กลุ่มเสียว...โซเชียลร่านรัก ตอนที่ 4

“ผมจะไม่ให้มันหยุดแค่เสียง ไม่หยุดแค่จินตนาการ…ผมอยากให้คุณได้สัมผัสผมจริง ๆ แล้วผมก็อยากสัมผัสคุณด้วยเหมือนกัน”

หัวใจของลลินแทบหลุดออกมานอกอก ประโยคนั้นเหมือนคำสัญญาที่ปิดประตูถอยหลัง เธอรู้แล้วว่าเส้นแบ่งระหว่างความเสียววาบในโลกออนไลน์กับโลกจริง…กำลังจะหายไป…..

///ถ้าลลินคิดว่าพร้อมวันเสาร์นี้เรานัดเจอกันดีมั้ยครับ///

คำว่านัดเจอทำให้หัวใจของลลินยิ่งเต้นแรงขึ้นไปอีก ถึงตอนนี้เธอพอจะเดาเหตุการณ์ได้ว่าหากรับนัดนราในครั้งนี้มันหมายถึงความสัมพันธ์ทางกายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ หญิงสาวใช้เวลาคิดเพียงชั่วครู่ก่อนตอบเขาไปว่า

////ถ้างั้นก็ได้ค่ะ ลลินพร้อม///

แล้วทั้งคู่ก็พาตัวเองออกจากโลกออนไลน์ก้าวข้ามเส้นบาง ๆ ระหว่างความจริงกับความเพ้อฝันด้วยการนัดเจอกันในเย็นวันเสาร์ถัดมา การนัดเจอกันในช่วงเวลาแบบนี้ถึงไม่บอกก็รู้ว่าสุดท้ายแล้วมันจะไปจบลงที่ไหน...

เสียงกริ่งประตูร้านกาแฟดังขึ้น ลลินในชุดเสื้อยืดสีชมพูกับกระโปรงบานพลิ้วก้าวเข้ามาในร้านที่นัดหมาย หัวใจเต้นแรงจนแทบควบคุมไม่อยู่ สายตากวาดมองหาคนที่เธอคุยด้วยมาหลายสัปดาห์ในโลกออนไลน์

ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตสีเข้มนั่งรออยู่ตรงมุมร้าน เมื่อสายตาของทั้งคู่ประสานกัน ลลินก็รู้ได้ทันที — เขาคือ นรา ที่เธอเห็นเพียงผ่านกล้องในวันนั้น

นราลุกขึ้นยืน รอยยิ้มบาง ๆ ปรากฏบนใบหน้า

“ในที่สุด…เราก็เจอกันจริง ๆ”

ลลินยิ้มตอบ แต่ก็รู้สึกถึงความเขินอายจนไม่กล้าสบตานาน เธอนั่งลงตรงข้าม กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของกาแฟและน้ำหอมผู้ชายจากตัวเขาผสมกันจนทำให้เธอดูกระสับกระส่ายเพราะหัวใจเต้นผิดจังหวะ

ทั้งคู่คุยกันเพียงไม่กี่คำ แต่ทุกประโยคกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกที่เคยเก็บกดไว้ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา สายตาของนราไม่เคยหลุดไปจากใบหน้าของลลิน ขณะที่เธอเองก็รู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดที่ยิ่งกว่าผ่านหน้าจอ

ไม่นาน บทสนทนาก็เงียบลง ความเงียบนี้กลับเต็มไปด้วยความร้อนวูบวาบที่แผ่ซ่าน

นราเอื้อมมือแตะหลังมือเธอเบา ๆ

“ผมไม่อยากให้วันนี้จบแค่กาแฟ…คุณล่ะ คิดยังไง”

หัวใจของลลินเต้นแรงจนแทบหลุดออกมา เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ก่อนตอบด้วยเสียงเบาแทบกระซิบ

“แล้ว…คุณอยากให้มันไปต่อที่ไหนล่ะคะ”

นราโน้มตัวเข้ามาใกล้จนได้ยินเพียงเสียงหายใจของกันและกัน

“โรงแรมแถวนี้…คุณพร้อมมั้ย”

ริมฝีปากลลินแย้มรอยยิ้มบาง ๆ ขณะที่ดวงตาฉายแววสั่นไหว

“ค่ะ…ลลินพร้อม”

