7 ครั้งแรก

ร่างบางถูกช้อนอุ้มพาเดินผ่านฝูงไทมุงไปที่รถสปอร์ตคันหรู คริสจัดการวางเวลล์ลงที่เบาะข้างคนขับ ก่อนที่เขาจะเดินอ้อมไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

และไม่นาน ทั้งคู่ก็มาถึงคอนโดราคาแพงใจกลางเมืองที่เจ้าของคือ คริส ปุณณวัตร ลูกชายเพียงคนเดียวของ พันตำรวจเอก คิริน ปุณณวัตร ผู้กำกับ สน.ใหญ่ในเมือง กับ ปานวาด ควอน ดีไซเนอร์ชื่อดังเชื้อชาติเกาหลี เรียกได้ว่าคริสนั้นมาจากครอบครัวที่มีชาติตระกูลที่ดีผู้มีอันจะกินนั่นเอง

คนตัวสูงพาคนตัวเล็กที่เดินเข่าเจ็บเข้ามาในห้องนั่งเล่นภายในห้องชุดคอนโด เขาให้เธอนั่งลงที่โซฟา ก่อนจะเดินไปเอากล่องพยาบาลแล้วมาคุกเข่าลงตรงหน้า

“ถ้าคุณทำตามที่ผมบอก ก็ไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้” ชายหนุ่มพูดขึ้นเสียงเรียบหลังจากที่เงียบมานาน

“ค่อยยังชั่วหน่อย” เวลล์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“ค่อยยังชั่วอะไร” เขาเงยหน้าถาม

“ก็เวลล์คิดว่าคุณโกรธ ตั้งแต่นั่งรถมาเอาแต่เงียบ”

“โกรธสิ ผมไม่ชอบคนขัดคำสั่ง”

คริสยกเรียวขายาวของเวลล์ขึ้นมาวางบนขาของเขา เพื่อที่เขาจะได้ทำแผลให้เธอง่ายขึ้น สองมือนั้นลูบเรียวขาเบาๆ ขณะที่สายตากำลังจับจ้องไปที่กระโปรงสั้นซึ่งเลิกขึ้นเหนือขาอ่อนขาวๆ

“จะทำอะไร” เวลล์ถามขึ้นอย่างตกใจ

“ทำแผลไง…ขาคุณสวยจัง”

“ตกลงคุณโกรธเวลล์เหรอ” หญิงสาวไม่สนใจที่เขาเอ่ยชมขาของเธอ

“อืม…ทีหลังอย่าขัดคำสั่งผมอีก”

“หมายความว่าหลังจากนี้เราจะได้เจอกันอีกเหรอ” รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของร่างบาง

“หรือคุณไม่อยากเจอผมแล้ว” เขาถามกลับเสียงเรียบ ในใจพลันนึกว่าตัวเขาเองไม่เคยบอกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนว่าจะมาเจอกันอีก

“อยากเจอ…” เวลล์เป็นคนตรงไปตรงมา

“เสร็จแล้วครับ” คริสไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรในตอนที่หญิงสาวบอกเธออยากเจอเขาอีก เขาจัดการวางขาของเวลล์กลับที่เดิมแล้วยกกล่องพยาบาลไปเก็บ

เวลล์มองผ้าปิดแผลสีขาวที่คริสทำให้ เธอลูบเข่าตัวเองเบาๆด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันมองคริสที่เดินกลับมาหาเธออีกครั้ง คิ้วรูปสวยเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้เห็นว่าเขาไม่ได้ทำแผลให้ตัวเอง

“อยากให้เวลล์ทายาให้คุณไหม” เวลล์ถามเสียงเบา

“ไม่ครับ ผมอยากให้คุณทำอย่างอื่นมากกว่า” คริสทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาข้างๆเวลล์

“คุณ…อยากให้เวลล์ทำอะไร” ถามออกไป ทั้งๆที่รู้ความหมายนั้นอยู่แล้ว

“ทำเรื่องที่เราคุยกันก่อนที่ฮิโระจะมา”

