2 ดูด...

"พักอยู่คอนโดนี้เหรอ" บดินทร์ถามโดนไม่หันมองเมื่อขับรถมาถึงคอนโดมิเนียมหรูหราใจกลางเมือง ซึ่งไพลินอ้างว่าเธอพักอยู่ที่นี่

"จะถามอะไรช่วยกลั่นกรองออกจากสมองหน่อยได้ไหม ถ้าไม่พักอยู่ที่นี่แล้วจะให้นายขับรถมาส่งที่นี่ทำไม" ไพลินกอดอกตอบเสียงแข็ง สายตาไม่ได้เหลือบมองคนข้างๆที่กำลังหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าไปในโรงจอดรถเลย

"อยู่ที่นี่นานยัง หรือเพิ่งย้ายมา"

"ฉันจำเป็นต้องตอบคำถามของนายเหรอ?"

"เธอนี่มันไม่สำนึกบุญคุณคนจริงๆนะ"

"ถ้าการที่นายยอมขับรถมาส่งฉันที่คอนโดมันถือเป็นบุญคุณมากมายนักก็ขอบคุณ!" ไพลินกระแทกเสียงใส่อย่างไม่สบอารมณ์นัก "แต่ฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องตอบคำถามของนาย"

"ปากเก่ง" บดินทร์พูดขึ้นลอยๆขณะดับเครื่องรถ

"ดับเครื่องทำไม" ไพลินขมวดคิ้วถามเมื่อจู่ๆบดินทร์ก็ดับเครื่องยนต์ ทว่าเขากลับชำเลืองมองเธอเพียงนิดพลางเสยผมที่ตกลงมาปรกหน้าผากลวกๆ ไม่ได้ใส่ใจกับคำถามของเธอเลย

"จะคืนเสื้อฉันได้ยัง"

"เดี๋ยวซักไปคืนให้ที่มหาลัย นายกลับไปได้แล้ว" เธอบอก พร้อมกับเปิดประตูก้าวลงจากรถ แต่ก้าวออกมาได้แค่สองสามก้าวก็ต้องหันกลับไปอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงปิดประตูรถดังขึ้นจากทางด้านหลัง

"นี่จะกวนประสาทฉันใช่ไหม บ้านช่องไม่มีให้กลับรึไงถึงมาเดินตามฉันอยู่ได้" ไพลินชักสีหน้าหงุดหงิดเมื่อเห็นบดินทร์เดินตามมา

"หลงตัวเองเกินไปหน่อยมั้งแม่คุณถ้าจะคิดแบบนั้น ฉันจะมาเอาเสื้อของฉันคืน"

"แต่นายเป็นคนโยนให้ฉันเองนิ..อ๊ะ!" เธอสะดุ้งตกใจเมื่อจู่ๆบดินทร์ก็ยื่นมือเข้ามากระชากเสื้อเชิ้ตของเขาที่พันอยู่รอบเอวคอดของเธอเข้าหาตัว ความตกใจทำให้เธอรีบยกมือขึ้นมาดันแผงอกแกร่งไว้เพื่อไม่ให้ถลาเข้าไปแนบชิดมัน ทว่าหลังมือของบดินทร์กลับสัมผัสกับหน้าท้องแบนราบของเธอพอดี ทำเอาเธอหายใจไม่ทั่วท้อง

"อยากให้ฉันถอดเองใช่ไหมถึงลีลาอยู่ได้"

"เลิกแทะโลมฉันสักทีได้ไหม! อดอยากมากรึไงฮะ! ไม่มีผู้หญิงแบให้รึไงถึงมาตอแยฉันอยู่ได้"

"มี แต่ไม่เอา ไม่ชอบให้ใครมาแบให้ ชอบจับแบเองมากกว่า"

