ของขวัญเมื่อรักกลับมาอีกครั้ง

ตอนที่ 1

รักแรกพบ

เพียงแค่สบตากันก็เหมือนกับว่าโลกทั้งใบหยุดหมุน ปฐพีครองตัวเป็นโสดมานานกว่า 25 ปี ชีวิตเขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน ทันทีที่สายตาปะทะเข้ากับร่างบางตรงหน้า เขาก็ไม่สามารถละความสนใจจากเธอได้เลย

“มองอะไรขนาดนั้นเพื่อน”

คนเป็นเพื่อนเอ่ยแซวเมื่อเห็นว่าปฐพีมองหญิงสาวตรงหน้าไม่วางตา พิมพ์ลดาก็ทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นสายตาของผู้ชายตรงหน้า เขามองเธออย่างสนใจทำให้หัวใจดวงน้อยๆของหญิงสาวเต้นตึกตัก

แก้มขาวเนียนทั้งสองข้างขึ้นสี ดวงตากลมโตกรอกไปมา ไม่รู้จะวางสายตาไว้ตรงไหนดี เนื่องจากตอนนี้ กลุ่มของเธอกับกลุ่มของผู้ชายคนนั้นกำลังนั่งหันหน้าชนกัน หญิงสาวจึงรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก

“ถ้าชอบก็จีบเลย สวยๆแบบนี้ ปล่อยไป น่าเสียดาย”

เพื่อนไม่บอกเขาก็ตั้งใจจะทำแบบนั้นอยู่แล้ว ปฐพีรู้สึกราวกับว่านี่คือรักแรกพบ แม้จะเพิ่งเจอหน้าหญิงสาวเมื่อครู่ แต่ตลอดทั้งวันหัวใจของเขาก็ร่ำร้องหาแต่เธอ

หลังกิจกรรมเสร็จสิ้นชายหนุ่มก็เดินมานั่งใต้ ต้นมะพร้าวพร้อมกลุ่มเพื่อน สายตาของเขาสอดส่องไปทั่วมองหาพิมพ์ลดา ก่อนเห็นว่าหญิงสาวนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ซึ่งห่างออกไปไม่ไกลนัก

“กล้าๆหน่อย ชอบก็จีบเลย”

เห็นปฐพีเพิ่งสนใจผู้หญิงครั้งแรก กลุ่มเพื่อนๆก็ลุ้นและเชียร์ให้อีกฝ่ายเข้าไปจีบ แต่ปฐพียังไม่กล้า เพราะเธอกำลังนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน และยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งคอยประกบอยู่ตลอดเวลา

ปฐพีคิดว่าผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นแฟนหนุ่มของพิมพ์ลดา เขาจึงได้แต่มองไม่กล้าเข้าไปทำ ความรู้จักเธอ

“เขามากับแฟนพวกแกไม่เห็นหรือไง”

“ฉันว่าไม่น่าใช่แฟนนะ น่าจะเป็นเพื่อนสาวมากกว่า”

หนึ่งในนั้นเอ่ยขึ้น มองปราดเดียวก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ใช่ผู้ชายทั้งแท่ง เพียงแต่ไม่ได้ออกสาวมากจึงทำให้บางคนมองไม่ออก

“ฉันว่าดูห่างๆดีกว่า เกิดเข้าไปจีบเขาแล้วแฟนเขาไม่พอใจขึ้นมา มันจะยุ่ง”

ปฐพีเบรกตัวเองไว้แม้ว่าเขาจะชอบพิมพ์ลดามากก็ตาม แต่เขายังไม่รู้แน่ชัดว่าผู้ชายที่อยู่เคียงข้างเธอเป็นใคร จึงยังไม่กล้ารุกจีบหญิงสาว

“งั้นเดี๋ยวฉันไปสืบให้”

เพื่อนๆต่างก็เสนอตัวอยากช่วยเหลือปฐพี ให้เขาได้มีแฟนสักครั้งในชีวิต เพราะที่ผ่านมาชายหนุ่มแทบไม่สนใจผู้หญิง เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเรียน อยากให้พ่อแม่ภูมิใจ

พิมพ์ลดาเป็นสาวน้อยอายุ 24 ปี เธอสนใจการออกแบบเครื่องประดับ เมื่อรู้ว่ามีการฝึกอบรมที่นี่จึงได้ชวนเพื่อนๆมาด้วย หญิงสาวเป็นคนเรียบร้อย ไม่ค่อยพูด เธอไม่เคยพูดจาให้ร้ายใคร จึงเป็นที่รักของเพื่อนๆ

ไม่ว่าพิมพ์ลดาจะขอร้องให้เพื่อนช่วยอะไรหรือชักชวนไปไหน ทุกคนก็พร้อมที่จะให้ความร่วมมือกับเธอเสมอ

“ฉันเห็นผู้ชายคนนั้นมองเธออยู่นานแล้ว ฉันว่าเขาชอบเธอแน่ๆ”

หญิงสาวหน้าแดงแต่ไม่ได้พูดอะไร เหลือบมองไปทางด้านหลังเห็นว่าปฐพีกำลังมองเธออยู่ พิมพ์ลดารีบหันหน้ากลับมา กลบเกลื่อนด้วยการทำเป็น ไม่สนใจตั้งหน้าตั้งตาปิ้งอาหารทะเลบนเตา

“หน้าตาหล่อดีนะ ไม่สนใจหรือไง”

เพื่อนสนิทเอ่ยแซว กระแทกบ่าหญิงสาวเบาๆจนเธอย่นจมูกเล็กน้อย

“ฉันมาที่นี่เพราะอยากได้ความรู้ ไม่ได้อยากได้แฟน”

