กลับบ้าน

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเป็นไปอย่างอบอุ่น พวกเราคุยเล่น ถามสารทุกข์สุขดิบ ตามภาษาพ่อ แม่ ที่ไม่ได้กลับมาบ้านร่วมเดือนตั้งแต่มีแฟน เราท่านข้าวได้สักพักคนมาใหม่ก็เดินเข้ามา มองไปที่โต๊ะอาหาร พี่ชายฉันเอง พี่เหนือผู้บริหารมากฝีมือ เอ่ยทักฉันเสียงดัง

พี่เหนือ"สงสัยฝนจะตก น้องสาวพี่กลับบ้าน มาถึงนานหรือยังแล้วจะนอนค้างหรือกลับคอนโด"คนเป็นพี่ชายเอ่ยถามน้องสาว เมื่อเห็นแม่ตัวดีที่นาน ๆ จะกลับมาบ้านสักที นั่งร่วมโต๊ะอาหารกับพ่อและแม่

ปลายฝัน" มาเป็นชุด มาถึงได้สักพักแล้วคะ คิดว่าคืนจะนอนค้างที่บ้าน แล้วค่อยตื่นแต่เช้าเพื่ออกไปทำงานคะ"ฉันเอ่ยบอกพี่ชายตามความคิดเพราะระยะทางจากบ้านถึงที่ทำงานของฉันไกลกันมาก ถ้าจะเดินทางจากบ้านไปทำงานต้องออกแต่เช้ามืด นี้แหละเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงออกไปอยู่ที่คอนโด

แม่โสภา"เหนือกินข้าวมาหรือยังลูกมากินด้วยกันสิกับข้าวเต็มโต๊ะเลย"คนเป็นแม่มองไปยังลูกชายที่เพิ่งมาใหม่เอ่ยชวนลูกชายให้มาร่วมโต๊ะทานข้าวด้วยกัน ซึ่งระยะนี้ลูกชายทำงานหนักเพราะเพิ่งรับตำแหน่งแทนผู้เป็นพ่อ จึงรู้สึกสงสารลูกชาย

เหนือ"ทานมาแล้วครับ"คนเป็นลูกบอกแม่ด้วยความจริง ก่อนตนจะเข้ามาบ้านได้รับประทานอาหารมาจากข้างนอกเรียบร้อยแล้ว

เหนือ"ว่าแต่เราทำไมกลับมาบ้านได้ แอบหนีไปมีแฟนหรือเปล่า ถึงไม่ค่อยกลับบ้าน"น้ำเหนือถามน้องสาวด้วยความสงสัย

ปลายฝัน"มายยยย มี"น้องสาวตอบพี่ชายด้วยเสียงสูงคนเป็นพี่ชายปรายตามองน้องสาวยกยิ้มมุมปากขึ้นมาเล็กน้อย

เหนือ"เสียงสูงเลยนะเชื่อได้ไหม"น้ำเหนือเอ่ยถามน้องสาวด้วยเสียที่หยอกเหย้า

ปลายฝัน"ก็มีคุยบ้างคะ เดี๋ยวถ้าว่างจะพามาแนะนำให้รู้จักนะคะ"ฉันบอกพี่เหนือตามความจริง

เหนือ"จริงดิ ร้อยวันพันปี ไม่เคยเห็นพาใครเข้าบ้าน คนนี้ตัวจริงเหรอ"คนเป็นพี่ชายจ้องมองใบหน้าหวานของน้องสาวอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะน้องสาวของตัวเองไม่เคยพาใครมาแนะนำให้รู้จักเลยสักคน แม้แต่ช่วงที่เรียนมหาลัยถึงจะมีหนุ่ม ๆ มาขายขนมจีบอยู่บ่อยครั้งแต่น้องสาวของตัวเองก็ไม่เคยชายตามองผู้ชายที่ไหนเลยสักคน

