บทที่7

สีหน้าในตอนนี้ของเธอมันช่างเย้ายวนมากจนเขาก้าวข้ามผ่านข้อห้ามที่เคยตั้งเอาไว้ว่าจะไม่ใช้ปลายลิ้นตรงร่องสวยให้กับใคร

แต่กับเธอคนนี้คือข้อยกเว้น

แผล็บ

เล็บสวยทั้งห้าวางบนศีรษะก่อนออกแรงดึงเส้นผมของชายหนุ่มทันทีเมื่อส่วนอ่อนโยนได้สัมผัสกับปลายลิ้นของเขา

'เร่าร้อน'คำนี้ลอยวนไปมาในหัวสมองของโรสริน ปลายลิ้นสากของชายหนุ่มทำงานได้อย่างดีเยี่ยมจนเธอรู้สึกเกร็งไปทั่วทั้งร่าง

มือเล็กของเธอลูบเส้นผมนุ่มละมุนของเขา อุณหภูมิในร่างของเธอร้อนผ่าว เรียวขาทั้งสองอ้าออกกว้างมากกว่าเก่าอย่างอัตโนมัติ

"อืม ที่รัก"

"คุณหวาน"เนื้ออ่อนนุ่มแลดูเย้ายวนชวนให้เขาไม่อาจหักห้ามใจไหว โน้มใบหน้าต่ำลงไปฉกชิมมันอีกครั้งอย่างหิวกระหาย

"อ๊าส์"ริมฝีปากสั่นระริกเปล่งเสียงครวญครางออกมา เธอสัมผัสได้ว่ากำลังมีบางสิ่งแปลกปลอบสอดแทรกเข้ามาด้านใน

"อืม แน่น"เขาเอ่ยชมทันทีเมื่อสอดปลายนิ้วเข้าไปในโพรงอ่อนนุ่มของเธอแล้วพบว่ามันแคบเสียจนยากที่จะขยับได้

"ค่อย ๆ นะคะ ระวังมันจะกัด"

"ไม่เป็นอะไรครับ ผมรับมือได้"

"อ๊ะ อ๊าส์"เธอหอบหายใจถี่กระชั้น ร้องครางออกมาอย่างสุดกลั้นเมื่อชายหนุ่มนั้นเริ่มขยับปลายนิ้วเข้าออกในช่องทางรักของเธอตามจังหวะเนิ่นนาม

ร่องสวยที่ไม่ได้ใช้งานมานานหลายปีตอดรัดกระตุกถี่ตามแรงขยับจากปลายนิ้วสากของชายตรงหน้า แววตาร้อนแรงของเขาจ้องมองตรงส่วนนั้นราววันว่ามันคือภาพที่หาดูได้ยาก ถ้าหากเผลอกะพริบตาเมื่อไหร่อาจจะอดได้เห็นภาพอันทรงคุณค่า

"แรงกว่านี้อีกค่ะ อืม แบบนั้น"เธอร้องขออย่างลืมอาย เสียงครางอันเย้ายวนของเธอนั้นยิ่งกระตุ้นแรงปรารถนาในกายของเขาให้พุ่งสูงมากขึ้นไป

"ผมไม่ไหว ขอเลยนะครับ"

"เดี๋ยวก่อนค่ะ"โรสรินห้ามเอาไว้เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มจะสอดใส่แก่นกายเข้ามาโดยที่ยังไม่ได้สวมใส่เกราะป้องกัน

"อะไรครับ"

"อย่าลืมสิ่งสำคัญสิคะ คุณคงไม่อยากเป็นพ่อเด็กตอนนี้ใช่ไหมคะ"คำเตือนของผู้หญิงตรงหน้าทำให้ภัคพงศ์ได้สติทั้งที่มันไม่ควรจะเกิดเรื่องแบบนี้

เรื่องป้องกันที่เขาไม่เคยลืมและไม่คิดจะลืมกับผู้หญิงคนไหน แต่กับเธอเขากลับแหกกฎที่ตัวเองตั้งไว้มาหลายข้อ

"รอผมแป๊บนะครับ"โรสรินกระตุกยิ้มมองภัคพงศ์ที่รีบวิ่งไปหาถุงยางอนามัยในกระเป๋ากางเกง

ดวงตากลมโตเบิกโพลง ถ้าเธอไม่ได้ตาฝาดไปขนาดเลขขนาดไซซ์ข้างกล่องมันคือห้าสิบเก้าใช่ไหม

ร่างสูงใหญ่เดินกลับมา เขาวางกล่องถุงยางอนามัยส่วนที่เหลือเอาไว้บนโต๊ะกระจกตัวเตี้ย

"ทีนี้ก็ไม่อะไรที่จะต้องกังวลแล้วนะครับ"โรสรินมองแก่นกายถูกสวมด้วยเกาะป้องกันก่อนพยักหน้า เอนกายนอนลงบนราบรอรับแรงกระแทกจากชายหนุ่มด้านบนด้วยความเต็มใจ

เรียวขาทั้งสองข้างของเธอถูกจับแยกให้อ้าออกกว้าง ทันทีเมื่อแก่นกายอันใหญ่สอดแทรกเข้าไปทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดเพราะการห่างหายเรื่องแบบนี้มานาน

กึด

"อืม"เสียงครางพึงพอใจดึงขึ้นในลำคอหนา ทั้งเขาและเธอหลับตาพริ้มเมื่อรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่แปลกใหม่

ความคับแน่นทำให้เขาไม่กล้าที่จะขยับในตอนแรกเพราะกลัวว่าเธอจะยังปรับตัวไม่ได้ ขนาดไซซ์ของเธอและเขาต่างกันมากกว่าจะสอดแทรกเข้ามาจนสุดโคนได้ภัคพงศ์ถึงกับต้องกลั้นลมหายใจกันเลยทีเดียว

