ของที่เธอไม่รัก 04 อยากหย่า

หลังจากที่กลัดกลุ้มมาหลายวันวันนี้ย่าเขมตัดสินใจจะพูดกับหลานสะใภ้สักครั้งอย่างจริงจัง

“น้ำ” ย่าเขมเรียกขณะที่ชลาลัยกำลังจะเดินออกจากห้องนั่งเล่น ก่อนหน้านี้เธอเตรียมน้ำสมุนไพรมาให้ย่าเขมดื่ม

“คะย่าเขม” ชลาลัยหันกลับมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ตอนนี้น้ำมีความสุขไหมลูก”

“มีสิคะ ทุกวันนี้น้ำมีความสุขดีค่ะ” สำหรับชลาลัยขอแค่ย่าเขมอยู่กับเธอนั่นแหละความสุขของเธอ “น้ำขอตัวไปเตรียมอาหารก่อนนะคะย่าเขม”

“เตรียมอาหารอะไร”

“คุณเพลิงจะมาค่ะ คุณเพลิงไม่ได้บอกย่าเขมเหรอคะ”

“อ๋อ ย่าลืมไปเลย ไปเถอะ น้ำไปทำกับข้าวเดี๋ยวย่าดูเจ้าโอบให้”

“ค่ะย่าเขม” ชลาลัยส่งยิ้ม

ย่าเขมมองตามหลังพลางคิดในใจ หลานชายโทรเข้ามาหลายสาย ทว่าย่าเขมไม่รับสักสายเพราะไม่อยากจะพูดด้วย ไม่คิดเลยว่าจะติดต่อมาทางหลานสะใภ้ ดูท่าแล้วเรื่องที่จะเกิดขึ้นยังไงก็คงต้องเกิด

เอาเถอะ ในเมื่อย่ายื่นสิ่งดี ๆ ให้แล้วไม่เอาย่าก็หมดหนทางจะบังคับจิตใจ

“เดินทางเหนื่อยไหมคะ” ชลาลัยเดินออกมารับสามีเหมือนทุกครั้งที่เขามาหา สำหรับเธอแล้วหน้าที่ที่ควรทำเธอทำไม่เคยขาด

“ไม่” เขาตอบเสียงห้วน

“น้ำทำของโปรดคุณเพลิงไว้เยอะเลยค่ะ ทานข้าวกันนะคะ” ต่อให้เขาไม่รัก ทว่าหน้าที่ภรรยาเป็นสิ่งที่เธอควรทำ ชลาลัยพร้อมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ย่าเขมผิดหวังในตัวเธอ

“เอาไว้ก่อน ผมอยากคุยกับคุณย่า”

“คุณย่านอนพักอยู่ในห้องค่ะ”

ชลาลัยไม่ได้สังเกตอารมณ์ของคิมหันต์เนื่องจากสีหน้าเขาเป็นแบบนี้เสมอ เขายิ้มให้เธอนับครั้งได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะเก็บมาใส่ใจ เขาไม่รักก็ช่างเขาเถอะ ตอนนี้เธอมีย่าเขมและลูกชายที่รักเธอก็เพียงพอ

ภายในห้องนอนย่าเขม

“ผมโทรมาหาย่า ย่าไม่รับสายเลยครับ” คิมหันต์เดินเข้าหาภายในห้องนอนของย่าเขม

“ไม่อยากคุย”

“ย่าครับ ย่าก็รู้แล้วว่าผมมีคนรัก ผมไม่ได้รักน้ำ”

“หนูน้ำไม่ดีตรงไหน”

“ความดีกับความรักมันเอามาปนกันไม่ได้ครับ”

“จะหย่าให้ได้เลยใช่ไหม”

“ครับ เพลิงอยากหย่า เพลิงอยากแต่งกับคนที่เพลิงรัก”

“เคยรู้สึกผิดบ้างไหม”

“…”

“ทิ้งให้น้ำตั้งท้อง ดูแลตัวเองลำพัง วันคลอดก็ไม่มาอ้างติดงานทั้งที่ฉลองวันเกิดกับผู้หญิงคนนั้น พัฒนาการลูกไม่เคยสน ลูกชอบไม่ชอบอะไรไม่สนใจ ลูกเกิดมาสองปีอุ้มลูกนับครั้งได้ วันเกิดลูกแต่ละปีไม่เคยอยู่ เพลิงไม่สมควรเป็นสามีหรือพ่อคนเลยจริง ๆ เพลิงกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

ย่าเขมโวยวายเสียงดังลั่น นานมากแล้วที่ย่าไม่ได้โมโหแบบนี้

“เพลิงต้องการมีลูกกับคนที่เพลิงรัก ย่าให้เพลิง…”

“พอได้แล้วค่ะคุณเพลิง ย่าเขมไม่สบายต้องการพักผ่อน มีอะไรมาคุยกับน้ำค่ะ” ชลาลัยรีบเข้ามาเพราะได้ยินเสียงที่ดังจนผิดปกติของย่าเขม หลายวันมาแล้วที่ย่าเขมไม่ค่อยทานข้าว

ในที่สุดวันนี้ชลาลัยก็เจอต้นตอ ไอ้คนเห็นแก่ตัวคนนี้นี่เองที่ทำให้ย่าเขมไม่สบายใจ

“ออกไปซะ ย่าไม่อยากเห็นหน้า”

“ย่าครับ”

“ไปพูดกับน้ำเอาเอง” ย่าเขมหลับตาลง เป็นอันหยุดพูด

คิมหันต์ถอนหายใจก่อนจะเดินออกมาจากห้อง

“คิดทบทวนให้ดี ถ้าคิดว่าคิดดีแล้ว จะไม่เสียใจภายหลังก็ทำ” ย่าพูดตามหลังหลานชาย

“ย่าเขมพักผ่อนนะคะ ไม่คิดมากนะ เรื่องต่าง ๆ น้ำจะจัดการอย่างดีค่ะ” ชลาลัยกุมมือย่าเขม ส่งยิ้มให้กำลังใจย่า

“ย่าขอโทษนะลูก” ย่าเอ่ยเสียงสั่น

“ไม่ร้องนะคะ สิ่งที่น้ำแคร์ที่สุดห่วงใยที่สุดคือย่าเขม น้ำอยากให้ย่าเขมมีสุขภาพที่ดี อยู่กับน้ำไปนาน ๆ อย่าทิ้งน้ำนะคะ”

“ลูกเอ๊ย” มองหลานสาวของเพื่อนรักแล้วยิ่งรู้สึกผิดกับเพื่อนรัก ในคราแรกไม่น่าเห็นแก่ตัวเลยจริง ๆ “รู้ไหมว่าเขามาวันนี้เพราะอยากให้ย่ายอมให้หนูหย่ากับเขา”

“คุณเพลิงไม่ได้รักน้ำ เขาต้องการหย่าก็ไม่ผิดนะคะ”

“แล้วหนูรักเขาหรือเปล่าลูก”