บทที่ 1 - วันปีใหม่ กับสถานะของคนเสียใจ

“สวัสดีปีใหม่”

“สวัสดีปีใหม่ครับ”

“สวัสดีปีใหม่ค่ะ”

“สวัสดีปีใหม่จ้า”

แทนไทค้อมศีรษะและตอบกลับ

“สวัสดีปีใหม่ครับ” กับนักท่องเที่ยวทุกคนที่เดินผ่านหน้าระเบียงห้องพักของเขา

ใบหน้าคมเข้มแหงนมองท้องฟ้าที่กระจ่างไปด้วยหมู่ดาว นี่เป็นปีที่ 2 แล้วที่เขาเลือกที่จะมาเคาท์ดาวน์ที่นี่

‘หุบเขา’ ที่ห่างไกลจากผู้คนมากๆ สถานที่ที่คิดว่าความเจริญเข้าถึงได้ยาก จะมาหรือจะไปก็ลำบากเพราะต้องใช้รถยนต์ที่มีสมรรถนะดีเยี่ยม และยังต้องเชี่ยวชาญในการขับขึ้นเขาเป็นอย่างดี

แต่กลับกลายเป็นว่าปีนี้นักท่องเที่ยวน่าจะเบนเข็มมาเที่ยวในสถานที่แหล่งเดียวกันกับเขามากเป็นพิเศษ หรืออาจจะเรียกได้ว่าภูเขากลายเป็นสถานที่ยอดฮิตของการเคาท์ดาวน์ก็ได้

ก็คงเป็นอย่างนั้นเพราะใครคนนั้นก็ติดใจและบอกเขาว่าอยากมาที่นี่ทุกปี และนี่ก็เป็นปีที่ 2 แล้ว เพียงแต่ว่าคนที่นัดกันไว้ว่าจะมาด้วย... ไม่ได้มา

ดวงตาคมเข้มมองกล่องของขวัญสีขาวผูกโบสีชมพูที่เขาเตรียมไว้ให้ใครคนหนึ่ง

คนที่ไม่รู้ป่านนี้หล่อนจะนั่งเหงาเหมือนเขาหรือเปล่า

หรืออาจจะมีความสุขและ Countdown อยู่กับเพื่อนๆ ก็ได้

แต่... คงไม่ใช่หรอก

ป่านนี้ครองขวัญก็คงมีสถานะไม่ต่างจากเขา นั่นคือมีแต่ความเสียใจ

แทนไทหยิบกล่องของขวัญมาถือไว้ในมือ จ้องราวกับจะทะลุเข้าไปถึงด้านในได้ ของขวัญชิ้นนี้เขาตั้งใจซื้อให้หล่อนเป็นทั้งของขวัญปีใหม่ เป็นทั้งของขวัญครบรอบ 2 ปีที่คบกัน และหากเป็นไปได้ของขวัญชิ้นนี้อาจทำให้เขากับหล่อนได้เริ่มต้นสิ่งดีๆ ไปด้วยกัน

แต่วันครบรอบไม่มีทางเวียนมาถึงอีกแล้ว เพราะเขาเป็นคนทำลายมัน หรือว่าครองขวัญงี่เง่าเกินไป

ไม่ใช่หรอก โทษหล่อนไม่ได้เลย ต้องโทษที่ตัวเขาเองมากกว่า

ความเกรงใจเพื่อนและความไม่เด็ดขาดทำให้เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมา เหตุการณ์ที่ครองขวัญเลือกเดินจากไป พร้อมทั้งตัดขาดทุกช่องทางสื่อสาร

ไม่มีช่องทางใดที่เขาจะติดต่อหล่อนได้อีกเลย แม้กระทั่งคอนโดฯ ที่เคยเข้าออกได้เป็นประจำ หล่อนก็แจ้งเจ้าหน้าที่ว่าห้ามเขาเข้า

ต้นเหตุแห่งปัญหาจนลุกลามมันอยู่ที่เขา

‘อธิบายให้ขวัญฟังหน่อยค่ะ’

เขามองหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่ครองขวัญยื่นมาตรงหน้า ที่เห็นเป็นหน้าเฟสบุ๊คของ ‘วุ้นเส้น’ เพื่อนสนิทของครองขวัญและวุ้นเส้นก็เป็นน้องสาวของ ‘ว่าน’ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเขาด้วย

‘เฟสวุ้นเส้น ทำไมเหรอ’

‘ทำไมเหรอ พี่ไทไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอคะ’

น้ำเสียงข่มอารมณ์ แต่ดวงตาวาววับแบบพร้อมจะวีนแตกเต็มที่ ครองขวัญทำให้เขางง หล่อนอยากให้เขารู้สึกอะไรเหรอ เขาไม่รู้จริงๆ แต่คงปล่อยให้หล่อนวีนแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องปกติของครองขวัญเลย

คนรักที่มองโลกในแง่ดี ยิ้มกว้างๆ ให้กำลังใจเขาเสมอ ทำไมถึงอารมณ์ขึ้น

‘เดี๋ยวนะขวัญ ใจเย็นก่อน ขวัญเป็นอะไร แล้วเฟสของวุ้นเกี่ยวอะไรกับพี่ พี่ไม่เข้าใจนะ แล้วทำไมขวัญต้องโมโห’

‘ขวัญต้องโมโหแน่ค่ะ พี่ไทดูสเตตัสของวุ้นสิคะ’

‘อืม... มีแฟนแล้ว ก็ดีนะที่วุ้นมีแฟน แล้ว... แล้วยังไงเหรอ ทำไมขวัญโมโห’

‘ทำไมเหรอคะ งั้นพี่ไทดูนี่’

เขารับโทรศัพท์มาดูอีกครั้ง คราวนี้หน้าจอที่เปิดไว้เป็นทวิตเตอร์ของวุ้นเส้น นิ้วมือเลื่อนดูสิ่งที่วุ้นเส้นทวิตฯ ไว้ล่าสุด ชะงักเล็กน้อยก่อนจะรีบกลบเกลื่อน

‘ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ขวัญ วุ้นกับแฟนน่าจะมีข่าวดี’

ข้อความที่วุ้นเส้นทวิตฯ ไว้เป็นเชิงทีเล่นทีจริงว่ากำลังจะมีข่าวดี

นั่นทำให้เขารู้ตัวว่าต้องเว้นระยะห่างจากวุ้นเส้น จะให้ครองขวัญรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเขากับวุ้นเส้นกำลังทำอะไรกัน ไม่อย่างนั้นสิ่งที่วางแผนจะเซอร์ไพรส์คงล่ม

แต่หากเขาจะคิดให้ไกลกว่านั้นสักหน่อย คิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิง ไม่แพ้ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย ถ้าเขาปกป้องครองขวัญให้มากกว่านี้ ของขวัญกล่องนี้คงจะไม่เป็นหมัน เพราะมันจะได้อยู่กับเจ้าของที่แท้จริง

แทนไทมองลึกไปในเวิ้งฟ้ากว้างไกล ขอบตาร้อนผ่าว ท่ามกลางเสียงพูดคุยกันอย่างมีความสุขของนักท่องเที่ยวที่ลานกางเต็นท์และที่บ้านพักข้างเคียง

เขากลับอยู่เดียวดาย

ทั้งๆ ที่ช่วงเวลานี้เขาควรมีหล่อนในอ้อมกอดไม่ใช่เหรอ

ทุกอย่างมันโหวงหวิว เหมือนร่างกายว่างเปล่า ไม่มีชีวิต ไม่มีจิตวิญญาณ และไม่มีหัวใจ

ท้องฟ้ามืดมิดก็ดูจะพร่าเลือนรางจากหยาดน้ำอุ่นที่ห้ามไม่อยู่ เขาปล่อยให้น้ำตาไหลไปตามแต่ใจต้องการ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน

ทุกครั้งที่ดูภาพยนตร์แล้วเห็นพระเอกร้องไห้เพราะคนรักจากไป หรือร้องไห้เพราะอกหักแฟนหนี เขาก็คิดว่า...

‘แม่งโคตรปัญญาอ่อนเลยว่ะ แค่ผู้หญิงทิ้งก็หาใหม่สิวะ จะยากอะไร’ ในเมื่อผู้หญิงมีมากกว่าผู้ชายถึง 10 เท่า ถ้าเป็นเขานะจะมีเมีย 10 คนเลย จะร่อนดุ้นให้ทั่วถึง

ถ้ารักเดียวใจเดียวแล้วมันยาก ก็ทิ้งความรักและเสพแค่เซ็กซ์ให้พอ ก็เท่านั้น