ก็ยังรักอยู่

“ใส่ชุดนี้ให้ดูหน่อย”

คุณสามียื่นชุดนอนสีขาวให้ภรรยาที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จจนตัวหอม เธอมองชุดในมือเขาแล้วนึกขึ้นได้ เคยเห็นมันมาแล้วก่อนหน้านี้ มันคือชุดนอนไม่ได้นอน เป็นชุดลูกไม้ซีทรูสีขาวครีมที่ใส่ไปก็เหมือนไม่ได้ใส่ และเธอรู้ว่าเขาเตรียมมันไว้ให้เธอ

“ยังไม่ได้ซักนี่” รับมันไว้ในมือจับเนื้อผ้าดูก็รู้ว่าเขาเพิ่งเอามันออกมาจากกล่อง

“ก็แล้วทำไมตอนที่เปิดกล่องดูเธอไม่ซักล่ะ?” สามีถามกลับ มันแปลว่าเขารู้ว่าภรรยาได้แอบเปิดกล่องชุดนอนไม่ได้นอนตัดหน้าเขาไปแล้ว

“ก็อิงค์ไม่รู้ว่าพี่เหนือจะเอามาให้อิงค์ใส่”

“ก็ถ้าไม่ซื้อมาให้เธอใส่…แล้วพี่จะสั่งมันมาส่งที่บ้านทำไม? ใส่ซะ…ไม่ต้องมามองค้อน ง้อดี ๆ แล้วเธอไม่ชอบ…เอาแต่พูดเรื่องหย่า แถมยังทำมื้อเช้าเค็ม ๆ ให้พี่กินมาสามวันเต็ม พี่ต้องทำโทษเธอหน่อยแล้ว อย่าคิดนะว่าไม่รู้…เธอแคะขี้มูกใส่ข้าวให้พี่กินใช่ไหม?” เขามันเป็นคนกวนประสาท ชอบแซะชอบแซว ชอบแกล้งเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

“อิงค์ไม่ตลก!”

“ไปเร็ว…เอาชุดไปใส่ พี่อยากเห็นเธอใส่ชุดนี้” ยัดชุดนอนไม่ได้นอนใส่มือภรรยา เขาก็เดินไปนั่งรอที่ปลายเตียง ไม่ได้คิดจะหันมองเธอที่กำลังเปลี่ยนชุด เขาอยากเห็นในตอนที่ใส่เสร็จแล้วทีเดียว อยากเชยชมความงามที่สมบูรณ์แบบแล้วจับเธอฟัดให้ถึงพริกถึงขิง ให้สมกับที่ขาดมาหลายคืน

ไม่นานภรรยาสาวก็เดินมาหยุดที่ตรงหน้าเขา แม้จะอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ดี หงุดหงิดกับความหน้ามึนของเขา แต่เธอก็ทำตามความต้องการของเขาอย่างว่าง่าย ก็เธอบอกไปแล้วว่าจะอยู่กันไปแบบนี้ บอกไว้แล้วว่าจะทำหน้าที่ภรรยาอย่างที่เขาต้องการ มันก็เป็นแบบนี้มาตลอด ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เธอจะทำตามอย่างเชื่อฟัง ถึงจะเขินอายที่ต้องใส่ชุดโป๊เปลือยยั่วเพศ ยั่วอารมณ์หื่นกามอีกฝ่ายแบบสุด ๆ เธอก็ต้องเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ ต่อจากนี้ไปจะไม่ยอมให้เขาได้รับรู้ความรู้สึกของเธออีกต่อไปแล้ว

“เมียพี่นี่สวยฉิบหาย!” ไล่สายตามองความงามตรงหน้า แลบลิ้นเลียริมฝีปากแบบคนหื่นกาม สวยฉิบหาย…อกอวบ ๆ ล้นออกมา หน้าท้องแบนราบที่รับเข้ากับสะโพกได้อย่างดีทำเขาหายใจติดขัดไปหมด แล้วดูตรงเนินเนื้อกลางกายนั่นสิ มันอวบจนนูนเห็นได้อย่างชัดเจน แค่ได้มองก็ปวดหนึบไปหมดแล้ว แบบนี้จะไม่ให้เขาหวงยังไงไหว?

