บทที่ 6 สักจังหวัด

พบเจอ ผูกพันธ์ จดจำ จากลา สี่คำนี้ใช้ได้ในทุกรูปแบบการจากลาของทุกความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นบนโลกกว้างใบนี้ การยอมรับความเป็นจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้นคือสิ่งที่ต้องทำตาม ถึงแม้ว่าความเจ็บปวดจะเข้ามาเยือนจิตใจอย่างบ้าคลั่งมากเกินการรับไหวเพียงแค่ไหนก็ตาม

ทางออกมันมีแค่ให้ยอมรับ และฝืนเดินไปต่อเท่านั้น การดำเนินชีวิตต่อไปก็เหมือนกับการทำงาน เมื่อคนหนึ่งลาออกไม่อยู่แล้วก็ต้องมีอีกคนเข้ามารันงานแทนที่ ไม่มีการหยุดนิ่งมีแต่การดำเนินชีวิตให้ก้าวต่อไปมากกว่าการจมปลักกับสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว

ในชีวิตนี้ที่แสนอาภัพของบัวบูชา จดจำได้ว่าพบเจอการจากลาแบบนี้ นับจากวันนี้ก็สองครั้งถ้วนที่เกิดขึ้นในชีวิต ครั้งแรกก็ตอนปีที่แล้ว ความสัมพันธ์ในเรื่องของคนรักหรือว่าความรัก ไม่ใช่ว่าไม่เคยมี เขาเดินเข้ามาในวงโคจรของชีวิต เขาผู้เป็นที่พึ่งพิงและที่ระบายเรื่องราวต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิต รวมไปถึงเป็นรักแรก

รักแรกที่มีความสุข และก็เป็นรักแรกที่แสนเจ็บปวด เพราะมีจุดจบไม่สวยงามเท่าไหร่นัก จุดจบที่พอทำให้ได้จดจำไปจนวันตาย วันที่แสนยินดีของผู้ชายคนนั้นมันกลับกลายเป็นว่าบัวบูชาต้องไปร่วมแสดงความยินดีในงานแต่ง ไปเห็นพวกเขายืนแสดงความรักท่ามกลางความยินดีทั้งที่น้ำตาไหลอาบแก้ม อดกลั้นกักเก็บความขมขื่น ซุกซ่อนความเสียใจไว้ใต้รอยยิ้มของความยินดี

ทั้งที่ที่เจ้าสาวยืนนั้นมันควรเป็นของบัวบูชา

โชคชะตาเล่นตลกด้วยการสร้างรอยแผลแบบเจ็บชิบหาย

และครั้งที่สองก็พึ่งเกิดขึ้นในปีนี้ แผลสดร้อนซ้ำทับรอยแผลเก่าที่ผ่านไปไม่นาน มันเจ็บกว่าครั้งแรกหลายร้อยพันเท่าตัวหากจะเปรียบเทียบกันครั้งนี้หนักหนากว่า ในเมื่อชีวิตที่หลงเหลืออยู่ไร้ซึ่งผู้เป็นมารดามาเกือบสองอาทิตย์กว่า การเผชิญอยู่บนโลกสีดำใจร้ายใบนี้ก็ดูกว้างกว่าที่เคยเป็นสำหรับบัวบูชา

เพราะแม่เป็นทุกอย่างในชีวิต

แม่เหมือนลมหายใจของบัวบูชาคนนั้นด้วยซ้ำ

มันแย่ไปหมดจริงๆ

บัวบูชาหากเปรียบเทียบก็ยังคงเหมือนเด็กเล็ก มีเกาะคอยปกป้องคุ้มกันมาตลอดโดยคนรอบข้างมากสุดก็คงเป็นมารดา พอพ้นเกาะพิเศษหายไปก็คงสภาพเหลือไว้แค่ความว่างเปล่า ไม่มีใครต้องการชีวิตนี้เพราะคิดว่าเป็นภาระทั้งนั้น การมีลมหายใจต่อแล้วอยู่ในสภาพนี้ทำให้ไม่อยากทำอะไรเลย

บัวบูชาอยากตามไปอยู่กับแม่ อยากไปแทบขาดใจอยู่แล้ว

วันๆ ที่หมุนเวียนผ่านไปมีแต่น้ำตาคอยเป็นเพื่อน ความเงียบงันรอบตัวเป็นสิ่งว่างเปล่า ไม่มีอะไรทำให้บัวดอกนี้หายได้เลยหากไม่นับวันเกิดที่ผ่านมา แต่มันก็แค่นั้นเพราะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้

สิ่งที่คอยตอกย้ำอยู่ตลอดคือบัวบูชาไม่ได้เป็นที่ต้องการของใคร

เป็นเพียงดอกบัวที่ยังไม่โผล่พ้นน้ำเพราะโดนกดเอาไว้จากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นครอบครัว

ครอบครัวที่ขึ้นชื่อเรื่องความร่ำรวยติดอันดับ ครอบครัวที่มีเพศชายเป็นใหญ่ครอบคลุมในทุกเรื่อง ครอบครัวที่ต้องเผชิญกับอะไรหลายๆ อย่างแต่คนตัดสินใจได้มีเพียงผู้ชายเท่านั้น มันเป็นความไม่เสมอภาค ไม่ได้รับความยุติธรรมเท่าไหร่ ไม่ว่าด้วยเรื่องอะไรก็ตาม

เกือบครบหนึ่งอาทิตย์ที่ได้โยกย้ายมาอาศัยอยู่ชั้นบนสุดของตึกสูง ตั้งอยู่กลางเมืองหลวงของประเทศ ย่านทำเลทองเพราะมูลค่าหลายหมื่นล้าน เวลานี้เงียบกว่าที่เคยเป็น หากมองออกด้านนอกจะเห็นแค่แสงไฟจากตึกอื่นฝ่าพ้นกลุ่มหมอกหนาสีขาวนวลส่องแสงออกมาเท่านั้น

บรรยากาศข้างบนนี้อาจเป็นที่ใฝ่ฝันของใครหลายคน เป็นจุดหมายของความคิดความฝันซึ่งนั่นไม่ใช่ของบัวบูชาเลยสักนิด ไม่เคยคิดเช่นกันว่าจะได้ย้ายมาอาศัยกับพี่ชายต่างมารดาของตัวเอง ในวันที่ไม่มีใครต้องการเธอสักคนมีแค่พี่ชายคนนี้เท่านั้นที่ยังออกตัวโอบอุ้มเธอเอาไว้แทนมารดาผู้จากไป

ขี้โรคใครจะอยากเอาไปอยู่ด้วย

ตั้งแต่เด็กเคยเห็นมันไม่ป่วยสักวันไหม

อยู่ไปก็เปลืองข้าวเปลืองน้ำ ไม่ตายๆ ตามแม่มันไปล่ะ