เดิมพัน

“จะบอกพายได้หรือยัง ว่าพี่กับไดมอนด์รู้จักกันหรอ?” ฉันถามพี่รามที่กำลังนั่งก้มหน้าก้มตากินข้าวเย็นอยู่ในครัว

หลังจากที่กลับจากมหาวิทยาลัยไม่ว่าจะถามยังไง เขาก็ไม่ยอมบอก แถมยังทำท่าทางหงุดหงิดใส่ฉันอีกด้วย

“แล้วจะถามทำไม?” เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ก่อนจะถอนหายใจออกมาคล้ายกับว่ารำคาญ

“พายก็แค่อยากรู้ พี่ไปรู้จักกับไดมอนด์ได้ยังไง”

“…..”

“ทำไมไม่ตอบล่ะ?” ฉันจ้องหน้าพี่ชายอย่างต้องการคำตอบ ก็แค่อยากรู้ แต่เขาก็ไม่ยอมบอกสักที

“เออ! พี่กับมันรู้จักกัน”

“…..”

“เคยมีปัญหากันนิดหน่อย แต่ตอนนี้เคลียร์จบไปแล้ว”

“เป็นศัตรูกันว่างั้นเถอะ”

“จะพูดแบบนั้นก็ไม่ผิด”

“…..” ฉันพยักหน้ารับรู้ ถ้าบอกแบบนี้ตั้งแต่แรกก็เข้าใจแล้ว จะได้ไม่ต้องเซ้าซี้ ไอ้เราก็นึกว่าเขาเป็นเพื่อนกันเสียอีก

“ว่าแต่แกเถอะ อยู่ห่างๆ พวกมันเอาไว้ ยังไงมันก็รู้แล้วว่าแกเป็นน้องพี่…พี่กลัวว่ามันจะตามมาตอแยแก” พี่รามพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับจ้องหน้าฉันเขม็ง สายตาของเขามันดูเป็นกังวลจนฉันรู้สึกได้

ส่วนฉันก็ไม่ได้ถามต่อว่ามีเรื่องอะไรกัน เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขา

“พายไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับพวกเขาอยู่แล้ว พี่สบายใจได้”

“…..”

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พายขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะ”

“อืม”

ฉันหมุนตัวหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น ท่ามกลางสายตาของพี่รามที่มองตามออกมา

คลับ…

“มึงพูดจริงหรือเปล่า ที่บอกว่ายัยนั่นเป็นน้องสาวของไอ้พระราม?” เพื่อนในกลุ่มของชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจ หลังจากที่ไดมอนด์เล่าเรื่องราวให้พวกเขาฟัง

“กูพูดจริง” ไดมอนด์ตอบกลับ พลางพ่นควันบุหรี่ออกมาแบบหนักๆ

“แบบนี้ก็แจ๋วเลยดิ มีของเล่นใหม่มาให้ถึงที่”

“…..” ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มออกมา เมื่อนึกถึงหน้าเธอ

“มึงมีแผนในใจแล้วใช่ไหม?” เพื่อนชายพูดอย่างรู้ทัน เมื่อได้เห็นแววตาและสีหน้าของไดมอนด์ที่ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

“ก็ไม่เชิง”

“งั้นบอกพวกกูมาหน่อย ว่าแผนที่มึงว่านี่มันคืออะไร?”

“ไอ้พระรามมันเคยทำกับน้องกูแบบไหน กูก็จะทำกับน้องมันแบบนั้น

แหละ!”

ปึง! ไดมอนด์วางแก้วเหล้ากระทบกับโต๊ะกระเบื้องอย่างแรงเพื่อระบายความรู้สึก เมื่อนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต

“กูขอเวลาสองเดือน กูจะปิดจ๊อบน้องมันให้ได้”

“สองเดือนเลยหรอวะ ระดับคุณไดมอนด์แค่เดือนเดียวก็พอมั้ง?”

“ไม่มีปัญหา เดือนเดียวก็เดือนเดียวสิวะ”

“แล้วมึงอ่ะไอ้ดิน เห็นด้วยกับไอ้มอนด์หรือเปล่า?” เพื่อนชายในกลุ่มหันไปถามแผ่นดินที่เอาแต่นั่งกอดอกเงียบตั้งแต่มาถึง

“เอาดิ! ช่วงนี้กูว่าง ไม่มีอะไรทำ” แผ่นดินแบบไม่ใส่ใจมากนัก

“ใครที่ปิดจ๊อบยัยนั่นได้ก่อนเป็นฝ่ายชนะ ตกลงไหม?” ไดมอนด์หันไปกอดคอแผ่นดินที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความเย้ยหยัน

“ชนะแล้วได้อะไร?”

“สามล้าน!”

“กูขอห้าล้าน!” แผ่นดินต่อรองพร้อมกับหันไปจ้องหน้าเพื่อนชาย

“ถ้าไม่ได้ห้าล้านก็ไม่เล่น เสียเวลา!” สิ้นประโยคนั้นเขาก็หยัดตัวลุกขึ้น แต่ถูกไดมอนด์คว้าแขนเอาไว้เสียก่อน

“ได้ดิ! ไม่มีปัญหา ห้าล้านก็ห้าล้าน”

“…..”

“งั้นมึงกับกูมาดวลกัน ใครที่ได้เป็นผัวยัยนั่นก่อน เป็นฝ่ายชนะ ตกลง

ไหม?”

“อืม”