ตอนที่5 ผู้หญิงของสายลม

ริมฝีปากของชายหนุ่มยังคงจูบคนตัวเล็กอย่างรุนแรง ยิ่งได้ยินว่าเธอบอกว่ามีแฟนแล้วไหนจะคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเขาอีก มันทำให้คนตัวสูงไม่คิดที่จะหยุดการกระทำของตัวเองง่ายๆ เขาคิดถึงเธอแทบบ้าพอเจอหน้ากลับไล่กันแบบนี้มันหงุดหงิดจริงๆ สายลมยังคงจูบเธออย่างเอาเป็นเอาตาย เขาไม่พอใจอะไรหลายอย่างจนความอดทนเขาหมดลงไป

"อ๊ะ อย่านะ"วันใหม่รับรู้ถึงแรงสัมผัสของชายหนุ่มที่ยกขึ้นมาลูบไล้ร่างกายของเธอก่อนจะมาหยุดที่หน้าอกอวบของเธอ การรุกรานที่ไม่ทันได้ตั้งตัวมันทำให้คนตัวเล็กไปไม่เป็นจริงๆ

"ไม่นะ ลมอย่าทำแบบนี้เราขอร้อง"

"จะทำ!"เขาพูดขึ้นหลังจากที่ถอนจูบจากริมฝีปากคนตัวเล็ก ก่อนจะดึงคอเสื้อยืดของหญิงสาวลงเผยให้เห็นลำคอขาวผ่องรวมถึงเนินอกของคนตัวเล็ก เขาจ้องมองเพียงเล็กน้อยก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปตีตราจองเธออย่างที่ใจต้องการ ริมฝีปากของสายลมจูบซับขบเม้มจนลำคอของหญิงสาวมีรอยเขียวช้ำให้เห็น

"อย่านะ เราเจ็บ"การกระทำของชายหนุ่มมันทำให้คนตัวเล็กสะท้านไปทั้งร่าง เธอผลักเขาให้ออกห่างมองเขาด้วยแววสั่นเครือไม่คิดเลยจริงๆ มาเจอกันในรอบหลายปีอย่างนี้เขาจะกล้าทำกับเธออย่างนี้

"เจ็บก็จำ อย่าคิดที่จะมีใครอื่นนอกจากเรา"

"เรามีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอ ขอร้องกลับไปเถอะ เราจะไม่โกรธลมกับสิ่งที่ลมทำกับเราแบบนี้"เธอเสียดายมิตรภาพไม่ต่างกัน ที่ผ่านมาความทรงจำดีๆ ของเธอและเขามันยังอยู่ในความทรงจำของเธอมาโดยตลอด เธอไม่อยากให้เขาทำแบบนี้กับเธอ

"อยากโกรธก็โกรธไปแต่เราจะไม่ยอมปล่อยเธอไป"สิ้นคำพูดของชายหนุ่มร่างสูงก็กระชากคนตัวเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนอีกครั้งก่อนจะซุกไซร้ซอกคอของหญิงสาวอย่างรุนแรง ยิ่งเธอผลักไสเขายิ่งไม่ยอมปล่อยก่อนจะอุ้มเธอขึ้นตรงไปที่โซฟาตัวเก่าหน้าทีวี

"อย่านะ ลมได้โปรดอย่าทำแบบนี้ ฮึก!"เธอกลัวเหลือเกินว่าหัวใจของเธอจะพ่ายแพ้ให้เขาทำแบบนั้น เธอไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาถลำลึกไปมากกว่านี้เพราะแค่นี้เธอก็เจ็บปวดมากเกินพอแล้ว

"ไม่!"คำพูดเน้นคำก่อนจะจัดการเสื้อผ้าที่หญิงสาวสวมใส่อยู่ออกจากร่างกายโดยคนตัวเล็กพยายามยื้อแย่งไม่ยอมให้เขาทำได้สำเร็จแต่ทว่าด้วยแรงของชายหนุ่มที่มีมากกว่ามันจึงทำให้เธอไม่สามารถหยุดยั้งเขาได้

"ลม เราขอร้องอย่านะ"

"เธอเป็นของฉัน"

"ไม่ใช่ เราไม่ใช่ของลม!"เธอปฏิเสธออกไปด้วยน้ำตา สายลมที่จ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของคนตัวเล็กอยู่ก็กัดฟันกรอด เจ็บเหลือเกินกับคำพูดที่ปฏิเสธของเธอ โดยเฉพาะหัวใจของเขามันเจ็บปวดมากจริงๆ

