Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บาดแผล
“พี่ราม!” ฉันตะโกนร้องด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปห้ามผู้เป็นพี่
เลือดสีแดงสดของแผ่นดิน ค่อยๆ ไหลอาบลงมาทั่วใบหน้า เขายังคงยืนนิ่งเฉยไม่ได้ตอบโต้แต่อย่างใด
“ฉันขอนะ อย่ามีเรื่องกันเลย” ฉันหันไปบอกแผ่นดินที่ยืนเงียบอยู่ ยิ่งเห็นเขานิ่งแบบนี้ มันยิ่งอ่านความคิดไม่ออกว่าเขากำลังจะทำอะไร
“อืม” เขาพยักหน้ารับรู้
“พี่บ้าไปแล้วหรือไง จะไปทำร้ายเขาทำไม!?” ฉันถามคนตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ทั้งๆ ที่แผ่นดินไม่ได้จะมาหาเรื่อง แต่ทำไมถึงได้ลงไม้ลงมือจนเลือดตกยางออกขนาดนี้
“…..”
“ถ้าเกิดว่าเขาเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง ทำอะไรไม่รู้จักคิด!”
“ถ้าไม่อยากให้พี่ทำมากกว่านี้ ก็ไล่มันออกไปซะ!” พูดจบพี่รามก็เดินออกไป แล้วท่าทางของเขาก็บ่งบอกว่าทำตามที่พูดแน่ๆ ถ้าเกิดว่าแผ่นดินยังยืนอยู่ตรงนี้
“…..”
“ออกไปสิแผ่นดิน จะยืนนิ่งอยู่ทำไม” ฉันออกปากไล่ เมื่อเห็นว่าเขายังคงยืนนิ่ง ไม่ได้สะทกสะท้านเลยสักนิด
“อยากเจ็บตัวอีกหรือไง รีบออกไปสิ”
“…..”
หมับ! เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมออกไป ฉันจึงถือวิสาสะกระชากแขนแกร่งให้รีบเดินตามออกมา เพราะกลัวว่าพี่รามจะกลับมาทำร้ายอีก
“อะไรของเธอ?” แผ่นดินเอ่ยถามเมื่อฉันฉุดกระชากลากถูเขาออกมานอกบ้านจนสำเร็จ
“ฉันนี่แหละที่ต้องถามนายมากกว่า ยืนนิ่งแบบนั้น ไม่กลัวหรือไง!?”
“ถ้ากลัวฉันคงไม่มา”
“แล้วเป็นยังไงล่ะ?”
“ก็หัวแตกไง มองไม่เห็นหรอ?”
“…..” ฉันได้แต่ถอนหายใจออกมาหนักๆ ให้กับคนตรงหน้า บาดแผลที่อยู่บนหน้าผากของเขามันค่อนข้างใหญ่อยู่พอสมควร
“พี่เธอแม่งมือหนักชะมัด ดูจากสภาพแล้วน่าจะได้เย็บหลายเข็ม”
“เลือดนายไหลไม่หยุดเลย ฉันว่านายไปหาหมอก่อนดีไหม” ฉันพูดด้วยความร้อนรนเมื่อเลือดของเขามันไหลออกมาไม่หยุด ก่อนจะตัดสินใจหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าออกมาห้ามเลือดให้เขา
“เดี๋ยวฉันไปส่งเธอที่มหาลัยก่อนแล้วค่อยไปโรงพยาบาล”
“ยังจะมาเป็นห่วงฉันอีก ห่วงตัวเองก่อนไหม?”
“แผลเล็กแค่นี้ ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”
“งั้นรอตรงนี้แป๊บนึง เดี๋ยวฉันมา” เมื่อเห็นท่าทางว่าเขาคงจะไม่ยอมไปโรงพยาบาลง่ายๆ ฉันเลยตัดสินใจที่จะเข้าบ้านไปเอากล่องยามาทำแผลให้แทน
“…..”
“ถ้านายไม่ไปหาหมอก็ต้องห้ามเลือดเอาไว้ก่อน” ฉันพูดพลางหยิบน้ำเกลือกับสำลีขึ้นมาทำความสะอาดเล็ดล้างคราบเลือดเกรอะกรังที่ติดอยู่บนใบหน้าหล่อเหลา
“จะทำอะไรก็ทำ ปวดจะแย่อยู่แล้ว”
“ทนเจ็บหน่อยนะ”
“…..” ดวงตาคู่คมจ้องมองฉันอยู่แบบนั้น ในขณะที่กำลังทำแผลให้เขา ล้างแอลกอฮอล์มันค่อนข้างแสบอยู่พอสมควรแต่แผ่นดินกลับไม่ส่งเสียงร้องออกมาสักนิด
“ฉันทำแผลให้แล้ว อย่าลืมกินยาแก้ปวดด้วยนะ”
“อืม ขอบใจ”
“พี่ฉันยิ่งโหดๆ อยู่ด้วย ถ้าเกิดว่าวันไหนหน้ามืดเอามีดไล่แทงนายตายขึ้นมาจะทำยังไง” ฉันพูดเตือนสติคนตรงหน้า เพราะรู้ดีว่าพี่ชายตัวเองมันบ้าดีเดือดขนาดไหน ไม่อยากจะคิดภาพเลยจริงๆ ถ้าเกิดว่าฉันไม่วิ่งเข้าไปห้ามจะเกิดอะไรขึ้น
“เป็นห่วงฉันหรอ?”