เพียงเท่านั้น เขาก็จับมือเธอแน่น ลุกขึ้นพาเดินออกจากร้านไปด้วยกัน ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยแรงดึงดูดและความปรารถนาที่ยากจะหยุดยั้งได้ และค่ำคืนนี้…คือการเริ่มต้นของการสัมผัสกันจริง ๆ เป็นครั้งแรก

ห้องพักโรงแรมเงียบสงบ มีเพียงแสงไฟสลัวจากหัวเตียงที่อาบไล้บรรยากาศให้นุ่มนวลและเย้ายวนในเวลาเดียวกัน ลลินยืนอยู่ตรงหน้าประตู ใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมานอกอก

นราเดินเข้ามาใกล้ช้า ๆ ก่อนเอื้อมมือปิดประตูลงอย่างนุ่มนวล เสียงคลิกเบา ๆ กลับดังสะท้อนในความรู้สึกเหมือนประตูที่กั้นระหว่าง “โลกออนไลน์” และ “โลกจริง” ถูกปิดตายลงไปแล้ว

“ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอคุณแบบนี้จริง ๆ” เสียงทุ้มของนราดังอยู่ข้างหู ลมหายใจอุ่นรินผ่านแก้มจนทำให้ลลินตัวสั่น

“ลลินเองก็ไม่คิด…ว่าใจจะเต้นแรงขนาดนี้” เธอตอบเบา ๆ สายตาหลบหนี แต่ก็ถูกดึงให้กลับมาสบตาอีกครั้ง

นราใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเส้นผมที่ปรกแก้มของเธอออกอย่างอ่อนโยน จากนั้นค่อย ๆ โน้มใบหน้าลงมาชิด ริมฝีปากสัมผัสกันเบา ๆ ในตอนแรก ก่อนจะลึกซึ้งขึ้นเรื่อย ๆ ทุกจังหวะหายใจประสานกันอย่างเร่าร้อน

ลลินรู้สึกเหมือนร่างกายถูกปลดพันธนาการที่เก็บกดไว้ตลอดหลายสัปดาห์ เสียงหัวใจเต้นแรงประสานกับเสียงหายใจของเขา มือของเธอสอดเข้าไปจับแขนเสื้อเชิ้ตของนราแน่นราวกับเกรงว่าเขาจะหายไป

“ลลินสวยกว่าที่ผมจินตนาการไว้มาก…” เขากระซิบชิดริมฝีปากเธอ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความปรารถนาก่อนจะเริ่มต้นการจูบอีกครั้งที่เร่าร้อนและดุดันมากขึ้น

เทียบกับนราแล้วลลินดูตัวเล็กไปถนัดตาแต่ก็ถูกทดแทนด้วยร่างกายที่น่าสัมผัส ไม่ว่าจะเป็นหน้าอกกลมกลึงที่ใหญ่เกินตัวจนเห็นได้ชัด ช่วงท้องแบนราบและเอวที่คอดกิ่วตามแบบฉบับสาวยุคนี้ ยิ่งผมหน้าม้าที่เธอตัดที่รับใบหน้าทำให้ลลินยิ่งดูน่ามองและน่าสัมผัสไปทุกสัดส่วน

“อุ่บส์ อื้มมม นรา ใจเย็น ๆ สิคะ ลลินไม่หนีไปไหนหรอก”

หญิงสาวละปากจากการจูบ แม้ปากจะบอกให้เขาใจเย็นแต่ร่างกายของเธอกลับตอบสนองในทางตรงกันข้าม คำพูดที่เอ่ยออกไปจึงเหมือนเป็นจริตร้อนที่ยั่วยุอารมณ์ของนราให้จู่โจมเธอหนักยิ่งขึ้น

ทั้งคู่ยืนจูบกันที่ผนังใกล้กับประตูห้องน้ำ แผ่นหลังของนราพิงอยู่กับผนังสองมือโอบเอวของลลินเข้าหาจนดุ้นเนื้อภายในกางเกงผ้าที่เขาใส่มาถูกไถกับร่องเสียวพียงแค่นี้ก็ทำให้ลลินวาบหวามจนขนลุกเพราะเธอเองก็ห่างเหินจากการมีเซ็กส์มานานเกือบปีนับจากเลิกกับแฟนเก่า

“อ่ะ อื้มมมมม จร๊วบบบบ อ่าส์ จูบแบบนี้แหละที่ผมตามหา” นราพูดขึ้นจนลลินอดสงสัยไม่ได้ว่ามันหมายถึงอะไร