ปลายฝัน" ก็...คะ"คำตอบสั้น ๆ ที่ออกจากปากทำให้ทุกคนก็เริ่มซักปลายฝัน

ปลายฝันเริ่มเล่าเรื่องที่เริ่มคบนิวตันให้ พ่อ แม่ พี่เหนือฟังคราวๆ ไม่ได้บอกว่าปลายฝันเป็นคนไปจีบโค้ชนิวตันก่อน กลัวว่าทุกคนจะตกใจ พวกเราทานข้าวแล้วมาพูดคุยต่อที่ห้องนั่งเล่น จนเวลาใกล้จะสามทุ่มฉันเลยขอตัวขึ้นไปนอนเพราะต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน

ภายในห้องนอนที่นานครั้งจะได้กลับมาทุกอย่างยังเหมือนเดิม สะอาด เรียบร้อย เหมือนตอนที่ฉันอยู่ ที่บ้าน ฉันอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวจะเข้านอน

ติ่ง เสียงแอพพิเคชั่น ที่ดังแจ้งเตือน มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดหน้าจอ

นิวตัน[ถึงบ้านตอนไหนครับ ไม่เห็นโทรบอกพี่เลย]

ปลายฝัน [ขอโทษคะที่ไม่ได้โทรไป น้องคุยอยู่กับพ่อแม่เพลินไปหน่อยคะ]

นิวตัน [แล้วตอนนี้อยู่ไหนครับ ถ้าอยู่คอนโดพี่จะเข้าไปหา]

ปลายฝัน [คิดถึงเหรอคะ ดีใจจังเลย น้องอยู่บ้านนอนค้างที่บ้านคะตอนเช้าค่อยตื่นแต่เช้าไปทำงาน]

นิวตัน [ครับ อยากเจอ อยากเห็นหน้า คิดถึงครับ พรุ่งนี้เจอกันที่ทำงานนะครับ ]

ปลายฝัน [ดีใจจังเลยที่พี่คิดถึง พรุ่งนี้เจอกันคะ หลับฝันดีนะคะ]

นิวตัน [หลับฝันดีครับ]

ฉันกดอ่านข้อความทางไลน์ที่คุยโต้ตอบ พลั้งหัวใจก็เต้นโครมคราม ดีใจที่คนที่ฉันแอบรักมีความรู้สึกเดียวกัน ปากบางยิ้มกว้างด้วยความดีใจ คืนนี้สงสัยต้องนอนหลับฝันดีแน่ ๆ

6 โมงเช้าวันทำงาน ฉันขับรถออกจากบ้านกว่าจะฝ่ารถติดมาถึงที่ทำงานก็เวลาใกล้จะ 8 โมงเช้าแล้ว ข้าวก็ยังไม่กินหิวมาก นี่แหละเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงอยู่คอนโด ฉันเดินเข้ามาห้องพยาบาลก็เจอพี่ดาด้าและคุณหมอเอก

ฉันทักทายทั้งคู่ เหมือนกับทุกครั้งที่เจอหน้า นั่งลงที่โต๊ะทำงานสายตามองลงกล่องที่ข้างในบรรจุด้วยขนมปังแซนวิชข้าง ๆ มีขวดนมตั้งอยู่

ปลายฝัน"พี่ดาด้าใครเอาแซนวิชกับนมมาวางไว้บนโต๊ะน้องคะ"ฉันถามพี่ดาด้าทันที

ดาด้า"แหมน้องฝัน จะเป็นใครอีกคะถ้าไม่ใช่โค้ชนิวตัน หวานจริงๆเลย แล้วคืนนั้นได้นอนที่คอนโดโค้ชไหมคะน้อง"ดาด้าตอบปลายฝันพร้อมกับถามสิ่งที่อยากรู้เรื่องคืนที่เป็นวันเกิดของตนเองด้วย

ปลายฝัน"ถามได้ ก็ได้นอนสิคะ คริ คริ " ฉันเอ่ยตอบพี่ดาด้ายกมือป้องที่ปากหัวเราะออกมาเบา ๆ

โถพี่นิวคันทำไมน่ารักแบบนี้สงสัยต้องมีรางวัลให้เสียแล้ว ประโยคนี่ฉันคิดคนเดียวนะคะ

ดาด้า"น้องฝันใกล้จะถึงฤดูการแข่งขันแล้วทางการกีฬามีโปรแกรมให้นักกีฬาไปเก็บตัวนอกสถานที่ น้องรู้ยัง"ดาด้าถามปลายฝันเพราะช่วงเวลานี้ของทุกปีจะมีการเก็บตัวนักกีฬาจึงทำให้ตัวเองพอทราบอยู่บ้าง

