น้องขนมปัง

"พี่ไตเติ้ลมาเเล้วลูก"

"กำลังจะลงไปแล้วฮะ"

สวัสดีครับผมชื่อขนมปังจะเรียกสั้นๆ ว่าปังก็ได้ครับ ผมเป็นลูกชายคนที่สองของบ้านครับ ผมมีพี่สาวชื่อเเยมหนึ่งคนครับ เราอายุห่างกัน 8 ปีตอนนี้พี่เเยมกำลังทำงานอยู่ที่บริษัทของพี่ไตเติ้ลครับ พี่ไตเติ้ลเป็นเจ้าของบริษัทนำเข้ารถยนต์ญี่ห้อดัง เเละเป็นเจ้าของสนามเเข่งรถด้วยพี่ไตเติ้ลเป็นคนที่เจ๋งมากเลยฮะ ผมชอบพี่เขามาก ก่อนหน้านี้เราเล่นด้วยกันบ่อยๆ เพราะบ้านเราอยู่ติดกัน ฐานะทางบ้านผมก็อยู่ในขั้นพอมีพออยู่ไม่ไดขัดสนอะไร เเต่ถ้าเทียบกับบ้านพี่ไตเติ้ลเเล้วก็......ชั่งมันเถอะครับ 555

ตอนนี้ผมพึ่งอายุ 19 ปีเเละกำลังจะเข้าเรียนปีหนึ่งคณะบริหารครับเเละตอนนี้ผมกำลังจะย้ายไปอยู่ที่คอนโดของพี่ไตเติ้ลเพราะอยู่ใกล้กับมหาลัยมากกว่า ตอนเเรกเเม่ผมก็เกรงใจมากเเต่ด้วยความที่ผมกับพี่ไตเติ้ลเราสนิทกันมากเเล้วคุณพ่อคุณเเม่ของพี่ไตเติ้ลก็เอ็นดูผมด้วย พี่ไตเติ้ลบอกว่าไม่ค่อยได้อยู่ที่คอนโดสักเท่าไร มีคนไปอยู่ก็คงจะดีไม่น้อย สุดท้ายด้วยเหตุผลหลายๆ อย่างเเม่เลยอนุญาติให้ผมไปได้

"อย่าปล่อยให้พี่เขารอสิลูก"

"ฮะๆ มาเเล้วๆ " ผมรีบวิ่งลงบันได เเละวิ่งไปใส่รองเท้า อ่าา ผมตื่นเต้นจังเลย

"มาๆ ให้เเม่จุ๊บก่อนสิ"

จุ๊บ

"ไปก่อนนะฮะ" เป็นเรื่องปกติที่เเม่จะจุ๊บเเก้มผมแบบนี้ก่อนออกจากบ้านทุกครั้ง ผมเดินตรงมาที่รถสปอตน์คันหรูหน้าบ้านที่ข้างในมีพี่ไตเติ้ลนั่งอยู่

"มาเเล้วฮะ" ผมเปิดประตู เเล้วนั่งลงบนเปาะข้างคนขับ

"หืม ไม่ต้องรีบวิ่งมาก็ได้เหงื่อออกหมดเเล้วเนี่ย"

"ปังไม่อยากให้พี่เติ้ลรอนานฮะ" ผมใช้เเขนเสื้อเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก ก่อนจะหันไปฉีกยิ้มให้พี่ไตเติ้ลที่กำลังมองผมอยู่

"เรานี้น่ารักจริงๆ เลย" พี่ไตเติ้ลใช้มือดึงเข้าที่เเก้มของผมให้ยืดออกทั้งสองข้าง

"งือออ มัานนเเจบบนาาฮาา"

"55555555"

"อืออออออ"

" งั้นไปกันเลยไหม" พี่ไตเติ้ลปล่อยมืออกจากเเก้มผมเเล้วถามขึ้น ผมลูบเเก้มตัวเองปรอยๆ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

" ไปเลยครับ Let go~ "

พี่ไตเติ้ลหมุนพวงมาลัยรถออกไป ระหว่างทางเราสองคนก็คุยกันตลอดทาง

"ปังเรียนริหารใช่ไหม"

"บริหารฮะ"

"อยากเข้าบริษัทพี่ไหม"

"อยากสิฮะ" ผมมองหน้าพี่ไตเติ้ลยิ้มกว้างพยักหน้าหงึกๆ

"งั้นก็ยากหน่อยเเล้วล่ะ บริษัทพี่ฝ่าบบุคคลโหดมากเลย"

"จริงหรอครับ งั้นปังคงจะเข้าไม่ได้เเล้วฮะปังเรียนไม่ค่อยเก่งเลย" ผมพูดนอยด์ๆ ก่อนจะนั่งพิงหลังอย่างหมดเเรงกับเบาะ

"อืมมม ฝ่ายบุคคลเข้มมากคัดละเอียดยิบ"

"โห้ ปังทำไงดี"

"ปังก็ต้องตั้งใจเรียนมากๆ " พี่ไตเติ้้ลเอื้อมมือมาลูบที่หัวผมไปมา

"ปังจะพยายามฮะ" ผมฮึดขึ้นมาอีกครั้ง ยืดหลังนั่งตรงก่อนจะกำมือตรงช่วงหน้าอกด้วยความตั้งใจ

"5555555 พี่ล้อเล่นไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้ถ้าเป็นปังยังไงพี่ก็รับเข้าอยู่เเล้ว555555"

"พี่ไตเติ้ลอะ เเกล้งผมอยู่เรื่อยเลย" ผมมือกอดอก ทำหน้างอน

"เอาน่าๆ ไม่ต้องทำงานอะไรมาอยู่กับพี่เฉยๆ พี่ยังหาเงินให้เราใช้ฟรีๆ ได้เลย" พี่ไตเติ้ลหันมายิ้มให้ผม ใช้มือโยกหัวผมไปมา

"ทำไม ปังไม่ได้ทำงานให้สักหน่อยพี่เติ้ลจะเอาเงินให้ปังทำไมฮะ"

"เราเนี่ยน้าา..."พี่ไตเติ้ลส่ายหัวเบาๆ ผมทำหน้างง

"ปังทำไมหรอฮะ "

"ถึงเเล้วครับบบ" พี่ไตเติ้ลยังไม่ทันได้ตอบ ก็เลี้ยวรถมาจอดในลานผมลงจากรถก่อนจะหยิบกระเป๋าสองสามใบของตัวเองลงมาผมสะพายเป้หนึ่งใบ พี่ไตเติ้ลเดินอ้อมหลังรถมาก่อนจะหยิบกระเป๋าสองใบของผมไปถือ

"ปังถือได้ฮะ"

"ให้พี่ช่วยเถอะ"

"มันไม่ได้หนักซักหน่อย พี่ไตเติ้ลให้ปังถือเองเถอะนะ"

"งั้นก็็ช่วยกันถือ" พี่ไตเติ้ลจับมือผมไปว่างบนกระเป๋าเเล้วก็จับทับมือผมอีกที อีกข้างก็ถือกระเป๋าของผมอีกใบ

"โอเคไหม"

"ก็ได้ฮะ" เราสองคนเดินถือกระเป๋าด้วยกันมาถึงลิฟต์

"ชั้น 40" ผมกดเลขชั้นบนสุดของคอนโดตามที่พี่ไตเติ้ลบอก