ep 1

โรส หรือโรสแมรี่ หญิงสาวเปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟัน ลูกครึ่งไทย-อังกฤษ สวมชุดแซกสั้นรัดรูปร่างสวยสมส่วน เดินฉับๆ เข้ามาในบ้านหลังใหญ่ ที่ตั้งตระหง่านอยู่ที่กลางไร่องุ่นที่คนงานกำลังเก็บเกี่ยวผลผลิตอยู่ คนงานชายหลายคนต่างมองเธอเหลียวหลัง แม้เธอจะใส่แว่นกรอบโตที่ปิดบังใบหน้าอยู่ครึ่งๆ แต่เค้าโครงความสวยสดก็ยังทะลุออกมาจนหลายคนเป่าปากแซว ติดก็เพียงแต่ ภาณุ เจ้านายร่างยักษ์ที่ยืนเท้าเอวมองอยู่ไม่ไกล

“สวัสดีคะ คุณอาสุดหล่อ”

“ได้ข่าวว่าลาออกจากมหาวิทยาลัยอีกแล้วเหรอ”

“เปล่านี่คะ แค่ทำเรื่องย้ายมหาวิทยาลัยต่างหาก”

“เธอย้ายมากี่ที่แล้ว พอมีปัญหาก็ย้าย แล้วเมื่อไหร่จะเรียนจบเสียที”

“แหม....ก็โรสเบื่อนี่คะ ถ้ามันยากนักก็ไม่อยากเรียนแล้ว”

“ไม่ได้นะยายโรส พ่อเธอฝากฝังเธอไว้กับอา ยังไงก็ต้องเรียนให้จบ อาไม่ยอมให้เธอออกกลางคันหรอก ถ้าลาออกก็ต้องสมัครใหม่ จะย้ายก็ย้ายไป แต่ต้องเรียนให้จบ”

ชายหนุ่มบอกหลานสาวด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เขารับภาระเลี้ยงดูหลานสาวคนนี้ ตั้งแต่ชาคริต เพื่อนสนิทของเขาได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ จากการขับรถเที่ยวเขาใหญ่กับเขาเมื่อหลายปีก่อน สิ่งที่ชาคริตฝากขอร้องให้เขาช่วยเหลือ คือการเลี้ยงดูโรส ลูกสาวคนเดียวที่เหลืออยู่ของเขาต่อไป

“โรสรู้แล้วล่ะค่ะคุณอา”

“แล้วนี่กลับมาที่ไร่ทำไม เงินหมด?”

โรสมองค้อนภาณุ อะไรๆ ภาณุก็จะใช้เงินแก้ปัญหาตลอด ส่งเธอเรียนโรงเรียนประจำ ส่งเธอเรียนมหาวทิยาลัยไกลๆ บ้าน จ่ายเงินเธอให้เลือกซื้อของเอง แต่ไม่เคยที่จะใกล้ชิดเธอเลยสักครั้ง โรสรู้สึกขาดแคลนความรักอย่างรุนแรง แต่เขาไม่เคยเข้าใจ

“เงินที่คุณอาฟาดหัวโรส มันจะทับตัวโรสตายแล้วนะคะ โรสไม่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือยอย่างที่คุณอาคิดหรอกค่ะ”

เด็กสาวโต้กลับงอนๆ จนทำให้ภาณุชะงัก

“ทำไมพูดจาไม่น่ารักเลยโรส มาก็ดีแล้ว อามีเรื่องจะคุยกับโรส กลับเข้าบ้านไปอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อย แล้วไปรออาที่ห้องทำงาน สักครู่อาจะเข้าไปคุยด้วย”

ภานุดุเบาๆ แล้วหันกลับไปสั่งงานคนงานใหม่ ทำให้โรสแสยะยิ้ม ก่อนจะเดินเข้าเรือนไปอย่างไม่ยี่หระว่าใครจะมอง

