ตอนที่ 2 ทำหน้าที่แทน

คุณหนูหลี่จือหยา ตั้งใจหนีออกไปเที่ยวเทศกาลโคมไฟ

หลังจากทานมื้อเย็นเรียบร้อย หลี่จือหยาก็บอกแม่นมหลูว่าตัวเองจะพักผ่อนแล้ว แม่นมเห็นว่าวันนี้คุณหนูฝึกพลังลมปราณทั้งวันแต่ยังไม่คืบหน้า ท่าทางดูอ่อนเพลียและคงจะเสียใจไม่น้อย พักผ่อนแต่หัวค่ำหน่อยย่อมเป็นเรื่องดี

เมื่อเห็นว่าคุณหนูเข้านอนเรียบร้อยจึงวางใจออกมากำชับ เหมยหลิงกับเหมยรุ๋ยให้ดูแลคุณหนูให้ดี

“แม่นมไปแล้วใช่หรือไม่”

พอแม่นมหลูเดินออกจากเรือนไป คุณหนูที่ควรจะนอนหลับพักผ่อนก็ตื่นขึ้นมาโดยที่ไม่มีท่าทีงัวเงียหรืออ่อนเพลียเช่นก่อนหน้านี้

เมื่อได้รับการยืนยันว่าแม่นมหลูไปแล้ว หลี่จือหยารีบเป็นเปลี่ยนชุดเป็นสาวใช้ และเดินออกนอกประตูด้านข้างไปกับเหมยหลิงและเหมยรุ๋ย

ด้วยฐานะสาวใช้ขั้นหนึ่งคนสนิทของคุณหนูใหญ่

คนเฝ้าประตูจึงไม่ถามให้มากความก็เปิดประตูให้ 3 สาวใช้ออกไปนอกเรือนโดยง่าย

เทศกาลโคมไฟ

เป็นเทศกาลที่มนุษย์ในเมืองฟูฟงที่จะออกมาล่ะเล่นทายปริศนาโคมไฟกัน โดยปกติสำหรับตระกูลใหญ่ไม่ได้ถือเทศกาลนี้เป็นสำคัญแต่จะอนุญาตให้สาวใช้และบ่าวไพร่ ออกมาเลี้ยงฉลองในเทศกาลได้

เที่ยวเล่นสักพักหลี่จือหยาเริ่มเหนื่อย จึงชวนสาวใช้ไปนั่งชมเรือไฟที่หอชิงหยวน

เหมยหลิงตกใจตัวเย็นวาบ ถึงจุดนี้แล้วเนื้อหาในนิยาย เมื่อหลี่จือหยาไปนั่งชมเรือไฟที่หอชิงหยวน

จะได้พบเจอกับตงซิงหยวนหนุ่มเจ้าสำราญของเมืองฟูฟง ซึ่งได้เข้ามาเกี้ยวพาคุณหนู

ด้วยความเป็นหนุ่มเจ้าสำราญลูกเล่นแพรวพราวและกับคุณหนูที่ไร้เดียงสา

ทำให้ภาพที่คนมองเห็นคิดไปต่างๆ นาๆ และเมื่อเสนาบดีหลี่จงหยางผู้เป็นบิดารู้เรื่องบุตรสาวออกมาพบบุรุษนอกจวน

คุณหนูจึงเสื่อมเสียเกียรติจนกระทั่งถูกถอดหมั้นและแต่งงานเข้าตระกูลตงทันที

ส่วนเหมยหลิงกับเหมยรุ๋ยก็ถูกโบยตายก่อนที่จะสืบเรื่องราวเสียอีก

ไม่ได้การ

เมื่อคิดว่าจะถูกโบยจนตาย เหมยหลิงก็รีบเสนอคุณหนูทันที

“คุณหนูเจ้าคะ ให้บ่าววิ่งไปจองที่ ที่หอชิงหยวนก่อนดีไหม เจ้าคะ”

เหมยหลิงรีบเสนอตัวไปดูสถานการณ์ก่อนเพื่อคุณหนูจะไม่ได้รีบเดิน โอกาสที่จะคลาดกับคุณชายตงย่อมมีมาก

“ดีเหมือนกัน เราจะได้ไม่ต้องรีบ รบกวนพี่เหมยหลิงแล้ว”

“บ่าวยินดีรับใช้คุณหนูเจ้าคะ”

พอได้รับคำอนุญาตจากคุณหนู เหมยหลิงก็รีบวิ่งไปที่หอชิงหยวนทันที

ตงซิงหยวนวันนี้ออกมาดื่มสังสรรค์กับคุณชายต่างๆ เหมือนเคย

เขามองเห็นสาวงามคนหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามา เพียงภาพเหงื่อไหลออกตามซอกคอเล็กน้อยผสมกับกลิ่นตัวของจิ้งจอกสาวก็ทำให้บุรุษเกิดความร้อนรุ่มตรงท้องน้อย เห็นๆ อยู่ว่าเป็นมนุษย์คนหนึ่ง แต่ทำไมมีท่าทางยั่วยวนขนาดนี้

ตงซิงหยวนขยับเดินเข้าไปใกล้เหมยหลิง เมื่อเห็นใบหน้าบุรุษกำลังเดินเข้ามา

ในนิยายที่บรรยายบุรุษที่ได้ชื่อว่ามีความงาม รูปร่างหน้าตาที่ช่างสมบูรณ์แบบ ย่อมเป็นใครไม่ได้

เหมยหลิงมั่นใจว่าบุรุษคนนี้คือ ตงซิงหยวน

ถ้าสามารถหลอกให้คุณชายไปที่อื่นได้ ย่อมเป็นเรื่องดี

เหมยหลิงเริ่มคิดแผนในใจ

“แม่นางไม่ทราบว่า จะให้เกียรติข้าชมเรือไฟด้วยกันได้หรือไม่”

แม้จะเป็นหนุ่มเจ้าสำราญตงซิงหยวนก็ไม่ผู้ชายหยาบกระด้างฉุดคราวหญิงสาวที่ไม่เต็มใจ

เมื่อได้ยินคำกล่าวนั้นประจวบกับเหมยหลิงมีแผนการในใจ

ไม่ได้คิดให้มากความเหมยหลิงรีบตอบรับทันที

“เจ้าค่ะ” ตงซิงหยวนยิ้มหวานพอใจ ยืนมือเชื้อเชิญเหมยหลิงไปที่ห้องพักรับรองทันที

ตงซิงยิ้มพรายพอใจ ในเมื่อหญิงสาวตามเขามาย่อมยินยอมพร้อมใจเป็นแน่

ส่วนเรือนเขาย่อมพร้อมรับอนุเพิ่มทุกวันอยู่แล้ว

เขาก็เอือมมือกุมมือของเหมยหลิงทันที

เหมยหลิงกำลังจะเอ่ยปากปฏิเสธและห้ามไม้ห้ามมือของคุณชายตง

แต่ในใจก็คิดถ้าคุณหนูมาเจอกับคุณชายตงซิงหยวนตอนนี้จะแย่กว่าเดิมมาก เลยได้แต่ปล่อยไปก่อน

เมื่อประตูห้องปิดลง ตงหยวนเลยรวบตัวเหมยหลิงเข้าสู่อ้อมกอดทันที เขาอดทนแทบจะไม่ไหวแล้ว กลิ่นกายของหญิงสาวรัณจวณเหลือเกิน

เหมยหลิงรู้สึกร่างกายแข็งค้างไปชั่วขณะ เธอไม่คิดว่าคุณชายตงจะรุกรวดเร็วขนาดนี้ ในชีวิตจริงนางยังไม่เคยมีประสบการณ์เลย

ตงซิงหยวนซุกไซร์ เขาใช้ปากเลียเหงื่อที่ไหลตามซอกคอเรียวหงส์ของหญิงสาว

ลมหายใจรดที่ต้นคอของนาง ผสมกลิ่นสุราของตงซิงหยวนทำให้เหมยหลิงที่กำลังตกตะลึงที่เริ่มมึนงง

ร่างกายเริ่มสั่นสะท้าน พอรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปก็ทำให้จิตใจเริ่มหวาดกลัว หัวใจเต้นระรัว

ไม่ทันได้คิดเรื่องราว คุณชายตงใช้มือสอดลูบไล่เนินทรวงอกบีบเค้นเบาๆ พลางละเลียดลิ้มรสปากของเหมยหลิง เหมยหลิงร่างกายเริ่มอ่อนระทวย

รสจูบของคุณชายตงมีหรือหญิงบริสุทธิ์อย่างเหมยหลิงจะต้านได้

ตอนนี้นางไร้เรียวแรงต่อสู้แล้ว ได้แต่ปล่อยตามใจและร่างกายของตัวเอง

เสื้อผ้าของนางถูกถอดออกจนหมดสิ้น ภาพดอกบัวคู่งาม เรือนร่าง ยั่วยวนทำให้ตงซิงหยวนแทบคลั่ง

ข้างกายเขาไม่เคยขาดหญิงสาว

แต่หญิงสาวที่มีกลิ่นกายมีเสน่ห์ที่หอมรันจวนทำให้ตื่นเต้นแบบนี้เขาพึ่งเคยเจอ

งดงามหยาดเยิ้ม รูปร่างเอิบอิ่ม สมส่วน จุดโค้ง จุดนูนเด่นชัดเจน เขาค่อยๆ แยกขาหญิงสาวออก

เขามองเห็นจุดนั้นชัดเจน นูนพร้อมกลีบกุหลาบเนื้ออ่อนนุ่มมีน้ำไหลหยาดเยิ้ม

ตงซิงหยวนค่อยๆ สอดมือเข้าไปในร่างกายหญิงสาว

ไม่น่าเชื่อนางจะยังบริสุทธิ์รอดพ้นผู้มีอำนาจมาได้

ความรู้สึกภูมิใจเกิดขึ้นมาและเริ่มมีความอยากเป็นเจ้าของ

พอมีความคิดเช่นนั้น ตงซิงหยวนก็อ่อนโยนกับเหมยหลิงมากขึ้นไม่เร่งรีบเกินไป เขาใช้นิ้วถอดเข้าถอดออกจนมือของเขาแฉะไปหมด กลิ่นกายสาวแรกแย้มเร่งเปลวไฟในกายบุรุษให้ลุกโชติ

ตงซิงหยวนอดทนไม่ไหวแล้ว จึงค่อยๆ แทรกตัวเข้าไปในช่องที่ชุมฉ่ำ เหมยหลิงกระตุกรับทันที ไม่ได้มีความรู้สึกเจ็บมากมายแต่กลับเสียวซ่านหยุบหนับเกินจะทน

“อา……”

เหมยหลิงเปล่งเสียงครางเกร็งส่ายบิดตัวไปมาทำให้ ยิ่งทำให้จุดนั้นยิ่งบีบรัดตัวแน่น ตงซิงหยวนสั่นสะท้าน มันทั้งชื้นทั้งนุ่มแน่นเหลือเกิน

เขาแช่กายอยู่สักพักเพื่อรอคอยหญิงสาวปรับตัว เขาค่อยๆ แทรกความเป็นชายเข้าไปจนส่วนปลายของเขาเข้าสู่ส่วนลึกที่สุด

“อ่า…ซี๊ด …แม่นางเจ้าช่างทำให้ข้าแทบคลั่ง”

ความแน่นหนึบแต่การตอดรัดของช่องรัก ทำให้ตงซิงหยวนเอ่ยเสียงครางๆ

น้ำรักเปียกชื้นรู้สึกถึงความนุ่มลื่น ตงซิงหยวนจึงค่อยขยับร่างกายเนิบๆ ช้าๆ แม้จังหวะไม่ต้องเร่งเร้าตงซิงหยวนก็เสียวซ่านไปทั้งตัว

ตงซิงหยวนละเมียดลิ้นไปทั่วกายของเหมยหลิง ร่างกายเริ่มประสานประสาท ชายหนุ่มก็เร่งจังหวะขยับเอวกระแทกเข้าออกเร็วรัวๆ นับไม่ถ้วน เมื่อเริ่มเห็นแสงสว่างร่ำไร ความเร็วยิ่งระรัวโหมดั่งพายุบ้าคลั่ง

เหมยหลิงจิตใจล่องลอยสุขสม นางจึงกระดกสะโพกตอบรับแรงกระแทกสอดคล้องกับตงซิงหยวนเป็นจังหวะ และเปล่งเสียงคราณพึงพอใจกับการปรนนิบัติของตงซิงหยวน

“อา...”

ตาของตงซิงหยวนมองดูเรือนร่างของนางเหมยหลิงเขยื้อนไปตามจังหวะของเขา ช่างเป็นภาพที่ดูยั่วยวนเป็นอย่างมาก

ด้วยเหมยหลิงไม่ใช่หญิงสาวยุคโบราณด้วยแล้ว ร่างกายของจิ้งจอกสาวจึงตอบรับทุกท่วงท่าของตงซิงหยวน สำหรับเหมยหลิงคล้ายว่านางกำลังโบยบินอย่างไรอย่างนั้น ทั้งคู่โหมรันกันไม่หยุด ไม่รู้ว่าสงครามเริ่มและหยุดไปกี่ครั้ง

องค์รักษ์ของตงซิงหยวนใช้กำลังภายในกักเก็บเสียงข้างในซึ่งเป็นหน้าที่ปกติที่ทำประจำอยู่แล้ว

แม้เสียงข้างในห้องจะกังวานไปด้วยเสียงครางของทั้งคู่

แต่ข้างนอกกลับเงียบสงบยิ่งนัก

เมื่อเสียงข้างในสงบลง องค์รักษ์จึงได้ส่งเสียงผ่านกำลังภายในให้เพียงคุณชายที่ได้ยิน

“คุณชายมีเรื่องด่วนขอรับ” ตงซิงหยวนตื่นตัวทันที

“ว่ามา”

พอองค์รักษ์รายงานเรื่องราวก็ทำให้

ตงซิงหยวนรีบแต่งตัว เขียนจดหมายทิ้งไว้ให้หญิงสาวสั้นๆ ก่อนจากไปทันที

รอข้ากลับมา

เขามั่นใจอย่างยิ่ง หญิงสาวผู้นี้เมื่อเป็นคนของเขาแล้วย่อมไม่หนีหายไปไหนแน่นอน