ขอเป็นที่พักใจ

เช้านี้บริษัทโภคินอินดัสทรีคับคั่งไปด้วยผู้คนเพราะว่าวันนี้ท่านประธานสุดหล่อจะเข้ามาตรวจเช็คความเรียบร้อยตามแผนกต่างๆ แน่นอนล่ะว่าพนักงานทุกคนต้องทำยังไงก็ได้ให้แผนกของตัวเองดูดีที่สุด ปกติแล้วชายหนุ่มมักจะทำงานที่บ้านเป็นส่วนใหญ่เพราะเขาคิดว่าการเข้าทำงานที่บริษัทไม่จำเป็นต้องเข้าทุกวัน อยู่ที่ไหนเขาก็สามารถตรวจงานได้ นั่นจึงเป็นเหตุผลให้เขามีเวลาว่างมากพอจะออกไปเที่ยวเล่นและดื่มด่ำกับบรรยากาศในตอนค่ำๆของยามค่ำคืน โภคินเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านซึ่งแน่นอนว่าทั้งพ่อและแม่นั้นวาดความหวังกับลูกชายคนนี้เอาไว้มาก พวกท่านส่งลูกชายไปเรียนที่เมืองนอกและหลังจบการศึกษาเขาเพิ่งกลับมาทำธุรกิจของครอบครัวได้ประมาณสี่ปี แต่ใครก็ไม่คาดคิดว่าสี่ปีนี้บริษัทจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีในมากขนาดนี้ ทั้งเรื่องของชื่อเสียงและผลประกอบการต่างๆ ทันทีที่ชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้นเหล่าพนักงานก็รีบยกมือไหว้ทำความเคารพเขาทันที

"สวัสดีค่ะบอส"

"ครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหมครับ"

"แน่นอนค่ะบอส"

"งั้นถ้าทุกแผนกเรียบร้อยดีแล้วผมขอเลือกตรวจที่แผนกไอทีก่อนเลยครับ"

"จัดไปค่ะบอส แผนกไอทีเตรียมตัวนะจ๊ะ" ประโยคหลังคุณเลขาตะโกนบอกให้แผนกไอทีเตรียมตัวอย่างไม่จริงจังนัก อิงอรคือเลขาประจำตัวของชายหนุ่มที่เดิมทีเป็นเลขาของคนเป็นพ่อแต่เมื่อผู้เป็นพ่อสละตำแหน่งให้ลูกชายบริหารงานแทนคุณอิงอรก็เลยมาเป็นเลขาของเขาแทน ชายหนุ่มเองก็สงสัยเหมือนกันว่าพนักงานดูจะตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อเขามาตรวจเช็คความเรียบร้อยทั้งๆที่เขาก็คิดว่าเขาก็ไม่ได้โหดอะไรนะ หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะความหูไวตาไวของเขาเลยทำให้เจอปัญหาอยู่ร่ำไป

"อะ ไอทีสวัสดีค่ะบอส" หัวหน้าแผนกไอทียกมือไหว้ชายหนุ่มอย่างหวั่นๆ

"ไหนครับ ผมขอสรุปเรื่องเกี่ยวกับแผนกไอทีหน่อย" ชายหนุ่มรับรายงานมาเปิดอ่านจากนั้นพนักงานก็อธิบายทุกสิ่งทุกอย่างให้ชายหนุ่มฟังรวมถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในแผนกด้วย เมื่อมีปัญหาก็ต้องมีแผนในการจะจัดการกับปัญหาซึ่งแผนกไอทีก็วางแผนได้รัดกุมเขาพึงพอใจมาก ชายหนุ่มวนตรวจจนครบทุกแผนกในบริษัทเลย

“มีแผนกไหนอีกไหมครับเผื่อผมตกหล่นไป”

"ครบทุกแผนกในบริษัทของเราแล้วค่ะบอส"

"ขอบคุณนะครับคุณอิงอรที่วันนี้เป็นธุระจัดการงานให้ผม"

"เป็นหน้าที่ของอิงอรอยู่แล้วค่ะบอส"

"พรุ่งนี้ผมไม่เข้านะครับ"

"ได้ค่ะบอส ถ้ามีเอกสารสำคัญอะไรเดี๋ยวอิงอรเอาเข้าไปให้เซ็นค่ะ"

"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มกว่าจะตรวจเช็คความเรียบร้อยเสร็จก็ปาไปสามโมงเย็นแล้ว เขาเลยคิดว่าวันนี้เขาคงจะต้องออกไปเปิดหูเปิดตากับเพื่อนๆเสียหน่อย