"เธอลืมสัญญากับฉันงั้นเหรอ ใครให้เธอลืมวันใหม่!"เธอเป็นคนสัญญาว่าจะไม่ทอดทิ้งเขาจะเป็นครอบครัวของเขาเธอลืมลงไปได้ยังไง น้ำเสียงของชายหนุ่มทำให้คนตัวเล็กที่เห็นอย่างนั้นตกใจไม่น้อยเลย เห็นแววตาวูบไหวของชายหนุ่มใจของเธอก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวด ตลอดเวลาที่ผ่านมาพอเธอเข้าสู่วัยสาวก็เริ่มรับรู้ความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อผู้ชายคนนี้ว่ามันเป็นแบบไหน แต่เธอก็ต้องหักห้ามใจเก็บมันเอาไว้ให้ลึกที่สุด ใครว่าแค่รักกันก็พอแล้วไม่เลยสักนิดความรักของเธอกับเขามันมีอุปสรรคมากมายรออยู่

"ก็แค่คำพูดวัยเด็ก เราจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ"

"วันใหม่!"

"ถ้าคำพูดนั้นมันทำให้ลมเข้าใจผิดและยึดติดแบบนี้เราขอโทษนะ"

"ขอโทษงั้นเหรอ พูดออกมาได้ยังไงว่ะ!"ชายหนุ่มตะคอกใส่หน้าคนตัวเล็กด้วยความโมโหอารมณ์ตอนนี้ของชายหนุ่มมันเกินกว่าจะควบคุมได้จริงๆ

คนตัวสูงก้มหน้าลงไปจูบริมฝีปากของหญิงสาวเหมือนต้องการจะลงโทษที่เธอทำร้ายหัวใจเขามากมายขนาดนี้ สายลมรู้ว่าเธอเจ็บปวดแค่ไหนกับการกระทำของเขาแต่ก็นั่นแหละที่เขาต้องการ ไม่อยากอยู่ในชีวิตเขามากใช่ไหม แต่ฝันไปเถอะว่าเขาจะปล่อยเธอไปต่อให้เขาต้องเลวกับเธอ ล่ามเธอเอาไว้เขาก็จะทำ

"ไม่นะ ลมปล่อย อย่านะ"พอริมฝีปากเป็นอิสระหญิงสาวก็ร้องห้ามออกไปทันทีเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังถอดเสื้อผ้าของตัวเอง แต่พอเธอจะขยับกายหนีก็ถูกชายหนุ่มกระชากตัวให้นอนลงอยู่ที่เดิม คนตัวเล็กส่ายหน้าไปมาพร้อมน้ำตาที่กำลังไหลอาบแก้มนวลทั้งสองยิ่งได้เห็นบางสิ่งบางอย่างเธอก็ยิ่งกลัว

"ลม อย่าทำเรานะ"เขาตวัดสายตามองความสวยงามตรงหน้าเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคนตัวเล็กที่พยายามจะหุบขา

"สายลม!"เธอเรียกชื่อเขาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มพยายามจะแยกเรียวขาสวยของเธอให้อ้าออก

"จำเอาไว้ว่าเธอต้องเป็นของฉันคนเดียว วันใหม่"

"กรี๊ด!"

ความเจ็บที่แทรกเข้ามาในช่องทางรักอ่อนนุ่มของหญิงสาวมันทำให้เธอกรีดร้องออกมาทันที น้ำตาที่ไหลตั้งแต่แรกในยามนี้ยิ่งไหลออกมามากกว่าเดิม สายลมกัดฟันแน่นรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอไม่เคยเป็นของใครเพราะแบบนี้เขาจึงไม่คิดหยุดการกระทำของตัวเองเพราะต้องการให้เธอเป็นของเขาคนเดียว ไม่สนว่าสิ่งที่เขาทำมันจะผิดมากแค่ไหน หัวใจของเขามันร้องบอกให้เขาไม่ยอมปล่อยเธอไป

"เอาออกไปได้โปรด เราเจ็บ"เธออ้อนวอนออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ รู้สึกเหมือนกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ก็ไม่ปานกับการกระทำของชายหนุ่มที่กำลังทำแบบนี้กับเธอ

"ลมถอยไม่ได้แล้ววันใหม่ ลมรักวันใหม่นะ"

"รักแต่ทำร้ายเราเหรอ?"เธอไม่พร้อมแต่เขาก็ไม่คิดสนใจปากบอกว่ารักแต่ทำแบบนี้กับเธอได้ยังไงกัน ชายหนุ่มชะงักไปไม่น้อยกับคำพูดของหญิงสาว ใช่เขามันเห็นแก่ตัวเขารู้ดี แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้เขาก็คงเสียเธอไป

