ตอนที่ 1 ธันวาคนดี

ผมนาย ธันวา มหาชนก ผมเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของ

นายไพบูลย์ นางแก้วกาญ มหาชนก

บิดามารดาทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

แต่ทว่าผมกับไม่เรียนสายบริหาร คณะที่ผมเรียนคือนิเทศศาสตร์ เอกสื่อสารมวลชน

แต่ว่าแปลกไหม ที่เรียนเอกนี้ ไปแปลกหรอกผมชอบเอนเตอร์เทน ชอบทำธุรกิจสถานบันเทิง ความอยากต่อต้านในบางสิ่ง ป๊าบอกทางนี้ ผมไปอีกทาง ตามนั้นเลย

พอเขามหาวลัยแห่งนี้ ผมได้เพื่อน ต่างคณะ มาอีก2คน เป็นแฝด คือคีตะพัฒน์(คีย์)& ภาคินัย (คิณ) ทั้งคู่เป็นเพื่อนกับภูผา เพื่อนคนสนิทที่เรียนเอกเดียวกับผม สื่อสารมวลชน ทำให้เราสนิทกัน

ผมมันก็แค่เด็กวัยรุ่น ที่ชอบในการลองเชิงตลอด แต่เมื่อเข้ามหาลัย เจอเพื่อนที่ดีเป็นที่ปรึกษาที่ดีด้วย และมีคนรักที่ดีด้วย

ใช่!ครับก่อนที่ ผมจะเป็น ธันวา ที่ชอบในการรักสนุกแต่ไม่คิดผูกพันธ์ผมมีรักแท้ งั้นเหรอ?

สุชาวดี (ปลาย) ผู้หญิงคนนี้เป็นแรกของใจ เธอ เข้ามาในช่วงชีวิตที่ผมเอง ไม่เคยมีความรักแบบนี้กับใครเลย เธอมาอยู่ใกล้ๆมาแทรกซึม ทำไห้ผมรัก ผมหลง มีอะไรก็ประเคนให้หมดใจ เราทั้งคู่คบกันได้แค่ครึ่งปี เธอมาบอกผมว่า เธอไม่ได้รักผมแล้ว แล้วเธอออกจากชีวิตผมไปแบบไร้ร่องรอย แถมเงินในตู้เซฟ ที่ป๊าให้เก็บไว้ใช้ อันตรธานหายไป

ในวันที่เธอเดินเข้ามาบอกกล่าว แม้แต่ลางบอกเหตุก็ไม่มีก็ไม่มีเลย

"ธัน เรามีเรื่องจะบอก เธออะ เดินออกไปข้างนอกหน่อยค่ะ

"ครับ ปลายมีอะไรเหรอปล่าว หน้าซีดมาก

ผมยกมือหนาของผมจับแก้มแฟนสาว แบบห่วงใย แต่เธอกับปัดทิ้ง แล้วเอียงหน้าหนี ผมนี้งงก็พฤติกรรมนี้มากๆ แต่เมื่อเธอมีเรื่องจะคุย ผมก็เดินตามเธอออกไป เมื่อออกถึงด้านนอก ที่ดูท่าทางไกลผู้คน มากปลาย หันมายืนตรงหน้าผมทันที

"ธัน เราอยากจะบอกธัน ว่า เราเลิกกันเถอะ

"ห๊ะ อะไรนะปลาย บอกเหตุผลหน่อยครับ

ผมพยายามจะจับมือเพื่อรั้งเธอแต่เธอปัดป่ายมือผม

"เราว่าเราไม่รักธันแล้ว เลิกกันเถอะนะ

"ธันผิดอะไร??

"ธันไม่ผิด แต่เราไม่ได้รักธันแล้ว ธันดีเกินไปสำหรับเรา ฟังชัดนะ แล้วก็ไม่ต้องถามอะไรอีก ปล่อยคะ

เธอสะพัดตัวแล้วเดิดจากไป ผมยังคงยืนอึ้งๆๆ ไปนาน แล้วเธอเดินจากไปตอนไหนก็ไม่รู้ จนไอ้ภูเดินเข้าทักผม ผมถึงหลุดภวังค์ในตอนนั้น

"ออกมานานมายืนอึ้งๆอะไรตรงนี้ ว่ะแล้วปลายอ่ะ

"ไปแล้ว

"ไปไหน??