"ไอ้บดินทร์!..อ๊ะ!..นี่ปล่อยนะ!" หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบกับการกระทำอุกอาจของบดินทร์ เมื่อเขายกมือขึ้นมากระชากเดรสเกาะอกลงจนเกือบมองเห็นยอดปทุมถัน เธอกำหมัดแน่นหมายจะฟาดมันใส่ใบหน้าของเขาอย่างโกรธจัด แต่ก็ช้ากว่าเขาที่เหวี่ยงตัวเธอมากระแทกกับรถยุโรปคันหรู

"แค่ดูดปากมันไม่ถึงใจใช่ไหม"

"กรี้ดดดดดดดดดด!!" ไพลินกรีดร้องเสียงหลงเมื่อบดินทร์ปรี่เข้ามากระชากเกาะอกของเธอลง พร้อมกับรวบสองแขนของเธอไว้บนหลังคารถด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว

"ไอ้บดินทร์! ไอ้ชั่ว! อย่าเอาปากของนายมาแตะต้องร่างกายของฉันนะ!"

"บางทีเด็กไม่มีสัมมาคารวะอย่างเธอก็ควรโดนลงโทษด้วยของแข็งนะ"

"ขะ..ของแข็งบ้านนายสิ! ปล่อยฉันนะไอ้ชั่ว!" ใบหน้าหวานแดงซ่านด้วยความเขินอายและโมโหเมื่อได้ยินคำพูดสองแง่สองง่ามของบดินทร์

"ฉันบอกให้ปล่อยไง! นี่มันโรงจอดรถนะ"

"อยากให้ทำในที่ลับตาคนว่างั้น?" บดินทร์เอียงคอถามอย่างยียวน พร้อมกับลากนิ้วชี้ไปตามร่องอกของหญิงสาว แล้วโน้มใบหน้าลงไปจูบหน้าอกใหญ่เบาๆจนปลายคางสัมผัสกับยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่อ

"ยะ..อย่านะ! ฉันคืนเสื้อให้ก็ได้!" ไพลินโพล่งขึ้นหน้าตื่นเมื่อบดินทร์เลื่อนริมฝีปากลงไปแตะสัมผัสยอดปทุมถัน ในขณะที่เธอหอบหายใจหนักๆจนหน้าอกใหญ่กระเพื่อมตามไปด้วย

"ขะ..ขอร้องอย่าทำนะ"

"หึ" เสียงแค่นหัวเราะในลำคอดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ บดินทร์เหลือบมองเจ้าของลมหายใจอุ่นที่เป่ารดลงมาบนหน้าผากเพียงนิด ก่อนจะใช้ฟันคมขบกัดยอดปทุมถันเบาๆเป็นการหยอกเย้า พยายามไม่ให้มันสัมผัสกับเรียวลิ้นอุ่นชื้น

"อ๊า..ปะ..ปล่อยนะ" ทั้งที่ไม่เต็มใจให้เขาสัมผัส แต่ร่างกายกลับอ่อนระทวย ไพลินพยายามสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม แต่ก็โดนบดินทร์บีบรัดไว้แน่น ทว่าในจังหวะที่เขากำลังจะถอนริมฝีปากออก รถยนต์คันหนึ่งก็ขับเข้ามาพอดี

"อื้อ!!..ยะ..หยุดนะ! ฉันบอกให้หยุดไง!" เป็นอีกครั้งที่เธอสะดุ้งตกใจกับการกระทำของบดินทร์ เมื่อจู่ๆเขาก็ฉกริมฝีปากเข้ามาดูดดุนปลายถัน พร้อมกับใช้มืออีกข้างหนึ่งกุมหน้าอกเปลือยเปล่าของเธอไว้

เมื่อทำอะไรไม่ได้ไพลินจึงสะบัดหน้าไปมาเพื่อให้ผมดำขลับตกลงมาปรกหน้าในตอนที่รถยนต์คันนั้นขับผ่านหน้าไป ไม่สามารถอธิบายความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ได้เลยว่ารู้สึกยังไงกันแน่ ทั้งที่โกรธจัดจนเนื้อตัวสั่นเทิ้ม แต่กลับเกิดความรู้สึกบางอย่างกับสัมผัสของบดินทร์

"นมใหญ่ดีว่ะ ของแท้แม่ให้มาซะด้วย" เมื่อรถยนต์คันหรูขับผ่านไปแล้วบดินทร์จึงยอมถอนริมฝีปากออก พร้อมดึงเกาะอกขึ้นมาปิดหน้าอกใหญ่เกินขนาดให้หญิงสาว

"ฉันจะฆ่านายไอ้บ้ากาม! ไอ้เลว! ไอ้ชั่ว!"