"ขอโทษแต่ลมหยุดไม่ได้จริงๆ"น้ำเสียงแหบพร่าของชายหนุ่มดังขึ้น เขาเองก็แทบคลั่งกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้เหมือนกัน ร่างกายของหญิงสาวมันทำให้เขาทรมานเอามากๆ

วันใหม่เบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่ร่างกายของเธอจะรู้สึกเปลี่ยนไปอย่างไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จากที่ทรมานในตอนแรกเริ่มมีความเสียวซ่านขึ้นมา เธอไม่อยากยอมรับแต่ท้ายที่สุดก็ต้องพ่ายแพ้ให้แก่ความรู้สึกของตัวเอง ในใจของเธอรักเขาไม่เคยเปลี่ยนถึงแม้จะบอกให้เลิกรักเขามาโดยตลอดก็ตาม

(ครั้งก่อนโดนย้ายหมวดเข็ด555 ไม่กล้าบรรยายฉากนี้มาก)

ผ่านไปนานหลายชั่วโมง

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบคนตัวเล็กไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอน้อยใจและยังคงโกรธชายหนุ่มมากๆ รวมถึงโกรธใจของตัวเองด้วยอีกอย่างคนตัวเล็กไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรออกมาอีก ทุกอย่างถึงได้เป็นแบบนี้ ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงหลังจากที่จุดเริ่มต้นที่โซฟาเขาก็อุ้มเธอมาที่ห้องนอน ดีที่ประตูมีบอกว่าห้องนี้เป็นของเธอเขาจึงรู้

"วันใหม่ กลับไปอยู่กับลมนะ"

"ไม่ เราไม่กลับไป"

"อย่าดื้อดิ"

"เราไม่ได้ดื้อ นายต่างหากที่ไม่ฟังอะไรเราเลย"ครั้งนี้คนตัวเล็กหันหน้ามามองเขาด้วยแววตาสั่นเครือ เธอไม่ได้อยากให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้แต่เขา เขาเป็นคนทำทุกอย่างให้แย่ลงจริงๆ

"ไม่อยากกลับไปอยู่ด้วยกันขนาดนี้เลยเหรอ!"พอได้ยินคำปฏิเสธของคนตัวเล็กหลายครั้งก็เริ่มทำให้ชายหนุ่มที่พยายามใจเย็นควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้

"ใช่ เราไม่อยากยุ่งกับลมอีกแล้ว"การที่เธอรักเขามันมีแต่ผลเสีย เธอไม่อยากให้บิดามาเดือดร้อนเพราะเหมือนกัน แต่คำพูดของหญิงสาวมันทำให้ชายหนุ่มไม่พอใจมากขึ้น ไม่อยากยุ่งกับเขางั้นเหรอ เขาไม่คิดสนใจหรอกในเมื่อตอนนี้เธอเป็นเมียของเขาแล้ว เขาย่อมมีสิทธิในตัวเธอ

"แต่โทษทีเราจะยุ่งกับเธอ เพราะเธอเป็นเมียเรา"

"ฮึก! ไม่ใช่!"หญิงสาวรีบปฏิเสธออกไปถึงแม้คำว่าเมียของชายหนุ่มจะทำให้หัวใจเธอกระตุกวูบไหวไม่น้อยเลยก็ตาม

"งั้นเหรอ หรือต้องให้ย้ำอีกรอบ"เขาโน้มตัวมาหาท่าทางของชายหนุ่มเริ่มทำให้หญิงสาวสั่นกลัว เธอรีบถอยหนีแต่ก็ถูกอีกฝ่ายรั้งเรียวแขนเอาไว้เสียก่อน ร่างบางอรชรในตอนนี้จึงอยู่ในอ้อมอกของเขาไม่ว่าเธอจะดิ้นยังไงชายหนุ่มก็ไม่คิดปล่อย

"อย่านะลม เราไม่อยากทำแล้ว"

"ทำไมไม่อยากก็เห็นอยู่ว่าชอบ หรือไม่จริง"

"ไม่ใช่เสียหน่อย ปล่อยเรานะ"

"อยากปล่อยเหมือนกันแต่กลัวเธอท้องก่อนเรียนจบ เอาไว้รอสักนิดนะจะปล่อย"คำพูดของชายหนุ่มเริ่มทำให้คนตัวเล็กหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อความหมายว่าปล่อยของเธอกับเขามันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน

"คนบ้า ไม่ติดเลยว่าลมจะเป็นคนแบบนี้"

"เป็นกับเธอคนเดียวนี่แหละ นะกลับไปอยู่ด้วยกันนะ"ครั้งนี้ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนลง ไม่ได้อยากทำให้คนตัวเล็กร้องไห้เลยแม้แต่น้อยแค่ทำตามที่เขาต้องการทำไมต้องดื้อรั้นด้วยก็ไม่รู้