คนแรก...ของใจ

สวัสดีคะฉันชื่อปลายฝัน เพื่อนชอบเรียกว่า ฝัน อายุ 24 ที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ มีพี่ชาย 1 คนชื่อน้ำเหนือ อายุ 30 ปี ค่อยดูแลกิจการที่บ้าน

ที่จริงที่บ้านฉันเขาก็อยากให้ไปดูแลกิจการกับพี่ชายอะคะ แต่ฉันเบื่อ ฉันไม่ชอบ อ่อลืมบอกไปว่า

ฉันเรียนทางด้านกายภาพบำบัด ต้องค่อยดูแลนักกีฬาทีมชาติ ที่บ้านก็ไม่เห็นด้วยนะ แต่ทำไงได้ละฉันเลือกที่จะเรียนไปแล้ว นี่ก็พึ่งจบมาเริ่มทำงานละ ฉันทำงานอยู่ศูนย์กีฬา ค่อยดูแลนักกีฬาที่ได้รับบาดเจ็บ

ฉันมาถึงที่ทำงานก่อนเวลาเข้างาน 30 นาที หิวคะ หิว ไปหาอะไรกินก่อน ราดหน้าหมี่กรอบของโปรดเลย กินเรียบร้อยแล้วก็เข้าทำงานตามปกติเหมือนทุกวัน

“ สวัสดีคะพี่ดาด้า มาถึงนานหรือยังคะ กินอะไรยัง"

“ กินแล้วสิจ๊ะ เขาบอกว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง ฮา ฮา ฮา "

“แล้วพี่หมอเอกมาหรือยังคะ"

“มาได้สักพักแล้ว"

ห้องที่เราทำงานมีทั้งหมด 3 คน มีหมอเอก มีพี่ดาด้า (ผู้ชายหัวใจเป็นหญิง) แล้วก็ฉันนี่แหละ คนสวยปลายฝัน

นี่ก็นั่งทำงานใกล้จะเลิกงานแล้ว แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น กรี๊ง กรี๊ง

ปลายฝัน “สวัสดีคะนี่ห้องพยาบาลคะ”

ปลายสาย”สวัสดีครับช่วยมาดูนักกีฬาหน่อยครับตอนนี้ได้รับบาดเจ็บ อยู่ตรงยิมที่ฝึกซ้อมกีฬาเทวันโดครับ”

ปลายฝัน”คะ จะรีบไปนะคะ"

ใช้เวลา ไม่ถึง 10 นาทีเราก็ถึงสนามที่ใช้สำหรับซ้อมกีฬาเทวันโด น้องนักกีฬานั่งรอดูตรงข้างสนามดูจากสภาพน้องแล้วน่าจะเจ็บไม่เยอะเท่าไร แต่ขณะที่เรากำลังดูน้องคนที่เจ็บอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

“น้องเป็นอย่างไรบ้างครับ”

เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมองคนที่พูดด้วยนั้น ฉันหน้าเหวอ ตกอยู่ในพวัง หัวใจฉันเต้นแรงระรัว เหมือนเสียงตีกลอง ตึก ตึก ตึก

"จังหวะตกหลุมรักเป็นแบบนี้เสี่ยวนาทีที่ฉันได้เจอ"เนื้อเพลงก็มา

อุ้ยแม่เจ้านี่มันรุ่นพี่ นิวตัน นี่หนา เราไม่เจอเขาเกือบสิบปีแล้วมั้ง เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เก็บความสงสัยไว้ในใจ พรุ่งนี้ฉันจะซักพี่ดาด้าให้สะอาดเลยค่อยดู

“คุณครับ คุณครับ น้องเป็นไงบ้างครับ”

“เอ่อ อะ

น้องเจ็บข้อเท้าทางทีดีไปเอ็กซเรย์ที่โรงพยาบาลดีกว่าคะเพื่อเป็นอะไรเยอะกว่านี้แต่จากการที่ดูคราวๆแล้วน้องไม่น่าจะเจ็บเยอะเท่าไรคะ”

“เอ่อ เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณเกี่ยวข้องอะไรกับนักกีฬาคะ”

“ผมเป็นโค้ชครับ"

โค้ชเหรอทำไมพี่นิวตันมาเป็นโค้ชที่นี่ได้นะ ฉันได้แต่คิดในใจ พี่หมอเอก ดาด้าและฉัน ดูอาการน้องคนที่เจ็บเสร็จแล้ว ทางโค้ชนิวตัน ก็พาน้องส่งโรงพยาบาล

ฉันก็กลับคอนโดเพื่อพักผ่อนเหมือนปกติของทุกวัน แต่ทำไมนะฉันถึงได้แต่คิดถึงใบหน้าอัน หล่อเหลา สไตล์เกาหลี พูดง่ายๆคือฉันแอบชอบพี่เขาตั้งแต่ ม.3 แล้วหรือเรียกง่ายเขาเป็นรักแรกของฉันเลยก็ว่าได้แต่เขาไม่รู้ตัวหรอกนะ ฮา ฮา ฮา

ฉันคิดไปเองฝ่ายเดียว ก็แหมพี่เขาหล่อซะขนาดนั้น ตัวก็สูงหุ่นก็ดีเล่นกีฬาก็เก่ง ตอนนั้นพี่นิวตันอยู่ ม.6 ได้ยินข่าวว่าพี่นิวตันจบ ม.6แล้วไปเรียนทางด้านกีฬา โอ้ยเจออีกครั้งใจฉันสั่นมาก มีวิธีไหนบ้างนะจะได้เข้าใกล้พี่เขา