สิ่งที่ภาณุไม่รู้คือ เธอไม่ได้เรียนหนังสือแล้ว เพราะเวลาเรียนไม่พอ เธอขาดเรียนบ่อยเพราะไปทำงานพริตตี้ ใช้จ่ายเงินที่เธอหามาได้โดยไม่แตะเงินเขามานานแล้ว เธอไม่อยากเป็นภาระกับเขา ให้เขาบ่นๆด่าๆ เธอทุกครั้งที่เธอโทร.หา ชายหนุ่มไม่ได้สนใจความรู้สึกเธอเลย ว่าเธอไม่มีใคร...เธอเหงา และต้องการใครสักคน

เธอแจ้งข่าวเขาว่าย้ายไปเรียนที่นั่นที่นี่ เพื่อให้เขาสนใจเธอบ้างว่าเธอเรียนจริงไหม เธอทำกิจกรรมอะไรบ้าง แต่ไม่มีเลย....เขาก็ได้แต่ส่งเงินและย้ำคิดย้ำทำว่าเธอ เรียนไม่จบเสียที

“คุณโรส กลับมาเยี่ยมบ้านหรือคะ”

ป้านิ่ม แม่บ้านของภาณุยิ้มกว้างทันทีที่เห็นหญิงสาว เธอโผเข้ากอดป้านิ่มด้วยความคิดถึง

“ไม่เจอกันนาน โตขึ้นเป็นกองเลยนะคะ แล้วก็สวยขึ้นจนป้าเกือบจำไม่ได้”

“แหมป้านิ่มปากหวานเหลือเกินค่ะ โรสก็เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือคิดถึงป้านิ่มมากๆ ค่ะ”

หญิงสาวสวมกอดแม่บ้านแน่นๆ เข้าไปอีก ยิ่งทำให้หญิงสูงวัยยิ้มกว้างกว่าเดิม

“โอ๊ย...คุณโรสนี่ช่างเอาใจคนแก่นะคะ”

“พูดจริงจากใจเลยค่ะ”

โรสยิ้มหวาน มองแม่บ้านด้วยความรักอย่างบริสุทธิ์ใจ เพราะหลังจากพ่อตาย ภาณุรับเธอมาอุปการะก็จริง แต่คนที่ดูแลเธอและเห็นหน้าบ่อยที่สุดก็คือป้านิ่มนี่แหละ

“วันนี้โรสหิวจังเลยค่ะ ป้านิ่มมีอะไรให้โรสทานบ้างคะ”

หญิงสาวอ้อนเล็กๆ ลูบท้องเบาๆ ป้านิ่มตาโตทันที รีบจูงมือเด็กสาวเข้าห้องครัวที่อยู่ไม่ไกลนัก

“มาค่ะ ป้ามีของกินเยอะแยะเลย ทำไว้ให้คุณผู้ชาย แต่คุณโรสแบ่งไปกินได้เลยค่ะ ถ้าหมดเดี๋ยวป้าทำใหม่ค่ะ”

โรสยิ้มนิดๆ ที่เห็นแม่บ้านกุลีกุจอเอาใจใส่ ในใจของเธอ ก็มีป้านิ่มนี่แหละที่เป็นเสมือนญาติผู้ใหญ่ของเธอ

“คุณผู้ชาย บอกเรื่องสำคัญหรือยังคะ?”

“เรื่องอะไรหรือคะป้านิ่ม”

โรสมองอย่างสงสัย เพราะก่อนขึ้นมาที่เรือน เขาก็บอกว่าเขามีเรื่องจะคุยกับเธอ

“อ้าว...ป้าก็นึกว่าที่คุณโรสกลับมา เพราะคุณผู้ชายเรียกกลับเสียอีก”

“เปล่านี่คะ โรสมาของโรสเอง ว่าแต่...เรื่องอะไรหรือคะ ป้านิ่มพอจะรู้เรื่องไหม”

ป้านิ่มยิ้มเอ็นดู แล้วเสิร์ฟขนมอีกชุดให้หญิงสาวที่กำลังทานอาหารตุ้ยๆ

“ป้าบอกไม่ได้หรอกนะคะว่าเรื่องอะไร รอคุณผู้ชายบอกดีกว่า”

โรสยิ่งมองอย่างสงสัย หรือว่าภาณุจะให้เธอเลิกเรียนแล้วกลับมาช่วยงานที่ไร่นี่....ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงดี