7 เช้าหลังแต่งงาน

“เมื่อคืน...คุณไม่ได้นอนที่ห้องเหรอ...” คำถามเชิงกลัวๆ กล้าๆ ของคนที่รู้สึกมึนไปทั้งศีรษะ ทำเอาคนตื่นก่อนและมาเตรียมอาหารเช้าง่ายๆ ให้กับเธอแล้ว ระบายยิ้มออกมาเล็กน้อย

“อื้อ หิวรึยัง” คนที่พยายามหลบเลี่ยงเรื่องเมื่อคืน ว่าออกมาอย่างสบายๆ ในมือของเขากำลังจัดเตรียมขนมปังปิ้งกับนมอุ่นเรียงใส่ถาดสีขาว จัดเสิร์ฟให้ภรรยาป้ายแดงของตัวเองอย่างคล่องแคล่ว

‘ผมไม่ชอบให้มีคนรับใช้ในบ้าน แต่จะให้แม่บ้านมาทำความสะอาดเป็นครั้งคราวหรือเข้ามาทำอาหารยามจำเป็น เพราะปกติผมชอบทำเองและอยู่อย่างสงบ’

เขาเคยบอกเธอเอาไว้ตั้งแต่ก่อนเข้าพิธีแต่งงาน ซึ่งเธอก็เห็นตรงกัน เพราะที่บ้านของเธอก็ไม่ได้มีคนคอยรับใช้ในบ้านอยู่แล้ว

“ยังไม่เท่าไหร่ ให้ฉันช่วยอะไรไหมคะ” พินยุพาตัดสินใจเก็บความสงสัยเกี่ยวกับเหตุการณ์ก่อนผล็อยหลับไปของตัวเอง แล้วไปให้ความสนใจกับมื้อเช้าง่ายๆ ของสามีป้ายแดงของตัวเองดีกว่า

“ไม่เป็นไรครับ ไปนั่งรอรับประทานได้เลย เดี๋ยวสายๆ ค่อยออกไปกัน” พินยุพาสะดุดเล็กน้อย

“ออกไปกัน?” พร้อมทวนคำถามที่คิดว่าตัวเองไม่ได้เข้าใจแน่ชัด

“ฮันนีมูนไง อย่าบอกนะว่าลืม” เขาทำทีเหมือนจะงอนพอเป็นพิธี จนเธอต้องรีบทำตาโตใหญ่

“จริงด้วยสิ! เกือบลืมจริงๆ นะเนี่ย”

“ไม่เกือบละม้าง เขาเรียกลืมสนิทแล้วแบบนี้” เขาแกล้งทำหน้าตึงใส่ จนเธอต้องรีบเดินเข้าไปใกล้และขอโทษขอโพยใหญ่ ความวุ่นจากงานแต่งงานทำให้เธอลืมสิ่งที่เขากำชับตัวเองไปจนเสียสิ้น

“บอกแล้วไง นับจากนี้ไป...เมียผมทำอะไรก็ไม่ผิด” เธอส่ายหน้าให้กับความเป็นเขา แต่ก็รู้สึกสบายใจไปได้มาก ขนมปังปิ้งทาเนยแผ่นหนา ส่งกลิ่นหอมโชยมา จนเธอต้องก้มลงไปสูดกลิ่นใกล้ๆ

“หอมจัง ขอบคุณที่รู้ใจกันเสมอนะคะ” เธอขี้เกียจตั้งคำถามแล้ว ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าเธอชอบอะไร...สู้ขอบคุณในความตั้งใจของเขาดีกว่า

“ค่อยน่าชื่นใจหน่อย” รอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้ากร้านแดด หากแต่ยังเผยให้เห็นความขาวกระจ่างดังเดิม

“ถ้าขนมปังไม่นุ่มและหนา เวลาปิ้งไม่ให้เกรียมจนแข็ง แต่ให้ไหม้พอหอม ใส่นมนิดหน่อย น้ำตาลไม่ต้อง ส่วนเนยพูนๆ ไปเลย” พินยุพาหันไปมองหน้าเขา พร้อมย่นจมูกใส่

“รายละเอียดพวกนี้ ไม่ใช่ว่าใครก็จะได้ไปง่ายๆ มันน่าสงสัยจริงๆ” เธอพูดพร้อมพ่นลมหายใจ แต่ไม่เอ่ยถามอะไรออกไป เพราะรู้อยู่แล้ว ว่าเขาไม่มีวันยอมบอกง่ายๆ แน่

“และนมจืดอุ่นๆ อีกหนึ่งแก้ว ยี่ห้อนี้คุณไม่เคยลอง...แต่ผมรับรองว่าคุณจะชอบแน่” เขาว่าพร้อมยกถาดนั้นไปวางบนโต๊ะเซรามิกลายหินอ่อนสีเทา ที่ตัดด้วยสีเก้าอี้ดำสนิท บ่งบอกสไตล์ของเจ้าของบ้าน

“อื้อหือ...อร่อยอะ มีความจืดไม่มันนะ แต่กลมกล่อมพอดี ทานคู่กับขนมปังปิ้งนุ่มๆ มีกิมมิกให้เคี้ยวเล็กน้อย แล้วก็ละลายในปากไปเลย นมอะไรของคุณเนี่ย” คนชอบรับประทานขนมปังปิ้งคู่กับนมอุ่นๆ ทุกเช้ารู้สึกว้าวกับความแปลกใหม่

“นมจืดคัดพิเศษจากฟาร์มโคนมของเพื่อนผมที่โคราชน่ะ มันขายมาสองสามปีแล้ว แต่ราคาสูง อาจจะไม่ได้โฆษณาทั่วไป กลุ่มเป้าหมายส่วนใหญ่จะเป็นคนรักการดื่มนมจริงๆ” พินยุพาพยักหน้าอย่างตื่นเต้น จิบนมจืดอุ่นๆ พร้อมมองไปยังนอกตัวกระจกตรงส่วนครัว ที่มีสวนดอกไม้แปลงใหญ่เรียงรายอยู่หลากชนิด

“คุณก็ชอบดื่มนมเหมือนกันเหรอ โดยปกติ”

“ชอบสิ ชอบมาก”

“จริงเหรอ ไม่เห็นคุณดื่มด้วยกันเลย...” เธอว่าพร้อมมองหาแก้วของเขา ที่มีเพียงกาแฟดำแก้วเดียวเข้มๆ วางอยู่ด้านขวาของมือ

“ผมไม่ชอบดื่มนมวัว”

“อ้าวเหรอ แล้วดื่มนมอะไร นมแพะ? ” เธอไม่ทราบจริงๆ แต่ก็นึกไม่ออกแล้วว่าจะมีนมอะไรให้ดื่มอีกบ้าง

“หรือว่านมถั่วเหลือง?”

“นมเมีย” การตอบสวนกลับเชิงยิ้มของเขา ทำเอาเธอแทบจะสำลักขนมปังปิ้งที่เคี้ยวอยู่

“ฉันไม่น่าอยากรู้เลยเนอะ” เธอทำปากยื่นใส่เขา พร้อมถอนหายใจยกใหญ่

“ผมให้คนเตรียมของให้คุณแล้ว ไปเช็คดูก่อนนะว่าขาดเหลืออะไรรึเปล่า คุณลางานได้ 15 วัน ใช่ไหม” ความรอบคอบและเป็นผู้นำของธาดาทำเอาพินยุพายิ่งรู้สึกเบาใจ

ระยะเวลาสั้นๆ ที่ได้รู้จักกัน ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเป็นกังวลเท่าไหร่เลย

“ใช่ค่ะ แต่ว่าแพลนฮันนีมูนของเราคือ 1 สัปดาห์ใช่ไหม” โชคดีมากๆ ที่หัวหน้าธนาคารของเธออนุมัติให้เธอลาพักร้อนได้ เพราะเธอน่าจะเป็นคนเดียวแล้ว ที่ยังไม่ได้ลาพักร้อนกับใครเขาในปีนี้

“อื้อ อยากไปไหนเป็นพิเศษอีกไหม นอกจากปางอุ๋ง บ้านรักไทย ลอยกระทงที่วัดพระธาตุดอยกองมู” พินยุพาเป็นคนเชียงรายที่ชอบภาคเหนือมาก เธออยากไปเที่ยวให้ทั่วไม่ว่าจะเป็นเชียงราย เชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน ลำพูน ลำปาง น่าน แพร่

แต่ก็มีโอกาสไปได้แค่เชียงใหม่และในตัวอำเภอเชียงรายเท่านั้น เพราะเธอขับรถไม่เป็น เดินทางคนเดียวก็กลัวอันตราย ส่วนแฟนหนุ่มที่เป็นแพทย์นั้น...ก็นานๆ จะว่างพาไปเที่ยวด้วยกันได้

“เอาแค่นี้ก่อนก็ได้ค่ะ จริงๆ อยากไปดอยหลวงเชียงดาว หลังลอยกระทงที่พระธาตุดอยกองมูเสร็จ”

“ไปสิ เดี๋ยวผมจองที่พักเอาไว้เลย” คนที่ลงมือทำทันทีตั้งแต่วันแรกที่รู้จัก ยังคงเป็นแบบนั้น...จนเธอต้องส่ายหน้า

“ยังไม่ต้องหรอก ดูก่อนว่าเหนื่อยรึเปล่า หลังๆ มานี้ ฉันเที่ยวไหนนานไม่ค่อยได้หรอก ปวดไปทั้งตัว...กลัวจะเมาโค้งแม่ฮ่องสอนซะก่อน” ทีนี้เป็นเขาแล้วล่ะ ที่ต้องเป็นฝ่ายส่ายหน้า และหลังจากรับประทานมื้อเช้าพออุ่นท้อง ทั้งสองก็เตรียมตัวออกเดินทางโดยรถตู้ของไร่พ่อเลี้ยงธาดา มุ่งหน้าสู่จังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นที่แรก

เขาแพลนให้เธอได้นอนพักที่บ้านรักษ์ไทยในคืนนี้ เพราะระยะทาง 320 กิโลเมตรจากอำเภอเวียงป่าเป้าถึงหมู่บ้านรักไทย จังหวัดแม่ฮ่องสอน ก็ใช้ระยะเวลาประมาณ 6-7 ชั่วโมง

และตอนเช้าก็ไปสูดอากาศดีดี นั่งแพฝ่าหมอกคลุ้งเหนือน้ำ ชมหงส์พลอดรักกัน จากนั้นค่อยเดินทางไปยังตัวเมืองแม่ฮ่องสอน เพื่อลอยกระทงสวรรค์ที่พระธาตุดอยกองมู