"ยืนดูดมันเมื่อยขาว่ะ ถ้าได้นอนดูดคงจะดี"

"ไอ้บดินทร์! ไอ้สารเลว!..อื้อ!!" คำด่าทอที่อยากจะเอื้อนเอ่ยออกมากลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อโดนจู่โจมอย่างอุกอาจ บดินทร์บดขยี้ริมฝีปากอย่างหนักหน่วงจนเธอเบ้หน้า เขาจูบเธออย่างรุนแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

"เรียกอีกดิ"

"..." ริมฝีปากอวบอิ่มสั่นระริกและบวมเจ่อเมื่อชายหนุ่มถอนจูบออก ไพลินขบกรามแน่น มองเจ้าของคำพูดท้าทายอย่างเกลียดชัง

"อย่าห้าวให้มาก ฉันไม่ได้ใจดีขนาดนั้น" บดินทร์ยอมปล่อยมือออกจากสองแขนเรียวเล็ก และถอยห่างออกมาเล็กน้อย

ผัวะ!

แรงต่อยจากหมัดหนักๆของไพลินส่งผลให้ใบหน้าหล่อเหลาของบดินทร์หันไปตามแรงหมัดของเธอ เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มสำรวจบาดแผลตรงมุมปาก แล้วค่อยๆหันหน้ากลับมา

"คิดว่ารังแกฉันได้แล้วฉันจะร้องไห้ฟูมฟายตบหน้าอกนายเหมือนนางเอกละครโง่ๆงั้นเหรอ บอกไว้เลยนะว่าฉันไม่ยอมโดนรังแกฝ่ายเดียวแน่!" ไพลินชี้หน้าด่า พร้อมกับโยนเสื้อเชิ้ตของบดินทร์ใส่แผงอกแกร่งของเขา ซึ่งบดินทร์ก็รับมันไว้ได้ทัน

"แล้วใครมันเริ่มก่อนวะ ไม่ใช่เธอรึไงที่ต่อยฉันก่อน"

"แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาดูดนมดูดปากฉันฮะ!"

"เธอใช้สิทธิ์อะไรในการต่อยฉัน ฉันก็ใช้สิทธิ์นั้นในการดูดปากเธอ"

"ไอ้ชั่ว! หน้าตาก็ดีแต่สันดานเสีย!"

"ใครจะเหมือนเธอล่ะ เพอร์เฟกต์ไปซะทุกอย่าง" บดินทร์แสยะยิ้ม สวมใส่เสื้อเชิ้ตลวกๆโดยไม่ติดกระดุมเสื้อ พร้อมทั้งปรายตามองเรือนร่างอรชรตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า "หน้าตาก็ดี นมก็ใหญ่ ตูดก็สวย พูดจาดีมีสัมมาคารวะ ดูดีไปหมดทั้งรูปร่างหน้าตาและวาจา"

"เอาเวลาที่มากระแนะกระแหนฉันไปรักษาสันดานเสียๆของตัวเองให้มันดีขึ้นเถอะ!" ไพลินกล่าวทิ้งท้าย ก่อนจะเดินชนท่อนแขนแกร่งของบดินทร์ออกไปในทันที

"ปากเก่งฉิบหาย" บดินทร์พูดตามหลังเมื่อไพลินเดินไกลออกไปแล้ว เขาไม่ได้พิศวาสเรือนร่างของเธอเลย การกระทำเมื่อสักครู่มันเป็นเพียงการสั่งสอนให้เธอหยุดก้าวร้าวกับเขาก็แค่นั้น