“ฮิโระ…เวลล์ได้ยินว่าเขาเป็นเพื่อนคุณนี่ แล้วทำไมถึงได้…” เวลล์นิ่งเงียบไป

“อย่านอกเรื่องครับ” คริสเอื้อมมือมาจับไหล่ของเวลล์

“ไม่ได้นอกเรื่อง เวลล์แค่อยากรู้ว่าพวกคุณเป็นเพื่อนกันแล้วมาทำร้ายร่างกายกันทำไม”

“เรายังไม่สนิทกันมากพอที่ผมจะเล่าเรื่องพวกนี้ให้คุณฟัง” คริสยิ้มขณะที่เริ่มลูบไล้มือหนามาที่ลำคอขาวนวลของเวลล์จนเธอรู้สึกผิดแปลกขึ้นมา

“ก็จริง เราไม่ได้สนิทกัน เพิ่งจะเจอกันไม่ถึงห้าชั่วโมงด้วย” แต่ทำไมนะ…เธอถึงได้รู้สึกว่าอยากจะอยู่ใกล้เขามากเหลือเกิน

“แล้วคุณอยากสนิทกับผมไหมล่ะ” คริสยิ้มถาม ส่งนิ้วโป้งเข้าลูบริมฝีปากบางแดงเบาๆ

“อยาก…” ถึงตอนที่เขาเริ่มรุกเข้ามา เวลล์หลับตาตอบเขาเบาๆ

“ดีครับ… เพราะผมก็อยากสนิทกับคุณ”

คริสโน้มคอเวลล์เข้ามาประกบปากจูบอย่างเร่าร้อน เขาสอดลิ้นร้อนเข้าพัวพันหาเธออย่างช่ำชอง มืออีกอย่างลูบไล้เรียวขาไปด้วย เวลล์จูบเขาตอบอย่างที่เธอต้องการ สัมผัสที่เธอไม่เคยได้รับ… เพิ่งได้รู้ว่ามันช่างดีเหลือเกิน ดีจนไม่อยากจะให้เขาหยุดทำ

“อื้อ” เสียงร้องครางดังขึ้นในลำคอ เมื่อคริสรุกเร้าเธอมากขึ้น เขาเพิ่มแรงกดจูบอย่างดุเดือดราวกับว่ากระหายมันมานาน

“ฮึก!...คริส…” เวลล์ผละจูบออกจากคริส

“หืม?”

“งั้นคุณก็สนิทกับคนที่จูบด้วยทุกคนน่ะสิ” คนแก้มแดงเอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจ

“จะว่าอย่างงั้นก็ได้ แต่ถ้าได้ทำมากกว่านั้นก็ยิ่งสนิทขึ้นไปอีก”

“ไม่เห็นจะดีตรงไหนเลย ผู้หญิงพวกนั้นก็คงรู้เรื่องของคุณหมดแล้ว และเวลล์ก็คงไม่ได้สนิทกับคุณไปมากกว่าพวกเขา”

“อยากรู้เรื่องผมคุณก็ไปถามเนปาลสิ ยัยนั่นรู้ทุกเรื่อง”

เมื่อได้ยินชื่อเนปาล เวลล์ก็นึกขึ้นมาได้ว่าที่เธอมาถึงบิลลี่ได้ก็เพราะเนปาลพามา แต่ตอนนี้เธอกลับมาอยู่ที่คอนโดของคริสเสียนี่

“เวลล์ลืมเนปาลไปสนิทเลย” เวลล์ว่าก่อนจะคว้ามือถือขึ้นมา เตรียมจะกดโทรออกหาเพื่อนสนิท

หมับ!

ปัก!

คริสคว้ามือถือเวลล์ออกจากมือของเธอ แล้วโยนทิ้งก่อนจะโอบเอวบางแล้วกระชับกอดเข้ามาให้จนสองร่างแนบสนิท

“คุณทำอะไร” เวลล์เอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ

“คุณจะโทรหาเนปาล ถ้ายัยนั่นรู้ว่าคุณอยู่กับผมคงต้องมาโวยวายแน่ๆ ผมอุตส่าห์พาคุณมาถึงคอนโดแล้ว คงปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆไม่ได้”

ฟอด!