ณ คฤหาสน์

"สวัสดีค่ะคุณหญิงนิลลดา"

"เจ้าลูกชายตัวดีของฉันล่ะจ๊ะแม่แตง"

"คุณโภคินออกไปข้างนอกค่ะ เห็นบอกว่าไม่ต้องรอทานข้าวน่ะค่ะ"

"เจ้าลูกคนนี้นิจะอยู่ทานข้าวเย็นกับแม่บ้างไม่ได้เลยหรอเนี่ย" คุณหญิงนิลลดาตอบกลับอย่างเซ็งๆ หล่อนเข้าใจว่าลูกยังหนุ่มยังแน่นชอบไปทานข้าวกับเพื่อนหรือไม่ก็สาวๆมากกว่าคนแก่อย่างแม่แต่ลูกก็ควรจะมีเวลาให้หล่อนบ้างมันไม่ถูกหรอ

"คุณโภคินเธอคงนัดเพื่อนไว้มั้งคะคุณหญิง"

"เพื่อนฉันก็ไม่ว่าหรอกจ้ะอย่าให้รู้นะว่านัดแม่สาวนักร้องนั่นน่ะน่าดู"

"เธอคงแค่ออกไปสนุกๆค่ะ คุณหญิงไปทานข้าวเย็นดีกว่านะคะแตงเตรียมไว้ให้แล้วค่ะ"

"เห้อ ก็ได้มีแต่แม่แตงนี่แหละที่คอยเอาใจใส่ฉัน"

ณ ผับหรู

"ทำไมวันนี้ไม่มีสาวๆขึ้นเลยล่ะครับ"

"นี่คุณโภคินกำลังหมายถึงน้องเบญหรือเปล่าครับเนี่ย เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นวันนี้คุณก็ต้องผิดหวังแล้ว"

"อ้าวทำไมล่ะครับ"

"วันนี้เห็นว่ามีธุระสำคัญน่ะครับ"

"ธุระอะไรครับ"

"ผมไม่ทราบเลยครับ หนุ่มๆร้องเพลงก็เป็นอีกฟิวนึงนะครับ ขอให้สนุกนะครับ"

"ครับๆ คุณโชคไปทำงานเถอะครับตามสบายเลย ผมไม่รบกวนแล้ว"

"ครับผม" ผู้จัดการผับหรูเดินห่างออกไป ชายหนุ่มจึงนั่งลงบนโซฟานุ่มอย่างเซ็งๆ อีกด้านหญิงสาวกำลังเดินกระหืดกระหอบเข้ามายังโซนวีไอพีที่ตัวเองมาช้ากว่าที่นัดหมายตั้งเกือบครึ่งชั่วโมง

"ยัยฟองดูว์วันนี้แกมาสายแกเลี้ยงพวกเราเลยนะ" พิมพาบอกเพื่อนสาวอย่างงอนๆ วันนี้วันเกิดเธอแท้ๆแต่เพื่อนสนิทอย่างฟองดูว์ดันมาสายซะได้

"ได้ๆขอโทษแกพอดีมีปัญหานิดหน่อยน่ะ"

"ฉันล้อเล่นวันเกิดฉันแกจะเลี้ยงได้ไง ลืมๆปัญหาของแกไปเถอะ คืนนี้พวกเรามาสนุกกันให้เต็มที่เลยดีกว่า" พิมพาขยับเขาไปโอบไหล่คนเป็นเพื่อนแล้วบอกออกไปน้ำเสียงร่าเริง ไม่ว่าเพื่อนจะมีปัญหาอะไรหลังจากคืนนี้ไปเธอจะช่วยเพื่อนหาทางออกให้เอง

"โอเคค่าคุณเพื่อนสาว" พิมพากับฟองดูว์เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กๆนั่นก็เป็นเพราะแม่ของพวกเธอเป็นเพื่อนกัน แถมยังตั้งท้องพร้อมๆกันเรียกได้ว่าพวกเธอสองคนนี่คลานตามกันมาได้เลยก็ว่าได้ วันเกิดของเพื่อนเธอทุกปีเธอต้องมาร่วมงานให้ได้ไม่อย่างนั้นล่ะโดนงอนไปหลายวันเลย หลังจากที่นั่งดื่มกับมาสักพักพิมพาก็สังเกตถึงความไม่ปกติเพราะตอนนี้เพื่อนเธอเริ่มเมาแล้ว