บทที่ 3 - รับประกันต้องว้าว!

บทสนทนาหยุดลงเพราะครองขวัญเอี้ยวหน้ามาหาเขาในระยะห่างเพียงลมหายใจรินรด เขาอดใจไม่ไหวจริงๆ รู้ตัวอีกทีก็ฉกจมูกเข้าไปดมแก้มสาวแล้วเรียบร้อย ครองขวัญก็ไม่ได้ว่าอะไรได้แต่อมยิ้มเอียงอาย

‘พี่ขอโทษนะขวัญ’

‘ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าเป็นรางวัลของแฟนที่ดีละกัน’

น้ำเสียงอุบอิบน่ารักทำให้เขาอดใจไม่ไหว

‘งั้นขออีกครั้งได้ไหมครับ’

‘พี่ไทขี้โกงนี่’

‘ได้ไหมคะ’

‘งั้นเป็นข้างซ้ายนะคะจะได้สมดุล’

เวลานั้นหัวใจของเขามันเบ่งบานราวดอกไม้ได้ฝน ไม่รู้ตัวเลยว่าความรักทำให้เขาอ่อนโยนได้ถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ

เขากอดครองขวัญเบาๆ หอมเบาๆ และไม่ใช่แค่แก้มขวามาแก้มซ้าย แต่เขาพรมจูบหล่อนตั้งแต่หน้าผาก แนวคิ้ว เปลือกตา จมูก สองแก้ม เว้นแต่ริมฝีปากเพราะกลัวว่าอาจจะอดใจทำมากกว่านั้นไม่ได้

ทุกอย่างดูอ่อนโยนไปหมด ไม่กล้าทำแรง กลัวร่างแบบบางนี้จะแหลกสลาย เพราะครองขวัญน่ารักเหลือเกิน

และแล้วช่วงเวลาแห่งการเคาท์ดาวน์ก็มาถึง

เมื่อเสียงนับตัวเลขย้อนหลังจากนักท่องเที่ยวในบ้านพักหลังอื่นและจากลานกางเต็นท์ด้านล่าง ค่อยๆ ดังขึ้นพร้อมๆ กัน เสียงนับขยับถอยหลังเพื่อเคลื่อนใกล้ปีใหม่เข้าไปทุกที

‘9 8 7 6 5 4 3 2 1 สวัสดีปีใหม่ค่ะ’

‘สวัสดีปีใหม่ครับ’

คนที่หันมากับคนที่ก้มลงไปพูด ทุกอย่างประจวบเหมาะ ‘สวัสดีปีใหม่’ แนบชิดริมฝีปากของเราทั้งคู่ และเป็นเขาที่ห้ามใจค่อยๆ เคลื่อนออกอย่างอ้อยอิ่งเต็มทน

ครองขวัญเขินอายผินหน้ากลับไปมองกิจกรรมหน้าลานกางเต็นท์ ส่วนเขาหัวใจก็เบ่งบานมากกว่าเดิม

‘พี่ให้ขวัญ’ เขายื่นกล่องสีขาวผูกโบสีชมพูให้

‘ขอเปิดเลยได้ไหมคะ’

‘ได้สิ ไม่รู้จะถูกใจขวัญหรือเปล่านะ’

‘อะไรที่พี่ไทให้ก็ถูกใจขวัญทั้งนั้นล่ะค่ะ’

และครองขวัญก็ยิ้มกว้างเพราะในกล่องนั้นเป็นสร้อยทองเส้นบางมีจี้เพชรรูปหัวใจดวงเล็กๆ ซึ่งคนขายบอกว่าแบบนี้สาวๆ นิยมใส่กัน

‘ขอบคุณนะคะพี่ไท ขวัญชอบมากเลยค่ะ น่ารักสุดๆ เลย’

‘พี่ดีใจที่ขวัญชอบ พี่ใส่ให้นะ’

‘ค่ะ’

หล่อนหันหลังรวบผมยาวไปไว้ด้านหนึ่ง เพื่อให้เขาเห็นต้นคอนวลเนียนและใส่สร้อยได้สะดวก

‘ถือเป็นของขวัญปีใหม่ แล้วก็เป็นของขวัญครบรอบหนึ่งปีของเราด้วยนะ และในปีต่อๆ ไป ถ้าขวัญจะให้โอกาสเปลี่ยนสถานะจากแฟนมาเป็นคนหุงข้าวให้พี่... พี่จะให้ของขวัญชิ้นพิเศษสุด’

‘ค่ะ’

ครองขวัญรับคำเสียงแผ่วแต่ยิ้มกว้างก่อนจะเอี้ยวตัวเข้ามาในอ้อมกอดของเขา

‘พี่รักขวัญนะคะ’

‘ขวัญก็รักพี่ไทค่ะ’

‘แล้วไหนคะ ของขวัญของพี่ล่ะ’

‘อุ๊ย! มีทวงด้วยเหรอ’

‘ก็อยากรู้ไงว่าจะเซอร์ไพรส์จริงหรือเปล่า’

‘ต้องเข้าไปเอาในห้องค่ะ เพราะว่าชิ้นใหญ่มากกกกก...’

ครองขวัญลากเสียงยาวอย่างแสนน่ารักไปอีก ใบหน้าที่ผละออกจากอกของเขาก็น่ารักและก็น่าสัมผัสเหลือเกิน และก็เหมือนว่าหล่อนจะรู้ตัวว่าเขาคิดอะไรๆ เข้าแล้ว ใบหน้าจิ้มลิ้มก็ได้แต่อมยิ้มหลบสายตา

แต่ที่หล่อนบอกว่าของขวัญชิ้นใหญ่มากก็ทำให้เขาสงสัย เพราะก็ไม่เห็นว่าครองขวัญจะถืออะไรมาจากกรุงเทพฯ หรือหล่อนจะส่งมาที่นี่ก่อน หรือให้ทางรีสอร์ตจัดเตรียมไว้ให้ แต่ตอนที่ออกมาจากห้อง ก็ไม่เห็นอะไรนี่นา

แค่คิดก็สนุกแล้ว อยากรู้ว่าจะเซอร์ไพรส์จริงหรือเปล่า

เวลานั้น... ความรู้สึกที่คนรักทำอะไรให้แบบนี้ เขาตื่นเต้นจริงๆ แม้ไม่รู้ว่าจะเซอร์ไพรส์ไหม แต่หัวใจก็อิ่มสุขเหลือเกิน

‘อะไรน้า... จะเซอร์ไพรส์จริงหรือเปล่า’

‘จริงสิคะ ขวัญรับประกันร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่า พี่ไทจะต้องชอบ พี่ไทจะต้องร้องว้าว! ว้าว! ว้าว! เลยล่ะค่ะ’

‘สามว้าว!’

หน้าตามีความสุขและริมฝีปากที่ขยับร้อง ‘ว้าว!’ ซ้ำๆ กันก็แทบทำให้เขาลืมหายใจอีกครั้ง ครองขวัญน่ารักเหลือ และหล่อนก็รู้ตัวอมยิ้มเอียงอายตอบอ้อมแอ้ม

‘แน่นอนค่ะ’

‘โอเคงั้นไปดูกันเลย’

ครองขวัญเปลี่ยนมาอมยิ้มกรุ้มกริ่มทำให้เขายิ่งยิ้มกว้างมากไปอีก เวลานั้นมองไปตรงไหนก็มีแต่สีชมพูไปหมด

หล่อนเดินนำเขาเข้าไปในห้องพักที่เป็นบ้านโล่งๆ มีเตียงขนาด 5 ฟุต ไว้นอนได้ 2 คนพอดี มีห้องน้ำในตัวตามแบบฉบับรีสอร์ตทั่วไป

แค่เห็นเตียง ใจเขาก็วูบลึก ในเวลาดึกสงัด อากาศและบรรยากาศเป็นใจแบบนี้ เขาเริ่มไม่แน่ใจตัวเอง

อยากบอกคนที่อยู่ตรงหน้าว่าอยากได้ของขวัญเป็นคนชื่อ ‘ครองขวัญ’ แต่ที่ทำก็แค่ยืนกำหนดลมหายใจเข้าออก ‘พุทธ – โธ’ ไว้ให้มั่น ไม่ให้จิตใจทรยศแล้วกระชากครองขวัญเข้ามาระดมจูบ บีบเคล้น ก่อนจะเล่นหลับตาซ่อนเจี๊ยวกับหล่อนต้อนรับปีใหม่

เขาหลับตาเม้มริมฝีปากและก็ภาวนาให้ผ่านพ้นคืนนี้ไปให้ได้ จะตั้งใจ อดใจ สะกดใจ ทำทุกอย่างเพื่อบังคับตัวเองให้นอนกอดหล่อนเฉยๆ และข่มใจให้หลับ แม้ว่าอาการปวดหนึบที่กึ่งกลางหว่างขาและมโนภาพในหัวจะล่อลวงให้เขาคิดไปถึงเรื่องอื่นก็ตาม แต่เขาต้องทำให้ได้