ep2
“โรส มานั่งตรงหน้าอาสิ”
ภาณุบอกเด็กสาวทันทีที่เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงาน หญิงสาวใส่เสื้อยืดแขนสั้นคอกว้านลึก กางเกงขาสั้นกุดอวดเรียวขาขาวสล้าง ชายหนุ่มมองแล้วเมินไปทางอื่น เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเด็กสาวที่เขาเลี้ยงมาเป็นผู้หญิงที่สวยเซ็กซี่มาก หลายครั้งหลายหนที่เขาเฝ้าแอบมองอยู่อย่างเงียบๆ ในยามที่เธอกลับมาบ้าน เขาต้องเตือนตัวเองอย่างหนักที่จะไม่ให้ใกล้ชิดกับเธอ ด้วยเกรงว่าจะเกิดความไม่เหมาะสมขึ้น
ภาณุเป็นหนุ่มใหญ่ที่ยังรักษาสุขภาพด้วยการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ มีผู้หญิงมากหน้าหลายตาแวะเวียนมาขายขนมจีบอยู่บ่อยๆ ทว่า...ไม่เป็นผล เพราะเขายังครองตัวโสดมานานหลายปี กระทั่งเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ภาณุได้หมั้นหมายกับผู้หญิงคนหนึ่ง อายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา เธอชื่ออันตา เป็นพยาบาลสาวสวยที่เพิ่งย้ายกลับมาทำงานที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน ภาณุเจอเธอเพราะไปส่งคนงานที่ได้รับบาดเจ็บจากเครื่องจักรทำให้ได้พบเธอ และความสัมพันธ์ของเธอและเขาก็พัฒนาไปอย่างรวดเร็วจนภาณุตัดสินใจหมั้น
“คุณอาคะ....”
เสียงเรียกเบาๆ ทำให้ภาณุรู้สึกตัว หลุดจากห้วงคำนึงที่พาใจเตลิดลอยไป
“คุณอาเรียกโรสมานั่งรอ แล้วไม่พูดไม่จาแบบนี้ โรสจะกลับขึ้นห้องแล้วนะคะ”
โรสบอกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด
“อาขอโทษ พอดีอาคิดอะไรเพลินไปหน่อย”
“คิดเรื่องอะไรหรือคะ?”
หญิงสาวถามลอยๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย เธอแค่ถามเพื่อให้เขาสนใจเธอบ้างเท่านั้น
“เรื่องที่จะต้องบอกเรานั่นแหละ”
โรสพยักหน้ารับรอฟัง เพราะไม่ว่าภาณุจะมีบัญชาอะไร ถ้าเธออยากทำ เธอก็ทำ แต่ถ้าไม่อยากทำ เธอก็ไม่ทำ
“อาหมั้นกับคุณอันตา พยาบาลที่ย้ายมาใหม่ โรสจะรีบกลับหรือเปล่า ถ้าไม่รีบอาอยากให้โรสอยู่ร่วมงานแต่งงานของอาด้วย”
“คุณอาจะแต่งงาน!”
ภาณุมองหญิงสาวอย่างแปลกใจที่เห็นเธอมองเขานิ่งเหมือนช็อค
“โรสฟังอาอยู่หรือเปล่า”
ภาณุเขย่าแขนเธอเบาๆ เมื่อโรสรู้สึกตัว เธอสะบัดแขนออกทันที
“คุณอาจะแต่งไม่ได้นะคะ โรสไม่ยอม”
“โรส...อาแก่แล้วนะ อาก็อยากจะมีเพื่อนคู่ชีวิต แล้วอาแต่งงาน มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย”
“แปลกสิคะ ทำไมจะไม่แปลก โรสไม่เห็นรู้เรื่องเลยว่า อาจะไปสนใจผู้หญิงคนไหน”
“ก็โรสไม่ได้อยู่บ้าน โรสจะรู้ได้ยังไงว่าอาสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหน”
“ไม่จริง โรสรู้จักผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาเกาะแกะกับอานั่นแหละ แล้วคนพวกนั้น อาก็ไม่ได้ชอบเขาเลยสักคน”
“มันก็จริง”
“ถามจริงๆ เถอะค่ะคุณอา แม่พยาบาลคนนี้ คุณอารู้จักเขากี่วันกันเชียว”
“เขาชื่ออันตา”
“จะชื่ออะไรก็ช่าง โรสไม่ชอบ!”
