บทที่ 2 เพื่อนใหม่

"เมามากแล้วนะแก"

"ยังไม่เมาสักหน่อยแกก็รู้ว่าฉันคอแข็ง" ฟองดูว์ตอบกลับเพื่อนสาวยิ้มๆ

"อืมๆเชื่อก็ได้ ดึกแล้วแกจะกลับเลยไหม"

"อืม ว่าจะกลับล่ะคุณแม่ไลน์มาตามสองรอบแล้วล่ะ"

"ขับกลับไหวแน่นะ"

"ไหวสิ”

“ฉันจะเชื่อใจแกขับรถได้ไหมเนี่ย”

“ได้สิ บ๊ายบายจ้ะ"

"โอเคแกขับรถกลับดีๆล่ะ พยายามมีสติเข้าไว้"

“โอเคค่า” ฟองดูว์ขับรถญี่ปุ่นยี่ห้อดังออกจากผับหรูดังกล่าวและมุ่งหน้ากลับบ้านของตนทันที แต่ระหว่างทางเธอเจอกับอุบัติเหตุจึงแวะดูเสียหน่อยเผื่อมีอะไรที่เธอพอช่วยได้

"มีอะไรให้ช่วยไหมคะ"

"รถฉันเสียน่ะค่ะ เหมือนว่ายางจะระเบิด"

"ยางระเบิดก็ไปต่อไม่ได้แล้วค่ะ เรียกช่างหรือยังละคะ"

"เรียกแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่คุณแวะลงมาดู"

"ฟองดูว์เต็มใจค่ะ ฮ่าๆ ชื่อฟองดูว์นะคะ" หญิงสาวยิ้มหวานแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง

"เบญญาค่ะ เรียกสั้นๆว่าเบญก็ได้ค่ะ ดูท่าแล้วฟองดูว์จะอายุน้อยกว่าขออนุญาตเรียกว่าน้องฟองดูว์แล้วกันนะคะ"

"ได้เลยค่ะพี่เบญ เดี๋ยวฟองดูว์รอช่างเป็นเพื่อนนะคะ"

"เกรงใจจังเลยค่ะไม่ต้องก็ได้นะคะ"

"อย่าเกรงใจเลยค่ะ ว่าแต่พี่เบญหน้าซีดๆนะคะฟองดูว์ว่าไปหาหมอดีไหมคะ"

"อะ เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะคงเพราะพี่พักผ่อนน้อย"

"จริงเหรอคะ วันนี้ฟองดูว์ไปส่งพี่เบญที่บ้านดีกว่าค่ะ บ้านพี่เบญอยู่ตรงไหนเหรอคะ ฟองดูว์จะไปส่งถึงบ้านด้วยความปลอดภัยเลยค่ะ"

"พี่เป็นห่วงรถน่ะค่ะ"

"เอางี้ดีกว่าค่ะเดี๋ยวฟองดูว์เรียกช่างที่ไว้ใจได้มาให้ ทีนี้พี่เบญก็กลับไปพักได้แล้วนะคะ"

"ค่ะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ น้องฟองดูว์สวยแล้วก็ยังมีน้ำใจด้วย"

“ชมกันเกินไปแล้วค่ะ” หญิงสาวขับรถไปส่งเบญญาถึงบ้านจากนั้นก็กลับบ้านของตนเองทันที แน่นอนว่าเธอโดนคุณหญิงแม่ซักฟอกยกใหญ่ว่าทำไมถึงกลับบ้านช้า พอเธอให้เหตุผลไปคุณแม่ก็บอกว่าดีแล้วที่ช่วยเหลือผู้หญิงด้วยกัน เกิดวันข้างหน้าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้กับเธอบ้างก็คงจะมีคนมาช่วยเหลือเช่นกัน

ด้านเบญญาเมื่อกลับถึงที่พักก็ล้มตัวลงนอนทันทีเพราะความเหนื่อยล้าที่มีมาทั้งวันประกอบกับตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ ไม่แปลกที่เธอจะดูมีใบหน้าซีดเซียว เธอทำงานเป็นนักร้องกลางคืน แน่นอนว่าความสวยความสาวของเธอเข้าตานักท่องราตรีหนุ่มๆหลายคน แต่เธอดันตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่งและเผลอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันไม่นานมานี้ แต่ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่ได้ให้ค่าอะไรกับชีวิตของเธอเลยเพราะเขาเป็นลูกเศรษฐีที่เล่นสนุกไปวันๆ

วันต่อมาเบญญาก็กลับมาทำงานตามปกติ แต่เธอขอกับทางร้านว่าช่วงนี้จะขอร้องถึงแค่ประมาณห้าทุ่มเพราะเธอรู้สึกไม่ค่อยสบาย ทางร้านก็ยินดีทำตามความต้องการของเธอเพราะถือว่าเธอเป็นนักร้องคนสำคัญที่เรียกแขกมาได้มากทีเดียว ตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งทุ่มตรงโภคินก็มาดักรอหญิงสาวเหมือนเช่นเคย

"เบญครับ"

"คะ คุณโภคินสวัสดีค่ะ" เบญญาตกใจไม่น้อยกับการจู่โจมของชายหนุ่ม

"เมื่อวานคุณไม่มาผมมานั่งรออยู่ตั้งนานแหนะ"

"พอดีเบญมีธุระน่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"

"ทำไมต้องหลบหน้าผมด้วยล่ะครับ" ชายหนุ่มเอามือแกร่งกักตัวเธอเอาไว้กันไม่ให้คนในวงแขนหนีไป เขารู้ดีว่าหลายวันมานี้เธอกำลังหลบหน้าเขาอยู่

"เบญไม่ได้หลบนะคะแต่ว่าเบญมีธุระจริงๆค่ะ"

"งั้นก็ได้ครับ ผมยังหวังว่าเบญจะมีเวลาว่างให้กันบ้างนะครับ" ชายหนุ่มลดแขนทั้งสองข้างลงเพื่อให้หญิงสาวเป็นอิสระ

"ค่ะ" หญิงสาวรีบหลบเลี่ยงจากชายหนุ่ม โภคินเป็นนักธุรกิจรูปหล่อที่สาวๆต่างหมายปองเขากันทั้งนั้น เขาหมายปองเธอเธอรู้ดีแต่เธอไม่ได้มีค่ามากมายขนาดนั้นเธอจึงไม่อยากให้เขาต้องมาเสียเวลากับคนอย่างเธอ เธอเป็นใครเขาเป็นใครเธอรู้อยู่แก่ใจ เขาดีขนาดนี้ไม่ควรมาข้องเกี่ยวกับคนอย่างเธอ

ฟองดูว์ออกมาเจอเพื่อนรักอย่างน้ำค้างที่ร้านเบเกอรี่ของน้ำค้าง น้ำค้างเพื่อนสนิทของเธอตั้งใจทำขนมและเปิดร้านของตนเองมาได้ประมาณสองปีแล้ว วันนี้ฟองดูว์เลยอยากจะมาช่วยเป็นลูกมือในการทำขนม