“ความรู้มันก็ต้องมาคู่กับความรักสิ เธออายุยี่สิบสี่ปีแล้วนะ ยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ไม่อยากรู้หรือว่าเวลาคนมีความรักมันเป็นยังไง”

พิมพ์ลดายอมรับว่าเธอเคยแอบชอบรุ่นพี่และมีปลื้มเพศตรงข้ามบ้าง แต่เธอก็ไม่ได้คิดอยากจะคบหาใคร รู้สึกว่าอยู่แบบนี้สบายใจกว่า มองดูคนรอบข้างต่างก็มีปัญหาเกี่ยวกับความรักทั้งนั้น เธอจึงไม่อยากเสี่ยง

“ฉันขอคิดดูก่อนละกัน”

สายตาของปฐพีทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง หญิงสาวไม่อาจปฏิเสธเพราะเธอเองก็สนใจเขาเช่นกัน

ค่ำคืนนี้มีกิจกรรม ผู้เข้าร่วมการฝึกอบรมกว่า 100 ชีวิตได้มารวมตัวกันที่ริมชายหาด ปฐพีและ พิมพ์ลดาถูกเพื่อนทั้งสองฝ่ายผลักที่มานั่งข้างกันหญิงสาวนั่งเกร็ง ในความมืดเธอยังรู้สึกว่าชายหนุ่มแอบมอง

“มองอะไรคะ”

หญิงสาวกลั้นใจถาม อยากรู้ว่าเขาจะมองอะไรนักหนา ทำอย่างกับว่าไม่เคยเห็นผู้หญิง

“มองคนสวยครับ”

หญิงสาวเม้มปากแน่นไม่ให้ตัวเองเผยรอยยิ้มออกไป

“ผมชื่อปฐพี เรียกผมว่าพีเฉยๆก็ได้”

ชายหนุ่มแนะนำตัวและคาดหวังว่าหญิงสาวจะบอกชื่อของเธอให้เขาได้รู้จัก

“ฉันชื่อพิมพ์ค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ พิมพ์”

ทั้งสองสบตากันนิ่ง ก่อนที่หญิงสาวจะเป็นฝ่ายดึงสายตาออกก่อน เธอรู้สึกเขินอายมาก หัวใจเต้นแรงจนกลัวว่าชายหนุ่มจะได้ยิน

หลังจากค่ำคืนนั้น ปฐพีก็มักจะชวนพิมพ์ลดามาเดินเล่นที่ริมชายหาดช่วงดึก ความสัมพันธ์ของ ทั้งสองพัฒนาเร็วมาก ชายหนุ่มเอ่ยปากชัดเจนว่าเขาชอบเธอ พิมพ์ลดาไม่ทันตั้งตัวจึงทำหน้าไม่ถูก ได้แต่เขินไปมา

ความน่ารักของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มอดใจไม่ไหว เธอสูญเสียจูบแรกให้กับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันได้เพียง 2 สัปดาห์ น่าแปลกที่พิมพ์ลดาไม่อาจปฏิเสธสัมผัสของเขา เธอหลับตาลง ลิ้มรสชาติวาบหวามนั้นอย่างเต็มใจ

แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิด ปฐพีก็รีบหยุดยั้งตัวเองเอาไว้ เขากับพิมพ์ลดายังไม่ได้คบหากันจริงจัง เพียงเท่านี้เขาก็รู้สึกผิดกับเธอ

“ผมขอโทษนะที่ไม่ขออนุญาตคุณก่อน”

หญิงสาวก้มหน้า แก้มสองข้างแดงระเรื่อ หลังจากที่ชายหนุ่มผละใบหน้าออกเธอก็ไม่กล้าสบตาเขาอีกเลย

“ไม่เป็นไรค่ะ”

หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอรู้สึกหวิวๆเหมือนจะเป็นลม จังหวะหนึ่งหญิงสาวเผลอเซจนชายหนุ่มต้องรวบเอวเธอไว้

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

พิมพ์ลดาส่ายหน้า ปฐพีเห็นเธอดูอ่อนแรงจึงช้อนร่างบางขึ้นมา ตั้งใจว่าจะพาหญิงสาวกลับไปส่งที่ห้อง แต่เพราะเพื่อนๆของเธอยังไม่หลับและกำลังสังสรรค์กันอยู่ ปฐพีจึงเปลี่ยนจุดหมายไปที่ห้องส่วนตัวของเขาแทน

“ถ้าคุณง่วงนอนก่อนก็ได้นะ”

พิมพ์ลดารู้สึกประหม่า หายใจไม่ทั่วท้อง ทั้งตื่นเต้นและหวั่นใจในเวลาเดียวกัน เมื่อปฐพีนั่งลงข้างๆ เธอก็ได้แต่เกร็ง ไม่กล้าแม้แต่จะขยับหนีกลัวว่าชายหนุ่มจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอรังเกียจเขา

จังหวะหนึ่งที่สบตากันทั้งสองต่างนิ่งชะงัก เมื่อใบหน้าชายหนุ่มเคลื่อนเข้ามาใกล้ พิมพ์ลดาก็ค่อยๆปิดเปลือกตาลงอย่างช้าๆ ก่อนที่ร่างกายทุกส่วนจะประสานเป็นหนึ่งเดียวตามจังหวะที่เป็นไปโดยธรรมชาติ ถึงแม้หนทางจะดูคับแคบไปบ้างแต่มันก็ไม่สามารถต้านทานความรู้สึกของคนทั้งคู่ที่กำลังต้องการกัน