“ยังไงเหรอคะมันต่างจากจูบกับคนอื่นเหรอ”

“มันก็ไม่ต่างในเชิงกายภาพหรือรูปแบบการจูบ แต่กับความรู้สึกลลินเคยได้ยินเรื่องจูบบอกคู่แท้มั้ย เขาว่าคนเราจะรู้ว่าใครเป็นคู่แท้ของตัวเองก็ต่อเมื่อได้ลองจูบกัน”

“มีแบบนี้ด้วยเหรอ อุ่บส์ อืมมมม นรา ลลินก็ชอบจูบของนรานะคะ”

แม้จะเพิ่งเจอกันได้ไม่ถึงสองชั่วโมงแต่แปลกที่ทั้งคู่รู้สึกใกล้ชิดกันมายาวนาน อาจเพราะคุยกันทางแชตบ่อย ๆ หรือเคมีทางเพศที่ตรงกันทำให้ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความเร่าร้อนแต่แฝงไว้ด้วยความอบอุ่น

ถึงตอนนี้เตียงนอนสีขาวกับไฟสลัว ๆ ที่เปิดไว้ช่วยสร้างบรรยากาศของค่ำคืนแห่งการก้าวข้ามเส้นจากโลกออนไลน์ออกมาสู่ความจริงได้เป็นอย่างดี สองร่างกอดรัดกันอยู่บนเตียงขนาดใหญ่

ร่างหนาและบึกบึนของนราทาบทับอยู่บนร่างบางของลลินที่ใช้สองมือโอบคอเขาเอาไว้เธออยากรู้สึกถึงความใกล้ชิดกับเขาให้มากที่สุดหลังจากรอคอยวันนี้มีตั้งแต่เริ่มคุยกัน ผู้ชายที่มีตัวอักษรและน้ำเสียงที่อบอุ่นกำลังประทับรอยจูบลงบนริมฝีปากของเธอก่อนที่ทั้งคู่จะตวัดลิ้นเป็นเกลียวแลกกันเพื่อสื่อความรู้สึก

ลลินพลิกตัวกลับมาอยู่เหนือร่างของนราก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่เขาใส่ออกจนหมดแล้วถอดมันออกจากร่างจนมองเห็นแผงอกกำยำที่มีขนขึ้นรำไรและหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม

นราเองก็ไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกเปลื้องผ้าอยู่ฝ่ายเดียวแต่เขาไม่อยากเป็นคนถอดเสื้อของลลินเขาอยากให้เธอถอดมันออกด้วยตัวเธอเองเพื่อดูว่าสาวน้อยบนร่างของเขาจะมีความกล้ามากพอหรือเปล่า

“ลลินก็ถอดเสื้อออกด้วยสิครับ”

ลลินรู้สึกเหมือนถูกออกคำสั่งแต่เป็นคำสั่งที่เธอพร้อมจะทำตาม สองมือของหญิงสาวเลิกชายเสื้อยืดสีชมพูขึ้นทีละน้อยค่อย ๆ เผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบไร้ไขมัน ตามมาด้วยราวนมด้านล่างภายใต้ชุดชั้นในสีขาวที่ออกแบบมาอย่างเย้ายวนเพราะปกปิดเอาไว้ได้แค่เพียงหัวนมเม็ดเล็กเท่านั้น

พอเสื้อยืดพ้นออกจากร่างท่อนบนของลลินก็อยู่ในสภาพพกึ่งเปลือยโชว์สองเต้าอวบอัดที่เบียดชิดน่ามอง นราจ้องมองมันด้วยความพอใจก่อนจะใช้สองมือสัมผัสมันอย่างแผ่วเบา แต่เหมือนจะไม่ถูกใจลลินเธอใช้มือจับไปที่หลังมือของนราเพื่อให้เขาออกแรงเคล้นคลึงสองเต้าของตัวเองให้แรงขึ้น

อาการร่านร้อนของลลินทำให้ความกำหนัดของนราพุ่งขึ้นสูงจนในที่สุดเขาก็ปลดตะขอชั้นในที่ลลินใส่ออก จนสองเต้าของเธอปรากฎชัดต่อสายตาของเขาจนอดไม่ได้ที่จะพลิกร่างกลับมาอยู่ด้านบนแล้วทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ.....