ขอเกิดใหม่มาร่ำรวย.

โรส หญิงสาววัย 24 ปีเป็นลูกครึ่งไทย-จีน พ่อของเธอนั้นเป็นคนจีน แม่เป็นคนไทยอาศัยอยู่จังหวัดอุบลราชธานี เนื่องจากเป็นลูกครึ่งไทยจีนเธอจำต้องเทียวไปเทียวมาระหว่างไทยกับจีนตลอด

เมื่อปี 25x3 เกิดโรคระบาดที่ชื่อว่า โควิด 19 ระบาดอยู่ที่อู่หั่น ซึ่งตอนนั้นโรสได้ไปเที่ยวอยู่ที่นั่นพอดี แต่ไม่ว่าจะโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ประจวบเหมาะกับเธอดันหนีกลับไทยมาก่อนจะระบาดหนัก

แต่แล้วเมื่อกลับไทยได้ไม่นานก็มีอาการไข้ขึ้นสูง พร้อมกับอาการไออย่างหนักกอปรกับเธอเคยเดินทางไปอู่หั่น ทำให้เธอลองไปตรวจที่โรงพยาบาลในตัวเมือง ผลปรากฏว่าเธอติดโควิด 19 เธอได้นอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลในตัวเมืองจังหวัดอุบลราชธานีจนกว่าจะหายดี

ด้วยเนื่องจากโรคระบาดยังไม่มีวัคซีน ทำให้โรสนอนอยู่โรงพยาบาลประมาณเดือนกว่าจึงเสียชีวิตลงด้วยโควิด19 ในวัย 24 ปี

ท่ามกลางความเศร้าโศกของครอบครัวของเธอ ตายญาติไม่สามารถมาทำศพได้ เธอต้องตายอย่างโดดเดี่ยวไม่เห็นหน้าครอบครัวเป็นครั้งสุดท้าย นับว่าน่าเวทนาชีวิตไม่น้อยเลยทีเดียว

ก่อนตายโรสผู้ชื่นชอบการอ่านนิยายย้อนยุคเป็นชีวิตจิตใจ ในห้วงภวังค์ก่อนจะสิ้นใจนึกย้อนไปว่าถ้าเธอได้ย้อนเวลาไปเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณเช่นนางเอกในนิยายทะลุมิติคงจะดี

แต่แล้วคงได้เพียงเพ้อฝันลม ๆ แล้ง ๆ เท่านั้นเพราะเธอไม่รู้ว่าโลกหลังความตายเป็นเช่นไร ไม่มีผู้ใดที่ตายแล้วมาเล่าสู่กันฟังเลยสักนิด จึงไม่รู้ว่าเธอจะล่องลอยไปในทิศทางใดในปรโลกนี้

“ในที่สุดฉันก็ตายแล้ว ยังไม่มีสามี และยังมีอะไรอีกมากมายที่ยังไม่ได้ทำ พ่อกับแม่ลูกคนนี้อกตัญญูไม่ได้ตอบแทนบุญคุณท่าน ต้องลาจากกันไปไกลเสียแล้ว” เสียงวิญญาณของโรสซึ่งกำลังสิ้นใจ

เหม่อมองร่างที่ไร้วิญญาณของตน ร้องไห้พร่ำพรรณนาถึงเรื่องราวของตนทั้งยังไม่ได้กระทำอีกมากมายในชีวิต นึกถึงพ่อกับแม่ที่เลี้ยงดูมาตลอดระยะเวลา 24 ปีแล้วทำใจยอมรับไม่ได้จริงๆ

โรสในวัย 24ปี จบจากคณะนิเทศศาสตร์ เพิ่งจบมาหมาด ๆ ยังไม่มีงานทำต้องจบชีวิตลงด้วยโรคระบาด ซึ่งลามไปเกือบทั่วโลกแล้ว

ชายชราผมขาวลูบเคราที่ยืดยาวของตน พลางอ่านประวัติ การทำความดีความชั่วก่อนตายในโลกเดิม ความเป็นมาของวิญญาณดวงใหม่นับว่าใช้ชีวิตไม่คุ้มค่าเท่าใดนัก

“สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม” เสียงของชายชราเอ่ยขึ้น เมื่อได้อ่านเรื่องราวของวิญญาณตนนี้นับว่าอเนจอนาถไปไม่น้อยกว่าผู้ใดเลย

“แม่นางท่านนี้ หยุดร้องไห้ก่อน แล้วปล่อยวางจากโลกเดิมเถิด” ชายชราเห็นวิญญาณตนนี้ร้องไห้จึงบอกให้นางหยุดและปล่อยวาง

“คุณตาเรียกหนูเหรอคะ ฮึก ๆ” หลังจากร้องไห้มาเนิ่นนาน เธอจึงหันไปมองเสียงดังแว่วเข้ามา ปรากฏว่าเป็นชายชราผมขาวหนวดยาว ยืนลูบเคราสีขาวของตนอยู่รัศมีรอบกายสว่างไสวไปทั่วร่าง ดูสูงส่งอย่างมาก

“ใช่ เจ้านั่นแหละ แม่นางข้ามารับวิญญาณเจ้าไปเกิดใหม่” ชายชราลูบเคราของตนพร้อมกับถึงกล่าววัตถุประสงค์ของการมาในครั้งนี้

“หนูเลือกเกิดได้ไหมคะ” เธอนึกถึงยุคจีนโบราณในนิยายดังนั้นจึงลองขอพรดู

“เจ้าลองว่ามาก่อน” ชายชราลูบเคราพร้อมครุ่นคิด ว่าขอในสิ่งที่ให้ได้เถิดนะ

"หนูอยากไปเกิดในยุคจีนโบราณค่ะ" เธอตอบออกไปในทันที สิ่งที่เธอหวังว่าจะไปในโลกใบใหม่

"ได้ ตกลง เอาล่ะ หลับตานะแม่นางข้าขอให้เจ้าโชคดี หึ หึ" ชายชราทบทวนคำขอก็พบว่าไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงที่เขาสามารถทำได้จึงพยักหน้าลูบเคราของตนไปด้วย

"เย้" เธอดีใจอย่างมากที่ได้ไปเกิดใหม่ในยุคจีนโบราณที่ใฝ่ฝัน อีกไม่นานภาพตรงหน้าพลันดับมืดลงไป