"กูไม่รู้มาบอกเลิกกูแล้วก็ไป

"เชี๊ย มึงโอเคป่ะนั้น

"เค ก็แค่ เสียใจ แค่นี้ไม่ตายหรอก

"ไปฉลองโสดกัน นู้น ไอ้แฝดมานั้นหล่ะ

ผมกันไปมองเพื่อนคู่ แฝดตามที่ไอ้ภูมันบอก แล้วก็หันหน้ากับมา สมองยังคงเรื่องปลายอยู่ คือไม่เข้าใจ ทำไมบอกผมดีเกินไป หรือผู้หญิงชอบคนเลวว่ะ

"นั่งหน้าเป็นตูด เป็นไร (คีย์)

"ปลายมาบอกเลิกมันอ่ะดิ (ภู)

"ก็ว่าอยู่เห็นปลายนั่งรถเบนซ์ใครสักคนไป เมื่อ20นาทีที่ผ่านมา (คิณ)

ผมหันมามองหน้าไอ้คิณด้วยความฉงน ใจสิ่งที่มันพูด บ้านปลายฐานะไม่น่าจะขับเบนซ์ได้

"จริง!!อ่ะ

"กูเคยพูดเล่นบ่อยป่ะ" (คิณ)

"ตลอดแระ มึงอ่ะ

"กูก็เห็นเหมือนคิณแระ(คีย์)

"เอาไงหล่ะที่นี้ (ภู)

"ไม่อ่ะ ไม่ใส่ใจว่ะ เสียใจเยอะเปลืองเวลาไปแล้วก็ไปลับเลยก็ดี อย่ากับมาอีกก็พอ อุตส่าห์ไม่ทำอะไร แด_กแห้วเต็มๆ กูนิ

"ดีเยี่ยม (คีย์)

งั้นคืนนี้ ฉลองโสดกัน ดีเกินไปผู้หญิงไม่เอาก็เลวให้พอคร๊าบ..เจอธันวา Newlook coming soon

ในคืนนี้ผมและเพื่อนรักอีก3คนก็พาดันไปนั่ง บาร์เล็กๆหน้ามหาลัย ที่ผมเรียนกัน แล้วก็ดันไปเจอ เจ้าภากรเพื่อนสนิทของไอ้แฝดสมัยมัธยม เลยทำความรู้จักมักจี่กันจาก 4สหายบอยแบรนกลายเป็น 5จุติเทพ มหาลัย N

ความหล่อไม่เข้าใครออกใคร

หลังจากที่ดื่มกินกันผมก็แยกย้ายกับห้องใครห้องมัน พอกลับมาที่ห้องเท่านั้นแระ

สิ่งเลวร้ายกว่าการบอกเลิก คือปลายขโมยเงินของผมในตู้เซฟ ไปหมดเกลี้ยง จริงๆเงิน 3แสนไม่ทำให้ผมไม่หมดตัวหรอก แค่แปลกใจว่าทำไม ร้อนเรื่องเงินก็บอกได้ เราไม่ซีเรียสพร้อมซัพพอร์ต กดโทรออกหาไอ้ภู

"ภู ปลายเอาเงินไปหมดว่ะ

"เชี๊ย มึงแจ้งความไหม ธัน

"ไม่อ่ะ ให้เขาไปเถอะเพื่อต่อชีวิตได้ แต่อย่ากลับมาให้กูเจอนะ กูเอาคืนแน่

เรื่องราวจากวันนั้นจนเข้าปี 3-4จากวันนั้นผมก็ทำตัวโสด สนิท แถมใครอยากเข้ามา ให้แค่ One night Stand ใช้ผู้หญิงเปลืองสุด รองจากผมก็ไอ้กร เรา2คนชอบไปลงอ่างกัน นานๆที่มีไอ้คิณมาด้วย แต่ไอ้คีย์ อ่ะเหรอ ไม่รู้ตกเด็กข้างบ้านหรือเปล่า หยุดวันอะไรก็ไปสิงบ้านนั้น ว่าแต่น้องก็น่ารักแระ

