เริ่มดูแลตนเอง 1.2

ในขณะที่กำลังตั้งข้อสงสัยอยู่ภายในใจ จางเฟยซึ่งเป็นน้องชายของจางเหวิน ผู้ที่มีศักดิ์เป็นบิดาของเด็กสาวก็เดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ สีหน้าท่าทางค่อนข้างตื่นเต้นยินดี ในมือถือห่อพัสดุบางอย่างเข้ามาใกล้

“ลู่ซือ มานี่สิ มาดูซิว่าอาเอาอะไรมาให้เธอ พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ส่งของมาให้เธอด้วยดูสิ”

เมื่อคืนหลังจากที่นอนหลับไป เธอฝันเห็นภาพเก่าในความทรงจำของเจ้าของร่างหลั่งไหลเข้ามาเหมือนสายน้ำจึงสามารถปะติดปะต่อเรื่องราวต่าง ๆ ได้

ตอนนี้จางลู่ซือได้เข้ามาอยู่ในร่างของเด็กสาวที่มีชื่อแซ่เดียวกันกับเธอ ส่วนผู้ชายตรงหน้าก็คือน้องชายของบิดา ผู้หญิงที่วางอำนาจใส่นั่นคืออาสะใภ้ แต่มันยังคงมีความทรงจำหลายอย่างที่ไม่สามารถปะติดปะต่อกันได้ เพราะฉะนั้นวันนี้เธอจึงต้องรอให้จางเฟยเป็นคนเฉลย

“คุณอาดูท่าทางตื่นเต้นจัง มีอะไรมาฝากฉันหรือคะ”

“เด็กโง่ ทำเหมือนกับไม่เคยรู้ว่าพ่อกับแม่เธอจะฝากของมาให้แบบนี้ทุกเดือน มาดูเร็วเข้าดูเหมือนว่าเดือนนี้ของฝากจะห่อใหญ่กว่าทุกเดือน น่าจะมีของดี ๆเยอะแยะเลย”

เสียงของคุณอาร้องออกมาด้วยความยินดี เพราะรู้ว่าพี่ชายกับพี่สะใภ้ไม่เคยคิดที่จะทิ้งลูกสาววัยน่ารักเอาไว้ให้เป็นภาระของตน นอกจากของฝากที่ส่งมาให้เป็นประจำในแต่ละเดือน ก็ยังมีค่าใช้จ่ายที่ฝากมาให้ผ่านทางไปรษณีย์

แต่จางเฟยกลับไม่รู้เลยว่าภรรยาของเขาเป็นคนนำเงินค่าใช้จ่ายส่วนตัวของหลานสาวไปใช้อย่างฟุ่มเฟือยอยู่หลายครั้ง

ซึ่งเรื่องนี้หญิงสาวรู้ได้จากความทรงจำของเด็กสาวที่หวนกลับมา

ห่อกระดาษห่อใหญ่ถูกเปิดออก ด้านในมีทั้งเสื้อชุดใหม่รวมไปถึงอาหารบำรุง จางเฟยแกะห่อกระดาษออกมาแล้วถึงกับร้องด้วยความดีใจ

“ดูสิ โสมพวกนี้มีราคาไม่น้อย ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่ไปเอาเงินมาจากไหนถึงได้กล้าซื้อโสมราคาแพงส่งมาให้ลูกสาวกิน วันนี้เดี๋ยวอาจะสั่งให้อาสะใภ้ต้มโสมพวกนี้เอาไว้ให้เธอ ดื่มบำรุงให้มากเพราะต่อไปวันข้างหน้าหลานสาวของอาจะได้เติบโตเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยและดูดีที่สุดในหมู่บ้าน”

เมื่อได้ยินว่าคุณอาของตนจะยกของเหล่านี้ไปให้อาสะใภ้ดูแล หญิงสาวก็รู้สึกท้อใจขึ้นมาทันที เพราะที่ผ่านมาต่อหน้า

จางเฟยหนิงเจินเหนียงมักจะทำตัวเป็นคนอ่อนโยนและสุภาพเพื่อตบตาผู้อื่น

จางลู่ซือที่เหมือนผ่านความตายแมแล้วชาติหนึ่งไม่มีทางหลงกลไปกับเรื่องเดิม ๆ เธอรีบคว้ามือของคุณอาเอาไว้ พร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อมถ่อมตน ซึ่งมันก็เป็นบุคลิกของเจ้าของร่างเดิมที่ชอบปฏิบัติอยู่เสมอ

“ไม่ต้องไปรบกวนอาสะใภ้หรอกค่ะคุณอา ฉันโตแล้วสามารถดูแลตัวเองได้ เพราะฉะนั้นของเหล่านี้ฉันจะเป็นคนจัดการด้วยตัวเอง”

“จะเอาแบบนั้นก็ได้ แต่แน่ใจใช่ไหมว่าจะไม่ทำมันเสียหาย ของพวกนี้ค่อนข้างมีราคา เธอจะต้องเรียนรู้วิธีการดูแลและเอามันออกมาใช้อย่างรู้คุณค่า ไม่อย่างนั้นพ่อกับแม่ของเธอที่ส่งมาให้คงจะเสียดายแน่ ถ้ารู้ว่าลูกไม่รู้จักรักษาของมีราคาพวกนี้”

“คุณอาสบายใจได้ ฉันโตแล้ว ที่แน่ ๆ ของพวกนี้เป็นของที่คุณพ่อคุณแม่ส่งมา ฉันจะต้องดูแลมันอย่างดีที่สุด แล้วตอนนี้ฉันเองก็กำลังอยากจะทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นกว่าเมื่อก่อน อย่างน้อยที่สุดตอนนี้เนื้อตากแห้งที่อยู่ในห่อกระดาษนั่นฉันจะเอามันไปทำอาหารกินให้สมกับที่ร่างกายขาดสารอาหาร”

“หลานพูดว่าอะไรนะลู่ซือ ร่างกายขาดสารอาหารอย่างนั้นหรือ หลานกำลังจะบอกว่าทุกวันนี้กินไม่อิ่ม หรือว่ามีอาการป่วยแทรกซ้อนอะไรอย่างนั้นใช่ไหม” ท่าทางและน้ำเสียงของจางเฟยดูร้อนรนด้วยความเป็นห่วง

“คุณอาอย่ากังวลใจ มันไม่ใช่แบบนั้น ฉันเพียงแค่ต้องการจะดูแลตัวเอง เพราะกำลังจะเติบโตเป็นหญิงสาวในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ตอนนี้ก็กำลังเรียนรู้การดูแลตัวเอง เพื่อไม่ให้ตกเป็นภาระของใครก็เท่านั้น”

เสียงและท่าทางของจางเฟยเปลี่ยนไป ดูสีหน้าไม่ได้เคร่งเครียดอย่างเมื่อสักครู่ เธอเองก็ไม่ได้อยากให้คนดีอย่างเขาต้องมารับรู้เรื่องราวของคนหน้าไหว้หลังหลอกอย่างอาสะใภ้เท่าไร เอาไว้ให้ถึงเวลาความจริงทุกอย่างก็จะปรากฏเอง