ตอนที่ 2จับให้ได้ไล่ให้ทัน

ในวันรุ่งขึ้น ราวบ่ายแก่ๆ ไอ้คิณทักมาให้ไปที่สำนักงานนักสืบของไอ้ภู #สำนักงานนักสืบ BY ภูผา

คิณ: ธันเจอกันสำนักงานภู บ่าย3

ธันวา: เคๆ

คิณ: เฮียบอกเอาเอกสารมาให้ครบ

ธันวา: อืม เจอกัน!!

ผมไม่สงสัยหรอกเพราะมันเป็นพี่น้องกัน พี่มันไม่ว่าง ก็หน้าที่มัน แต่ผมถือว่าได้เพื่อนดี เป็นศรีแก่ตัว จริงๆ ในวันที่ ปลายเอาเงินไป 3แสน ผมไม่ได้พูดอะไรเลยอะ แต่พวกมันโอนมาคนละแสน รวมกันก็4แสน แต่ผมก็รีบโอนกับเพราะผมไม่ได้เดือดร้อนเลย แค่เสียความรู้สึก กับความรู้สึกที่เสียไป เวลาผ่าน เธอก็ยังเป็นความทรงจำที่เกือบดี ครั้งหนึ่ง แต่จะให้ผมอภัยหรอไม่มีทางหรอก ผมไม่ใช่ธันวาคนที่เป็น สุภาพบุรุษแล้วอ่ะดิ

เมื่อวิ่งรถมาถึงสำนักงานนักสืบของไอ้ภู ผมเดินเข้าสำนักงานทันที

"มาแล้วนิเลวดี

"เร็วครับเพื่อนภู เลวอะไว้ใช้กับมึงพอ

"กูคนดีครับเพื่อน รักเดียวที่ละคน

"กูก็ที่ล่ะคน แต่วันละคนเท่านั้น

คีตะพัฒน์ ผมอุตส่าห์ รีบกลับจากชล มาเพื่อมันแต่ฟังมันสองตัวกัดกัน นี่เนอะ

"หยุด! เห่าเลย มาไหนเอกสารเอามาเลย กูไม่ว่างจะมาฟังพวกมึงกัดกัน

"อ้าว ว่าเพื่อนเป็นหมา มึงก็หมาป่ะวะ หมาเห่าใบตองแห้ง (สองเสียงประสานกัน)

"พอๆมึงก็นะ ยั่วเฮียกูอีก (คิณ)

ผมอ่ะคิดและก็รู้แระ ว่าเฮียทั้งรักและหลงน้องสาวข้างบ้าน อย่างน้องเจ้าเอย แต่ไม่พูด ผมว่า ผมคิดอะไรออก งัดปากคนปากแข็งยากเด้อ

แต่ก็ต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว

"เอาเอกสารมา อย่าลีลา และเล่ามาด้วย กูเหนื่อย

ผมยื่นซองเอกสารที่คิดว่ารวบรวมมากพอสมควร ให้ ไอ้คีย์ไป มันรีบแล้วแกะซองเปิดอ่านด้านใน ซักครู่

"มันชื่อโชคชัยเหรอ มึงรู้ตัวนานยัง

"ฝ่ายบัญชีแจ้งกู มา2-3รอบนี้แระ แต่กูไม่ว่างตาม

"ไม่ว่างเพราะ ติดกี เห็นกีดีกว่าเงินว่างั้น

"ไอ้ห่านี้ กูไปไม่เป็นเลย เอ่อ ติดกี ชอบเอากี เคป่ะ

"ภู มึงให้มือหนึ่งของมึงตามให้ที่ ขอด่วนเอาลายละเอียดทุกเม็ดของโชคชัยเลย

"ภูมิหลังด้วยป่ะ

"อืมได้ก็ดี ส่วนมึงจะเอากีก็เอาที่ทำงานเลย ให้คนที่คิดว่าหน้าไว้ใจ ตามดูไอ้โชค ช่วงเวลาที่ไอ้ภู หาข้อมูลเพื่ม

"อืมได้ เอาเด็กร้าน กูก็เอา กีแล่นมาเชิญชวน กูก็ชอบแทง

"ระวังเหอะ เอดส์แด_ก

"กูป้องกันโว๊ย!!!