“…” อินทิราหมดคำจะพูดกับเหนือนทีผู้เป็นสามี เขาเพิ่งเห็นหรือยังไงกันว่าเธอสวย? แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยแคร์ ไม่เคยสนใจความรักที่เธอมอบให้ เรื่องเดียวที่ไอ้คุณสามีเห็นแก่ตัวคนนี้แคร์คือเรื่องอาหารการกินและเรื่องบนเตียงเท่านั้น

“ยื่นมือมา เอาสองมือเลย” ออกคำสั่งพลางปลดเนคไทจากคอเสื้อขณะที่สายตายังไม่อาจละจากความงามของเธอได้

“คิดจะเล่นอะไรแผลง ๆ อีก? พี่เหนือเป็นซาดิสม์หรือไง?” มองปราดเดียวเธอก็รู้ว่าเขาคิดจะเอาเนคไทมาทำอะไรสักอย่างกับตัวเธอแน่

“ที่บอกว่าจะเอาความรักไปให้คนอื่น…เธอหมายถึงไอ้เหี้ยพิชญ์ใช่ไหม?” อีกครั้งที่เขาไม่ตอบคำถาม ที่จริงไม่เห็นต้องบอกว่าเขาเป็นซาดิสม์ มาโซคิสม์หรืออะไร เพราะต่อให้เขาจะพิสดารมากแค่ไหน ก็รู้ดีว่าเธอชอบ เมียคนนี้น่ะเสพติดเซ็กส์ของผัวยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น ตอนที่ถามเขาก็จับสองมือมารวบไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว ตามด้วยการเอาเนคไทมาถูกข้อมือเธอไว้ ไม่รอช้า…ยังไม่ได้คิดจะลากเธอขึ้นเตียงตอนนี้ ดันคนตัวเล็กที่แรงน้อยกว่ามากไปประชิดกับผนังห้องแล้วยืดยึดสองแขนของเธอให้สูงขึ้นเหนือศีรษะ “ตอบ!”

“จะอยากรู้ไปทำไม? พี่เหนือเคยสนใจเรื่องอิงค์ตั้งแต่เมื่อไหร่? อิงค์จะรักใครมันก็เป็นสิทธิ์ของอิงค์!” สองปีที่แต่งกันมา…ความรู้สึกที่มีมันยิ่งกว่าน้อยใจ มันคือความเสียใจที่สั่งสมทับถมจนเธอแทบทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

“เป็นผัวทำไมจะรู้เรื่องเมียไม่ได้…ทีเมียพี่ชอบแคะขี้มูกใส่ในจานให้พี่กิน พี่ยังรู้เลย”

“จะอ้วก! อิงค์ไม่เคยทำแบบนั้น! แล้วก็เลิกล้ออิงค์เรื่องแคะขี้มูกได้แล้วนะ!”

“ก็เธอชอบแคะขี้มูก!”

“นั่นมันตอนเด็ก ๆ ทีพี่เหนือชอบเดินเกาไข่อิงค์ยังไม่เคยเอามาล้อเลย!”

“อยากล้อก็ล้อสิ...” ทำไมคุณผัวจะรู้ไม่ทันว่าคุณเมียพยายามเบี่ยงประเด็นเพราะไม่อยากตอบว่าวันนี้เธอไปไหนแล้วไปกับใครมา แค่คิดว่าเธอมีความลับ เขาก็รู้สึกไม่พอใจ…เมียที่ดีห้ามมีเรื่องปิดบังผัว “ไหนว่าจะเป็นเมียดีไง?”

“ก็เป็นอยู่นี่ไง! เมียที่ยอมให้ผัวเอาได้ตามใจ! ทำกับข้าว ซักผ้า! กวาดบ้านถูบ้าน! ที่ทำอยู่มันไม่ดียังไง?!”

“ไม่ต้องมายอกย้อน…ตอบมาว่าเธอจะเอาความรักที่มีให้พี่ไปให้ไอ้เหี้ยพิชญ์ใช่ไหม?! คิดว่าจะเลิกรักพี่ได้จริงเหรอ?!”

“พี่เหนือปล่อย! อิงค์เจ็บ!”

