เริ่มเอาคืนให้ร่างเดิม

"คุณหนูเจ้าขา...ท่านไม่เป็นไรนะเจ้าคะ คงไม่ได้เสียใจจนเสียสติหรอกนะ"

เสียวฮวาบ่นอุบอิบเพราะกลัวคุณหนูของตนเองได้ยิน หวังเสี่ยวเซียนที่ตอนนี้ก็คือเซียวอี้เซียนได้แต่เดินมาหาสาวใช้ของร่างเดิมก่อนจะจับนางให้มองหน้า

"เสี่ยวฮวาน้อย...ข้าไม่ได้เสียใจแล้ว อีกอย่างไม่แต่งก็ดีเหมือนกัน จ้าวเฉิงเป็นบุรุษที่ไม่รู้จักพอ ทุกครั้งที่พาข้าไปอารามก็เพื่อตนเองจะได้เสพสุขกับสตรีอื่น เอาข้าไปบังหน้า"

"ห๊า..นี่มันๆ คุณหนูแล้วเหตุใดท่านยังอดทนเจ้าคะ"

"ท่านพ่อท่านแม่อยากให้ข้าแต่งข้าก็เลยยอม แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เสี่ยวฮวาเอาใบรายการสินสอดของสกุลจ้าวมาหน่อย"

สาวใช้ตัวน้อยนำสมุดบัญชีสินสอดมาให้กับคุณหนูของตน เซียวอี้เซียนรับมา เมื่อวานเขาแต่งงาน วันนี้คงยังหวานชื่น พรุ่งนี้อีกวัน มะรืนกลับบ้านเจ้าสาว หากให้ตั้งตัวได้ต้องมาเอาสินสอดคืนแน่ๆ สกุลจ้าวขึ้นชื่อเรื่องใจแคบ เช่นนั้นพรุ่งนี้เหมาะที่สุด วันที่สามก้าวออกจากห้องหอก็น่าจะเกือบบ่ายนางขายของหมดแล้ว

"เสี่ยวฮวา แล้วสมบัติบ้านเรามีอะไรบ้าง ให้ท่านพ่อบอกมา ข้าจะขายทอดตลาดหาเงินไปตั้งตัวที่เมืองอื่น เมืองหลวงแห่งนี้จอมปลอมเกินไป"

เสี่ยวฮวารับปากก่อนจะวิ่งไปหาเซียวหงบิดาของนาง ไม่นานในมือของเซียวอี้เซียนก็มีใบรายการทรัพย์สินของสกุลเซียวทั้งหมด ดูคร่าวๆจากสมบัติเหล่านี้ สามารถแปลเป็นเงินได้ถึงเจ็ดถึงแปดแสนตำลึง แต่เรื่องของเก่าดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู้เรื่อง มีไว้เพื่อครอบครองและรักษาไว้เท่านั้น แบบนี้ก็หวานนางสิ ขายให้หมด ไปแต่ตัวไม่ยึดติด อืมแบบนี้แหละดี

"เสี่ยวฮวาคืนนี้ไปหาขอทานมาหลายๆคนข้าจะให้พวกเขาช่วยทำงาน"

"คุณหนูคือว่า"

"อย่าสงสัยให้มากความไปได้แล้ว"

เมื่อเสี่ยวฮวาไปแล้ว เซียวอี้เซียนก็เริ่มเขียนใบโฆษณาชวนเชื่อ นางจะขายสินสอดในราคาขาดทุน แต่จะโก่งราคาสมบัติสกุลเซียว

เซียวหงมาหาบุตรสาว เห็นนางขีดๆเขียนก็ถอนหายใจ เสียงถอนหายใจไม่เบาเซียวอี้เซียนเงยหน้ามามองบิดาของตนก่อนจะวางพู่กันในมือแล้วลุกไปประคองเขา

"ท่านพ่อมาได้อย่างไรเจ้าคะ"

"ลูกกำลังทำอะไร เซียนเอ๋อร์สินสอดนั้นคืนพวกเขาไปเถอะ"

"ท่านพ่อ ที่ผ่านมาข้ายอมกล้ำกลืนทนเห็นเขาหลับนอนกับสตรี ทนฟังเสียงครวญครางยามพวกเขาร่วมรักกัน จ้าวเฉิงบอกว่าอีกหน่อยแต่งกับเขาเรื่องแบบนี้ย่อมหนีไม่พ้น เขาต้องสืบสกุลตอนนั้นข้าโง่เขลาเชื่อเขาทุกอย่าง ทั้งที่ความจริงแล้วนั่นเป็นการเหยียดหยามข้า"

"มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ เฮ้อ พ่อผิดเองไม่ควรให้คนไปทวงถามเรื่องสัญญาแต่งงานเจ้ากับเขา พ่อคิดแค่ว่าสกุลจ้าวอาจจะดูแลลูกได้ดี เพราะท่านปู่เจ้าจากไปเราก็แทบจะไม่เหลืออะไร พ่อเป็นเพียงคนป่วยรับราชการก็ไม่ได้ แค่กๆๆ"

"เรื่องผ่านไปแล้วก็ช่างเถอะเจ้าค่ะท่านพ่อ จากนี้ไปข้าจะทำให้สกุลจ้าวอับอายจนเดินในเมืองหลวงไม่ไหว ที่กล้าทำให้จวนเซียวของเราต้องอัปยศ"

เซียวหงไปแล้วเขารู้สึกหนักอึ้งในใจ บุตรสาวคงเจ็บแค้นเมื่อวานถูกเจ้าบ่าวทอดทิ้ง นางผูกคอตายแต่กลับไม่ตาย มาวันนี้นางจะแก้แค้นแล้วอย่างไรเล่า สกุลเซียวมีค่าให้พูดถึงด้วยหรือ สกุลจ้าวเป็นถึงอำมาตย์ซ้าย

บิดาจากไปแล้ว ด้วยความที่ชาติก่อนไปช่วยพ่อของเพื่อนแถวๆตรอกค้าของเก่าบ่อยๆทำให้ได้วิชาดูหยกมองของโบราณมาบ้าง สินสอดของสกุลจ้าวล้วนแต่เป็นของไร้ค่า แต่สำหรับคนที่ไม่เคยมีแต่มีเงินอาจยอมจ่าย มีเพียงผ้าไหมกับปิ่นสามกล่องที่นับว่ามีราคา อ้อพระพุทธรูปหยกแกะสลักองค์นี้ โบราณแท้ๆ ราคาน่าจะอยู่ที่หนึ่งแสนตำลึง อันนี้ไม่ขายเอาไปโรงประมูล

หืมหยกจักดิพรรดเนื้อดีที่แกะเป็นรูปสิงโตนี้ แกะเพิ่มอีกหน่อยใส่รายละเอียดอีกนิด แปลงจากสิงโตเป็นกิเลน มีทั้งหมดสามชิ้นนี้น่าจะประมาณสามแสนตำลึง เอาไปแกะสลักใหม่ราคาพุ่งแน่ๆ เอาไว้ก่อน ไหนๆโสมชั้นต่ำกล้าเอามาเป็นสินสอด ดูท่าจวนจ้าวเองก็ไม่มีความรู้เรื่องหยกสักเท่าไหร่ที่เอามาให้จวนเซียวล้วนเป็นเครื่องประดับที่ตกรุ่น แต่พวกเขากลับไม่รู้ว่ามันคือหยกเนื้อดี อวดดีว่าตนเองร่ำรวย เครื่องประดับที่ทำจากหยกเนื้อดีเซียวอี้เซียนเก็บไว้ต่างหากขายแต่หยกคุณภาพต่ำออกไป ต้องมีการเปลี่ยนแบบแกะสลักใหม่เพื่อเพิ่มราคา

วัตถุดิบมีแล้วอาศัยฝีมือที่คุณปู่สอนตอนเด็กๆ แกะสลักงานหยกกับแกะสลักงานไม้ย่อมไม่ใช่เรื่องยาก นางเรียกหาสาวใช้ของตนทันที มาอยู่ที่นี่ไม่ต้องลำบากเหมือนนางเอกในนิยายที่เคยอ่านที่ต้องขึ้นเขาลงห้วยกว่าจะแยกบ้านได้จ่ายรายตอนจนไม่มีข้าวกิน นางมาที่นี่ครอบครัวรักใคร่กันดีเสียแต่ว่าบ้านกำลังจะถูกยึดเพราะไม่มีเงินไปจ่ายเงินกู้ที่เอามารักษาท่านย่า

สมบัติล้วนต้องขายทิ้งจะให้ถูกยึดบ้านก่อนไม่ได้ เพราะฉะนั้นขายสมบัติของจวนเซียวอาจถูกเจ้าของเงินกู้มาคุกคามเพราะพวกเขาคงไม่ให้กระเด็นออกไป แต่ขายสินสอดของสกุลจ้าวนั้นแตกต่าง เซียวอี้เซียนจึงเอาสมบัติของสกุลเซียวมาวางขายด้วยเสียเลย เมื่อถึงเวลาถูกยึดบ้านก็มีเพียงไม้กระดานแล้ว

"หลิวเย่วหลอกลวงเจ้าของร่างเดิมทำทีเป็นเพื่อนที่แสนดี เห็นนางกตัญญูต่อท่านย่าหาทางจ่ายค่ายาแสนแพง หมอที่พามาก็เป็นหมอของสกุลจ้าว สกุลหลิวให้คนมาปล่อยกู้เพื่อยึดจวนเซียวต่อให้เอาเงินไปจ่ายพวกมันก็ไม่คิดจะคืนบ้านให้อยู่แล้ว จ้าวเฉิงหลิวเย่วสองผัวเมียชั่วช้าอยากทำลายสกุลเซียวหรือฝันกลางวันหรือไง มาดูกันว่าพวกเจ้าจะได้อะไรไป เสี่ยวฮวาน้อย มานี่หน่อย"

เซียวอี้เซียนเรียกหาสาวใช้ทันที เสี่ยวฮวามาถึงก็ส่งกระดาษให้หลายแผ่น เงินตำลึงที่เป็นเงินสินสอดห้าพันตำลึงถูกจ่ายไปเพื่อจ้างช่างตีเหล็กสร้างเครื่องมือแกะสลัก พรุ่งนี้นางจะขายทอดตลาดสินสอดทั้งหมดรวมถึงสมบัติในจวน เพื่อไปเริ่มต้นใหม่ที่อื่นกับครอบครัว

ร่างบางยืนร้องไห้อยู่ข้างๆเซียวอี้เซียน นางเงยหน้ามาก็เจอเจ้าของร่างเดิมที่เป็นเพียงวิญญาณอยู่ตอนนี้

"ไปเถอะอย่าเสียใจ เจ้าเลือกทางนี้แล้วจงรับผลกรรม ครอบครัวของเจ้า ความแค้นของเจ้าข้าจะช่วยแบกรับเอง"

เซียวอี้เซียนคนเก่าพยักหน้าให้ก่อนจะค่อยๆเลือนหายไป เซียวอี้เซียนสงสารชะตาร่างเดิมจริงๆ นางหัวอ่อนเชื่อใจคนถึงได้มีจุดจบเช่นนี้ อย่าบอกว่าสตรีโบราณอยู่ในจารีตต้องอ่อนแอ ถ้าเป็นเช่นนี้จริงๆหลิวเย่วสตรีอสรพิษจะทำเรื่องเลวทรามกับคนที่เรียกว่าสหายได้อย่างไร

"ได้เวลาเอาคืนแล้วสินะ เจ้าไปอย่างหมดห่วงเถอะ"