"อย่าให้รู้นะว่าไปไข่ทิ้งเรี่ยราด กูไม่ร่วมมือช่วยเหลือหรอกนะจะบอกให้ (คีย์)

พร้อมลุกขึ้นตามความสูงของตัวเองแล้วเดินออกไปทันที

เอาผมงง หนักกว่า คือด่าแล้วเดินหนีไป คืออะไรนี้?

"มันด่ากูป่ะ

"อืม ตามนั้นแระ

หลังจากที่จัดแจงเรื่องราวของผมเสร็จผมชวนไอ้ภูเดินห้างข้างๆ ออฟฟิศมัน ..

พาร์ท เจ้าเอย,นารา,เจ้าขา

หลังจากที่ พี่คีย์ บอกว่ามีธุระต้องคุยกับพี่ธัน เลยปล่อยให้มาเดินห้างรอ เพราะถ้าไปส่งที่ บ้านมันจะเสียเวลาหลายต่อ ฉันเลย ทักชวนเพื่อนสาวมาเดินด้วยจะใครได้หล่ะ นารา (ยัยทอมเน่า) เจ้าขา (เด็กเอ๋อ) คบแค่2คนนี้แระ

ในขณะที่ล้อมวง ทานไอศกรีมกัน พี่คีย์ก็โทรเข้ามา

"ค่ะพี่คีย์

"น้องเอยอยู่โซนไหนครับ

"เอยอยู่ สเว่นเซน ค่ะ อยู่กับนารากับขา งับ

"แค่ครับเดี๋ยวพี่เดินไปหา

"คร้า...

หลังจากที่วางสายพี่คีย์ ฉันก็เร่งกินไอติมทันที555 ทานเยอะ มีบ่นอีก ดุกว่าพ่ออีกก็พี่ชายข้างบ้านนี้แระ

"หนูเอย พี่คีย์มาโน้นแย้ว" (นาราพูดมาขึ้นทันทีหลังจากเห็นร่างสูง ของพี่คีย์เดินมาทางเรา ฉันที่พยายามตักไอศครีมตรงหน้าให้หมด ก็ยกถ้วยซดเลย ใช้กระดาษเช็ดปากพร้อม ใจนี้เต้นแรงมาก เหมือนทำผิด

"พี่คีย์เดินไวมากเลยอ่า

"พี่ก็เดินธรรมดานะครับ แต่ตอนที่พี่โทรหาพี่ขึ้นบรรไดเลื่อนมาแล้วครับ

"อ๋อ ถึงว่าไวมากๆ

"กินไอติมเยอะกลางคืนระวังร้อนในนะครับน้องเอย

เพราะดูจากถ้วยไอติม มา3คนแต่มี5ถ้วยแล้วผก็รู้ว่าคนตัวเล็กของผม โปรดปรานไอติมมากๆ

"สุดท้ายก็โดนจับได้ หนูเอยจะรีบกินทำไมนี้ (เจ้าขา)

"กินเสร็จไปกันค่ะ พี่จะไปธุระนิดหน่อยแล้วเราจะกลับบ้านกันน้าพิมถามหา ลูกสาวแล้ว

"งั้นหนูกับเจ้าขาลาตรงนี้ นะคะพี่คีย์

"พี่ทำธุระแป๊ปเดี๋ยวครับเดี๋ยวพี่วนไปส่งที่คอนโดเลย

"ก็ได้ค่ะ

พวกเราเดินตามร่างสูงใหญ่ของพี่คีย์มาหน้าช็อปค่ายดัง พี่คีย์เดินเข้าไปคุยกับพนักงานราว10นาทีเดินออกพร้อมถุงใบย่อมๆ

"นี้คะ ของขวัญวันเกิดเด็กน้อยของพี่คีย์ครับ

"ของเอยเหรอค่ะ

"ครับ เปิดดูเลย

ฉันเปิดถุงออกแค่เห็นกล่องก็ใจเต้นแรงแล้ว ไอโฟน8 เหรอ นี้

"พี่คีย์ขา  ของขวัญแพงจังค่ะ

"รับเถอะครับพี่เต็มใจให้ พี่ปรึกษาน้าพิมแล้วครับ

ในขณะที่เรากำลังมุงดู หนูเอยแกะโทรศัพท์เครื่องใหม่ จับพลิกซ้ายขวาเหมือนว่ามันใช่ความฝันไหม แต่ก็มีเสียงดังขึ้นมา เสียงที่ฉันไม่อยากได้ยิน พี่ภูผู้ชายใจร้าย คนที่ทำให้ฉันเสียน้ำตา จำใจหั่นผมสวยๆออก