“พี่เชื่อได้ไหมว่าเธอเจ็บจริง” พูดไปก็ยิ่งตรึงแขนให้สูงขึ้นมากกว่าเดิม สองปีที่แต่งงานกันมามองไม่ออกเลยว่าภรรยานิสัยประหลาดของเขาคนนี้คิดอะไรอยู่ในสมอง บางครั้งเธอก็ชอบให้เขาทำรุนแรง แต่บางครั้งเขาแตะติดแตะหน่อยก็ร้องเจ็บ เชื่อไม่ลงว่าเธอเจ็บ…เจ็บจริงน่ะหรือ หากเจ็บแล้วทำไมยังทำสายตาท้าทายเขาได้อีก มือหนากระชับเนคไทที่ผูกมัดข้อมือเล็กทั้งสองของเธอไว้ด้วยกัน อีกมือหนึ่งสอดลึกเข้าในชุดนอนลูกไม้ซีทรู ชุดที่เขาซื้อให้เธอโดยเฉพาะ

“ไอ้พี่เหนือ! ไอ้บ้าเอ๊ย! ปล่อยสิวะ! จะมัดแขนเพื่อ?! เป็นซาดิสม์หรือไง?!” พูดเพราะไปเขาก็ไม่รัก ทำดีไปเขาก็ไม่เห็นค่า ถึงเวลาที่เธอจะเอาความเป็นตัวเองออกมาแล้ว

“พี่นึกว่าเธอชอบแบบนี้ ชอบให้จับมัดแล้วเอาแรง ๆ” ตอบกลับเสียงเรียบ กดสายตามองคนตัวเล็กที่เริ่มบิดเร้ารุนแรงขึ้นเมื่อปลายนิ้วเรียวยาวทำงานหนัก สอดเข้าใต้ชั้นในแสนบางที่เห็นไปถึงไหนต่อไหนจนไม่จำเป็นต้องใส่ กดลึกเข้าถึงภายในผ่านรอยแยกแห่งความสาว แทรกเรียวนิ้วเข้าบดขยี้ กระทำความเสียวให้คนใต้การควบคุมยิ่งสั่นไหว

“อิงค์พูดตอนไหน! เมียเก่าพี่หรือเปล่าที่ชอบ! ถ้าจะทำรุนแรงแบบนี้ก็ไปทำกับเมียเก่าพี่ไป!” เธอส่ายหน้าคล้ายว่าปฏิเสธ หากที่จริงแล้วมันเป็นเพราะความวาบหวามที่เสียดแทงจนทำให้อยู่นิ่งไม่ได้ “ฮึก! พี่เหนือ…เอามือออกไปนะ!”

“เลิกพูดถึงคนอื่นสักที! เธอท้าทายพี่! เธอเอาแต่ยั่วโมโหปั่นประสาทพี่! เอาแต่พูดเรื่องหย่า! ทั้ง ๆ ที่รักพี่! ไหนบอกว่ารักพี่จนแทบบ้าไง?! ถ้ารักแล้วจะอยากหย่าทำไม?!” จ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา เปิดริมฝีปากเพียงนิดเพื่อเอ่ยถาม มันเป็นสไตล์ของเขาที่ชอบกวนประสาทเธอ กลั่นแกล้งเธอด้วยสายตาเย็นชา ทำปากปีจอใส่แล้วจับกดลงเตียง กำราบเธอด้วยเซ็กส์ที่เธอเสพติดจนถอนตัวไม่ขึ้น

“ถามโง่ ๆ ใครแม่งจะอยากอยู่กับผัวเฮงซวยแบบพี่เหนือ?!” เธอถามกลับทันควันราวกับไม่เกรงกลัวว่าจะทำให้เขายิ่งโมโห

“เกินไปแล้วนะอิงค์!”

“อ๊ะ! พี่เหนือ…เอามือออกไป! อิงค์เจ็บ!” สองขาเริ่มเบียดชิด ปลายเท้าเริ่มยืนไม่ติดพื้นเมื่อคนตัวโตเร่งเร้าเคล้นคลึง บดขยี้เน้น ๆ ตรงกลางกายอย่างเร็วรัว เขากำลังใช้ความเสียวเล่นงานเธอ ท้องนิ้วที่สัมผัสกับโพรงน้ำหวานกำลังทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้งร่าง “อ๊ะ! พี่เหนือ…ลึกเกินไปแล้ว ฮึก! เอามือออกไป!”

จังหวะของเหนือนทีทำเอาอินทิราต้องร้องครางออกมา เธอเกือบจะไปถึงจุดนั้นแล้ว อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้น มันคงน่าอายหากเธอยับยั้งมันเอาไว้ไม่ได้แล้วสำเร็จความใคร่ตรงหน้าเขาแบบนี้

“เธอกล้าเรียกพี่ว่าผัวเฮงซวยเลยเหรอ? ไม่รู้สินะว่าเฮงซวยของจริงมันเป็นยังไง?”