สวัสดีครับ ผมนิวตัน อายุ 27 เรียนจบทางด้านการกีฬา และตอนนี้มาเป็นโค้ช เทวันโดอยู่ที่การกีฬาครับ วันนี้ตอนซ้อมเทวันโดอยู่ๆ น้องมาวิน นักกีฬาที่จะส่งลงแข่งทีมชาติเกิดล้มขณะซ้อม ผมต้องเรียกเจ้าหน้าที่ ที่ประจำห้องพยาบาลมาดู แล้วผมก็พาน้องไปโรงพยาบาลตามคำแนะนำจากเจ้าหน้าที่ ผลว่าน้องไม่เป็นอะไรเยอะพักสักสองอาทิตย์น่าจะหาย ผมกลับมาถึงคอนโดก็มืดมากละ

นอนไม่หลับคิดถึงเหตุการณ์ช่วงบ่าย เธอเป็นใครเสียงช่างเพราะน่าฟังนัก หน้านิด จมูกหน่อย น่ารักเหลือเกิน แต่เอ้อออ ว่าไปหน้าก็คุ้นๆเหมือนกันเคยเห็นที่ไหนนะ

……………………………

เช้าวันรุ่งขึ้นการทำงานก็ดำเนินตามปกติเหมือนทุกวัน

“พี่ดาด้าสวัสดีคะ"

“สวัสดีคะน้องปลายฝันมาถึงนานยัง"

“นานแล้วคะ น้องมีเรื่องอยากถามพี่คะ"

“ว่า"

“โค้ชเทวันโด คนเมื่อวานพี่รู้จักไหมคะ"

“รู้สิคะ ก็โค้ชหล่อ หุ่นก็แซบ ใครได้เป็นแฟน ต้องโชคดีมาเลย”

“เข้าชื่อ นิวตัน เห็นว่าจบมาต่างประเทศด้วยนะ เคยแข่งขันเทวันโดได้เหรียญทองมาหลายรายการแล้ว ที่สำคัญ โสดคะ สาวๆต่อคิวเพียบ ว่าแต่น้องปลายฝันสนใจเหรอคะ”

“บ้าอะพี่ แต่ถ้าน้องสนใจพี่ดาด้าจะช่วยน้องไหมคะ”

“ตกลงคะ สำหรับน้องปลายฝันแสนสวย พี่ยอมช่วยคะ”

“ไปคะพี่จะพาไปแอ๋วหนุ่มกัน"

“รักพี่ดาด้าที่สุดค่าา”

แล้วภาระกิจแอ๋วหนุ่มก็เกิดขึ้น โดยพี่ดาด้าเป็นหัวโจก

แอ้วหนุ่มงานถนัดของพี่ดาด้าเลยแหละ

ตอนนี้ฉันอยู่ตรงยิมที่ใช้สำหรับฝึกซ้อมกีฬาเทวันโดแล้ว ดูสิน้องๆซ้อมกันจริงจังแต่ก็น่าสนุกดีนะ ฉันก็กล้าๆกลัวๆจะคุยอะไรกับพี่เขาดี แต่พี่ดาด้านั้นนะสิผลักฉันทำไมก็ไม่รู้ เอาวะ ไม่เคยจีบผู้ชายสักที ลองหน่อยก็แล้วกัน

“เอ่อ สวัสดีคะโค้ช น้องเป็นไงบ้างคะ” เอาวะชวนคุยก่อนแล้วกัน

“น้องมาวิน เจ็บข้อเท้า หมอให้พักสักสองอาทิตย์ก็น่าจะหายกับมาซ้อมต่อได้”

“เอ่อ ขอโทษนะครับเราเคยเจอกันมาก่อนไหม หน้าน้องคุ้นมากเลย"

“ ปลายฝัน เคยเรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกับพี่ไงคะ ตอนนั้น ที่อยู่ ม.หก ปลายฝัน อยู่ ม.สาม”

“เอ่อ เคยเรียนที่เดียวกันนี่เองว่าแล้วเคยเห็นหน้าที่ไหน”

“ตอนนี้ก็เที่ยงแล้วไปกินข้าวกันไหมคะ”

“ไปสิครับ"

แล้วพี่นิวตันก็หันไปสั่งให้น้องนักกีฬาไปพัก ตอนเที่ยงโรงอาหารที่ศูนย์กีฬาคนจะเยอะ ฉันเลยเสนอพี่ให้ออกไปกินข้าวข้างนอก เราก็คุยกันเรื่องทั่วไป แต่ประเด็นหลัก ๆ ฉันต้องการที่จะรู้ว่าเขายังโสดอยู่หรือเปล่า เพื่อเริ่มแผนการจีบผู้ชายต่อไป

“พี่นิวตัน เอ่อ น้องขอถามได้ไหมคะ “

“ถามอะไรคะ ถามมาเลยถ้าเรื่องที่พี่ตอบได้ก็จะตอบ”

“เอ่อ พี่มีแฟนหรือยัง"

^_^

“ ….ยัง ครับ น้องปลายฝัน จะจีบพี่เหรอครับ”

“แล้วจีบได้ไหมคะ”

"จีบได้สิ ว่าแต่น้องปลายฝันมีความอดทนไหมคะ พี่จีบยากนะ"

"แหมไม่ลองก็ไม่รู้สิคะจริงไหม ฮิ ฮิ ฮิ"

อืม โลกเป็นสีชมพู. พึ่งรู้ว่าวันนี้เอง