"เอ้า คีย์ มาไม่บอก ด่าไอ้ธันจบแล้วออกมานัดน้องไว้นี้เอง

"ผมเดินมาจากฝั่งโน้น แต่ดันตาดีเห็นไอ้คีย์กับกลุ่มน้องๆ คิดว่าคงเป็นเพื่อนน้องเอย แล้วคิดว่าคงเจอน้องที่นี้เช่นกัน เมื่อเดินมาใกล้ๆแอบตกใจที่น้องไปหั่นผมสวยๆทิ้ง เป็นเพราะคำพูดผมป่ะว่ะ เสียดายผมแทนเลย

"พี่คีย์ พอดีหนูลืมไปว่าต้องซื้อของตุนค่ะ หนูไปก่อนนะคะ ฝากขา ด้วย (นารา)

"น้องนารา จะไปแบบนี้เลยเหรอพี่รอได้นะ

"ไม่ๆค่ะ ไม่เป็นไรไปนะ ลาค่ะพี่คีย์และพี่ๆไปนะขาไปนะหนูเอย

ฉันรีบชิงหนีออกจากตรงนั้นขืนอยู่ อกแตกตายแน่ๆ ตอนแรกว่าจะเข้าซุปเปอร์ชั้นใต้ดินแระ พอเดินออกไปจากตรงนั้นได้ เรียกแท็กซี่กลับคอนโดก่อนเลย

ผมได้แต่มองตามพูดอะไรไม่ได้ น้องหนีหน้าตั้งแต่วันที่ เจอกัน ราว2อาทิตย์

"มองน้องตาไม่กระพริบเลยนะมึง

"มองเชี๊ยไร มึงน้องพึ่ง17 คิดดีด้วย กูแค่สงสัยเอง

ฉันที่ยืนอยู่ข้างๆหนูเอย ได้ยินว่าพี่ภูสงสัยอะไรในตัวนารา เลยจำต้องถาม

"พี่ภู สงสัยอะไรค่ะ

"ปกติพี่เคยเจอน้องนาราครับ แต่ผมยาวนะครับ แต่ตอนนี้หั่นสั่นเลย มันเลยแปลกตาครับ

"อ๋อ นางอกหักคะ ขงอวี๋ห่าว จะแต่งงาน

"ใครครับ ขงอวี๋ห่าว

"ดาราแดนมังกรค่ะ

"อ๋อ แบบนี้เองเหรอ เหตุผล

แต่หนีหน้าคือ อะไร พึ่งบอกชอบ เราเมื่ออาทิตย์ก่อนเอง ไม่เข้าใจเลย กูทำไรผิดว่ะ

"พวกมึงมาทำไรกันนี้ เรื่องที่ให้ตามถึงไหนแล้ว

"ถามได้หิวดิ สำนักงานไอ้ภูมีอะไรแด_กได้บ้างหล่ะ

ผมพึ่งนึกได้ว่าจะบ่ายแล้วน้องยังไม่ได้ทายข้าวเลย

"หิวไม่ครับ ทานข้าวก่อนค่อยกลับบ้านเนอะ

"ได้ค่ะ ขากินข้าวก่อนเนอะ

"ได้ ไม่ซีเรียสงับ รอแม่ด้วย ว่าจะไปรอบริษัทคุณลุงพี่คีย์ค่ะ

"งั้นดีเดียวพี่ส่งตรงหน้าบริษัทนะครับ

"คะขอบคุณค่ะ

ผมยืนมองน้องเจ้าขาสนทนา กะไอ้คีย์ ผมพึ่งสังเกตุว่าน้องเป็นเด็กที่สวยเอามาก แต่เด็กไปผมก็ไม่เล่นเกมมือนกัน เรื่องไรจะเสี่ยงคุกหล่ะ