ตอนที่ 4ลูกสาวแม่บ้าน!!!（2）

“เออดิ แล้วกูเอาสดแล้วก็แตกในไปแล้วด้วย ไม่ใช่แม่งโง่จนหายาคุมกินเองไม่เป็นหรอกนะ”

เขาพยายามหาข้ออ้างมาบอกทอมมี่ที่ยืนทำหน้าตาประหลาดมองมา

“งั้นผมจะจัดการให้ครับ เดี๋ยวให้เธอกินยาคุมแล้วให้เงินค่าพรหมจรรย์ไปสักก้อน แล้วก็จะไม่ให้เธอมาให้นายน้อยเห็นอีก”

“เฮ้ย ได้ไงอ่ะไม่ให้มาเจอแล้วกูจะทำไงกูติด…”

เขายังพูดไม่ทันจบออกมาว่าได้ติดใจรสรักร่องสวาทแสนบริสุทธิ์ของยัยเด็กกะโปโลนั่นเข้าอย่างจังเขาต้องวางวาดเพื่อไม่ให้ลูกน้องรู้

“อย่าบอกนะครับว่านายน้อยอยากขึ้นเตียงซ้ำกับเธอ”

ทอมมี่เริ่มจับทางอาการหลุกหลิกของเจ้านายได้เนื่องด้วยพวกเขาโตมาด้วยกันอายุก็ไม่ได้ห่างกันมากเขาจึงมองอาการแม็กเวลล์ออก

“มึงอย่าพูดมากแล้วพามาหากูให้ได้คืนนี้”

คนเป็นนายกลบเกลื่อนสิ่งที่อีกฝ่ายดูออกด้วยท่าทีเข้มขรึมทว่าคนที่โตมาด้วยกันก็ดูออกอยู่ดี

ค่ำคืนนั้น อุ่นใจเดินเข้าบ้านหลังจากลงจากแท็กซี่เช่นเคย คนที่ยืนรอเธอด้วยท่าทีกระวนกระวายพอเห็นคนใส่ชุดนักศึกษาเดินเข้ามาเขาก็ดีใจ

ชายแท้แบบเขาอดไม่ได้ที่จะเผลอมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอสวยมากจริงๆ นี่ขนาดไม่ได้แต่งตัวจัดหรือแต่งหน้ายังดูแล้วสวยขนาดนี้ถ้าจับขัดศรีฉวีวรรณสักหน่อยคงขึ้นเทียบมาดามเชอร์รีนได้เลย

'เฮ้ย! นั้นผู้หญิงของนาย' เสียงในหัวมันร้องเตือนให้เขาสลัดความคิดของตัวเองทิ้งแล้วจัดการตามนายสั่งจะดีกว่า

ร่างเล็กออกจะตกใจขึ้นมานิดหน่อยเมื่อเห็นชายหนุ่มที่ใส่สูทเนื้อดีกว่าคนอื่นๆ เดินตรงรี่เข้ามาหาเธอ เพราะปกติเเล้วพวกใส่สูทนี่ จะไม่ค่อยเสวนากับพวกแม่บ้านหรือลูกแม่บ้านนักหรอก คงคิดว่าอยู่คนละระดับกันมั้ง ทั้งที่ความจริงมันคนก็เหมือนกันแท้ๆ! ทว่าคนตรงหน้าเธอกับไม่เหมือนพวกนั้นที่เจอมา ท่าทีเป็นกันเองแม้ว่าต้องวางมาดนิ่งขรึมตามฉบับทำให้อุ่นใจกล้าจะเอ่ยปากพูดคุยด้วย

“มีอะไรให้หนูช่วยมั้ยคะ”

น้ำเสียงสดใสไร้เดียงสาเอ่ยทักอย่างน่ารักน่าเอ็นดูทำเอาหัวใจทอมมี่เต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ นี่สินะที่ทำให้นายของเขาลุ่มหลงน่ะ