูกสั่งไม่ให้ใช้เครื่องอบคาดว่าน้องน่าจะต้องถูกส่งไปรักษาที่อื่นครับ"

"....ห้ะ?" เดี๋ยว กูมาเยี่ยมลูกเฉยๆ นะ เหี้ยอะไรเนี่ย

"เป็นคำสั่งจากผอ. ผมก็พยายามคัดค้านแต่ท่านบอกว่าต้องย้ายเด็กๆ ไปที่อื่น ผมลองหาโรงพยาบาลที่จะช่วยดูแลลูกของคุณให้แล้วก็เจอแค่ที่เดียวแต่ค่ารักษาแพงมาก และรับรองว่าน้องจะดีขึ้นครับ"

"ค่ารักษาอีกแล้วหรอครับหมอ นี่ขึ้นทุกวันเลยนะครับ" ผมบ่นก่อนจะเหลือบมองเห็นไอ้เวนเวฟเดินยิ้มมาทางผม

"ไง...กำลังมีปัญหาหรอ"

"นี่มึง..."

"ถ้าอยากช่วยลูกชายผมจะช่วยก็ได้นะ"

"มึงเป็นคนทำอะไรโง่ๆ นี่หรอ"

"อื้อ โง่ แต่ได้ผลที่ดี"

"ประสาท...จะบีบให้กูยอมมึงรึไง"

"ก็พี่ยั่วผมเอง"

ได้ มึงจะเล่นแบบนี้กับกูใช่มั้ย

กูจะหลอกให้หมดตัวเลยไอ้เวนนี่

"ถ้าอยากได้มากนักกูก็จะขายตัวให้มึง แต่มีข้อแม้"

"ข้อแม้เยอะจังนะครับ" ผมยกยิ้มแล้วบอกกับมัน

"เดือนละล้าน อมครั้งละสามพัน ถ้าเอาเกินวันละสองครั้งต่อน้ำละห้าพัน ทำกูเจ็บ มีแผล ช้ำ คิดแผลละพัน แตกใส่หน้ากูคิดพันนึง ให้กูทำอะไรพิเรนกูบวกเพิ่มครั้งละสามพัน ถ้ากูอยากได้อะไรอยากกินอะไรก็ต้องได้ บ้าน รถ คอนโด ต้องรักษาลูกกูให้หายดี ดูแลเจนให้สุขสบาย ห้ามตามวุ่นวายแล้วบอกเรื่องนี้กับใคร อ๋อ...ต้องหางานให้กูทำด้วย อ่ะ...อย่าลืม เอานอกสถานที่กูคิดครั้งละห้าพัน" ผมกระตุกยิ้มคิดว่าข้อเสนอของผมมันโอเวอร์มากเกินไป แต่ไอ้เวฟกลับตอบตกลงกับผม

ไม่รู้หรอกนะว่าจะมาไม้ไหน แต่มึงมาตอนกูกำลังเดือนร้อนเรื่องเงินพอดี กูจะหลอกให้หมดตัวจนไม่มีตังค์แดกข้าวเลยมึง ไอ้โง่

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป..