ตอนที่ 4 ข้อตกลง (4.1)

ตอนที่ 4

ข้อตกลง

ปราชญ์ปล่อยมือที่โอบเอวคู่หมั้นตัวแสบทันที เมื่อได้อยู่กันตามลำพังในรถตู้ส่วนตัว เขายกมือกอดอกสายตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าหวานโดยไม่ยอมละแม้แต่เสี้ยววินาที

“มองนานแล้วนะคะ มองแบบนี้ฉันเขินนะ” หญิงสาวพูดตลก แต่คนฟังไม่ตลกด้วย

“เรามีเรื่องต้องคุยกัน” นักแสดงหนุ่มเสียงเข้ม

“ก็ว่ามาสิคะ”

“คุณทำแบบนี้เพราะอะไร ทำไมต้องให้ข่าวเรื่องหมั้นด้วย” ปราชญ์เปิดฉากคำแรกอย่างไม่พอใจ

“ก็มันเรื่องจริง” หมอนทองพูดหน้าตาเฉย

“หมอนทอง ผมไม่รู้ว่าคุณคิดจะทำอะไร แต่ขอเตือนว่าอย่าคิดที่จะมาเล่นเกมบ้าๆ เพราะคุณจะไม่มีทางชนะ” ปราชญ์พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

“คุณทราบได้อย่างไรคะว่าไม่ชนะ” หญิงสาวจีบปากจีบคอพูดจนคนฟังหมั่นไส้เพิ่มมากขึ้นไปอีก

“บอกมาว่าต้องการอะไร” เขาพยายามอดทนอย่างที่สุด

“ความต้องการของฉันมีเพียงอย่างเดียวคือแต่งงานกับคุณ” หมอนทองพูดชัดถ้อยชัดคำ

“ผมบอกแล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้” ปราชญ์ปฏิเสธทันที

“เป็นไปได้สิ”

“จะเป็นไปได้อย่างไร ผมไม่ได้รักคุณ” นักแสดงหนุ่มโพล่งออกมาตรงๆ ทำเอาคนฟังเจ็บจี๊ดที่หัวใจ แต่ยังคงทำหน้าระรื่นว่าไม่รู้สึกอะไรต่อไป

“ไม่รักตอนนี้ แต่ต่อไปอาจจะรักสุดหัวใจเลยก็ได้นะคะ”

“คุณไม่เหมาะสม”

“คุณเอาอะไรมาวัดคำว่าเหมาะสม ฐานะ ชื่อเสียง เงินทอง ส่วนสูง อายุ ฉันมีพร้อมทุกอย่าง” หมอนทองเชิดหน้า

“คุณกำลังพูดไม่รู้เรื่องนะ หมอนทอง” ปราชญ์ชักจะทนไม่ไหวแล้ว

“คุณต่างหากที่ไม่รู้เรื่อง” หญิงสาวสวนกลับทันควัน ทั้งคู่สบสายตากันอย่างไม่มีใครยอมใครจนในที่สุด

“เอาอย่างนี้ไหม เรามาพนันกัน”

“อะไร”

“ภายในสามเดือนถ้าฉันทำให้คุณขอแต่งงานไม่ได้ ฉันจะเป็นคนไปจากชีวิตคุณเอง โดยยกเลิกการหมั้นที่มีมาก่อนหน้าด้วย”

“เป็นคำท้าที่รู้ผลตั้งแต่ตอนนี้เลยว่า คุณแพ้” ชายหนุ่มสรุปทันที

“ฉันว่าคุณไม่กล้ารับคำท้ามากกว่า” หมอนทองยิ้มยั่ว

“ทำไมต้องรับคำท้า ในเมื่อรู้ผลอยู่แล้ว” ปราชญ์ยิ้มเยาะในที ไม่ต้องรอสามเดือนแค่สามวินาทีก็สรุปได้ว่า ไม่มีวันขอยัยทุเรียนหนามแหลมคนนี้แต่งงานแน่

“คุณกลัวต่างหาก กลัวว่าอาจจะตกหลุมรักฉันจนถอนตัวไม่ขึ้น” หญิงสาวโปรยยิ้มหวานยั่วโมโหเข้าไปอีก

“ผมไม่ได้กลัวอะไรทั้งนั้น คุณนั่นแหละที่สมควรจะกลัวมากกว่า เพราะคุณจะเสียหน้า เสียชื่อ เสียเวลา เสียทุกอย่าง” ปราชญ์หวังดีกับเธอต่างหาก เพราะมั่นใจเหมือนกันว่าไม่มีทางตกหลุมรักหมอนทองแน่

“นอกจากเสียสิ่งที่คุณว่าแล้ว ฉันจะต้องเสียอย่างอื่นด้วยไหมคะ” หมอนทองแกล้งใช้สายตาโลมเลียร่างกายชายหนุ่ม หวังให้อีกฝ่ายโมโหมากขึ้น ทว่า...

“ก็อาจจะเป็นได้ โดยปราศจากความรัก” นักแสดงหนุ่มพูดหน้าตาเฉยเหมือนไม่รู้สึกรู้สาใดๆ ทั้งนั้น

แต่คำพูดของเขาทำให้หัวใจหมอนทองเต้นไม่เป็นจังหวะ ยิ่งจินตนาการว่าตนเองอยู่ใต้ร่างของปราชญ์ด้วยแล้วละก็

“ทำไมหน้าคุณแดงขนาดนี้ ความดันขึ้น กลัว หรือว่าคิดอะไรไปไกล” ปราชญ์สังเกตสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหญิงสาว

“เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร ไม่กลัวแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรด้วย อีกอย่างฉันไม่มีอะไรจะเสีย ไม่ต้องกลัวว่าใครจะรู้แล้วชื่อเสียงเสื่อมเสีย ฉันว่าที่คุณไม่รับคำท้าเพราะไม่กล้าต่างหาก” หมอนทองย้อนเขากลับไป

“อย่าท้าทายผม” ปราชญ์เริ่มโกรธจริงๆ แล้ว

“ฉันพูดความจริง กลัวล่ะสิ” หญิงสาวยิ้มมุมปากยั่วโมโห

“ผมรับคำท้า แต่บอกเลยว่าไม่ต้องรอสามเดือน ผมให้คำตอบได้เลยว่าคุณแพ้” น้ำเสียงและสีหน้าปราชญ์จริงจังอย่างเห็นได้ชัด

“เมื่อถึงเวลาก็จะรู้กันว่าใครกันแน่ที่แพ้ ฉันมีข้อตกลงที่ต้องบอกให้คุณรู้ด้วย”

“อะไรอีก ว่ามา”

“ข้อแรก ฉันจะย้ายไปอยู่บ้านคุณ” หมอนทองเอ่ยหน้าตาเฉย

“อะไรนะ จะรวบหัวรวบหางผมหรือไง” ปราชญ์ตกใจเล็กน้อย

“แหม อย่าคิดแบบนั้นสิคะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงบ้ากามที่จะเที่ยวไล่ปล้ำผู้ชายนะ ฉันจะไม่ลวนลามคุณถ้าไม่จำเป็น และในทางเดียวกันคุณก็ห้ามลวนลามฉันทุกกรณี”

“จะไว้ใจคุณได้อย่างไร ถ้าเกิดคุณกลัดมันปล้ำผมล่ะ”

“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องห่วง ข้อต่อไป คุณจะต้องปฏิบัติกับฉันในฐานะคู่หมั้นอย่างเต็มใจต่อหน้าทุกคน ลับหลังจะเป็นอย่างไรก็ช่าง แต่ต่อหน้าคนอื่นเราจะต้องทำเหมือนคู่รักกัน”

“ทำไมต้องทำแบบนั้น”

“เพราะมันเกี่ยวกับชื่อเสียงคุณไง ถ้าคุณปฏิบัติกับฉันไม่ดีชื่อเสียงของคุณก็จะเสียหายได้” หญิงสาวมีเหตุผลรองรับทุกข้ออย่างสมบูรณ์จริงๆ

“ร้ายกาจที่สุด แล้วมีอะไรอีกไหม” ชายหนุ่มอยากฟังให้มันจบเร็วๆ