"เป็นยังไงบ้างครับ ไหวไหม"เขาถามเธอด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่าสีหน้าของเธอแสดงความเจ็บปวดออกมาในตอนแรก

"โรสไหวค่ะ คุณขยับเถอะ"แม้จะรู้สึกเจ็บและแสบ แต่ตอนนี้อาการเหล่านั้นค่อย ๆ หายเมื่อเวลาผ่านไป

ชายหนุ่มพยักหน้ารับรู้ ริมฝีปากอุ่นร้อนก้มลงไปครอบครองริมฝีปากสีสวยของเธออีกครั้งอย่างตั้งใจ ปลายลิ้นสากแทรกเข้าไปตวัดเกี่ยวพันกับปลายลิ้นหอมหวานก่อนจะกลืนกินเธออย่างบ้าคลั่งให้สมกับความต้องการที่เขาอดทนมา

"อ๊าส์ โรส"เขากระซิบเรียกชื่อของเธอเบา ๆ กอดรัดหญิงสาวเอาไว้ในอ้อมกอดในขณะที่เอวสอบขยับโยกย้ายให้แก่นกายเสียดสีเข้าไปในช่องทางรักของเธอ

ภัคพงศ์ดันตัวขึ้นเพื่อที่จะจ้องหน้าของคนใต้ร่าง ริมฝีปากบางเม้มเขาหาราวกับต้องการอัดอั้นเสียงซาบซ่านเอาไว้

"ร้องครางออกมาเถอะครับ ผมอยากฟังเสียงเพราะ ๆ ของคุณ"เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แววตาเหล็กกล้าเต็มไปด้วยไฟปรารถนา

จังหวะการเคลื่อนไหวเริ่มไปในทางที่เร็ว ฝ่ามือใหญ่จับล็อกเอวบางไร้ไข้มันส่วนเกินของเธอเอาไว้ ใบหน้าของโรสรินบิดเบี้ยวเมื่อเขามอบความเสียวมาให้จนเธอแทบจะขาดใจ เขาทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านจนร่างกายกระตุกเกร็งราวกับว่ากำลังจะมีอะไรบางอย่างระเบิดทันออกมา

"อืม คุณภัค"

"อืม ครับ"เขาขานรับในขณะที่เอวสอบยังคงทำหน้าที่ของมันได้อย่างดีเยี่ยม แรงกระแทกทำให้ร่างกายของเธอขยับจนศีรษะโยกย้ายไปมา ใบหน้าคมเข้มของเขาจะก้มซุกลงไปคลอเคลียกับซอกคอขาวและไม่ลืมฝากรอยตีตราจองเอาไว้ตรงบริเวณซอกขอขาวขอหญิงสาวทั้งสองข้างด้วยความตั้งใจ

"คุณภัค โรสจะไม่ไหว"กระแสพลังจากร่างกายของเขาคล้ายดั่งหินแม่เหล็กที่ดึงดูดเธอไว้แนบกายของเขาอย่างแน่นหนา

โรสรินรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองไม่ต่างอะไรกับคนที่ใกล้จะจมน้ำ อุณหภูมิร้อนผ่าวของเขาแทบจะทำให้เธอหลอมละลาย ร่างกายของเธอแทบจะแตกออกเป็นเสียง ๆ เพียงแค่เพราะนอนรับแรงกระแทกของเขา

ปึก ปึก ปึก

"อืม โรสจะเสร็จ"

"พร้อมกันนะครับ"ร่างสูงใหญ่ดันกายยืดหลังตรง พละกำลังของเขายังมั่นคงดูเหมือนว่ามันจะแรงกว่าเมื่อครู่เสียด้วยซ้ำ

พายุร้อนโหมกระหน่ำจนโซฟาตัวหนาราคาแพงแทบรองรับไม่ไหว ร่างกายของทั้งสองเต็มไปด้วยเหงื่อผุดพราย เรียวแขนเล็กโอบกอดรัดเรือนกายร้อนจัดบุรุษเพศของเขาอย่างใจกล้าเมื่อเขาพาเธอมาถึงจุดหมายปลายทางในการหาความสุขสำหรับครั้งนี้

"กรี๊ด"

"อ๊าส์"

ร่างเล็กของโรสรินหอบหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยราวกับวิ่งมาหลายสิบกิโล เธอสัมผัสได้ถึงความฉ่ำแฉะตรงส่วนนั้นเมื่อมีน้ำหวานปลดปล่อยออกมาในรอบหลายปี

"จะต่อตรงนี้หรือจะไปต่อในห้องของผมดีครับ"

"ไม่เหนื่อยเหรอคะ"ภัคพงศ์ส่ายหน้าเป็นการตอบคำถามของเธอ เขาจัดการถอดถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วออกจากแก่นกายซึ่งมันยังคงขยายใหญ่ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าถุงยางอนามัยอันใหม่มาสวมใส่แทนเตรียมพร้อมที่จะออกศึกรบกับเธอในรอบต่อไป

"อีกสักสองรอบยังไหวไหมครับ"

"หึ สำหรับคุณทั้งคืนโรสก็ยังไหวค่ะ"ในเมื่อเจอของถูกใจ คงไม่ผิดใช่ไหมที่เธอจะขอจัดเต็ม ในเมื่อสาวสวยมีเสน่ห์อย่างเธอไม่มีพันธะอื่นใด มันก็คงไม่ใช่เรื่องผิดถ้าเธอกับเขาจะมีความสุขไปตลอดทั้งคืน