ตอนที่ 4ลูกสาวแม่บ้าน!!!（1）

“ลูกสาวแม่บ้าน!!!”

คนเจ้าอารมณ์แหกปากตะโกนใส่หน้าคนสนิทเมื่อได้ฟังสิ่งที่อีกฝ่ายพูด

“ครับ เธอชื่ออุ่นใจเรียนวิศวะปีหนึ่ง มหาลัยXXX เอกตึกสูง”

คนพูดทำหน้าตาเรียบเฉยมาดขรึมใส่เขาพยายามไม่กระโตกกระตาก เพราะเตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับเขาก่อนมาที่นี่แล้ว โดนถีบก็แค่เจ็บแหละว่ะเขาครวญในใจอย่างคนปลงตก

อันที่จริงเขาก็ไม่เข้าใจ ไอ้นายน้อยโข่งนี่เท่าไหร่นัก ว่าทำไมต้องให้เขาไปตามหาเด็กนั่น ทั้งที่ปกติแล้วเขาไม่เคยต้องตามเด็กคนเดิมมาให้แม็กเวลล์ซ้ำเลยแม้แต่หนเดียว หรือแถวบ้านเรียกว่าไม่ค่อยขึ้นเตียงซ้ำกับใครนั่นเอง

“เออ แล้วกูก็ไปเอากับลูกแม่บ้านเนี่ยนะ"

หนุ่มลูกเสี้ยวสบถอย่างหัวเสียเมื่อได้รู้ความจริง ชื่อหรือก็เชยระเบิด หน้าตาก็ดีดันชื่ออุ่นใจไม่รู้หลุดมาจากยุคไหน แถมยังเป็นลูกสาวของแม่บ้านอีก พวกแม่บ้านที่เขาไม่เคยเสวนาด้วย เพราะพวกนั้นมักจะวิ่งหนีกระเจิงทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา

“ครับ แต่นายน้อยไม่ต้องไปสนใจก็ได้นี่ครับ เด็กนั่นไม่ได้เรียกร้องอะไรสักหน่อย แถมเธอก็ยังไม่บอกแม่เธอด้วยซ้ำ ซึ่งมันก็ไม่น่ามีปัญหาผมจะกำชับป้าอุ่นนวลเองว่าไม่ให้เธอมาให้นายน้อยเห็นหน้าอีก”

ทอมมี่พยายามจะตัดปัญหาครั้งนี้ จริงๆ มันก็ถูกของเขานะ ที่ว่าถ้าทำแบบนั้นต่างคนต่างก็เงียบกันไปซะมันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรแล้ว แต่ตอนนี้แม็กเวลล์ดันไปติดใจยัยเด็กกะโปโลนั่นเข้าซะแล้วละสิ

“มึงจะบอกว่ายัยเด็กนั่นไม่ต้องการเรียกร้องอะไรจากร่างกายบริสุทธิ์ของเธอเลยงั้นรึ”

คนเจ้าอามรมณ์เอ่ยถามขึ้นอีกด้วยความอารมณ์เสีย เพราะถ้าปกติมันก็ต้องมาต่อรองเรียกร้องเอาเงินเอานั่นเอานี่แล้วมั้ย แบบนี้เหมือนมาได้เขาแล้วทิ้งยังไงก็ไม่รู้

“แล้วมันไม่ดีหรอครับ ก็จบๆ กันไป”

ผู้เป็นทั้งลูกน้องและเพื่อนสนิทเริ่มงุนงงกับความต้องการของแม็กเวลล์ เขาเกาหัวแครกๆ และทำหน้าสงสัยว่าไอ้นายน้อยโข่งนี่มันต้องการอะไรกันแน่