ตอนที่ 3ตามหา（2）

“ใครจะเข้าคฤหาสน์บูรพาได้ถ้าพวกเราไม่พาเข้ามาครับ”

เจ้าทอมมี่ฉุกคิดและใช่นั่นคือเหตุผลใหญ่ที่ทำให้แม็กเวลล์หัวเสียเป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนมาเดินดุ่มๆ ในห้องของเขาถ้าไม่มีคนพามาแต่เอ๊ะ!ถ้าเป็นคนในบ้านล่ะคนเอาแต่ใจเริ่มสงสัย

“ใครมาแต่งชุดนักศึกษาอยู่ในห้องกูถ้าไม่ใช่คนในบ้านมึงไปตามหาให้เจอว่าเป็นใครแล้วพามาหากูด้วยภายในวันนี้”

น้ำเสียงแข็งกร้าวสั่งออกไปตอนนี้ไม่ใช่แค่สงสัยว่าใครมาบังอาจเข้าห้องเขาโดยพลการ แต่ตอนนี้ชายหนุ่มเกิดติดใจหญิงสาวคนนั้นขึ้นมาเสียมากกว่าถ้าเป็นคนรับใช้แล้วทำไมถึงแต่งชุดนักศึกษาว่ะยิ่งคิดยิ่งงง

แล้วถ้าไม่ใช่ไอ้ทอมมี่พามาแล้วมันจะได้กินยาคุมมั้ยละนั่นเมื่อคืนก็ปล่อยไปซะเต็มแม็กขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าโง่จนหายาคุมกินไม่เป็นแล้วมาอ้างท้องกับเขานะตอนนี้เขายังไม่อยากมีลูกกับใครหน้าไหนทั้งนั้น

ยิ่งคิดก็ยิ่งพาลให้หัวเสียไอ้ท้องเจ้ากรรมก็ร้องประท้วงว่าอยากมีอะไรตกลงไปแล้วชายหนุ่งจึงตัดสินใจลงไปข้างล่างเพื่อหาอะไรทาน จึงได้เห็นว่าบนโต๊ะทานข้าวนั่นมีผู้เป็นพ่อของเขานั่งอยู่ก่อนแล้ว

"แม็ก ช่วงนี้ทำตัวเรื่อยเปื่อยมากไปหรือเปล่าเห็นขับรถเข้ากรุงเป็นว่าเล่นไปติดใจมาดามเชอร์รีนอะไรขนาดนั้น”

เสียงคนเป็นพ่อเอ่ยขึ้นมาเบาๆ แบบคาดโทษแล้วส่ายหัวในความเอาแต่ใจของลูกชายตัวเอง

“แดตดี๊อย่าบ่นเยอะสิแม็กไม่ชอบคนขี้บ่น”

คนเอาแต่ใจเริ่มออกลายไม่เว้นแม้แต่พ่อของตัวเอง แม็กเวลล์ถูกเลี้ยงดูมาโดยที่เจ้าพ่อตามใจทุกอย่าง ภรรยาเขาเสียด้วยโรคร้ายตั้งแต่แม็กเวลล์ยังไม่ถึงสองขวบและเขาก็เลี้ยงแม็กเวลล์มาคนเดียว จึงไม่แปลกที่รักมากตามใจทุกอย่างตามใจจนตอนนี้กำลังจะเสียคนเข้าไปแล้วเพราะผู้เป็นลูกไม่ยอมช่วยกิจการที่บ้านเลยวันๆ เอาแต่เที่ยวเตร่ใช้เงินมือเติบอย่างเดียว

“ปีนี้ก็ 25 แล้วนะแม็กแกหัดไปดูลูกเจ้าพ่อแก๊งอื่นบ้างเขาขึ้นมาช่วยงานพ่อแม่กันหมดแล้วมีแต่แกนั่นแหละที่ตอนนี้เอาแต่ใช้ชีวิตไปวันๆ”

เจ้าพ่อบูรพาเริ่มบ่นหนักขึ้นด้วยที่ตัวเขาก็เสียเพื่อนอย่างเจ้าพ่อกรุงไปโดยไม่คาดฝันและมันทำให้เขาตระหนักได้ว่าชีวิตอาจไม่ได้โรยไปด้วยกลีบกุหลาบเขาจึงไม่อาจนิ่งนอนใจได้อีกและพยายามเข็นแม็กเวลล์เท่าที่จะทำได้

แต่คงไม่เป็นผลเพราะดูท่าทางเอาแต่ใจที่อยากสนุกไปวันๆ นั่นเขาก็ต้องส่ายหัวขึ้นมาเบาๆ อย่างปลงตก

"เฮ้ออ"