ปลายฝัน "ยังไม่รู้คะ พี่นิวตันยังไม่ได้เล่าให้ฟังเลย แล้วเขาจะไปเก็บตัวกันเมื่อไรคะ"ฉันตอบพี่ดาด้าตามความจริงพร้อมกับถามสิ่งที่อยากรู้ด้วยเลย

ดาด้า"จากที่ได้ยินมา น่าจะอาทิตย์หน้า แต่ยังไม่คอนเฟิร์ม ว่าจริงหรือเปล่าลองถามโค้ชอีกทีนะ"

ปลายฝัน"แล้วส่วนใหญ่ถ้าไปเก็บตัวเขาให้เจ้าหน้าที่แบบเราไปด้วยไหมคะ"

ดาด้า"ให้ไปหนึ่งคนคะ ตามกฎ"

ปลายฝัน"อยากไปจังน้องจะได้ไปไหมคะ"

ดาด้า"พี่จัดการให้เองได้ไปชัวร์"คนเป็นพี่ร่วมงานเอ่ยที่จัดการสิ่งที่น้องปราถนาขึ้นทันที

ปลายฝัน"รักพี่ดาด้าที่สุด มีพี่สาวก็ดีแบบนี้เอง"ปากบางจุ๊บที่แก้มของดาด้า

คนเป็นพี่สาวถึงกับส่งยิ้มออกมาให้กับน่ารักน่าเอ็นดูของน้องสาวถึงแม้จะไม่ได้เป็นน้องสาวจริง ๆ ก็ตามเถอะแต่สำหรับปลายฝันแล้ว ดาด้ารักและเอ็นดูปลายฝันตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาทำงาน เพราะปลายฝันนั้นเป็นคนจิตใจดี ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะทำตัวเองเหรือคนอื่นทั้ง ๆ ที่บ้านก็มีฐานะที่ร่ำรวย

ฉันนั่งทำงานเวลาล่วงเลยมาได้พักใหญ่ นี่ก็ใกล้จะพักเที่ยงแล้วไปชวนพี่นิวตันไปกินข้าวดีกว่า คิดได้ดังนั้นฉันลุกออกจากโต๊ะทำงานสาวเท้ามาที่โรงยิม

โค้ชครับ พี่ปลายฝันมาแล้วครับเสียงหนึ่งดังขึ้นมา เป็นเสียงนักกีฬาคนที่ได้รับบาดเจ็บตอนนั้น ฉันจำได้ ฉันเดินตรงไปกลุ่มนักกีฬา เพราะพี่คนที่ฉันคิดถึงก็อยู่ในนั้นด้วย ปากบางเอ๋ยถามน้องที่ได้รับบาดเจ็บวันนั้น

ปลายฝัน "ไงเรา หายดีแล้วเหรอ "ฉันเอ่ยถามน้องที่ได้รับบาดเจ็บวันนั้น

มาวิน"ผมชื่อ มาวินครับ หายดีแล้วครับ ขอบคุณพี่คนสวยมากนะครับที่ช่วยผมวันนั้น แล้วพี่มาพาโค้ชของพวกเราไปทานข้าวเหรอครับ"เสียงเด็กหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นมิตรพร้อมกับส่งยิ้มมาให้

ปลายฝัน"ใช่จ้า"ฉันเอ่ยตอบตามความจริง

นิวตัน"ทุกคนพักได้เจออีกทีตอนบ่าย ตรงเวลาด้วยนะ"โค้ชสั่งให้นักกีฬาไปพักผ่อนพร้อมกับนัดหมาย เวลาที่ต้องฝึกซ้อมช่วงต่อไป

"ครับผม" นั้นคือเสียงนักกีฬาเกือบทุกคนพูดออกมาพร้อมกัน

วันนี้ฉันอยากทานอาหารญี่ปุ่น เลยเลือกมาทานที่ห้างใกล้กับการกีฬา ระหว่างทานอาหารฉันก็ถามเกี่ยวกับเรื่องที่ต้องพาน้องนักกีฬาไปเก็บตัวนอกสถานที่

