ตอนที่ 5ใครจะครางดังกว่ากัน（3）

“ก็แล้วแต่เธอสิ แต่ฉันจะมา มาเพื่อเอาเธอไง”

เขาตอบแบบหน้าตายมาก พร้อมกับสูดดมมาที่คอระหงอย่างหื่นกระหาย แววตาของเขากำลังลุกโชนไปด้วยไฟปรารถนา

“ไหนคุณบอกว่าเห็นฉันแล้วไม่แข็งไง ไหนคุณบอกว่าฉันมันเชยเฉิ่มไง แล้วจะมาทำตัวเป็นโจรปล้นสวาทแบบนี้ทำไมไม่ทราบ! ”

คำทักท้วงเริ่มทำให้คนตัวโตอารมณ์เสียขึ้นมาตามนิสัย

“อย่าพูดมากนอนให้เอาก็พอ จงดีใจซะสิที่ได้เอากับคุณชายแม็กเวลล์คนนี้”

เขาพูดขึ้นมาอย่างไม่อายความหลงตัวเองนี่มันเกินเบอร์ไปมากใครเขาอยากดีใจกันละนั่น

“เชอะคิดว่าตัวเองประเสริฐเลิศเลอขนาดที่ใครก็อยากพลีกายให้รึไง ไม่ใช่ฉันคนหนึ่งแหละ นายมันก็แค่ไอ้คนเฮงซวย!”

อุ่นใจพูดในสิ่งที่คิดออกมาหมดด้วยความโกรธเคือง แววตาสะท้อนความเกลียดชังที่มีต่อตัวผู้ชายคนนี้ออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“แต่เธอก็ร้องครางและเสร็จเพราะฉันนะอุ่นใจ"

เขาพูดชื่อเธอครั้งแรกตั้งแต่เจอหน้ากัน แต่นั่นไม่สำคัญเท่าสิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้อุ่นใจหน้าแดงฉ่าเพราะคำพูดของเขา ใช่เธอเสร็จสุขสมเพราะเขาแต่นั่นมันก็แค่เพราะอารมณ์พาไป หญิงสาวอุตส่าห์จะไม่ไปยุ่งกับเขาอีกแล้วเชียวแต่เขากลับมาระรานเธอไม่หยุด

“คุณก็ครางหาแต่ร่องของฉันเหมือนกันนั่นแหละ”

อุ่นใจอยากเอาชนะการปะทะคารมครั้งนี้เธอจึงงัดไม้ตายที่ทำเอาแม็กเวลล์หน้าเสียสุดๆ ออกมาใช้และมันก็ได้ผล จนคนตัวใหญ่ถึงกับกัดฟันกรอดเลยทีเดียว

“หึ แล้วมาคอยดู ว่าใครจะครางหาใครมากกว่ากัน”

แม็กเวลล์งัดไพ่ตายสุดท้ายออกมาสู้อย่างไม่ยอมแพ้ การ์ดครางใบสุดท้ายที่ออกมาปิดปากอุ่นใจจนเธอหน้าเสียไปหมด

เมื่อคนตัวใหญ่กว่าเห็นว่าสาวน้อยเริ่มหน้าเสีย เขาก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างชอบใจ แล้วเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะประกบริมฝีปากร้อนแรงลงไปอย่างดุดัน ครั้งนี้อุ่นใจอ้าปากรับโดยสัญชาตญาณซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

ยิ่งกลิ่นกายของเขาวันนี้ยิ่งปลุกอารมณ์เธอให้ร้อนรุ่มอย่างหนักกายสาวผลิตน้ำใสๆ ออกมาโดยไม่ได้สั่ง เพียงแค่เขาปลุกเร้าโดยการจูบเท่านั้นช่างน่ากลัวยิ่งนัก

***