บทที่ 1 เชลยสาว (2)

อารยาลืมตาขึ้นช้า ๆ พอจำเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองได้ หญิงสาวจึงกวาดสายตาไปรอบตัว เธอยังอยู่ในอาการสะลึมสะลือเหมือนยังไม่สร่างเมา แต่พอหันไปสบตากับชายหนุ่มดวงตาสีเขียวมรกต ซึ่งน่าจะอยู่เบื้องหลังการจับตัวเธอมา ความกลัวจึงแล่นเข้าจับหัวใจหญิงสาวทันที

‘เขานั่นเอง!!!’

อารยาแทบลืมหายใจเมื่อสบตากับเขา

“ตื่นแล้วเหรอ?”

เพียงคำทักทาย และสายตาคมวาวสีเขียวมรกตที่เป็นประกายระยับราวกับพญาราชสีห์จ้องเหยื่อก็ทำให้อารยาสั่นสะท้าน หายใจไม่ทั่วท้อง หญิงสาวหน้าแดงซ่าน ก่อนคว้าผ้าห่มที่อยู่ใกล้มือมาคลุมร่างเพื่ออำพรางสายตาของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ เสื้อคลุมของเธอหายไป ถ้าเดาไม่ผิด น่าจะเป็นฝีมือของผู้ชายคนนี้!

ก่อนหน้านี้ ผู้ชายแต่งกายชุดดำเหมือนบอดี้การ์ดได้บุกไปทางด้านหลังของเวที แล้วจับตัวเธอมาจากกองประกวด ซึ่งด้านหน้าเวทีนั้นกำลังถ่ายทอดสดการประกวดมิสเอเชียแปซิฟิก อินเตอร์เนชันแนล เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้างในตอนที่ไร้สติ หรือแม้แต่ตอนนี้ เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนของประเทศคาเธียร์!!!

พระเจ้า! เธอถูกลักพาตัวกลางกองประกวดมิสเอเชียแปซิฟิก อินเตอร์เนชันแนล!!

“คุณเป็นใคร?!” หญิงสาวถามเสียงห้วนเป็นภาษาอังกฤษขณะจ้องผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่เป็นมิตร

“อาเรโซ่ อัลบาอาเรโซ่” ชายหนุ่มแนะนำตัวเสียงเรียบ พลางยิ้มมุมปาก ดวงตาหวานเชื่อมยังจ้องมองสตรีตรงหน้าราวของหวานอันโอชะ

สำหรับอารยาที่ได้ยินนามของคนผู้นี้ ถึงกับชาวาบไปทั้งตัว!!

ก็อาเรโซ่ อัลบาอาเรโซ่ คือ ผู้ทรงอิทธิพลของคาเธียร์!!

หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดคอเต็มทน นามนี้ใคร ๆ ก็รู้จัก เขาคือทายาทของเศรษฐีน้ำมันชื่อดัง ซึ่งร่ำรวยเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศคาเธียร์ แต่เหนืออื่นใดที่ทำให้ชื่อเสียงของเขาดังกระฉ่อน เป็นเพราะชายผู้นี้พ่วงท้ายด้วยความเสเพล

เธอเคยได้ยินเรื่องซุบซิบเหล่านี้จากเพื่อนนางงาม ตอนแรกเธอก็ไม่คิดอะไรหรอก ลูกเศรษฐีทำตัวเกเรมีถมไป แม้แต่บ้านเมืองที่เธอเกิดและเติมโตก็มีคนประเภทนี้ แต่ที่สร้างความหวั่นวิตกให้อารยาหาใช่ความร่ำรวยและอิทธิพลของชายผู้นี้ ที่เธอหวั่นเกรงคือเกียรติศัพท์ความเจ้าชู้ของชายหนุ่มผู้นี้ต่างหาก!!!

เขาคือเพลย์บอยตัวพ่อซึ่งได้รับฉายาว่าเป็นนักล่าพรหมจรรย์!