คริสก้มลงหอมซอกคอของเวลล์อย่างหนักหน่วง

“คริส”

เวลล์ไม่อาจหลีกหนีอะไรได้อีกแล้ว เมื่อคริสประกบปากจูบเธออีกครั้ง และคราวนี้ชายหนุ่มก็ถลกกระโปรงเธอขึ้น พลางลูบไล้เรียวขาเป็นพัลวัน

ทั้งสองจูบปากแลกลิ้นกันจนอารมณ์แห่งความใคร่พุ่งทะยานสูง คริสใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีถอดชุดสวยของเวลล์ออก จนตอนนี้เธอเหลือเพียงบราไร้สายกับชั้นในตัวน้อยปิดอยู่เท่านั้น

“ว่าแล้วว่าคุณต้องสวยกว่าทุกคนที่ผมเคยเห็น…อื้ม!” คริสเอ่ยชมเมื่อเขาได้เห็นเรือนร่างของเวลล์ หน้าอกหน้าใจใหญ่แบบพอดีมือถือ เอวคอดรับกับสะโพกขาวๆ ทนไม่ไหว! เขาก้มหลงเม้มปากดูดเนื้อที่เนินอกอวบนั้นทันที

“อ๊ะ!”

ผู้ไม่เคย…เธอหลับตากัดปากร้องครางถึงความรู้สึกใหม่ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน สองมือยกขึ้นโอบคอร่างสูงยามที่เขาปลดตะขอบ บราเซียแล้วตวัดลิ้นร้อนๆดูดกลืน ขมเล็บเล่นเนินเนื้อกับยอดถันอย่างสุขสม

“อื้อ…เสียวจัง” หญิงสาวบอกความรู้สึกกับเขาอย่างตรงไปตรงมา

“ครับ” เขาตอบรับ ก่อนจะใช้มือตวัดดึงชั้นในตัวบางลง ถอดมันออกอย่างง่ายดาย

“อืม…ของคุณโคตรสวยเลยเวลล์ สวยที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลย” แน่นอนว่าของสดใหม่ย่อมดีว่าของเก่าๆที่เคยใช้มาก่อนอยู่แล้ว

“คริส! จะทำอะไร!” หญิงสาวร้องถามเสียงดัง เมื่อชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกจากยอดอกของเธอ แล้วจับเรียวขาสวยฉีกออกกว้างจนเผยให้เห็นกลีบเนื้อสีอ่อนที่ปิดสนิท

“ขอชิมหน่อยได้ไหม…สดใหม่จากฟาร์มเลยสินะ”

คริสว่าพลางลูบเนินเนื้อสาวของเวลล์เบาๆ ร่างบางกระตุกเล็กน้อยเมื่อโดนเขาสัมผัสที่จุดนั้น และเพียงสองนิ้วแหวกกลีบเนื้อออกเบาๆ รอยแยกสีชมพูค่อยๆเผย ร่างกายผลิตน้ำหวานกระหน่ำ

“อ๊าห์” เวลล์ร้องเสียงหลง ทั้งเขิน และทั้งเสียว ไม่รู้แล้วว่าต้องรู้สึกยังไง

“คริส…เวลล์เสียว เสียวมากๆเลย”

ชายหนุ่มยิ้มชอบใจเมื่อได้เห็นร่องรักของหญิงสาว ขมิบสองสามทียามเธอหายใจ แล้วเขาก็ก้มลงใช้ลิ้นสัมผัสเนินอวบของเธอช้าๆ

“อ๊าห์! คริส! ทำอะไร อ๊าห์! อย่ากินนะ คริสตรงนั้นกินไม่ได้ อ๊าห์! คริส!”

เวลล์ดิ้นพล่าน สองขายกขึ้นหนีบศีรษะของชายหนุ่มด้วยความเสียวกระสัน ขณะที่ก้นกระดกขึ้นรับลิ้นเขารัวนั้นปากกลับเอ่ยห้าม ช่างย้อนแย้งกันเสียจริง…