ปลายฝัน " พี่นิวตันน้องได้ข่าวมาว่าจะไปเก็บตัวนักกีฬาเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามพี่นิวตันพร้อมกับตักสลัดปลาแซลมอนเข้าปาก

นิวตัน"ใช่ครับพี่ก็เพิ่งรู้เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว ยังไม่ได้บอกเด็กๆเลย"นิวตันตอบตามความจริงที่ได้รับรู้มา

ปลายฝัน"พี่พาน้องๆไปเก็บตัวที่ไหนคะ อยากไปด้วยจัง"ฉันเอ่ยถามพร้อมกับส่งสายตาเว้าวอนให้คนตัวโตที่นั่งอยู่ด้านหน้าฉัน

นิวตัน"ภูเก็ตครับไป 2 อาทิตย์ ก่อนจะลงสนามจริง ไปด้วยกันไหมคะ"ผมตอบคนตัวเล็กที่ส่งสายตาเว้าวอนน่าสงสารมาให้ ปากยกยิ้มขึ้นมาด้วยความหมั่นเขี้ยว อยากจะกดจูบคนตัวเล็กด้านหน้าเสียจริง ๆ

ปลายฝัน"ไปได้เหรอคะ อยากไปต้องดูว่าเขาจะให้ใครไป"ฉันตอบอยากไปอยู่หรอกแต่ไม่รู้ว่าหัวหน้าจะส่งใครไปบ้าง

นิวตัน"อยากไปไหมเดี๋ยวพี่คุยให้"ผมเสนอขึ้นทันทีถ้าอยากไปผมคิดว่าไม่น่าที่จะคุยยากเพราะผมก็รู้จักคนที่สามารถจะช่วยเหลือให้พาคนตัวเล็กของผมไปได้

ปลายฝัน"ไปคะ แต่จะรบกวนพี่หรือเปล่าเพราะพี่ก็ต้องดูแลน้องๆนักกีฬาแล้วถ้าน้องไปจะเกะกะเวลาฝึกหรือเปล่า"ฉันเอ่ยพร้อมกับกระพริบน้อย ทำหน้าตาเศร้าสร้อยเพื่อเรียกคะแนนความสงสารของคนที่นั่งตรงข้าม

นิวตัน"ไม่เกะกะครับ น้องก็ไปในนามเจ้าหน้าที่ห้องพยาบาล ก็ต้องดูแลนักกีฬาเวลาบาดเจ็บเหมือนกัน"ผมเอ่ยตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้คนตัวเล็ก

ปลายฝัน"ไปได้จริงเหรอคะ พี่นิวตัน น้องยังไม่ได้ซื้อชุดว่ายน้ำเลย พี่ว่างพอจะไปช่วยเลือกชุดว่ายน้ำกับน้องไหมคะ"ฉันเอ่ยขึ้นมาด้วยความดีใจ พร้อมกับชักชวนคนตัวโตให้ไปเลือกชุดด้วยกัน

นิวตัน"ตอนเย็นนะครับ แต่เราไปทำงานนะไม่ได้ไปเที่ยว"ผมบอกคนตัวเล็กขมวดคิ้วยุ่งจนขึ้นปม

ปลายฝัน"ซื้อติดไว้คะเพื่อได้ลงไปเล่นน้ำ พาไปเลือกหน่อยนะค่า พี่นิวตันขา"เสียงหวาน ๆ ที่เปล่งออกจากปากบางสีชมพูระเรื่อ

นิวตัน"ได้ครับ ดีเหมือนกันพี่จะได้เลือกชุดว่ายน้ำให้น้องปลายฝันด้วย เอาแบบที่เรียบร้อยไม่โป๊"ผมเอ่ยบอกคนตัวเล็ก จนคนตัวเล็กทำหน้ามุ้ยขึ้นมาทันที

ชุดว่ายน้ำที่เรียบร้อยเป็นแบบไหนนะอยากรู้ขึ้นมาเชียว เรียบร้อยคงต้องใส่เสื้อแขนยาวกับกางเกงขายาวเล่นแล้วมั่งน้ำทะเลเนี่ย