“คุณต้องการอะไร?” อารยาถามเสียงห้วน อย่างไม่เป็นมิตร

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดี ซึ่งเสน่ห์จากรอยยิ้มและความหล่อเหลาก็ทำให้หัวใจของหญิงสาวถึงกับเต้นรัวแรง

“เธอคิดว่าผู้ชายต้องการอะไรจากผู้หญิงที่สวยบาดใจล่ะ?” อาเรโซ่ตอบไปเพราะความสนุกเท่านั้น

แต่ให้ตายเถอะ เขาพูดจาหว่านล้อมสาว ๆ ไม่ได้เรื่องเลย ก็เขาจีบหญิงไม่เป็นนี่นา แม้แต่วิเวียนผู้หญิงที่เขารักหมดใจ เขายังไม่เคยเกี้ยวพาราสีเธอเลย

ทว่าความชัดเจนของคำตอบยิ่งสร้างแรงกดดันให้อารยามากกว่าเดิม แต่จะให้เธอก้มหน้ายอมรับในสิ่งที่เขาต้องการล่ะก็ ไม่มีทาง!!

“คุณอาจต้องการแค่ดินเนอร์สักมื้อ หรือไม่ก็การออกเดทสักครั้งก็ได้”

อาเรโซ่ยิ้มกว้างกว่าเดิม กับความมีอารมณ์ขันของหญิงสาว “เธอคิดว่าแค่ต้องการเพื่อนดินเนอร์ ฉันต้องลงทุนมากขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่ใช่เลยสาวน้อย ฉันหมายถึงการเป็นผู้หญิงของฉันต่างหาก”

อารยาหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธกับปรารถนาที่แรงกล้า ผู้ชายคนนี้เห็นเธอเป็นอะไร!!

“ฉันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด คุณกำลังเข้าใจผิด ฉันมาที่นี่ในฐานะตัวแทนของประเทศไทยเพื่อมาทำหน้าที่นางงาม คุณควรให้เกียรติฉัน ในฐานะที่ฉันเป็นแขกของบ้านคุณ” หญิงสาวอธิบายอย่างใจเย็น ทั้งที่ความจริงเธออยากชกปากชายหนุ่มผู้นี้ด้วยซ้ำ!

ชายหนุ่มทำหน้าไม่พอใจทันทีที่หญิงสาวแข็งข้อด้วย เขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน แน่ล่ะ ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาล้วนแต่ พินอบพิเนา พอมาเจอคนขัดใจ เขายิ่งอยากเอาชนะ ช่วยไม่ได้ เขามันเป็นประเภทพวกบ้าดีเดือด ใจร้อน ชอบเอาชนะ เอาแต่ใจตัวเอง และมักชอบทำตรงข้ามกับคำสั่งซะด้วยสิ พอเจอการต่อต้านเขายิ่งไม่ชอบใจ

“ผู้หญิงที่โชว์เรือนร่างจนแทบจะแก้ผ้าต่อหน้าคนทั้งโลก ไม่สมควรได้รับเกียรติตรงนั้น”

อารยากำหมัดแน่น ใบหน้าแดงก่ำ ตัวสั่นด้วยความโกรธ โกรธจนอยากตอบโต้ชายผู้นี้กลับไปอย่างเจ็บแสบ แต่เธอก็ทำเช่นนั้นไม่ได้ ทั้งนี้เป็นเพราะเธอตกอยู่ในเงื้อมมือของเขา! และเท่าที่รู้มาผู้ชายที่คาเธียร์ส่วนใหญ่จะป่าเถื่อน บ้าอำนาจ และเห็นผู้หญิงเป็นแค่วัตถุทางเพศเท่านั้น

“คุณกำลังเหยียบย่ำเพศแม่ของตัวเองอยู่นะคะ”

ถึงอาเรโซ่จะไม่ชอบให้ใครมาย้อน แต่เขาก็หัวเราะในความกล้าของเธอ ชายหนุ่มขยับตัวเข้ามาใกล้หญิงสาวอย่างใจเย็น พร้อมกับหรี่ตาลง “บังเอิญว่าแม่ของฉันไม่เคยทำตัวเหลวไหลแบบนี้ด้วยสิ ผู้หญิงชาวคาเธียร์น่ารักทุกคน”