2 อยากได้ ต้องได้[2]

“เมื่อกี้เรียกว่าจูบเหรอ? หึ...ซื่อบื้อไม่พอยังจืดชืดอีกต่างหาก”เสียงแข็งกระด้างเอ่ยถาม เจ้าพ่อมาเฟียใหญ่แห่งเมืองซุมบ้าถึงกับทอดถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย เพียงแค่จูบเจ้าหล่อนยังทำให้เขามีอารมณ์ฉุนเฉียวถึงเพียงนี้ หากให้บำเรอความสุขบนเตียงมีหวังได้โดยเขาฆ่าตายภายใต้ร่างบึกบึนแน่

“กะ...ก็ปากแตะปากเขาเรียกว่าจูบนี่ค่ะ”คนยังไม่ประสากับเรื่องอย่างว่าเถียงกลับ แต่ก็ยังไม่กล้าสบนัยน์ตาคมเฉียบของร่างสูง ยิ่งรู้ถึงกระแสอันเกรี้ยวกราดยิ่งไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขา

“ปากแตะปากเขาไม่เรียกจูบ แบบนี้ต่างหากของจริง...จำและนำไปปฏิบัติด้วย~”ฝ่ามือหนาตรึงท้ายทอยเล็กเอาไว้ไม่มัวพูดพร่ำทำเพลงอีกต่อไป กระแทกจุมพิตอันแสนดุดันลงบนกลีบปากบางระเรื่อ บดขยี้มันราวกับขนมหวานชั้นเลิศที่หารับประทานจากที่ไหนในโลกนี้ไม่ได้อีกแล้ว

“อื้อ~”คนตัวเล็กอยากจะเอ่ยปากคัดค้านการกระทำอันวาบหวาม แต่กลายเป็นว่าเจ้าหล่อนเปิดโอกาสให้เขาได้สอดแทรกปลายลิ้นเข้ามาพัวพันตวัดลิ้นบางจนเธอต้องหาที่หลบเลี่ยง

“อืม...”ราฟาเอลคำรามลั่นในลำคอ ก็เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดว่าแม่กวางเนื้อหวานของเขาจะกระตุ้นตัณหาในกายหนุ่มให้ร้อนฉ่าจนแทบเสียการควบคุม เพียงแค่จูบเธอเท่านั้นเองหรือที่ทำให้เขาคลั่งไคล้เด็กสาวได้ถึงขนาดนี้ ให้ตายห่าสิวะ!! กลิ่นกายอ่อนๆ ของเธอปลุกเจ้าโล่ที่สงบนิ่งให้ผงาดงันท้าทายจนเขาปวดหนึบรวดร้าวไปหมด

ร่างบางแทบพยุงกายยืนทรงตัวแทบไม่อยู่ เอริดากำลังอ่อนระทวยไปทั่วสรรพางค์จนแทบทรุดลงไปกองบนพื้น แต่ยังดีที่ท่อนแข็งแรงยังคงรัดเอวคอดของเธอเอาไว้แน่น มิหนำซ้ำเธอยังรับรู้ถึงบางถึงที่ทิ่มแทงตรงบริเวณหน้าท้องแบนราบจนรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย

เขาพกปืนไว้ในกางเกง!!

“อื้อ!!”กำปั้นน้อยทุบแผ่นอกกว้างถึงแม้จะไร้เรี่ยวแรง แต่ชายหนุ่มก็รับรู้ได้ว่าแม่กวางน้อยของเขากำลังจะขาดอากาศหายใจในช้าหากเขายังไม่ถอดถอนริมฝีปากเพื่อให้เธอได้กอบโกยอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด

“แฮ่กๆๆ คุณจะฆะ...ฆ่าหนูเหรอคะ?”ไอจนหน้าดำหน้าแดงเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงติดขัดแทบจะเรียบเรียงคำพูดตัวเองไม่ถูก ในขณะที่เขายังไม่ปล่อยให้เธอได้เป็นอิสระ

“แค่จูบก็ตายแล้วเหรอ?”เพราะคิดว่าประโยคดังกล่าวของคนตัวเล็กหมายถึงจูบกระชากวิญญาณจึงแขวะเสียงหวน