“โรส มีเหตุผลหน่อยสิ คุณอันตาเขาไม่ได้ทำอะไรให้โรสเลยนะ”
“ทำไมจะไม่ทำ”
“อ่ะ ถ้าอย่างนั้นบอกอาหน่อยสิว่า คุณอันตาเขาทำอะไรให้โรส”
“ก็..เขากำลังแย่งคุณอาไปจากโรสน่ะสิคะ”
โรสบอกอย่างชัดถ้อยชัดคำ แถมมองชายหนุ่มด้วยสายตาเอาเรื่อง ไม่มีวันเสียล่ะ ที่เธอจะปล่อยชายหนุ่มคนนี้ให้ไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น
“ไม่เอาน่าโรส โตๆ กันแล้ว”
“ก็โตแล้วสิคะ โรสถึงไม่ยอม โรสไม่ให้คุณอาแต่งงานกับเขาหรอกค่ะ ไม่มีวันยอม”
โรสประกาศกร้าว ใบหน้าโกรธขึ้ง เกเร ภาณุมองหญิงสาวนิ่ง เขาไม่เคยคิดว่าโรสจะขึ้นเสียงอาละวาดเขาขนาดนี้ เพราะปกติ เธอจะมีปากเสียงกับเขา เรื่องเรียน เรื่องเที่ยวเท่านั้น แต่ไม่เคยก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของเขาเลย
“โรส...โรสไม่ใช่เจ้าชีวิตอานะครับ”
“แต่คุณอารับผิดชอบชีวิตของโรส”
“ก็อาแต่งงาน มันก็ไม่ได้ไปทำลายชีวิตของโรสนี่ครับ”
“ทำลายสิคะ ทำลายหนักด้วย”
“โธ่...โรส โรสเรียนมหาวิทยาลัยแล้วนะครับ แล้วมันก็ล้าสมัยแล้วด้วย ที่จะมีแม่เลี้ยงใจร้าย”
“คุณอาไม่ใช่พ่อโรสนะ อย่ามาเทียบว่าเขาจะมาเป็นแม่เลี้ยงของโรส”
“ไม่ใช่พ่อก็เหมือนพ่อ ถ้าคนจะมาเป็นเมียอาก็เหมือนแม่เลี้ยง อาการที่โรสแสดงออกอยู่นี้ ไม่ต่างอะไรกับเด็กๆ ที่ตั้งป้อมเกลียดแม่เลี้ยงเลย”
“โรสไม่ใช่เด็กนะคะ คุณอา”
“ก็เถียงปาวๆ อยู่เนี่ย จะไม่ให้อาคิดว่าโรสเป็นผู้ใหญ่เหรอ เด็กชัดๆ”
โรสมองชายหนุ่มนิ่ง ภาณุส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นยืนที่กรอบหน้าต่าง ควักบุหรี่ขึ้นมาสูบ ซึ่งปกติเขาไม่ได้สูบบุหรี่ ยกเว้นในวงสังสรรค์ แต่ครั้งนี้ เขาต้องระงับอารมณ์มาก เมื่อต้องมาต่อล้อต่อเถียงกับเด็กเอาแต่ใจอย่างโรสแมรี่
“งั้นคุณอาช่วยดูหน่อยสิคะ ว่าโรสไม่ใช่เด็กๆ แล้ว”
ภาณุถอนใจ ก่อนจะหันกลับมามองเด็กสาว และทันทีที่เขาเห็น ชายหนุ่มก็ตะลึงงันไปในทันที ก็แม่โรสตัวดี ดันถอดเสื้อกางเกงเหวี่ยงทิ้ง เหลือแต่ร่างเปล่าเปลือยขาวโพลน ยืนอยู่ตรงหน้าเขา อย่างไม่ละอายใดๆ เลย
“ยัยโรส!”
******