“พี่เหนือ…ไม่ไหว อ๊ะ! พี่เหนือ…ลึกเกินไปแล้ว! เอามือออกไปก่อนได้ไหม?”

“ไม่ชอบเหรอ? พี่คิดว่าเธอชอบให้สอดลึก ๆ แบบนี้ซะอีก” ในตอนที่ถามคุณสามีก็เร่งมือตวัดเรียวนิ้วเข้าในโพรงหวานที่ชุ่มฉ่ำจนแทบหยาดเยิ้ม ทั้งสอดใส่ทั้งบดคลึง เน้นทุกการเคลื่อนไหวจนร่องรักคับแคบตุบตอดไม่หยุด

“อ๊าห์! พี่เหนือพอแล้วค่ะ! ไม่เอาแบบนี้…อ๊ะ! พี่เหนือ!”

“ไม่เอาแล้วครางทำไม?”

“ฮึก…พี่เหนือ!”

“จะเสร็จ?”

“อึก!” สิ้นคำถามของอีกฝ่ายร่างบางกระตุกขึ้นมาในทันใด…เสียงลมหายใจรุนแรงประสานกับเสียงคราง แข่งขาไร้เรี่ยวแรงจนต้องอ่อนยวบในอ้อมกอด

“หึ!” มุมปากกระตุกยิ้มกระชับกอดร่างบางที่สั่นไม่หยุดไว้แน่น เขารู้จังหวะความต้องการของภรรยาเป็นอย่างดี สองปีมานี้ใช่ว่าเธอได้เรียนรู้เขาคนเดียว เขาเองก็เรียนรู้เธอด้วย อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเธอชอบแบบไหน ท่าไหน จังหวะแบบไหน รู้ดีว่าภรรยาของเขา…แค่สะกิดนิดเดียวเครื่องก็ติดแล้ว

“อิงค์เกลียดพี่เหนือ…”

“ไม่เชื่อ…เธอเกลียดพี่ไม่ลงหรอก”

“เกลียด! เกลียด! เกลียดที่สุด!” แม้ว่ายังหอบและกระตุกเบา ๆ อยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่มแต่อินทิราก็อดที่จะถามออกไปไม่ได้

“ทำไมยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกเหมือนเธอกำลังบอกรักพี่เลยล่ะ?”

“อ๊าห์!”

แต่งงานกันมาสองปีเต็มเธอเป็นภรรยาของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบไม่ขาดตกบกพร่อง วางตัวเป็นช้างเท้าหลังคอยสนับสนุนเขาไม่ว่าเรื่องงานหรือแม้แต่เรื่องในบ้าน หวังว่าสักวันเขาจะรัก หวังว่าสักวันเขาจะมองเห็นความสำคัญและรับรู้ถึงความรู้สึกที่เธอมี ทำดีแทบตาย ว่านอนสอนง่ายเชื่อฟังแต่ผัวสุดท้ายกลับได้เพียงเซ็กส์ ไร้ซึ่งความรักความเสน่หาแต่อย่างใด รางวัลปลอบใจความดีของเมียมีเพียงอย่างเดียวคือความฟินชั่วครั้งชั่วคราว เขาเอาแต่พูดอยู่ได้ว่าอยู่กันไปแบบนี้ จ้องแต่จะเน้นย้ำว่าไม่มีทางรักเธอ…เอาแต่พร่ำพูดว่าคนเราแต่งงานกันความรักไม่จำเป็น สำคัญคือแค่เอามันก็พอ! ถามหน่อยเธอผิดอะไร ถามหน่อยว่าเธอไม่ดีตรงไหนทำไมเขาถึงไม่รัก ถ้าไม่รักแล้วทำไมชอบนอนกับเธอนัก ถ้าไม่รักแล้วทำไมไม่ยอมหย่า ถ้าไม่รักแล้วจะรั้งเธอไว้เพื่ออะไร รู้ดีว่าถามไปก็เท่านั้นเพราะเขาคงไม่มีวันตอบ เขาคงมองว่าเธอเป็นเมียที่มีไว้ทำกับข้าว ซักเสื้อผ้า ปรนนิบัติรับใช้บนเตียง แต่สำหรับเธอเขาคือสามี เขาเป็นรักแรก เป็นรักเดียวที่มี จนถึงตอนนี้ ก็ยังรักอยู่ ทว่าไม่ไหวจะทนกับผัวจอมใจดำ ปากหมาแถมยังขี้เอา!