“ไม่ใช่เพราะจูบซะหน่อย! แต่คุณพกปืนไว้ตรงนี้ต่างหาก...”แหวเสียงหวานใสใส่เขายังไม่พอหนำซ้ำมือน้อยยังวางทาบฝ่ามือนุ่มลงตรงเป้ากางเกงที่มีรูปทรงกระบองพองโตจนเห็นได้อย่างชัดเจน

“อ่า~ ซี๊ด!!”ราฟาเอลหลุดเสียงครางทุ้มอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ เธอกำลังสร้างความทรมานให้แก่เขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ตอนนี้จวนเจียนแทบคลั่งเสียให้ได้ หากไม่จัดการอะไรสักอย่างมีหวังชีวิตนี้เขาคงจะเกลียดเซ็กส์จากผู้หญิงคนอื่นเป็น แน่

“อ๊ะ! ปล่อยมือริด้านะ ถ้าปืนคุณราฟลั่นใส่จะทำยังไง?”

“เธอได้ตายใต้ร่างของฉันแน่แม่ตัวดี!”ความอดทนเส้นสุดท้ายของราฟาเอลขาดผึง ก่อนจะโอบอุ้มเจ้าหล่อนในท่าลิงอุ้มแตง เขาไม่สนใจท่าทีหวาดหวั่นนัยน์ตาคู่นั้นอีกต่อไป ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อบรรเทาอาการปวดหนึบที่ทำให้เจ้าพ่อมาเฟียใหญ่แทบแดดิ้นให้ตายเสียตอนนี้

“ได้โปรดไว้ชีวิตที่ไม่มีค่าของริด้าเถอะค่ะ~”เพราะคำว่าตายที่ชายหนุ่มโพล่งออกมาทำให้เธอคิดว่าเขาจะชักอาวุธร้ายภายใต้กางเกงมาฆ่าเจ้าหล่อนจริงๆ

“ฉันโปรดเธออย่างถึงอกถึงใจแน่สาวน้อย”ทันทีที่วางร่างแน่งน้อยลงบนที่นอนนุ่ม ราฟาเอลก็แทบจะโจนจ้วงเข้าใส่เอริดาจนทำให้เธอครวญครางแทบขาดใจนัก เขากลายเป็นคนควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ

“ตะ...แต่เดี๋ยวก่อนสิคะ อุ๊ย~ อย่าถอดชุดพี่หมีสีชมพูของริด้านะคะ”เพราะชุดนอนพี่หมีสีชมพูขนฟูกำลังถูกเขากำจัดให้พ้นร่างกาย ทำให้เธอเผลอเอ่ยคัดค้านด้วยความเคยชินราวกับคุ้นเคยและรู้จักกันมานาน

“พี่หมีสีชมพูมันไม่น่ารักสักเท่าไร”เพราะเอริดาน่ารักกว่าหมีสีชมพูที่เธอสวมใส่กว่าตั้งเยอะ สายตาคมกวาดสำรวจเรือนร่างเกือบเปลือยเมื่อเขาได้ปลดชุดนอนแบบมีขนออกให้พ้นร่างบาง ความสะพรั่งของทรวดทรงสร่างก็ดีดเด้งล่อสายตาของเขาอย่างท้าทาย

“ยะ...อย่าทำอะไรริด้าเลยนะคะ”

“ทำไมไม่ใส่เสื้อใน?”ในประโยคคำถามเปี่ยมล้นไปด้วยความไม่พอใจ แต่ทว่ามือหนาก็ยังวางทาบทับลงบีบขย้ำฟอนเฟ้นอย่างถนัดมือ อ่า~ หน้าอกอวบอิ่มของเธอช่างให้ความรู้สึกดีเป็นบ้าเลย

“อ๊ะ...อ่า~ ก็ปกตินะคะ ริด้าไม่ชอบใส่มันตอนนอน”

