EP2

"ก็สมควรที่จะไม่มีงานทำเพราะคนแบบเธอมันจะทำอะไรเป็นนอกจากนอกใจแฟน"

ฉันมองพี่ดอนด้วยความรู้สึกจุกอกกับคำพูดของเขาก่อนจะเบือนหน้าหนีมองไปทางอื่นเมื่อไม่อาจทนกับสายตาเกลียดชังที่เขามองมาได้

แววตาของเขามันเต็มไปด้วยความแค้นและเกลียดชังฉันอย่างเปิดเผย

และต้นเหตุที่เขาจงเกลียดจงชังฉันขนาดนี้เป็นเพราะว่าตอนที่เราเป็นแฟนกันฉันนอกใจพี่ดอนไปคบหากับผู้ชายคนอื่น

และความผิดครั้งนั้นก็ไม่ใช่ความผิดพลาดฉันตั้งใจนอกใจเขาจริง ๆ

ก็เพราะว่าเขามัวแต่ทำงานไม่สนใจฉันเลยสักนิดปล่อยทิ้งฉันราวกับฉันเป็นเพียงสิ่งของมีไว้ประดับห้องแค่นั้น เขาไม่เคยจะสนใจหรือใส่ใจฉัน เราเคยทะเลาะกันใหญ่โตเรื่องที่เขาไม่มีเวลาให้แต่สุดท้ายก็จบลงเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เขายังคงบ้างานอยู่อย่างนั้นเดินทางไปดูงานต่างจังหวัดเป็นอาทิตย์ในหนึ่งเดือนเขามีเวลาให้ฉันแค่สี่วัน ทุกคนคิดว่ามันเพียงพอไหม ฉันไม่เคยอยากได้อะไรจากเขาเลยด้วยซ้ำไม่ว่าจะสิ่งของหรือเงินทอง ฉันต้องการแค่เวลาจากเขาเท่านั้น

แต่ในเมื่อเขาไม่มีให้กัน ฉันเลยต้องหามันจากคนอื่นแทน....

ความรักสามปีของฉันกับเขาจบลงต้นเหตุของมันก็คือฉันนอกใจเขา

หลังจากเลิกกันพี่ดอนก็หายออกไปจากชีวิตของฉัน เราต่างหายออกไปจากชีวิตของกันและกันฉันไม่รู้ข่าวคราวของเขา ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน ไม่มีใครพูดถึงเขาให้ฉันฟังจนวันนี้ฉันมาเจอเขาอีกครั้ง....เขาดูเปลี่ยนไปมากเลยทีเดียว

"แล้วยืนอยู่ทำซากอะไรมานั่งเดี๋ยวเด็กมันยกข้าวมาให้" พี่โซ่ที่เพิ่งเดินกลับมาหันมาพูดกับฉันด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ ซึ่งเขามักจะหยาบคายแบบนี้กับฉันเสมอทั้งคำพูดและการกระทำ แต่ฉันก็ไม่คิดถือสาเขาหรอกนะไม่คิดจะโกรธด้วยซ้ำก็เขาเป็นคนแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรฉันจะไปนึกโกรธเขาให้ได้อะไรขึ้นมา