“ฉันไม่ได้เป็นห่วงนาย แต่ไม่อยากให้มีใครมาตายในบ้าน”
“…..”
“แล้วทีหลังก็ไม่ต้องมาทีนี่อีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“แต่ฉันอยากมาหาเธอ”
“นายจะอยากมาหาฉันทำไม ต่างคนต่างอยู่น่ะดีแล้ว”
“หึ!” ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มเมื่อได้ยินในสิ่งที่ฉันบอก
“ยิ้มอะไร?” ฉันถามกลับเมื่อเห็นว่าเขาเอาแต่นั่งยิ้ม เหมือนว่าสิ่งที่ฉันพูดมันเป็นเรื่องตลก แต่เปล่าเลย ฉันไม่ได้ตลกเลยสักนิด
“ตลกเธอไง”
“ตลกฉันเรื่องอะไร?”
“เกิดมาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเธอมาก่อน”
“…..” ฉันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อจู่ๆ เขาก็ส่งสายตาอะไรบางอย่างมาให้ ซึ่งพอได้เห็น หัวใจเจ้ากรรมก็เต้นแรงขึ้นมาเสียดื้อๆ
“ผู้หญิงคนอื่นต่างพากันวิ่งตามฉันทั้งนั้น” ไม่พูดเปล่าแต่เขายังขยับใบหน้าเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ ทำเอาฉันถึงกลับต้องถอยหลังหนีจนติดประตูรถ
“แต่ดูเธอสิ พยายามจะหนีฉันอยู่ตลอดเวลา”
“เอ่อ…”
“ไม่มีใจให้ฉันสักนิดเลยหรอ?”
“มะ…ไม่” ฉันตอบพลางเบือนหน้าหันหนีไปอีกทาง เมื่อเห็นสายตาของเขาที่มองมา
“งั้นขอพิสูจน์หน่อย”
“พิสูจน์อะไรของ…” พูดไม่ทันจบเขาก็ทำบางสิ่งบางอย่างที่ฉันไม่คาดคิด
“พิสูจน์ว่าเธอไม่มีใจให้ฉันจริงๆ หรือเปล่า”
“อื้อออ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆ แผ่นดินก็ดึงฉันไปจูบแบบดูดดื่ม มือหนาเลื่อนมาประคองใบหน้าของฉันแบบหลวมๆ ก่อนที่เขาจะพยายามสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก ส่วนฉันได้แต่นั่งนิ่งเพราะกำลังช็อกกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น
“ผะ…แผ่นดิน!”
“พระพาย” เขาเปล่งเสียงร้องเรียกชื่อเบาๆ ในลำคอ ก่อนจะกัดที่ริมฝีปากล่างของฉัน ซึ่งการกระทำของเขาทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นระรัวแบบไม่เป็นจังหวะ
“อึก!”
ร่างกายของฉันมันหดเกร็งไปแบบอัตโนมัติเมื่อจูบที่เขามอบให้มันเริ่มรุน
แรงขึ้นเรื่อยๆ พอรู้ตัวอีกทีร้อนลิ้นของเขาก็ตวัดดูดดึงริมฝีปากบางจนเปียกแฉะ ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเผลอใจยอมให้เขาทำแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหน
“เธอกำลังโกหกตัวเองอยู่นะ รู้ตัวบ้างไหม?” แผ่นดินถอนจูบออกแต่ไม่ได้ละสายตาออกจากฉันแต่อย่างใด
“นายนั่นแหละรู้ตัวบ้างไหมว่าทำอะไรลงไป!”
“รู้สิ เมื่อกี้ฉันจูบเธอ ไม่สิ! ต้องบอกว่าเราจูบกันถึงจะถูก เพราะเธอจูบตอบฉัน”
“…..” สิ้นประโยคนั้น ฉันจึงรีบยกมือปิดปากของตัวเองทันทีอย่างลืมตัว ก่อนจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นเลือดที่ค่อยๆ ไหลซิบออกมา
“ดูจากท่าทางของเธอแล้ว…ฉันคงจะเป็นจูบแรกใช่ไหม?”
“ฉะ…ฉัน”
“ไม่ต้องมาปฏิเสธหรอก เพราะท่าทางของเธอมันบ่งบอกทุกอย่าง”
“…..” ฉันเลิ่กลั่กหันซ้ายหันขวาพร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวไม่หยุด จูบแรกของฉันกลายเป็นแผ่นดินที่ได้มันไป
“ของแบบนี้มันสอนกันได้ ถ้าได้จูบกับฉันบ่อยๆ เดี๋ยวอีกหน่อยก็คล่องเอง”
“อย่าทำแบบนี้กับฉันอีก ถ้าพี่รามรู้ มันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ” ฉันผลักอกแกร่งให้ถอยห่าง พลางมองไปรอบๆ เพราะกลัวว่าพี่รามจะออกมาเห็น
“ฉันไม่สนใจคนอื่นว่าใครจะคิดยังไง เพราะตอนนี้ฉันสนใจแค่เธอคนเดียว”
“…..”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