ในวันที่เข้าสู่ปี4 ทางโรงพยาบาลแจ้งมาว่า ป๊าม๊า ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตคาที่ วินาทีแรก เอาผมไปไม่เป็นเลย แต่ก็ได้ไอ้4คนนี้แระ ดำเนินเรื่องทุกอย่าง

ในวันที่ทนาย แจ้งเรื่องสินทรัพย์ ผมแจ้งจำนงค์ให้ทนายขายให้หมดเพื่อจะเอาเงินก้อน

ทรัพย์ของป๊าม๊า ถูกตีเป็นเงินก้อนใหญ่ ผมปรึกษาเพื่อนๆ เพื่อนแนะนำในสิ่งที่ชอบ  ผมเลยสานฝันตัวเอง เปิดผับ ชื่อว่า One night

ส่วนเงินที่เหลือ สอยรถที่ชอบ Audi RS ตัวล่าสุด และเพ้นท์เฮ้าส์ของพ่อไอ้กร ส่วนที่เหลือฝาก คีย์ปั่นหุ้น

ผมใช้ชีวตแบบนี้ไปเรื่อยๆหลังจากเรียนจบ ผมก็ใช้ชีวิตอยู่กับผับ ค่อยตกแต่งๆ ปรับเปลี่ยนค่อยเป็นค่อยไป อะไรที่ทำง่ายก็ทำก่อน จนเริ่มเข้าที่ แล้วเผอิญเจอเพื่อนเก่ากำลังหางานเลยมันชื่อโชคชัย ด้วยความที่ เป็นเพื่อน ผมเลยให้มันทำหน้า ผจกร้าน ถึงผมจะมัวเมากะผู้หญิง แต่ความเป็นเพื่อนผมให้ทุกคนหมดใจ แม้ว่าคนนี้ แค่เพื่อนที่รู้จัก เป็นแค่เพื่อนร่วมคณะ ก็ตาม

ด้วยความที่ไว้ใจ นานๆเข้าที แต่ในวันที่ ส่งบัญชีให้เจ้าหน้าทำบัญชีรายได้ประจำปี จำนวนเงินไม่เท่ากัน

เรื่องนี้ผมควรปรึกษา ไอ้คีย์ เพราะตอนนี้มันเป็นทนายแล้ว แต่มันจะมีเวลาให้ผมไหมอีกเรื่องหนึ่ง ผมตัดสินใจกดโทรออก

เมื่อปลายรับสาย

"ว่าไง

"คีย์มึงว่างป่ะนี้

"มีอะไรพูดมา อย่าชักแม่น้ำทั้ง5

"บัญชีผับ มีปัญหาว่ะ

"มีปัญหา??

"ว่างป่ะ จะไปหาตอนนี้

"ไม่ว่างอยู่ชล พาน้องเอยมาฉลองวันเกิดครบ17ปี แต่กลับพรุ่งนี้ รีบป่ะ

"เลี้ยงต้อยนะมึงนี้

"น้องกูไอ้ห่า

"น้องมึงไอ้คิณ อย่าลืม

"ไอ้นี้คิด อกุศลว่ะ พรุ่งนี้กลับถึงกรุงเทพฯเดี๋ยวทักหา

"อืม แค่นั้นแระเที่ยวเผื่อกูด้วย แต่ทำไร คิดด้วยว่าน้อง17อยู่นะเว้ย?

"ไอ้สัส ธัน กูบอกไม่คิดไง

"เอ่อกูจะคอยดู เป็นมดแดงแผลงพวงมะม่วงไปเถอะ อดแด_กแห้วแบบกูอี๊ก

ผมจบคำสนทนา กับไอ้คีย์ตอนนี้มันชื่อดังพอสมควร อนาคตผู้พิพากษาไม่เกินเอื้อมแน่ๆ