“ต่อจากนี้แต่งตัวให้มิดชิด นอกจากอยู่กับฉันสองคนอยากใส่อะไรก็แล้วแต่เธอ หรือจะไม่สวมใส่อะไรก็ตามใจ”ผิวขาวเนียนชวนให้น่ามองบวกกับร่างเล็กกระทัดรัดอันน่าลุ่มหลง อาจทำให้ราฟาเอลควักลูกกะตาของคนที่จ้องมองแม่กวางน้อยของเขาอย่างจาบจ้วงเป็นแน่

สิ้นคำบอกกล่าวออกเป็นเชิงบังคับเสียมากกว่า จมูกโด่งเป็นสันก็คลอเคลียกับพวงแก้มใสสูดดมความหอมจางๆ จากเรือนร่างบาง ในขณะที่ฝ่ามือทำหน้าที่บีบขย้ำอกอวบที่กำลังพอไม้พอดีมือ

“คะ...คุณราฟขา~ ขยับตัวออกไปหน่อยได้ไหมคะ ระ...ริด้ากลัวปืนของคุณราฟลั่นใส่จังเลยค่ะ”ฝ่ามือน้อยพยายามดันหน้าท้องของเขาให้ขยับให้ไกลจากกายสาวที่เขาพยายามถูไถบางสิ่งจนเกิดความวาบหวาม เธอคาดการณ์สิ่งที่ภายในกางเกงน่าจะเป็นปืนกลกระบอกใหญ่ที่ชายหนุ่มพกติดตัวเอาไว้แน่ๆ และสามารถทำให้เกิดอันตรายต่อชีวิตได้

“ปืนของฉันมันใหญ่และลั่นก็จริง แต่เธอจะไม่ตายแน่นอนสาวน้อย”เสียงทุ้มต่ำบอกให้คนตัวเล็กให้คลายกังวล ทั้งที่เขาไม่จำเป็นต้องปลอบคู่นอนของเขาเสียด้วยซ้ำ ทว่าสำหรับเอริดาแล้วเขาจะต้องค่อยๆ กลืนกินเธออย่างช้าๆ และละเมียดลละไมทุกส่วนของความหอมหวาน แต่คู่นอนทุกรายที่ผ่านมาไม่เคยได้ความอ่อนโยนจากราฟาเอลเลยสักนิด

“ซี๊ด~ อย่าดูด อ่า! สะ...เสียว~”เสียงหวานอยากจะจะเอ่ยให้ชัดถ้อยชัดคำ แต่ทว่าเสียงที่เปล่งออกไปกลับกลายเป็นเสียงครางเบาหวิวจนกระชุ่มกระชวยหัวใจคนฟังอย่างราฟาเอลนัก

“เธอทำตัวเองนะ...จะมาโทษฉันไม่ได้”สิ้นถ้อยคำดังกล่าวปราการด้านสุดท้ายก็ถูกชายหนุ่มหนุ่มรั้งลงต่ำไปกองอยู่ที่หัวเข่ามน ลมหายใจของเจ้าพ่อมาเฟียใหญ่แห่งเมืองซุมบ้าเริ่มติดขัด ทั้งที่เมื่อตอนหัวค่ำความงามไม่เป็นสองรองใครตรงหน้าก็ปรากฏแก่สายตาของเขามาแล้วหนหนึ่งแล้วแท้ๆ

ตอนนี้เขาคงไม่ฟังคำคัดค้านใดๆ จากปากสวยนั้นได้อีก เพราะในขณะนี้ไม่สามารถมีอะไรมาต้านทานความปรารถนาในตัวของราฟาเอลได้ ปลายลิ้นสากเริ่มตวัดป่ายปาดยอดปลายถันที่กำลังแข็งเป็นตุ่มไตอย่างรอคอยให้เขาได้ครอบครองมันอย่างเต็มอุ้งปาก

โอ้ว~ พระเจ้าเธอหวานเป็นบ้าเลยวะ!!

ปากหยักยังคงครอบครองยอดอกสวยและดูดดึงมันราวกับเด็กทารกแรกเกิดผู้กระหายน้ำนมจากมารดาก็ไม่ปาน จนร่างบางต้องแอ่นแผ่นหลังขึ้นจากที่นอนนุ่มเพื่อป้อนความนุ่มและเต่งตึงให้เขาได้เชยชิมอย่างสะดวกมากขึ้น